โดนขังวิญญาณ

สวัสดีปีใหม่ทุกคนนะครับ

คุณคนนี้ตรงใต้บั้นเอวด้านซ้ายมีจุดดำ1จุด มีกลุ่มพลังที่ไม่ดีเข้ามาทางนี้
เพราะว่ากายทิพย์ตรงนี้โดนพลังเจาะเข้า กลุ่มพลังงานนี้จึงทำให้เกิดอาการ
ชาขึ้นมา
กลุ่มพลังงานนี้มาจากรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมในที่นั่นเอง มันลอยไปลอยมาตอน
เค้ากำลังสวดนะ แล้วลอยมาเกาะเรา พวกนี้ไม่เกี่ยวกับการนวดการจัดกระดูก
ตอนนั้นพลังงานที่มาเกาะนี้มาในลักษณะยันต์สี่เหลี่ยมนะ แต่แฝงด้วยวิญญาณ
ไม่ได้มีแค่ยันต์ที่เห็น

การแก้เบื้องต้น ให้นั่งคุกเข่าก้มตัวลงแนบพื้นให้มากที่สุดพร้อมกับยืดแขนไป
ข้างหน้าทั้งสองข้าง ทำแบบที่ฝันเห็นมีพระฤาษีหน้าตาเหมือนลิงมาทำให้ดู
ทำท่าแบบนั้นล่ะ ทำบ่อยๆว่างก็ทำ
หลังจากนั้นให้หาน้ำมนต์วัดไหนก็ได้มาลูบ มาโป๊ะตรงจุดดำใต้เอวซ้ายที่ว่านี้
เพื่อป้องกันกายทิพย์ที่มีรูโพรง ป้องกันไม่ให้วิญญาณมาเกาะอีกต่อไปครับ

 

เอื๊อกกก กลืนน้ำลายแบบฝืดๆ อันนี้ยากหน่อย บอกดูก็ดูละกัน บ้านหลังไหน
ก็ไม่รู้แต่ดูไปก่อน

ดูสองรอบก็หลังเดิม สรุปคร่าวๆว่า หลังที่มองไปตรงใต้หลังคา ตรงฝ้าน่ะสีดำ
ใช่ใหม ถ้าหลังนี้พื้นข้างล่างแผ่นดินแยก กลางบ้านเลยเข้าไปจะเห็นรอยร้าว
แต่ข้างนอกไม่ร้าวนะ ข้างนอกปกติ ข้างในตรงพื้นแยกเป็นรูปสายฟ้าสีดำ กับตรง
ฝ้าใต้หลังคาสีดำ นอกนั้นไม่มีอะไร เจ้าที่เจ้าทางก็ไม่มีเลย
ตอนแรกมองไปท่านบอกว่าต้นกระบองเพชร เราก็มองๆไปไม่เห็นมีต้นกระบอง
เพชรเลยซักต้นเดียว เลยไม่แน่ใจว่าตกลงหลังนี้รึเปล่า คือหลังที่ผมดูไม่มีต้น
กระบองเพชรนะ

การดูแบบเจาะไปที่จิตคนถามแบบนี้ ถ้าคนถามเป็นบ้านของตัวเองจะถูกต้อง
เพราะภาพจะปรากฏที่ใจตลอด แต่ถ้าถามให้คนอื่นภาพก็เป็นบ้านตัวเอง ไม่ใช่
บ้านที่อยากจะถามจึงไม่สรุปว่าใช่ใหม แต่ไหนๆก็เข้ามาตอบ เลยถือโอกาสตอบ
ไปเล่นๆแก้เครียด ถือว่าดูสนุกๆว่าบ้านใครหว่า??

