เหตุคือ ความว่าง

ขอถาม ท่านวิปัสสนาด้วยเรื่องอันใด และเกิดผลเยี่ยงใด พอเล่าสู่กันฟังได้รึไม่
ได้ครับผมจะตอบท่านเท่าที่ผมรู้นะครับ ผมเริมนั่งวิปัสนาก็เพราะผมเป็นคนหยาก รู้ หยาก ลองในสิ่งที่แตกต่าง จะเรียกว่า
มานะก็ได้ครับไม่ผิดหรือเรียกอีกอย่างว่าความหยาก ก็ได้ครับ มันเป็นแรงจูงใจที่นำผมไปจนเจอความว่างพอถึงสภาวะนั้นทุกสิ่งทุก
หย่างมันหายไปเราไม่มีเพศ ไม่มีกิเลส ไม่มีสัตว์
บุคลเราเขาว่างจากกิเลสอย่างแท้จริงผมเสพ
ความว่างอยู่แบบนั้นเป็นนิจ อยู่อย่างนั้นประมาณสองสามอาทิตย์ จึงเข้าใจว่า ที่สุดของสมาธิ ที่สุดของสมถะ มาหยุดที่ความว่าง
แค่นี้เองหลอ จึงถอนกำลังสมาธิขึ้นสู่ภูมิวิปัสณา ถ้าว่างอยู่แบบนั้นไม่เกิดประโยชน์เท่าที่ควร เรายังไม่เข้าใจ จึงถอนกำลังของจิต
ถอยออกมา จากอารม์นั้นพิจรญาสภาวะเกิดดับของจิตและเห็นว่าจิดเกิดับตลอดเวลา เช่น ใคร่รู้ในบางเรื่องแล้วจิตก็ดับไป จิตดวงไหม่เกิดขึ้น
ก็รับสภาพการเกียวเนื่อของจิตดวงแรก หรือสภาวะการเกี่ยวเนื่อง จากจิดสู่จิตจึงเป็นเหตุไห้จิดวงที่ สอง สาม รับสภาวะนั้นมาโดยไม่รู้ตัว ถ้ายังไม่เข้าใจอีก
ก็จะยกตัวอย่างเช่นพัดลมเราเห็นมันหมุนไช่ไหมเรารู้ว่ามันหมุนไช่ไหม
มันหมุนไปทางขวาของเราพอเรามองพัดรมไปสักพัก ทำไมเราเห็นใบพัดรมหมุนไปทางซ้ายหรือในทางตรงกัข้าม บาทีก็หมุนช้า บางทีก็หมุนเร็ว เพราะอะไร เบราะสายตาของเราไม่สามารถรับสภาวะนั้นได้นานๆ จึงต้องมีการกระพิบตา หมือนกับจิตที่เกิดดับ ความเกี่ยวเนื่องของจิตก็เช่นกันอาศัยสันญาจากภาพแรกที่เห็นถ้าจิตจับหน้าจอคอมไม่ว่าจิตจะเกิดดับกีร้อยพันครั้ง หรือกระพอบตาสักหมื่อนพันครั้ง ก็ยังเห็นภาพแบบนั้นโดยไม่ผิดเพี้ยนผมไม่ได้ส่งจิตออกนอกนะตอนนั้น ผมดูตัวเองขนเล็บฟันหนัง ทุกส่วน เรียกไห้ว่าพิจรณา ตั่งแต่ก้อนดินก้อนหนึ่ง พิจรณาจนก้อนดินก้อนเท่ากำปั้น แตกเป็นเม็ดทรายหลายร้อยล้านเม็ดแล้วพิจรณาเม็ดทรายนั้นอีกแต่ละเม็ดจนแตกสรายหายไปจนเอาทุกสิ่งทุกอย่างมาพิจรณาจนหมดเท่าที่ปัญญาของเราจะมี มันก็ไม่หลืออีกแล้วไม่มีอะไรไห้พิจรณาอีกแล้ว....หมดแล้ว...หมดตูดแล้ว.ไม่หลือแล้ว...