ไสยศาสตร์ฉบับชาวบ้าน..มี.สาระ แบบกันเอง

๕๕๕๕๕

เป็นเรื่องยากมากๆๆๆๆๆๆ ครับ

เพราะว่าแต่ก่อนจนถึงปัจจุบันนี้ ผมชอบนั่งสมาธิ ปฏิบัติธรรม

แต่ชอบเรื่องศาสตร์ลี้ลับแต่ไม่เคยปฏิบัติสักที

ว่าแต่ว่าที่พี่บอกว่าลองไปก่อนคือลองอะไรหรอครับ

เอาจริงๆผมไม่เคยลองอะไรเลย ^___^

 

ขอบคุณน้าอ้อนครับที่ช่วยตอบ ขอบคุณทุกๆท่านครับที่ให้ความกระจ่าง

 

ก็ลองใช้วิชาคาถาอาคมไงครับ ถ้าใจเราชอบนะ

ถ้าไม่ชอบ ก็ ถูกทางแล้ว สมาธิ น่ะไม่ใช่ ใครๆจะฝึกกันง่ายๆ

แล้วถ้าฝึกจริง นั่งจริง มันก็รู้จริง ..ได้ เป็น อริยทรัพย์

เว้น บางคนไม่ได้ฝึกหรอก แต่ ชอบคุย..แบบนี้เจอมาเยอะ

พอถามว่า ขั้นนั้น เข้าไปยังไง ขั้นนี้ ยังไง..ก็ ตอบ แบบ งงๆ

แบบนั้น สมาแทะ..๕๕๕๕ ชอบไป แทะมาจาก ตำรา..

ผมหมายถึง ว่า ถ้า สนใจเรื่องคาถา น่ะ..

ก็ต้องลองทำ ลองปฏิบัติ..บทไหน ก็ได้ เป็นการทดสอบพลังจิต


ถ้าหลายท่าน ฝึก แนว สมาธิ วิปัสนา กรรมฐาน

ก็ต้องขอร่วม อนุโมทนา ครับ..เพราะ ผมก็ฝึก แต่ฝึกควบคู่ไป

แบบให้รู้ไว้..ลองกสินก็เกือบได้ น่ะครับ แต่ แค่เกือบก็รักษายาก

อาจารย์ก็บอกว่า กสิน ฝึกไม่ยากนะ ถ้าเพียร แต่ ที่ยากกว่า คือรักษา

พอดีใจมันชอบ ทางฤทธิ์ ทางเดช เพราะจำเป็นต้องใช้

 

พลังธาตุในกาย

จริงๆในร่างกายเรานั้นมีพลังธาตุครบ

เท่ากันในทุกสภาพโลกครับ...ดิน น้ำ ลม ไฟ

แต่ ธาตุที่ เด่น นำมาแสดงพลังได้ไม่ค่อยหมดก็คือ ธาตุลม

เพราะธาตุลม หล่อเลี้ยงชีวิต มากับลม ไปกับลม

ธาตุอื่นแค่พยุง สมดุล จึงไม่แปลกที่เรา จะเอาแค่ ธาตุในตัวเราเป็นสื่อ

ไฟ เผลาผลาญ ทั้งภายใน(ย่อยอาหาร)ภายนอก(ทำลาย)
ธาตุไฟ มาก = โมโห ร้าย เอาแต่ใจ ตัวเอง โกรธง่าย
ธาตุดิน มาก จะเกิดความโลภ ความอยากได้ทรัพย์
ธาตุน้ำ มาก จะเกิดราคะ มาก (ผมก็ ธาตุน้ำกำเริบ บ่อย๕๕
ต้องคอย ดับ ด้วยธาตุไฟ..)

สิ่งเหล่านี้ คือ จริต ครับ...ลองสังเกตุ ตัวเองดู..

ไม่ใช่ไปดู วันเกิด ปี เกิด ...ดู จาก ตัว เป็นๆเรานี่แหละครับ

ว่า ธาตุไหน มันมาก..ถ้า บอกว่า ยังหา ไม่เจอ

ลองดู บ่อยๆ..ครับ...เอาไอ้ที่ เยอะที่สุด และ กำเริบ บ่อย ที่สุดนะ

แต่ ถ้า กำเริบ แบบ อยู่ใน วง ศีล ๕ ก็ อนุโลม ครับ

อยากได้ ทรัพย์ แล้วทำมาหากิน...ไม่ใช่ไปโกงเขา ปล้นเขา

นี่ไม่ได้ เรียก ว่า กำเริบ....

 

ตำนานตักบาตรเที่ยงคืน..

