NEW! NEW AGE PLUS+ พลังงานใหม่ พลังงานอิสระ....

มิใช่ค่ะ มิได้คิดดั่งที่ท่านภูดิชเข้าใจเลยค่ะ

เป็นการสัมผัส ถ้าผิดเพี้ยนก็แสดงว่าเป็นวิบากรรมของเรานั่นเองค่ะ

การแก้ไขวิบากกรรมยุคดิจิตอล สามารถทำได้ แต่คงไม่มีใครเชื่อ แต่ตนเองทำสำเร็จมาแล้วค่ะ

ไม่ได้เพี้ยนนะค่ะ สติสัมปชัญญะ 100 %

 

ไม่ได้เกี่ยวกับตัวบุคคลค่ะ เพราะตัวบุคคลไม่รู้จักใครเลย แต่เป็นเหตุการณ์ และสถานการณ์ ที่เป็นตัวช่วยเข้าไป หากเราเกิดสติปัญญา เราจะเห็นการกระเพื่อมภายใน แล้วสติปัญญาพิจารณารู้ในตนเอง เข้าใจวิบากกรรมตนเองได้ค่ะ

 

วิธการแก้ เมื่อเข้าใจสถานการณ์ แล้วเราปรุงแต่งต่อเหตุการณ์อย่างไร หากพิจารณาเราจะเข้าใจสิ่งที่เราเก็บหมักดองเอาไว้ในกมลสันดานค่ะ

นี้แหละคือ การเรียนรู้วิบากรรมตนเองได้เป็นอย่างดี

 

มาส่งทุกท่านเข้านอนด้วยเพลงเพราะๆค่ะ^^ พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน. Reality
ทุกอย่างเป็นเพียงมายา เหมือนภาพฝัน ฝันดีหรือฝันร้าย ก็เป็นเพียงแค่มายาของความคิดคำนึงเท่านั้น

แต่สำหรับข้าพเจ้า ทุกท่าน ทุกข้อความ คือ ของขวัญ

ฝันดีค่ะ

 

ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น Haribol ka หนูชอบมากเลยนะการดูหนังเนี่ย ย่นเวลาได้พอสมควร แต่การอ่าน และการมาสมาคมกับสาวกที่ปฏิบัติตามแนวทางคริชณะ โดยการที่เราได้ทำสมาธิจิตที่มหามนต์ ทำให้เราเข้าใจความจริงในพระเวทได้อย่างลึกซึ่งขึ้นไปอีกคะ ถ้ามีโอกาสแวะไปที่ศูนย์ไหมค่ะ มีหนังสืออีกมากเลย ^ ^

ไม่ได้อ่านกระทู้พี่จินเลยยย เอาเป็นว่าส่งกำลังใจเหมือนเดิม ^ ^ อุ๋งๆ ค่ะทุกคน
เรื่องข้างล่างนี่สนุกค่ะพี่ แนว คอมมาดี้ ชอบคำนี้ที่ใช้อธิบายตอนจบว่า "โทรผิดเบอร์"

 

สวัสดีค่ะกัลยาณมิตรทุกท่าน นับเป็นบุญวาสนา ที่ทำให้เราได้มาพบกัน ข้าพเจ้ามีความเชื่อมั่นในสัจธรรม หรือความเป็นจริงในธรรมชาติของจิตวิญญาณ ที่ต้องมีการสนับสนุนค้ำจุนซึ่งกันและกัน ในทางที่เจริญอย่างยั่งยืนหรือ เพื่อการเลื่อนระดับ หรือยกระดับจิตสำนึกของตนเอง

ข้าพเจ้าเชื่อว่านี่คือแก่นแท้ หรือแก่นสารของธรรมชาติ หรือความเจริญของมนุษย์ที่จะต้องทำความจริงให้ปรากฏ (สัจธรรม=สัจจะ ทำ) ในการที่จะเปลี่ยนความเชื่อ (LD)ให้เป็นความรู้แจ้ง