ว่างอีกแล้ว เอาก็เอาว่างนักไห้มันว่างไป ผมว่างอยู่อย่างนั้นพิจรณาความว่าไปหนึ่งเดือนผ่านไป ก็อยู่แบบนั้นสองเดือนผ่านไปก็อยู่แบบนั้นจนย่างเข้าเดือนที่สามเห็นพระประทานในกายของตัวเอง ที่พิจรณาว่าว่างมาเกือบสามเดือน เห็นพระประทานในกายตัวเองเป็นสีเขียวใสประกายระยิบระยับ จนคิดว่า พระกับเราเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันพระนั่นคือเราเรานั่นคือพระพอเห็นแบบนั้นย่างเข้าสู่วันที่สามเอาไงดีนะเราวางไห้หมดดีกว่า ความคิดหมายมั่นว่าพระเป็นเราเราเป็นพระ เอาพระนั่นมาพิจรณาไห้หมือนก้อนดินหมือนเม็ดทรายดีกว่า จากนั้นจึงเริ่มพิจรณาพระประทานสีเขียวแก้วใสนั้นหนึ่งวันผ่านไป 2 3 4 5 พระเริ่มเปลี่ยนสีเป็นแก้วใสสีหลืองทองระยิบระยับก็ไม่สนใจอีกพิจรณาไปอีกว่าจะเปลี่ยนอย่างไรเราก็ไม่สนจนเวลาผ่านไป30นาทีพระสีเหลืองทองนั้นกลายเป็นแก้วใสประกายพรึก จิตก็บอกว่า เราคงอุประทานไป ไม่ว่าจะมองเท่าไหล่ก็เห็นเป็นแบบนั้นทำร้อยครั้งก็เห็นร้อยครั้ง จนต้องถอนออกจากสมาธิ แล้วเดินไปสูบบุหรี่ บนดาดฟ้าตึก ตอนตีสามพล้อมกับหิ้วน้ำเย็นๆขึ้นไปกินด้วยไช้เวลาลีแล๊กประมานสามสิบนาทีก็เดินลงมาที่ห้องล้างหน้าล้างมือจนสะอาดแล้วกลับไปนั่งไหม่พอนั่งลงไปหลับตาหายใจเข้ายังไม่ทันสุดเลยจิตก็ลงแล้วแล้วหยุดอยู่อย่างนั้นไม่หายใจเข้าหรือออกอีกเลย ก็ยัง งงแต่ไม่สนใจชั่วอึดใจเดียวก็เห็นพระประทานองเดิมคือแก้วใสประกายพรึก อืม....นะ แก้วก็แก้วอยู่อย่างนั้นภาพไม่หายไปไหนเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวจนถอดจากสมาธิ สี่โมงเช้า ภาพนั้นยังคงอยู่แบบนั้น นานถึงหกชั่วโมง ผมเลยเข้าใจด้วยตัวเองว่าไม่ไช่คิดเอวหรืออุปทานเป็นแน่ จึงอถิฐานว่า ถ้าข้าพระพุทธเจ้าสำเหล็จแล้วบรรลุธรรมแล้ว ขอพระทาตุ เกิดในสิ่งที่ข้าพระเจ้าเพ่งด้วยเถิด ถ้าเป็นพระอนาคามีขอไห้เป็นสีดำถ้าบรรนลุมักผลแล้วไซร้ ขอไห้เป็นสีขาว ถ้าบรรลุสำโพธิญาณเป็นพระปัจเจกแลไห้เป็นแก้วใส บัดนั้นลืมตามาเห็นพระทาตุสีดำ สององ ก็ยังไม่แน่ใจ นำเอาก้อนสีดำนี้ไปไห้ หลวงปู่ ท่านหนึ่งดู ท่านก็ยืนยันว่าเป็นพระทาตุแน่แท้ ผมเก็บไว้มิได้ไห้ใคร ตอนนี้ กลายเป็นหินเรียบร้อยแล้ว มันวาว อยู่อย่างนั้น......ก็ขอเล่าเพียงเท่านี้ ยังมีต่อ อีกว่าเป็นสีอะไร เท่านี้ก็คงโนเหน็บๆบ้างและมั้ง 5555+
ตัวผมนั้นไม่ได้สำคัญมั่นหมายหลอกครับ จะด่าจะว่า ผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ผมเป็นหว่างท่านต่างหากครับ อืมๆๆ ลืมบอก หลวงปู่ท่านนั้น ขอพระทาตุของผมนี้ไปบูชากราบไหว้ อีกตะหาก แต่ผมยังไม่ได้ไห้ท่าน ตอนนี้ก็ว่าจะไห้ท่านถ้ามีโอกาศ........กว้า กว้า