 

อันนี้เอามาตอบตรงนี้เพราะจะเผื่อคนอื่นเป็นจะได้ไม่งง

" เวลานั่งสมาธิ พอจิตจะเข้าสู่สภาวะนิ่ง หรือสงบ
มันเหมือนมีจิต หรือ วิญญานมาผลักให้ตื่น และผลักให้กายโยกซ้าย ขวา หรือ บางทีก็ตบหัว ให้รำคาญอยากแก้ไข "
ก่อนอื่นต้องเข้าใจว่ากระทู้นี้นั้นไม่ใช่ห้องตอบปัญหาสมาธิ จึงต้องชั่งใจในการอ่าน
เพราะผมจะตอบแบบไม่อิงตำรา

ในการนั่งสมาธินั้นหลวงปู่ท่านสอนเสมอว่า
1.ก่อนนั่นนะให้สวดมนต์ สั้นได้ยาวได้
2.เสร็จจากข้อ1 มาคิดก่อนว่าเราจะนั่งแบบไหน ถ้านั่งแบบตามยถากรรมตามบุญเก่าให้
สวดพุทธธังสรณังคคัจฉามิ...ไปจนถึงสังคังสรณังคัจฉามิ เสร็จจากนั้นเป็นเรื่องของ
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ปล่อยจิตไหลไป ตามดูจิตด้วยสติไปเรื่อยๆ.
2.1 หรือสายที่สอง จะกำหนดกสิน "ให้แผ่เมตตากับเจ้ากรรมนายเวรก่อน" ให้ท่าน
งดโทษ ยกเว้นกรรมให้เราชั่วคราว แบบนี้จะไม่โยก ไม่มีวิญญาณมารบกวน

ปกติคนนั่งสมาธิถ้าไม่มีครูคอยบอกจะไม่รู้ว่ากรรมอะไรมารบกวน ให้ถือเมตตาใหญ่
เป็นที่ตั้ง น้อมนำกระแสเมตตามาใว้ในใจเราให้ได้ก่อน เมื่อใจเปี่ยมด้วยเมตตา ปิติ
เกิด ค่อยนั่งกำหนดแบบที่อยากจะทำ ถ้ารู้ว่าของเก่าเราทำมาแบบไหนก็ทำแบบนั้น
จะได้เร็วกว่าคนที่ไม่กำหนดเมตตาเอาใว้ก่อนนั่ง

กล่าวคือการนั่งสมาธิต้องมีบาทฐานในการนั่ง ไม่ใช่อยู่ๆมากำหนดอะไรก็ไม่รู้เอาเลย
มันเหมือนเราอยากขึ้นบันไดขั้นที่สามที่สี่แต่ขั้นแรกไม่มี ตานี้กระโดดข้ามก็ไม่เป็น
เลยทำให้ปฏิบัติสมาธิไม่ก้าวหน้า บาทฐานขั้นแรกกำหนดง่ายมากๆ ปกติเราเลือก
เอาอย่างใดอย่างหนึ่งในพรหมวิหารสี่ นี่ล่ะเป็นบาทฐานในการนั่งสำหรับคนที่ไม่มีคนบอก
กำหนดให้ฟูขึ้นมาก่อน จนใจเรานุ่มนวลควรแก่การงาน ค่อยนั่งแบบที่อยากทำครับ

 

ขอบคุณครับเจาะจงบ้านเลขที่ 108/58
เลยครับอาจารย์เป็นร้านเสริมสวยครับ
เจ้าของเป็นแฟนผมเอง

 

ยังมีความสนใจเรื่องการนั่งสมาธิิมากครับ
อ่านแล้วเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง
แต่ก็นั่งมาเป็นประจำ
ความรู้้สึกนะครับ
รู้สึกแค่ว่าตัวเองนั่งอยู่
บางทีก็เคยนึกถึงแบบให้ลมหายใจเป็นแท่ง
ตั้งแต่หายใจเข้าจนถึงท้อง
บางทีก็ท่องหมุนธาตไปเลย
สภาวะเหล่านี้ผมรู้สึกตัวตลอดเวลาครับ
ก็ไม่รู้จะถามอะไรครับ
เล่าให้อ.จิโปฟัง
หากมีคำแนะนำยินดีน้อมรับไปปฏิบัติดูครับ

 