และข้าพเจ้าก็เชื่อว่า เมื่อเราเชื่อมั่นในความเจริญ และการสนับสนุนซึ่งกันและกันในทางเจริญ เราย่อมต้องดึงดูดสิ่งที่เจริญเข้ามา เมื่อนักเรียนพร้อมที่เรียนรู้ ครูก็จะมาปรากฏเสมอ

ข้าพเจ้าไม่พบความขัดแย้งอันใด นอกจากคำแนะนำ สั่งสอน ในแนวทางที่สร้างความเจริญให้กับจิตวิญญาณ ภายในข้อความของทุกๆท่าน

คู่บุญ สำหรับข้าพเจ้าแล้ว ก็คือการที่หญิง-ชายสนับสนุนกันและกันให้เกิดความเจริญที่ยั่งยืน ทั้งการกระทำและ ความคิด

กัลยาณมิตร สำหรับข้าพเจ้าแล้ว หมายถึง คนที่เราได้รู้จักพบเจอ ในทางใดทางหนึ่ง และมีการสนับสนุนค้ำจุนกันให้เกิดความเจริญที่ยั่งยืนทั้งในการกระทำ และความคิด

ดังนั้นทุกท่าน จึง คือ กัลยาณมิตร และคู่บุญของกันและกัน ข้าพเจ้าเห็นทุกท่านพูดถึงเรื่องเดียวกันโดยไม่มีความขัดแย้ง ท่านทั้งหลายกล่าวถึงการใช้ สติสัมปชัญญะ 100% หรือการดูอย่างมีสติ โดยไม่เอาความคิดเห็นที่สร้างอารมณ์พอใจหรือไม่พอใจเข้าไปข้องเกี่ยว คำพูดทั้งหลายก็เหมือนกับลมที่พัดออกจากปาก มันก็เป็นเช่นนั้นเอง มันเป็นเพียงแค่ลมปาก. แต่ความคิดเห็น ก็เป็นมายาที่สามารถ ล่อลวงให้เราเกิดความรู้สึกที่ดีและไม่ดี ให้เกิดขึ้นกับเราได้ ทั้งที่ตัวเราที่แท้จริงควรเป็นเพียงแค่ผู้ดูอย่างมีสติเท่านั้น

ข้าพเจ้ามิได้แปลกใจที่คุณ 999 ไม่เคยขออโหสิกรรม และไม่เคยให้อโหสิกรรมแก่ใคร เพราะที่่ท่านพูดเช่นนั้น แสดงว่าท่าน ดูอย่างมีสติ โดยไม่เอามโนหรือความคิดเห็นไปข้องเกี่ยว จึงไม่ได้มีตัวตนไปรองรับ ในขณะที่คุณจิตยิ้ม ก็ไม่ได้ขออโหสิเพราะเจตนาท่านบริสุทธิ์ ข้าพเจ้าเชื่อว่าท่านทั้งสองมีแต่ความต้องการที่จะสอน และแนะนำเท่านั้น เช่นเดียวกับคุณไลท์บริงเกอร์ sataniel ผู้ที่นำแสงสว่างแห่งปัญญาเข้ามาที่กระทู้นี้เช่นเดียวกัน ด้วยการเน้นที่การเชื่ออย่างมีสติ ปัญญาย่อมมีค่ามากกว่าพลังเสียง(ความศรัทธา ที่ขาดการวิเคราะห์) เสมอ

การที่เราคิดหรือมโนผิดเพี้ยนไปในทางใดทางหนึ่ง ต่อข้อความหรือคำพูดใดๆ ที่เข้ามากระทบ นั่นก็เป็นเพราะผลของสิ่งที่เราเคยปลูกไว้ก่อนหน้านั้น

ถ้าเป็นแนวของท่าน 999 อาจจะกล่าวได้ว่า นี่เป็นเชื้อที่ฝังเอาไว้ใน DNA หรือเซลล์

ถ้าเป็นแนวของหนุมานผู้นำสารอาจจะกล่าวได้ว่านี่คือนิสัยความเคยชิน

หรือคุณจิตยิ้มก็เรียกว่าเป็นสิ่งที่ถูกฝังไว้ในกมลและสันดาน

บางทีสิ่งที่เห็นก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเสมอไป บางที สถานการณ์และเหตุการณ์ ก็ทำให้เราเกิดความเข้าใจผิด หรือ ต่อสายผิด หรือสื่อสารผิด ไปบ่อยๆ