 

น่าสนใจยิ่ง..ท่านอศูนย์น้อยฝึกตามแนวธรรมกายรึนี่..!

 

รออ่านอยู่

ใจจะขาดแล้ว

คนที่รอ

 

จริงแล้วเราควรเรียนรู้สภาวะปกติธรรมดาที่อยู่ในชีวิตประจำวันดีกว่าครับ เป็นทุกข์โดยส่วนใหญ่ของชีวิตมาตั้งแต่ไหนแต่ไร พระพุทธเจ้าท่านสอนให้รู้ทุกข์ ถอยกลับมาพิจารณาอีกทีดีกว่าครับ

 

เจริญพร คุณอศูนย์น้อย

อนุโมทนาด้วยครับ

ปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณอศูนย์น้อย คือ เจโตปริยญาณ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทิพย์จักขุญาณ

แสดงว่าคุณอศูนย์น้อย เป็นผู้ทรงฌานอีกท่านหนึ่ง ที่ผมได้พบในเว็บนี้

ผมมีความรู้ดีดีมาฝากคุณอศูนย์น้อยด้วย

สีของดวงจิต

ที่มา http://www.larnbuddhism.com

เจริญพร

 

แวะมาอ่านประสบการณ์ไม่มีความเห็นใดๆทั้งสิ้น
อนุโมทนาด้วยครับ

 