ดูมุมไหนๆปัญหามันก็คือฝ้าใต้หลังคาทั้งนั้นครับ มันอึมครึมยังไงบอกไม่ถูก เหมือนควัน
ดำๆกรุ่นๆ ดูแล้วไม่อยากเข้าเลยครับ
ส่วนการนั่งสมาธินั้น แล้วแต่บางคนครับ ถือเป็นกีฬาก็ว่าได้ ถนัดอย่างเดียวให้เก่งเลย
หรือทำได้ทุกอย่างแต่ไม่ถนัดซักอย่างสนุกๆก็ยังไหว เพราะทั้งหมดทั้งหลายเป็นเพียง
สนามซ้อมมือของจิตเท่านั้นเอง ถ้าจะเข้านิพพานก็ไม่จำเป็นต้องเข้าฌาณลึกขนาดนี้

หลักมันมีจุดเดียว ยกตัวอย่างว่า เรากำวัตถุบางอย่างใว้ในมือ เราก็รู้สึกถึงความร้อน
เย็น อ่อนแข็ง เราสัมผัสได้ด้วยผัสสะทางกาย เรียกว่าอายตนะหนึ่งในห้าอย่าง

ตานี้เราหลับตาก็ดี ลืมตาก็ดี เรากำหนดวัตถุขึ้นทางมโน ถ้ากำหนดรูปเรียกว่ารูปฌาณ
ถ้ากำหนดอรูปก็เรียกว่าอรูปฌาณ หลักมันอยู่ตรงนี้ ตรงที่ว่าเวลาเรากำหนดขึ้นมาแล้ว
จิตเราสัมผัสมันได้ไหม เรากำหนดได้แน่หรือ? เช่นกำหนดลูกแก้วแห่งแสงสว่าง แต่
แค่เพียงแว๊ปเดียวจิตเราก็แกว่งไปสนใจอย่างอื่นซะแล้ว ลูกแก้วยังอยู่ แท่งแสงยังอยู่
แต่ใจเราไม่สนใจมันแล้วนี่สิ แล้วจิตจะสัมผัสอะไร ตรงนี้ท่านเรียกว่าอารมณ์กสิน
หรือเรียกว่าอารมณ์ฌาณ เปรียบเหมือนเรากำอะไรในมือแต่เรากลับเพลินมอง
อย่างอื่นเล่น ไม่สนใจในสัมผัสที่มือนั่นเอง

ท่านถึงบอกว่าสมาธิคือการกำหนดใว้ที่จุดเดียวรวมจิตลงไปนะ ตรงไหนก็ได้เอาให้
แน่ๆ จะกลางอากาศข้างหน้าหรือในลมหายใจก็ดี เอาซักอย่างแล้วแช่จิตใว้ในสิ่งที่เรา
กำหนดนี้ให้นานที่สุด นานจนสัมผัสได้ถึงความร้อนเย็น อ่อนแข็ง เหมือนกายเราสัมผัส
มันไม่มีอะไรต่างกันเลย อายตนะเหมือนๆกัน เช่นตาเรามองเห็นกองไฟลุกท่วม นี่ไม่
บอก ไม่เอามือไปสัมผัสเราก็รับรู้ว่ามันร้อนมาก จิตมันรับรู้ได้ดีกว่าเยอะ บางคนมองเห็น
ไฟใหม้ในทีวี แต่จมูกไวมากดันได้กลิ่นไหม้ในทีวี แถมร้อนกายผ่าวๆเหมือนเข้าไปอยู่
ในเหตุการณ์ นี่คือจิตรับรู้แทนอายตนะอื่น

ทำลมหายใจให้เป็นแท่งดีมากครับ แบบนี้ถอดกายทิพย์ง่าย แบบนี้กายทิพย์จริงๆเลย
นะ แบบว่าออกไปยืนมองดูตัวเองที่กำลังนอนเลยนะ จิตย้ายไปอยู่ที่อายตนะของ
กายทิพย์นู่นเลย กินชองทิพย์อะไรก็อร่อย กลับมาที่กายเนื้อรสกับกลิ่นจะเหมือนยังติดที่คอเลย.