บางครั้งความเชื่อของคนหมู่มาก ก็สามารถบดบังปัญญาที่จะทำให้เรามองเห็นความจริงบางอย่าง หรือสร้างอุปทานหมู่ขึ้นมาได้

แต่สำหรับ คนที่นิยมใช้ใจสัมผัสอย่างข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้ายังเชื่อมั่นในคำว่าความเจริญที่ยั่งยืน เพราะความเจริญที่ยั่งยืน ย่อมไม่ก่อให้เกิดความเสื่อม ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใด และเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม เพราะมันยั่งยืน หากเราทุกคนยึดถือถูกต้องเกี่ยวกับความเจริญที่ยั่งยืน และการสนับสนุนกันและกันในแนวทางที่สร้างความเจริญอันยั่งยืนแล้ว เราจะไม่มีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องความยึดมั่นถือมั่นในตัวบุคคลดังเช่นทุกวันนี้

หากทุกคนเข้าใจในแก่นแท้ของทุกศาสนา ที่กล่าวถึงการให้ยึดมั่นในแก่น คือความเจริญที่ยั่งยืน หรือสิ่งที่เป็นความเจริญที่ยั่งยืนอย่างแท้จริง. ความฝันที่ถนนทุกสายจะมาบรรจบกัน ก็คงจะเป็นจริง

Illusions are a common thing
I try to live in dream
Perhaps you are my reality

ด้วยรัก

 

"การอ่านข้อความหากมีสิ่งใดเกิดขึ้น นั่นย่อมไม่ใช่ตัวตนแท้ของเธอ แต่เป็น...." (ท่าน999 กล่าวเอาไว้)

"ดังนั้นคำว่ามิติไหนๆที่เปิดมาเพื่อดูถูกเหยียดยามผู้อื่น นั่นคือมโน(ความคิด) หลงในความคิด คือตนใช่ไหม?

หากไม่ใช่ ใครคือผู้สอน. ในเมื่อตนทำด้วยตนเองไม่ได้?" ( ท่าน sataniel กล่าว)

ข้อความของท่านทั้งสองกล่าวได้อย่างสอดคล้อง และสนับสนุนซึ่งกันและกัน. เป็นไปในทิศทางเดียวกัน ท่านทั้งหลายทำให้ข้าพเจ้าคิดถึง LD

เพราะตัวตนแท้มีแต่ความรู้สึก ที่รู้สึกผ่านตัวกระทำ (ตัวตนทางกายภาพ ผ่าน ประสาทสัมผัสทั้งหก) ใช่ไหมเจ้าคะ^^

 

สำหรับผมแล้วที่ผมได้เข้าถึงก็ด้วยอาจารย์ที่สั่งสอนผม
ท่านจะเชื่อไหมหากผมบอกว่าพวกท่านเข้าใจผิดมหันต์

นี่คือเว็บไซต์พุทธศาสนาหลายๆท่านคงเคยเจริญกรรมฐานมาบ้างน่าจะเข้าใจ กริยาของอานาปานสติมาก่อน เมื่ออยู่กับลมหายใจสังเกตุไหมว่าลมหายใจคือตน?

ยกตัวอย่างเดินเตะโต๊ะตอนแรกมันเจ็บแต่ไม่ได้สังเกตุจึงเหมือนว่าไม่เจ็บ พอเห็นว่าเดินเตะโต๊ะจึงเจ็บ หากผู้ใดฝึกสติปัฏฐาน ได้ก็จะพบว่า อาการเจ็บนั่นแหละคือตน.

เพ่งฌานก็คือเพ่งในธรรมารมณ์ใดๆหรือจะบอกว่าตนนั่นแหละที่เข้าไปยึดในธรรมารมณ์นั้นๆ

หากจะบอกว่าตัวตนแท้ก็ไม่ถูกเพราะ หากยังมีตัวตนแสดงว่าไม่ใช่ เพราะจริงๆมันไม่มีตัวนะ ลองสังเกตุดูเอาเองนะครับ

หากไม่เชื่อก็ลองตบแขนตนเองดู. จะพบว่ามันคืออาการดูในที่ๆโดนกระทบจนเกิดเป็นตนใช่ไหม?