ไหนๆก็ไหนๆ เล่า ไปเลยครับ

ตำนานนี้ทางพม่ายืนยันว่า เป็นเรื่องจริง..เกิดขึ้นราวๆ สมัยอยุธยาตอนปลายเรา เกิดที่ บ้านตำบลอะไรผมจำไม่ได้(ภาษาพม่าจำยาก)แต่แถวๆเมืองพุกาม

คือ ปกติธรรมเนียมพม่า จะทำบุญตักบาตรในวันพระนั้นต้องทำอาหารก่อน
๑ วันทำคืนก่อนวันพระ...ในวันนั้นครอบครัวยากจนแต่ใจบุญ(ต่อมาได้เป็นเศรษฐีผมจำชื่อตระกูลไม่ได้) ได้เตรียมอาหาร เสร็จเกือบๆเที่ยงคืน บังเอิญระหว่างจะปิดประตูรั้งบ้าน ไปเห็นพระสงฆ์รูปหนึ่งเดินบิณฑบาตรผ่านมา
ด้วยจิตใจที่ศรัทธาคิดว่าพระรูปนี้คงจะเดินทางมาไกลหนทางลำบาก กลัวท่านจะไม่มีข้าวปลาอาหารฉันในวันรุ่งขึ้น จึงรีบนิมนต์รับอาหารทันที

 

แต่ก่อนผมก็นั่งเฉยๆ ไปอย่างนั้นแหละครับหาทางสงบเอาเฉยๆ

แต่พอได้มาพบกับพ่อแม่ครูอาจารย์สายกรรมฐาน ท่านก็เมตตาแนะทางให้บ้าง

ขนาบเอาให้บ้างถ้าเราไปผิดรูปผิดทาง ท่านก็ขนาบเราไว้ เตือนเราไว้

หลังๆมาก็พอเอาตัวเองอยู่บ้าง ตามทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่ก็ไม่ให้มันแซงมากนัก

ก็เลยพยามวางอารมณ์ให้เป็นปัจจุบันที่สุดอย่าหลงไปอดีตอนาคต มันไม่มีประโยชน์อะไรถ้าหลงไปกับมัน



ปล.
เรื่องที่พี่บอกว่าสมาธิบอกว่าัไม่ได้ง่ายๆนี้ผม งง ครับ
เพราะว่าผมคิดว่าสมาธิมันง่ายครับ แต่ตามสติให้มันทันให้มันอยู่ในสมาธิมันยากกว่าเยอะครับ (ผิดถูกอย่างไรแนะนำแหน่เด้อครับ)

 

ตำนานตักบาตรเที่ยงคืน..

พอตักแล้วนั่งลงรับพร เงยหน้ามาก็ไม่เจอพระรูปนั้นแล้ว..แต่ในเวลาต่อมาได้เกิดมหัศจรรย์ ครอบครัวนี้ ทำอะไรก็ดีไปหมดทุกอย่าง จนได้เป็น เศรษฐีในชั่วเวลาไม่นาน เป็นที่นับหน้าถือตาของคนทั้งเมือง ..จนเกิดความสงสัยขึ้นมากมายในหมู่ชาวบ้านชาวเมือง(สมัยนี้คงไม่สงสัยหรอก คงบอกว่า มันค้ายาบ้า แหงๆ)

จนมีผู้สงสัยไปถาม ภิกษุชรารูปหนึ่ง ที่เชื่อว่าท่านสำเร็จอภิญญา
ท่านกล่าวว่า ครอบครัวนี้ได้ตักบาตรกับ พระอุปคุตะเถระ ผู้มีฤทธิ์ที่ออกจากญาณสมาบัติ๘ ใต้ทะเลขึ้นมาโปรดมนุษย์ ซึ่งท่านได้กำหนดไว้ว่า หากวันใดวันพระขึ้น๑๕ ค่ำตรงกับวันพุธ(วันเกิดของท่าน..เขาว่างั้นนะ) ท่านจะมาทุกคืน และจะเฉพาะเวลาเที่ยงคืนเท่านั้น ท่านก็จะ..กลับไปยังใต้ทะเล

ชาวเมืองจึง โกลาหล อยากรวย จนทำให้เกิดประเพณีนี้ขึ้นมา

ล้านนา สมัยก่อนขึ้นกับพม่า และเชื่อมโยงประเพณีกัน จึงมีประเพณีนี้ขึ้นมา

แต่คนไทย ภาค กลาง จะงง ว่า เอ แล้ว พระจะฉันได้ยังไง

ในเมื่อ ห้าม ฉันข้าวกลางคืน...จริงๆพม่าเขาตักข้าวสวยจริงๆ

แต่บ้านเรา ใช้ ข้าวสารอาหารแห้งไปแล้ว เพราะคงอนุโลมไปตามกาลเวลา

 

คือ พี่ หมายถึง สัมมาสมาธิ..เว้นไว้ให้เข้าใจ..