ต้องกราบขอบพระคุญทุกท่านที่มาอ่านแล้วแสดงความคิดเห็นกับโพสของอศูนย์น้อยด้วยนะครับ อสูนย์น้อยไม่มีเจตนาที่จะคุยโวโอ่อวดหรือประกานใด มีถามผมมาก็ตอบไปเท่านั้นอศูนย์น้อยก็ยังเป็นเด็กคนนึงที่ปฎิบัตเท่าที่ทำได้ ทำได้แค่ไหนก็เอามันแค่นั้น ผมนั้ยก็ยังเล่นขี้อยู่เลยอิอิมีเรื่องในชีวิตประจำวันจะเล่าไห้ฟัง เรืองมีอยู่ว่า ห้องน้ำในห้องผมตันครับพอเข้าไปอึ แล้วอุจินั้นดันกดไม่ลงอุจิผมก็ลอยตุ้มป่องอยู่อย่างนั้น พอมองดูอุจิได้สักพักก็ปิดฝาชักโคลกคิดว่ามันคงลงเองและอาจจะช้าหน่อย พอประมานสักหกโมกเย็นผมก็จะเข้าไปอึ ปรากตว่า พอเปิดฝาชักโคลกออกมา อุจิ ยังลอยอยู่หมือนเดิม แล้วที่ยิ่งกว่านั้นเห็นขั้นเทพ ตอนถ่ายไม่เห็มขนาดนี้เลย ผมก็ยืนมองอุจิอยู่พังนึงคิดว่าเราจะทำอย่างไรดี ก็เลยเดินไปเอาสายเคเบิ่นทีวียาวประมาณ 10 เมตรมาแหย่ลงไปพอกดลงไปสายไม่ลงแฮะเลยตัดสิจใจเอามือจุ่มไปนอุจิ...ขอบอกขี้ตัวเองนี้โครตเหม็นเลย...แล้วก็ดันสายเคเบิ่นเข้าไปทีละนิดปากตว่าดันเข้าไปได้แค่ฟุดเดียวก็ไม่เข้าแล้วก็เลยยกมือออกมา อุจิเจ้ากำดันติดมือติดแบนเต็มเลย มีเศษอหารเล็กๆด้วย...เหม็นชิบหาย <---กราบประทานโทษที่ไม่สุภาพเพราะพูดไม่ตรงเดียวไม่เห็นภาพ...ก็เลยเปิดฝักบัวล้างออก แล้วเอาสบู่มาล้างอีกทีกลิ่นยังดิดแขยอยู่เลยอุจิตัวเองนี่เห็มนได้ใจเลยแฮะ ล้างอยู่สักพักล้างไปเรื่อยๆพิจรณาอุจิไปเรื่องกลิ่นก็หายไป...เห็นไหมอศูนย์น้องยังเล่นขี้อยู่เลยแถมเป็นอุจิตัวเองอีกตะหากถ้าถามว่ารังเกียดไหม ไม่เลยเห็นก็รู้ว่าเหม็นขยะขแยงก็ไม่มีรู้สึกเฉยๆ ก็เรารู้มันเป็นอุจิ มันก็เท่านั้น ตอนเป็นทหารเคย ตักอุจิจากบ่อหลังห้องน้ำรถผักมาแล้วแค่นี้สบายมาก ตอนนั้น อุจิหมัก 555 เห็นติดตัวสามวันเลยละครับ จบและเรื่องเล่าที่เล่นขี้ อิอิ มาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่าครับ ว่าหลุดออกจากความว่างอย่างไร ก็อยากถามท่านๆ ผู้รู้ ว่าท่าทำอย่างไร ถึงออกจากความว่าง ยกขึ้นสู่ภูมิวิปัสณาแบบใด รอฟังท่านๆก่อนนะครับแล้วอศูนย์น้อยจะมาเล่า ของส่วนตัว ที่เกิดไห้ฟัง
คุญ สับสน เล่าเรื่องของท่านไห้ผมฟังบ้างได้ไหมครับ ^^ งุงิ กว้า กว้า

 

โอ้!!! เคล็ดลับของคุณอศูนย์น้อย อยู่ตรงอุนจิ นี่เอง
ผมอ่านแล้วสยองแทนเลยครับ ขอยกนิ้วให้คุณอศูนย์น้อยเลย
อ่านแล้วเห็นภาพเลย ดีไม่มีกลิ่นตามมาด้วย

เจริญในธรรมครับ

 

ขออ้างอิงจากคำสอนของท่านพระอาจารย์ท่านพุทธทาสนะครับ ว่างหมายถึงว่างจาก ตัวกู-ของกู ว่างที่ไหน ก็ว่างที่ใจ จะว่างได้ก็ต้องภาวนา เช่น สติปัฐฐานสี่ หรือการทำสมถะกรรมฐานจนคุณได้ฌาณ อันนี้ก็ว่างเหมือนกัน แต่จัดเป็นโลกียธรรม ถ้าจะเป็นโลกุตระธรรมก็ต้องภาคปัญญาเพื่อทำให้ใจว่างจากกิเลสหรือตัวกู-ของกู การว่างนี้หมายความว่าเราไม่มีอุปาทานใดๆในจิตใจเรา จิตใจเราไม่มี,ยกตัวอย่างนะ ราคะความกำหนัดยินดี โทสะความโกรธ โมหะความหลงเช่นหลงในรูปงามๆสวยๆน่ารักๆ ไม่มีโลภะเกินไป คืออย่างเรื่องเงินทองน่ะใครก้อยากได้ ฟางว่านเองก้อยากได้สัก 2,000 ล้านบาท(ใช้ได้ตลอดชีวิต) ไม่มีมานะความถือตนถือตัว ไม่มีความอิจฉาริษยา เป็นต้น อันนี้คือความว่าง ส่วนว่างจากตัวกู-ของกู ที่ท่านพุทธทาสสอนหมายความว่า เราไม่มีความเอาแต่ใจตัวเอง ไม่เอาตัวเองออกแสดงโครตเหง้าสักกะหลาด ไม่อ้างตนว่าเป้นใครมาจากไหนยิ่งใหญ่แค่ไหน ไม่มีความหลงในตัวตนตนเอง จิตใจว่างจากความยึดถือว่าเราเป้นนั่นเป็นนี่แล้วเที่ยวไปดุถูกคนอื่น เป้นต้น ถ้าเราไม่มีตัวกุ-ของกู เราย่อมได้ชื่อว่าไม่มีอุปาทาน เมื่ออุปาทานดับตัณหาก้ดับแล้วมันก็จะดับกันไปเป้นสายๆในปฏิจจสมุปปบาท ในที่สุดก้ดับได้ถึงสังขารคือความปรุง เมื่อเราไม่ปรุงเราอยู่ด้วยปัญญา ไอ้อะไรที่เราไม่รู้เราก็ไม่รู้ เราก้ดำเนินไปตามปกติ แต่จิตเราไม่ปรุง เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยสติและปัญญา เราจะรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร แล้วจะได้เพียรปฏิบัติต่อไปเพื่อนิพพาน..........