ดังนั้นหากท่านยังเป็นอาการดูอยู่ย่อมไม่พบสัจธรรมแน่นอนครับ

Edit:ดังนั้นจะใช้คำว่าดูอย่างมีสติไม่ได้เลยถ้ายังไม่รู้ว่าตอนนั้น ตน อยู่ตรงไหน และเราเป็นตนหรือเปล่า?

ธรรมารมณ์ = feeling ใดๆที่จิตเสพ

ตนคือสภาวะที่จิตเข้าไปยึดกับสิ่งใดสิ่งนั้นเป็นตน

 

คืนนี้ ข้าพเจ้ามาส่งทุกท่านเข้านอน ก่อนนอนข้าพเจ้ามีการบ้านต้องทำ ทั้งของคุณ999 ที่ท่านฝึกให้รู้สึก และ ก็นอนดูลมหายใจ หรือ การทำสมาธิแบบอานาปานสติ จำได้ว่าครั้งหนึ่งคุณ 999 ท่านก็เคยบอกว่า ความลับอยู่ที่ลมหายใจ หลายท่านทำแบบขาดความเข้าใจในวัตถุประสงค์ที่แท้จริง ต้องขอขอบคุณ คุณ sataniel ที่ท่านนำแสงสว่างมาให้จริงๆ

ภาวะทางกายภาพ คือสภาวะที่จิตจดจ่ออยู่กับร่างกายเนื้อหนังผ่านทางลมหายใจ และประสาทสัมผัส ใช่ไหมคะ^^ จริงๆแล้วร่างกายเนื้อหนังก็ไม่ใช่เราหรือของเรา เพราะเอาเข้าจริงๆมันประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตเล็กๆมาเกาะกลุ่มรวมกันอยู่มากมาย ก็มีแต่ความรู้สึกเท่านั้นที่ทำให้คิดว่าเป็นเราของเรา เราจึงต้องเปลี่ยนจากการเป็นผู้ดู มาเป็นผู้รู้แทนใช่ไหมคะ.

ป.ล. เมื่อผิดก็ต้องบอก น้อมรับ ปรับปรุง แก้ไข. ค่อยเป็นค่อยไป ทางสายกลาง. ^^

 

ฉันสอนเรื่องการหาความจริงให้แล้ว...และฉันให้เครื่องมือเพื่อหาความจริงให้แล้ว

ลมหายใจเป็นแค่เครื่องมือหนึ่งเท่านั้น...(มิติแบบกายหยาบ...ที่จะรู้สัมผัสได้ )

เครื่องมืออื่นๆฉันก็ให้แล้ว

น่าจะรู้เรื่อง...เอาไปใช้

ความจริง...เมื่อใช้เครื่องมือผลทดสอบผลเป็นอย่างไร

และความไม่จริง...เมื่อใช้เครื่องมือผลทดสอบเป็นอย่างไร?

ฉันให้หมดแล้ว...แต่เธอยังคงใช้ความคิด..แสดงความไม่รู้อีก...คือไม่สามารถจำแนกสิ่งใดจริง..สิ่งใดไม่จริง

ความจริงกับความไม่จริง...ผลจะแตกต่างกัน....หากผลออกมาเหมือนกันแสดงว่าเธอยังมีข้อบกพร่องในการปฏิบัติอะไร...เธอก็ต้องไปดูเอาเอง

คำพูดว่าไม่มีอะไรถูกอะไรผิด...เป็นคำพูดของเด็กๆ ที่ไม่รู้...ไม่รู้จะจำแนก ความจริง

ความจริงหาอย่างไรเธอไปฝึก...ใช้ความรู้ที่มีไตร่ตรอง...เรียนรู้ก็ต้องรู้ให้ลึกไปอีก...ฉันให้ 100 เธอก็รับ 100 แต่ไม่รู้จักว่า 1000 2000 มันจะเป็นอะไรอีก...