 

อ่านถึงตรงนี้มายืนยันด้วยคน ว่าถอดกายทิพย์ได้จริง ๆ
เล่าจากประสบการณ์ตัวเองนะคะ ตอนนั้นภาวนาพุธ-โธ ภาวนา แล้วพี่จิ-โปก็บอกว่าให้กำหนดลมหายใจเป็นแสงด้วย เพราะของเก่าผึ้งเคยทำกสิณแสงสว่างมา ต้องทำอะไรที่เกี่ยวกับแสง ผึ้งก็เลยกำหนดลมหายใจให้เป็นแสง ยาวตลอดสาย เวลาหายใจเข้าออก ก็นึกถึงแสงตลอด เรียกได้ว่าใน 3 วันนั้นไม่เคยละไปทำอย่างอื่นเลย สมาธิช่วงนั้นดีมาก พอเข้าวันที่ 3 พอดีเป๊ะ ก็นอนกลางวัน พอหลับก็ปรากฎว่าจิตเราลุกจะออกจากร่าง แต่ลุกไม่ได้ มันหนักเหมือนมันติดอะไรก็ไม่รู้ ก็ลงไปนอนใหม่ ครั้งที่ 2 ก็ลุกอีก แต่ก็ยันตัวเองขึ้นมาไม่ได้ มันติดเหมือนกันหนักด้วย พอครั้งที่ 3 ก็จำลมหายใจตัวเองได้ว่าเราหายใจแบบนี้นะ กำหนดลมหายใจเป็นแสงและหายใจเข้าออกเหมือนตอนที่เรากำหนด้ ซักพักจิตเบามาก ๆ มันเหมือนเราเป่าลูกโป่ง แล้วเราเข้าไปอยู่ในลูกโป่งนั้น ซักพักก็ลุกขึ้นมาได้จริง ๆ เหมือนเราเป็นคนปกติเดินในร่างกายมนุษย์ปกตินี่เลย เพียงแต่ว่าเป็นกายทิพย์เท่านั้น เราเรียกว่า "กายลม" พอลุกจากร่างที่นอนอยู่ได้ก็หันไปดูร่างตัวเองนอนอยู่ คือเรามีสติทุกอย่าง รู้ว่าเรานอนหลับแล้วจิตเราตื่นอยู่ ทำอะไรก็มีสติ สติตอนนั้นเข้มมาก พอลุกขึ้นมามองร่างตัวเองก็เห็นแสงตรงกลางกระหม่อม เราก็รู้ว่าอ้อ นี่เราออกมาทางกระหม่อมนะ แล้วเราก็ลุกออกจากเตียง พอเห็นประตู เราก็นึกนี่ไม่ใช่กายเนื้อ นี่กายทิพย์มันต้องเดินทะลุได้ ก็เลยเดินทะลุออกไป มองซ้ายมองขวาในบ้าน เดินผ่านโซฟา เดินออกประตูหน้าบ้าน เดินลงบันได กำลังจะไปตรงศาลเจ้าที่ เพราะมีความสงสัยว่าตรงนั้นมีอะไร จึงจะเดินไป แต่พอใจนึกนิดเดียวนะ (แค่มีความกลัวนิดเดียวเอง) ว่าเอ..นี่เราออกมาจากร่าง มันจะเดินไกลเกินไปจะเป็นไรมั้ย เพราะพี่จิ-โป เคยบอกว่า บางคนถอดกายทิพย์ออกมา แล้วจิตโดนวิญญานที่แข็งกว่าจับเอาไว้แล้วกลับเข้าร่างไม่ได้ก็ตายเลย พอคิดแค่นั้น มันก็ถอยหลังวืบ เข้าร่างตัวเอง ก็ลุกขึ้นมา รู้แล้วว่าเมื่อกี้เราถอดออกไปจริง ๆ แต่พอหลังจากนั้นมันเหมือนกับว่าเราใช้พลังมากไป กำลังของจิตอ่อน ก็รู้สึกหมุนเหวี่ยงอย่างแรงในกาย อยู่นานมาก ๆ จากนั้นก็ถอดไม่ได้อีกเลย แค่ลงภวังค์และมองเห็นผีมานอนข้าง ๆ บ้าง มองเห็นอะไรที่ตาเนื้อไม่เห็นบ้าง แต่ไม่ได้ลุกออกจากร่างเลย ...จบข่าว นี่ก็กำลังทำแบบเดิมอยู่เหมือนกัน คงจะยาก เพราะรู้ตัวเลยว่าเราอยู่กับคำภาวนาได้ไม่นานก็ลืมอีกแล้ว เฮ้อ..คนขี้เกียจก็แบบนี้เนอะ