 

นิ่ง สงบฟังเสีย แห่งวิถีจิต จิตจะเครื่อง เข้าออกอย่าไหว หวั่น ตั่งมั่นในอารม์สติพัน
เกิด เสียงดัง... สนั่งโลก... แจ้งแท้แน่... ถ้าแน่จริง




เก็บภาพสาวๆ ที่นั่งสมาธิมาฝาก แล้วคริป สนทนาบางตอน ที่นึกอยากถ่าย แต่ ก๊าสเต็ม
สะก่อน ช่วงอธิบายไห้เขาฟัง ถ้าคอมเม้นมากๆ จะ ถ่ายทุกครั้งที่นั่งนำมาฝากครับพี่น้อง
ขอเบอร์ คนไหนบอกได้นะ อิอิ หลังใมล์มาได้ 55555 นั่งดู ริยา ก่อน นังสมาธิ
เห้อ ติดหนังกันหมด ^^ [ame=http://www.youtube.com/watch?v=4gI2CMnyN_s]YouTube - ‪MVI 0578‬&rlm;[/ame]

 

เงียบจัง งุงิ..........................

 

โอ้ พึ่งรู้ว่าคุณอศูนย์น้อย เป็นครูฝึกกรรมฐานด้วย

ลูกศิษย์เต็มห้องเลยนะครับ

ถ้าผมอยากไปฝึกมั่ง จะได้มั้ยครับเนี่ย

แล้วสอนแนวไหนครับ

 

.................................................................


นางฟ้าเยอะจังอ่ะครับ
ฝึกด้วยคน....จิ

 

อิอิ มาได้ครับ ยินดีครับ แต่.....55555+ ว่าไป ชอบคนไหนขอเบอร์ได้นะ 555+

 