เมื่อเธอ เข้าใจ..และทบทวนจริงผลจะไม่เป็นแบบเดิม....เธอจะรู้ได้เองอะไร จริง อะไรไม่จริง

เช่น....ปล่อยวาง ...คือความถูกต้องของการปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ ความจริงเป็นเช่นไร


เธอก็ไปทบทวนเอาเองสิ

ฉันจะไม่พูดตรงนี้ เพื่อโน้มน้าวอะไร ความจริงที่มีในธรรมชาติก็มีเพียง 1 เท่านั้น

เป็นเวลาเธอไปหาความจริงเอาเอง

เธอชอบทานอาหารที่ปรุงสำเร็จ
แต่ตอนนี้เธอต้องรู้จักเรียนรู้การหาวัตถุดิบได้แล้ว
รู้จักการมอง สัมผัสวัตถุดิบไหนดี ไม่ดี

แม่ค้าเอาวัตถุดิบมาขาย มันก็จะมีสด มีเน่า ปนกัน
นั่นเป็นแม่ค้าทาทีเห็นแก่ได้..
แม่ค้าที่ดีหน่อยจะแยกเกรดแยกราคา

 

ความจริง ไม่ใช่สิ่งที่จะเอามาคิดเอง

สรุปเอง....

แม้ไม่จริงก็สรุปเองไม่ได้

 

รายงานการสอบอารมณ์คร่า^^

การบ้านที่ให้ใหม่ รู้สึกสงบเร็วขึ้นค่ะ. ทำแบบเรื่อยๆ ไม่มึนหัวค่ะ แต่แปลก คือช่วงล่างรู้สึกเย็นวาบๆ. แอบใส่คำถาม แบบคนอยากรู้อยากเห็น 999 คือใคร ทำไมเหมือนแผ่นดินมันไหว กำหนดต่อไป ข้างล่างเย็นต่อเนื่อง มีแต่ความคิดเท่านั้นที่เคลื่อนไหว

ตอนนอนดูลมหายใจหลับตอนไหนไม่รู้ ไร้สติสิ้นดี^^ ตอนเช้าตื่นแล้ว พอหลับตา เห็นแสงสว่างนวลเหมือนดวงอาทิตย์ กำลังจะตามไปเชียว แฟนเรียกซะก่อน.

ป.ล. ใจสั่งมา^^

 

ลมหายใจ เป็นเครื่องมือ หาความรู้

สำหรับฉัน...ไม่ให้ใช้มากำหนด สร้างสมาธิ
(คนใช้ไม่เป็น ปัญญาจึงไม่เคลื่อนไหว
เอาแต่ลม ไม่รู้ใช้ คิดว่ารู้ลมแล้วเกิดปัญญา
จึงเอากันใหญ่..เอามาเป็นสมาธิ อวดสร้าง
ทฤษฎีกันใหญ่...แต่ก็ไม่เป็นไร..ได้เหมื่อนกัน...ได้ทำ )

แค่อยากจะรู้เพื่อสอบกับความรู้ที่ได้จากเครื่องมืออื่นได้ฉันก็จะเอาลมสอบทวนอีกที

ความรู้ใดไม่แน่...
จึงจะทวนหลายรอบไม่ใช่รอบเดียวผ่าน

อือ..แม้อดีตรู้จัก ..ปัจจุบันก็เรื่องของเธอ...

 