ถ้ามิจฉาสมาธินี่ก็ง่ายครับ..

สมาธิ ถ้า เราฝึก แบบถูกต้อง ให้มี วสี(ชำนาญ)

มันก็คือ ใช้ สติ(ระลึกรู้) เป็นตัวหลัก...แต่ ก็ไม่มีใครเรียกว่า

ฝึกสติ กันนะครับ..แต่ สมาธิ นั้น ก็ มี ต้น กลาง สูง

ต้น (ขนิกะ) กลาง(อุปจาระฯ) ...พอได้ บ่อยๆ

สูง(อัปนาฯ) นี่ก็.... ยากเอาการ ตั้งใจ ก็ไม่เข้า ไม่ตั้ใจ ก็ไม่เข้า

 

ความนับถือเรื่องพระอุปคุตนี่ของผมเริ่มมาจากเห็นพระอุปคุต รุ่นที่ออกวัดท่าจำปี ของหลวงปู่ครูบาดวงดี แล้วรู้สึกชอบในเรื่องพุทธศิลป์ จากนั้นก็ศึกษาข้อมูลมาเรื่อยๆ และมีครุบาอาจารยืที่นับถือเกี่ยวพันกับพระอุปคุต ก็เลยยิ่งศรัทธาครับ แต่ตักบาตรเที่ยงคือแบบจริงๆ ผมยงไม่เคยร่วมพิธีเลย แต่เคยได้ร่วมทำบุญสร้างพระอุปคุตไม้สักทอง ที่วัดโคกหม้อ ของหลวงพ่อพิเชษฐ์ครับ น่าจะเป็นแบบยืนที่เดียวที่เคยเห็นครับ

 

อืมๆๆครับผม

 

แสดงว่าสายเนื้อนาบุญเดียวกันนะ ๕๕๕

พี่น่ะมีความศรัทธาเรื่องท่านมาก..เพราะถ้าศึกษาดีๆแล้วจะเห้นว่า

ท่านมีทั้ง ฤทธิ์ ทั้ง เมตตาบารมี ครบ..

และที่สำคัญ ท่านคือพระอรหันต์ ยุคหลังพระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธ์ฯ

จึง แสดงและยืนยัน เรื่องที่ว่า พระสงฆ์ถ้าไม่ได้ฟังธรรมจากศาสดาโดยตรง

ไม่มีทางสำเร็จมรรคผล...นี่คือ ข้อพิสูจน์

เพราะในสมัยก่อน มีคนถกเถียง ปัญหา นี้ กันมากมาย..

 

ขอสอบถามอาจารย์ tang_2536 สมาธิเราฝึกเองจะไปได้ช้ากว่าที่มีครูบาอาจารย์ขึ้นกรรมฐานให้ใช่หรือเปล่าครับ ฝึกเองดูแล้วไม่ก้าวหน้าเลย ขอคำแนะนำด้วยครับ

 

แต่บางคนยังสับสนในรูปลักษณ์ของวัตถุมงคลที่ออกให้บูชา ระหว่างพระอุปคุต กับพระสิวลีจกบาตร ซึ่งก็เหมือนกัน แต่โดยรูปลักษณ์แล้ว พระอุปคุตจะมีพวกบริวาร เช่น กุ้ง หอย ปู ปลาเป็นแบล็คกราวด์หรือเป็นฐาน หรือบางทีพระอุปคุตอยู่ในรูปของเปลือกหอยเลย......

พี่คำรณครับ ในส่วนของคาถาบุชาของแต่ละสำนักไม่เหมือนกัน ถ้าเราบูชาพระอุปคุตจากสำนักหนึ่ง แต่ใช้คาถาของอีกสำนักหนึ่งจะได้มั้ยครับ มีผลดี ผลเสียยังไงครับ เพราะท่านก็คือองค์เดียวกันครับ

 

ผมก็ไม่ทราบนะครับว่า..ปัจจัย จะเหมือนกันไหม..ประสบการณ์ผม

ผมก็ฝึก สมาธิ เอง...ไม่ได้ขึ้น กรรมฐาน

เพราะคาถา ต้องใช้สมาธิ.อยู่แล้ว.(แต่แรกๆคงฝึกแบบไม่รู้ตัว)

มาศึกษา สมาธิ จริงจัง เมื่อปี ๔๖ ฝึก เอง

ทั้ง นั่ง เดินจงกรม อาศัย ตำรา สายวัดป่าฯ


แต่ยอมรับว่า ถ้าจะให้รู้ลงไปเลยว่า มันคืออะไร

ตำราว่า ขณิก อุปจาระ อัปนา...