ท่าน อศูนย์น้อย..ว่างที่คุณประสบนี้คือสมถะเท่านั้น..ไม่ทำให้คุณพ้นทุกข์เลยครับ นานไปก็จะเสื่อมไปตามกำลังหาก ผิดศิลหรือ ไม่ปฏิบัติให้ต่อเนื่องครับ
การ มีฤทธิ์ มีเดช เมือ่จิตมีกำลังเต็มที่แล้วลองอธิษฐานดู ก็จะสมปราถนา ในสิ่งที่ตั้งจิตไว้ (แต่ต้องไม่มีกิเลสเจือปน)..มันเป็นว่างที่ "ขาดสติ" เพราะคุณไม่รู้สึกเลยถึง 7 ชั่วโมง ..
..ถ้าว่างอย่างพุทธศาสนา คุณ จะว่างได้มีวิธีเดียวคือ การวิปัสสนา แจ้งในทิฏฐิ แจ้งในอารมณ์ คือแจ้งกายนี่เอง..ว่าเกิดจาก ธาตุ หรือ มหาภูตรูปทั้ง4 มาประชุมกันโดยมี ชีวิต เป็นปัจจัยจึงเกิด สักกายะทิฏฐิขึ้น
..ว่างจากการเข้าใจว่า เราไม่มีตัวตน เกียรติยศ ชื่อเสียง หรือ มีเรา มีเขา..ก็ต้องวิปัสสนา คือการคิดในสาธิ จิตจะสลดกับการเกิด การมีตัวตน นี่คือต้นเหตุแห่งทุกข์ เมื่อเข้าใจอย่าง "แจ้งโลก"
คือแจ้งทั้งกายโดยวิปัสสนาจนเกิดปัญญา ที่รู้ตามจริงๆ จิตเข้าใจ จิตจะเข็ดกลัวกับการมีกาย มี ทิฏฐิมานะ มีโลภ มีโกรธ ก็เพรนาะมีกายนี้เท่านั้น
ขออภัย..ที่วิจารณ์โดยตรง สิ่งที่คุณพบนั้นวิเศษอยู่แล้วแต่อย่ามุ่งไปทางอิทธิฤทธิ์นะครับ..พิจราณากาย ยกจิตขึ้นวิปัสสนาอย่างมีสติ..อย่าให้สติขาดหายไปขณะนั่งสมาธิ..อย่าให้สติขาดหายไป..
หาข้อธรรม หรือทุกข์สดๆ มาพิจราณาหรือมองใบหน้าตนเองไว้..จับความรู้สึกเฉยๆไว้ครับ จะไม่ง่วง จิตจะสะสมกำลังเอง..ทำบ่อยๆเดี๋ยวคุณจะมีกำลังวิปัสสนาเองครับ..มิฉนั้นคุณจะติดหล่ม(เริ่มจะเกินภูมิผม-ท่านขันธ์จะช่วยคุณได้ครับ) ผมแค่แลกเปลี่ยนกัน เป็นความเห็นส่วนตัวครับ คุณทำได้ดีอยู่แล้วครับ

 

จิตว่าง จิตปล่อยว่าง ต้องไปถาม โป ชื่อแพนด้น อิอิ อนุโมทนาครับ

</o</o</o</o

 

ขอบคุญครับ ที่ชี้แนะ ผู้น้อยอย่างผม ถ้าถามว่าสมถะไหมไช่ครับสมถะเน้นๆเลย
สิ่งที่เล่า และกล่าวออกไปนั้น คือ เรื่องราวที่ผ่านมาแล้วครับ ผมก็รู้ ไม่น้อยไปกว่าท่านๆหลอกครับ
ยกแล้ว เข้าใจแล้ว ผมไม่ไปสันหาผู้รู้ที่ไหน หรือ อาจากท่านใดหลอกครับ
มันรู้ที่จิตผม แจ้งที่ใจผม ก็ไห้มันดับตรงนี้ ตัดแล้วต้องไห้ขาดครับ แล้วไม่ต้องไปก่อเพิ่ม นี่และครับ วิถีของผม ส่วนเรื่อง ฤิทธ์ เดช ผมไม่พึงปรารก หลอกครับ แค่รู้ แล้วเข้าใจไม่สงสัย สาธุครับ ขอบพระคุญที่ท่านชี้แนะ สาธุ...

 

ขออภัย..หากทำให้อารมณ์กระเพื่อม แค่แลกเปลี่ยนกัน คุณทำได้ดีกว่าผมอีกครับ ประสบการณ์ใครก็ของมัน ขอเจริญในธรรมครับ

 

ปล่าวครับงุงิไม่ได้หวั่น รีบตอบไปหน่อยเพราะมีเหตุพึงกระทำนะขณะ
งุงิชอบครับมี่มีเพื่อนะรรม เยี้ง ท่าน หาได้ยาก ^^ อิอิ ผมรักทุกคนครับ 5555+