ข้าพเจ้ายังไม่ได้ขอบคุณ คุณน้องสตธศร ที่นำคลิป ดีๆมาลงให้อยู่เสมอ ในบทเพลง นิทาน เรื่องเล่า มันก็เหมือนศิลปะคู่ขนาน ที่เหลื่อมล้ำอยู่ระหว่างสองโลก ระหว่างโลกแห่งความเป็นจริงกับโลกแห่งความคิดเห็น ข้าพเจ้า ชอบวงคาราบาว แต่ก็เพิ่งได้ฟังเพลงภควัทคีตาเป็นครั้งแรกในห้องนี้ เผลอเผลอก็ร้องตาม เผลอร้องตามปุ๊บความคิดเห็นก็ตามมาทันที อรชุนคงไม่ต่างจากมนุษย์เดินดินอย่างเรา ที่อยากเป็นอิสระ เพราะกลัวสูญเสียความเป็นตัวเอง จนไม่ยอมรบกับตัวเอง ไม่ยอมยิงศรที่เปรียบได้กับสติสัมปชัญญะที่คมชัด เพราะการที่จะยิงถูกเป้าหรือไม่ คงต้องมีอารมณ์จดจ่อกับการยิงศรอย่างเดียว ว่าแล้วก็แอบเชียร์อรชุนให้ยิงศรได้สำเร็จ จะได้ไม่ต้องตระเวนไปในสามโลกอีก

จริงอย่างที่ท่าน 999 และคุณจิตยิ้มได้พูดไว้ ข้าพเจ้าเป็นคน ชอบคิดเล็กคิดน้อย คิดเอาเอง คิดทั่วมั่วไปหมด ซึ่งท่านทั้งสองได้แนะนำให้ข้าพเจ้า ใช้ความจริง ไม่ให้ใช้ความคิดเห็น เพราะความจริงเป็นแก่น นอกนั้นไม่ใช่แก่นสาร พอพูดคำนี้ก็คิดถึงท่านหนุมานผู้นำสารขึ้นมา.

ข้าพเจ้าจึงเข้าใจข้อความของท่านจิตยิ้ม ท่านมีเพียงเจตนาที่จะสอนให้ข้าพเจ้ามองเห็นธรรมชาติของความคิดเห็น เท่านั้น หาใช่การติเตียนไม่^^

ความจริงต้องพิสูจน์ได้ ตามหลักกาลามสูตรด้วยการทดลองทำเอง และติดตามผลเท่านั้น

ความจริงจะคงอยู่เป็นความรู้แนบแน่นในจิตวิญญาณ และความคิดเห็นจะจางหายไป

ด้วยรัก

 

เอาที่เธอเรียนรู้

เมื่อพบความจริง ความจางคลายจะเกิดขึ้นเอง

การสลัดทิ้งจะเกิดขึ้นไหม เธอไปเรียนรู้เอาเอง

จากการสัมผัสรู้ความจริง...เท่านั้น

ไม่มีบิ้วอารมณ์เพื่อให้เกิดการไร้ตัวตน_หรือไร้ตน ไม่มีความคิดไตร่ตรองเพื่อปล่อยวาง เมื่อรับรู้ความจริงเป็นอย่างไร_แล้ว

การคิดว่าตัวตนหรือไม่ การคิดปล่อยวาง การคิดให้อภัย การคิดแผ่เมตตา....เมื่อพบความจริงแล้ว ล้วนเป็นเรื่องอนุบาล เพราะเป็น AI ที่ปรุงแต่งขึ้นมา เพื่อให้เหมื่อนความจริง

เมื่อเธอยังคิดว่า ต้องพิจารณาปล่อยวาง...แล้วปล่อยวาง...รู้สึกสบาย...นี่ก็ยังปลอม...เพราะยังมีการคิดไตร่ตรองอยู่

 

สวัสดีท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน

วันนี้ข้าพเจ้า ขออนุญาตใช้ความคิดเห็นอีกครั้ง ในการขอบคุณ ดร. เจริญ หรือผู้ได้ปริญญาเอกด้านศาสนศาสตร์จิตวิญญาณ ทุกท่าน ที่ท่านได้เมตตานำอุปกรณ์ ที่ใช้ในความเปิดมิติแห่งความเจริญมาให้ ส่วนเรื่องจะเปิดได้หรือไม่ได้ ก็เป็นคงเรื่องของตัวกระทำ ที่เราทุกคนจะต้องทำเอง เท่านั้น

ทุกข้อความ ทุกเหตุการณ์หรือสถานการณ์ ล้วนมีมิติของมัน มิติทั้งหลายที่แตกต่างกันตรงความคิดเห็น