 

มารอฟังต่ออยู่ครับ
เรื่องถอดกายทิพย์
คิดแล้วเหมือนฝัน
สำหรับผมคงยังห่างไกลอยู่นะครับ
การฝึกจิตคิดไปคิดมาส่วนตัวผม
ไม่รู้เป้าหมายเลย ไปเรื่อยๆครับ
ตอนแรกๆเป้าหมายมีสารพัด
อยากโน่นนี่ แต่ตอนนี้เลิก
เพราะรู้สึกเหนื่อย
ผมก็ว่าไปเรื่อยล่ะครับเห็นเงียบๆ

 

ขออนุญาตนะครับ ในรูปนี้มีอะไรเป็นพิเศษหรือป่าวครับ

 

สวัสดีค่ะ คือขอรบกวนถามต่ออีกนิดนึง อยากทราบว่าพลังงานที่ไม่ดีที่เข้ามาตรงเอวนี้จะกำจัดออกไปได้อย่างไรค่ะ และตอนนี้มันยังเกาะอยู่ที่ตัวอรัญญาหรือเปล่า ขอขอบคุณค่ะ

 

เหมือนจะมาไม่ทันแฮะ แต่ก็เกือบละครับ ฮี่ ๆ

ช่วงนี้เละเทะจริง ๆ กำลังพยายามฝึก ละ วาง จิตอยู่ครับ

 

ดูเหมือนว่าพิธีนี้จัดเตรียมไม่ดี ตามรูป หน้าเราหันหน้าหาพระหรือจะเรียกว่า
ด้านซ้ายของพระอ้วนตรงกลางนะ ทั้งคณะนั่งตรงหลุมดำ กล่าวคือก่อนทำพิธี
ไม่ได้ปะพรมน้ำมนต์ทำอาณาเขตของพิธีก่อน ทำให้เวลาอัญเชิญพระคาถาลง
ข้างล่างก็ขึ้นมาด้วย แทนที่จะมาจากบนฟ้าก็มาจากใต้ดิน(แถวๆนั้น) ด้วยว่า
เหมือนกับหลุมฝังอะไรบางอย่างที่ไม่ดีครับ

สรุปว่าวิญญาณที่ลงร่างทั้งหลายในวันนั้นมีแต่ระดับต่ำมาก่อกวน เทพชั้นสูง
ไม่ลงเด็ดขาด

 

มีพลังงานรูปไม้กางเขนสีขาวอยู่ข้างหลังครับ พลังงานในรูปแบบดีมาก อ่อนโยน
ขาวขุ่น ไม่สว่างมากตามรูปแบบของคริส ส่วนสิ่งที่เกาะในตัวไม่มีแล้วครับ

 

แหมพูดให้อิจฉา ทีจิตล่ะก็อยากละวาง แต่ของขลังข้างหน้าสว่างมากไม่ละวางเลย ถ้าจะละวางจิตให้ได้ต้องละวางของขลังก่อนจร้า ไม่ให้จิตยึดเกาะสิ่งใดๆ
ชิ้วๆไปๆ จิตเอ๊ย ไปไกลๆ ชิ้วๆ..
ละวางอย่างอื่นก่อนคร้าบ เดี๋ยวผีหลอกจะไม่มีพระมาให้พึ่งให้กราบ จิตละทีหลังสุดเถอะคร้าบ.

 

สวัสดีปีใหม่ครับทุกท่าน

 

อันนั้นวางไม่ได้ครับ วางละโดนผีหลอก ฮี่ ๆ หรือผมจะสื่อผิด
ที่พยายามละวางตอนนี้ก็ ไอ้ตัวกิเลสที่โผล่ ๆ มาชวนไปทำเรื่องแย่ ๆ นี่ละครับแก้ใหม่ ๆ

 

สวัสดีครับทุกคนสบายดีกันไหมครับ

 

เป็นเหมือนกัน กำลังกลับมา คงไม่นานน่าจะได้ ยูเทิร์น

 

เฮียขุน ไม่ไหวแล้ว โดนถล่มในทิพย์มาสองปีกว่าแล้วเฮีย

 

เป็นยังไงหรือครับที่ว่าโดนถล่ม