ผมว่า เหนื่อยเหมือนกัน..

.ผม คร่ำเคร่งอยู่ ๔ เดือน ได้แค่ ขณิก

อุปจาระ บ้าง ไม่เคย ได้ อัปปนา เลย

วันหนึ่ง.อธิษฐาน ในวันพระ๑๕ ค่ำ ขอนั่ง ๖ โมงเย็น ยัน เช้า

ขอให้ลูกได้เจอทีเถอะ...ก็ เจอ จริงๆ เป็น ปัจจัตตัง ครับ

ภายหลัง ผมก็ไปกราบครูอาจารย์ สายวัดป่าฯที่ท่านถือว่าเป็น

ต้นฉบับ..เรื่อง กรรมฐาน ท่านก็ บอกว่า ฝึกพื้นฐานได้

แต่จะให้ไกล ให้เร็ว ต้องมีครู ผมเลยขึ้นกรรมฐาน

ผมจึงแนะนำว่า ไปขึ้น กรรมฐาน ดีกว่า ไม่งั้น มันจะไม่มีใครชี้

ไม่รู้ว่า มันใช่ ไม่ใช่...เว้นแต่ ท่านมีเวลา มีสถานที่แบบผม
(ผมฝึกในป่าซึ่งเป็นไร่ของตัวเองบนดอย ไม่มีใครรบกวน และฐานทหารบนแนวชายแดน โน่น) ถ้าฝึกในเมืองนี่น่าจะยากครับ

 

พี่คำรณครับ ในส่วนของคาถาบุชาของแต่ละสำนักไม่เหมือนกัน ถ้าเราบูชาพระอุปคุตจากสำนักหนึ่ง แต่ใช้คาถาของอีกสำนักหนึ่งจะได้มั้ยครับ มีผลดี ผลเสียยังไงครับ เพราะท่านก็คือองค์เดียวกันครับ [/B][/COLOR][/SIZE][/QUOTE]

ไม่มีผลหรอก เพราะคาถาบูชา

แปลตาม เนื้อความ ต่างกันที่จะ พรรณา ขอสิ่งใด

เราใช้เพื่อ สวดบูชา ขอพร..จะใช้ บทไหน ก็ได้..

ตั้งนะโม ๓ จบ แล้ว กล่าว เป็น ภาษาไทย ให้มีสำนวน

พรรณา คำ ดีๆ ยังได้ ผล เลย..

.แต่ คำมคธ บาลี/สันฯ ถือว่าเป็น อักษรต้นกำเนิด พุทธ จึงนิยม..

และเชื่อว่า เป็น อักษรสากล ในหมู่ เทพเทวดา

 

ไม่มีผลหรอก เพราะคาถาบูชา

แปลตาม เนื้อความ ต่างกันที่จะ พรรณา ขอสิ่งใด

เราใช้เพื่อ สวดบูชา ขอพร..จะใช้ บทไหน ก็ได้..

ตั้งนะโม ๓ จบ แล้ว กล่าว เป็น ภาษาไทย ให้มีสำนวน

พรรณา คำ ดีๆ ยังได้ ผล เลย..

.แต่ คำมคธ บาลี/สันฯ ถือว่าเป็น อักษรต้นกำเนิด พุทธ จึงนิยม..

และเชื่อว่า เป็น อักษรสากล ในหมู่ เทพเทวดา

[/QUOTE]

เหมือนที่ผมเคยได้ยินมาว่า พวกเทพ เทวดา ใช้ภาษากูโบส 555 ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับว่ามันจะออกสำเนียงยังไง เคยอ่านเจอครับ

 

จะว่าไม่ใช้ สมาธิเลยก็ไม่ใช่ครับ

อาคม จะขลัง อย่างที่บอก คือ ครู ตัวคาถา และจิตเป็นสื่อ

ระดับความขลังก็มี ๓ ระดับอีก..ต้น กลาง สูง

แล้วแต่ เราจะเลือกใช้...แต่ อย่าง ฆราวาส ก็ แค่ ต้น กับ กลาง

คือ ขลัง ชั่วคราว ...ณ เวลา ที่ต้องการ...

สรุป ต้องใช้ ความเพียร ก่อนครับ

 

เห็นกล่าวถึงพระอุปคุต พระบัวเข็ม กัน

องค์นี้ผมบูชาอยู่ครับ เนื้อไม้ บุเงิน พระอาจารย์ให้มาบูชา ท่านได้จากพม่ามานานมากๆแล้วครับ

 

ของผมตั้งองค์นี้ในพานครับ

​

 

นี่องค์ใหญ่ครับ ปั้นเสร็จคืนเดียว