เมื่อข้าพเจ้ายึดเหนี่ยวที่ความเจริญ สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็น คือความเจริญที่มันโดดเด่นออกมาในทุกข้อความและสถานการณ์ ดังนั้นความเห็น ต่อเหตุการณ์ และสถานการณ์ทั้งหลายจึงเป็นสิ่งสำคัญ ที่ต้องเห็นให้ถูกต้องกับความจริง ที่ธรรมชาติต้องการให้เรารับรู้ และเรียนรู้

ข้อความบางข้อความเป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าได้รู้จักมาแต่ในอดีต. แต่ความหมายของในอดีตและปัจจุบันก็ช่างต่างกันจนเหมือนคนละมิติ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงชอบการทวน เพื่อการทำซ้ำเพื่อให้เกิดความแน่ใจ เพราะข้าพเจ้าเชื่อว่าความจริงจะไม่เปลี่ยนแปลงแต่ในขณะที่ความเชื่อจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

ในอดีตเมื่อข้าพเจ้ายึดมั่นเอาตัวตนเป็นศูนย์กลางหรือเอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นศูนย์กลางของความคิด เราก็จะไปไม่พ้นจากสิ่งที่เรายึดมั่นนั้น และจะมีมันเป็นศูนย์กลางของทุกความคิดเห็นเสมอ แต่เมื่อข้าพเจ้า ไม่ได้ยึดติดกับตัวเอง และตัวบุคคล การรับรู้ ภายในเหตุการณ์และสถานการณ์ รวมถึง ข้อความทั้งหลายก็เปลี่ยนไป คุณจิตยิ้มเคยบอกว่า "ไม่เกี่ยวกับตัวบุคคล แต่เกี่ยวกับเหตุการณ์หรือสถานการณ์นั้น" คุณ 999 ก็เคยพูดว่าเราเปิดมิติใด มิตินั้นก็มาสู่

ความคิดเห็นจึงมีหลายมิติ และเป็นสิ่งที่สร้างตัวตนของเรา ความหลงผิดก็เป็นตัวตนของเรา ความเห็นถูกก็เป็นตัวตนของเรา เราจึงสร้างโลกแห่งความเป็นจริงของเราด้วยความคิดของตนเอง

เหตุใดข้อความเดียวกันจึงสร้างความแตกต่างได้อย่างมากมาย. มันไม่ได้เกี่ยวกับตัวบุคคล แต่มันเกี่ยวกับความคิดเห็นที่เรามีต่อสถานการณ์และเหตุการณ์นั้นต่างหาก เมื่อเราสังเกตดูดีๆ เราจะเห็นการกระเพื่อมข้างใน (ขอบคุณท่านจิตยิ้ม. นอกจากจิตท่านจะยิ้มแล้ว ท่านยัง จิตใหญ่โต มากด้วยในการเป็นผู้ให้)

ดังนั้นข้าพเจ้าจึงแนะนำท่านทั้งหลาย ที่เข้ามาอ่านข้อความทั้งหลายในกระทู้นี้ จึงควรเริ่มต้นด้วยการเห็นถูก หรือสัมมาทิฏฐิ ท่านจะพบ ความจริง และสัจธรรม และการไม่ปรามาสต่อครูบาอาจารย์

ส่วนข้อความของข้าพเจ้า เป็นเพียงผู้กำลังเรียนรู้เท่านั้น

ข้าพเจ้าไม่ได้เปิดตำราในการตอบ แต่ในระหว่างตอบ บางข้อความมันก็โดดเด่นขึ้นมาเอง ปัญญาในการมองเห็นก็เปลี่ยนไป แม้ความจริงที่เห็นจะเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น ^^

May be my foolishness is past
And may be now at last
I see how the real thing can be

ฮัมเพลง Reality ต่อไป^^

 

ถ้าเรามั่นใจในการปฏิบัติว่าเรายึดมั่นอยู่แต่ในสัมมาทิษฐิ หรือความเห็นที่ถูกต้องตรงกับธรรมชาติ หรือ ความเจริญที่ยั่งยืน ข้าพเจ้าเชื่อว่านี่คือสิ่งที่ธรรมชาติกำลังต้องการสอนเรา.

เหตุการณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้น หากเราพิจารณาให้ดีๆ อุบัติเหตุ ก็คือเหตุการณ์ที่อุบัติขึ้นเพื่อการเรียนรู้ บางครั้งการเรียนรู้ก็ไม่สามารถที่จะทำให้เกิดขึ้นภายในเหตุการณ์ หรือสถานการณ์ที่ถูกสร้างขึ้นภายในครั้งเดียว หรือสองครั้ง เพาะบางครั้งมันก็อยู่ที่จิตสำนึก และอาจจำเป็นต้องใช้หลายสำนึกทีเดียว ดังเช่นที่คุณ 999 ได้เคยพูดไว้ จิตสำนึกบางครั้งมันก็ตะโกนดังๆออกมาหลายครั้งถึงสิ่งที่เราสมควรทำ แต่เราไม่เคยฟังเสียงของมัน หรือไม่เคยคิดที่จะตั้งใจฟังมันสักที และการเข้าข้างตนเอง จึงทำให้เราตีความหมายผิดเพี้ยนไป หรือต่อสายผิด

เมื่อเราได้เรียนรู้แล้ว ว่านี่คือการเรียนรู้เท่านั้น เป็นสิ่งที่ธรรมชาติกำลังสอนเราถึงแนวทางที่ถูกต้อง. และสมควรปฏิบัติ หน้าที่ของเรา คือการยอมรับ ปรับปรุง แก้ไข อย่างค่อยเป็นค่อยไปบนทางสายกลาง

และหากเราไม่ได้เอาตัวตนเข้าไปตัดสินแล้ว เราจะเริ่มมองเห็นว่าเหตุการณ์หรือสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นเกิดจากสิ่งที่เราเคยปลูกเอาไว้ก่อนหน้า และเราก็ดึงดูดมันด้วยความคิดเห็นในปัจจุบันของเราเอง. เราเปิดมิติใด มิตินั้นก็จะมาสู่ ดังนั้นจึงไม่ได้เกี่ยวกับตัวบุคคล. เมื่อเข้าใจดังนี้แล้ว ว่ามันมีแต่การเรียนรู้ และทุกคนกำลังอยู่ในขั้นตอนหรือกระบวนการเดียวกัน การปล่อยวางตัวตน การวางใจในธรรมชาติตัวตน การเมตตา และการให้อภัยจึงเกิดขึ้นตามมา มันจึงเป็นสิ่งที่เป็นเอง หรือเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ

สิ่งที่ข้าพเจ้านำมาเขียนเป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าสัมผัส ดังเช่นที่คุณจิตยิ้มบอกให้ข้าพเจ้าใช้สัมผัส ดังเช่นที่คุณ 999 บอกให้ข้าพเจ้า ใช้สิ่งที่เรียนรู้จริง นี่คือการสอบอารมณ์จริง. เพื่อบ่งบอกปัจจุบันขณะของตนเองว่าอยู่จุดใด ตามที่คุณ sataniel ได้เคยกล่าวไว้ ธรรมารมณ์คือความรู้สึกที่จิตเสพในขณะนั้น จิตจดจ่อกับสิ่งใดนั่นคือสิ่งที่ตัวตนของเรากำลังเป็น

 

สิ่งที่ข้าพเจ้านำมาเขียนเป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าสัมผัส ดังเช่นที่คุณจิตยิ้มบอกให้ข้าพเจ้าใช้สัมผัส ดังเช่นที่คุณ 999 บอกให้ข้าพเจ้า ใช้สิ่งที่เรียนรู้จริง นี่คือการสอบอารมณ์จริง. เพื่อบ่งบอกปัจจุบันขณะของตนเองว่าอยู่จุดใด ตามที่คุณ sataniel ได้เคยกล่าวไว้ ธรรมารมณ์คือความรู้สึกที่จิตเสพในขณะนั้น จิตจดจ่อกับสิ่งใดนั่นคือสิ่งที่ตัวตนของเรากำลังเป็น

 

จิตคือะไร

จิตมีจริงไหมในธรรมชาติ

จิตคือของจริงหรือไม่

เธอไปหาความจริงเอง

???