เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

นางปู่โต๊ะมี4-5พิมพ์ เทวดา,มีหน้า-มีตา
พิมพ์อกนูน กับสังฆาฏิ หลวงปู่ท่านได้มา
ตั้งแต่ปี72-74จากเจ้าคุณเจีย วัดโพธิ์
ซึ่งเป็นสหายธรรมรุ่นพี่ แจกไปเรื่อย
หากแน่ใจว่าแท้ ก็รีบเลี่ยมขึ้นคอได้เลย

 

ดักทางมาเหมือนตาเห็น รางวัลเกมส์มหาสนุกจัดแน่นอนแล้ว ปู่โต๊ะ ปู่มั่น ปู่ทิม(วัดระหารไร่)พ่อรวย อย. เอากันให้เว็ปแตก คอยอ่านกติกากับเกมส์ปลายสัปดาห์นี้ ใครพลาดแล้วพลาดเลย ไม่มีให้แก้ตัว จัดมาเพื่อต้อนรับ เก้าเดือนที่มาเขียนและชักชวนทุกท่านทำบุญ

บอกใบ้มาค่อนทางแล้ว เหลือแต่กติกา รออ่านละกัน

 

เข้าช่วงบ่ายแก่ หลังลุ้นรางวัลรัฐบาล
เดี๋ยวรอจิ้มลุยตะนาวฯสักท่อน

 

ขอบคุณในข้อมูลมากครับจะได้เลี่ยมขึ้นคอเลย

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...การสู้โรมรันพันตูเพื่อชีวิตรอดในป่าโหดต้องรักษากำลังไว้ทุกด้าน อย่าปล่อยบางเรื่องทำจิตตก ห่วงหน้า ฉุดหลัง บั่นทอนพลัง!
____________________________________________

เส้นทางรกเรื้อ แต่เดินไม่ลำบาก บนสันเขา เราเดินเรียงแถวเป็นเส้นคดเคี้ยวเหมือนงูเลื้อย ทางโค้งลาดล่องลงเขาเป็นระยะ อากาศเย็นสบายกำลังเหมาะเหมือนยกขบวนออกไปปิคนิกเหนือฟ้าหลังคาโลก

ร่างเล็กลุงพราน ผลุบโผล่ ผลุบหายไปตามแนวไม้กับยอดหญ้ารกสูงๆต่ำๆ ผมต้องคอยตะโกนเตือนบักสมช่วยยั้งฝีตีนลุงไว้ ห่วงคุณชาติที่ยังต้องเดิน 3 ขา

ซ้ายมือบางตอนผ่านโตรกเหวลึก มองทอดยาวลิบตาเห็นสายน้ำเส้นเล็กไหลเลื้อยเลาะแก่งดั่งเส้นไหมสีเงินยาวเฟื้อย สายธารด้านล่างคงไปสมทบกับลำน้ำตรงไหนสักแห่ง กลายเป็นแควหรือแม่น้ำใหญ่ หนึ่งในสายน้ำมากมายที่กำเนิดจากแม่ขุนเขาตะนาวฯ

อาการหูอื้อบนที่สูง ผ่อนปรน แสดงว่า เราไต่ลงด้านล่างมากพอดู อากาศบางเบาเริ่มทดแทนด้วยบรรยากาศชื้นหนาหนัก ต้นไม้โปร่งตาเปลี่ยนเป็นหนาทึบ ภูมิประเทศสลับร่างไปอีกแบบ สรรพสำเนียงป่าทั้งลิง ค่าง บ่าง ชะนี นกร้องส่งเสียงกระจองอแงอื้ออึง แต่ก็เงียบกริบเมื่อทีมเดนตายกรายผ่าน

เรามุดลงช้าๆ ใช้ต้นไม้ใหญ่เป็นที่พักขา เหนี่ยวชะลอตัวอย่าไถลหัวทิ่มขาลง เส้นตรงแนวบูรพาทิศถูกรักษาเคร่งครัด เก้ง กวาง กระรอก เลียงผา กระโดดวิ่งสวบสาบผ่านหน้า เป็นสัญญาณที่ดีว่าอาหารไม่ขาดแคลน แต่ไม่ถึงเวลาลั่นไก ยังต้องไปกันต่อ

ไม่มีการพักเหนื่อยหรือปริปากบ่น 5 ชีวิตตะลุยไพร แหวกดงหญ้าหนา รก บาง โปร่ง ยินแต่เสียงหายใจฟืดฟาดตัวเอง โชคดีไม่มีสัตว์ร้ายเขี้ยว งา อันตรายเข้ามากล้ำกรายหรือแผ้วพาล... เราเพียงต่อสู้กับชะตาตนเอง ไม่มีเคราะห์ภายนอกซ้ำเติม การเดินทำเวลารวดเร็วรุดหน้า ไม่มีใครเป็นตัวถ่วง คุณชาติไม่ออกอาการเป๋ คุณนงก็ฝีเท้าไม่สะดุด

ด้วยโทนนี้ ภายใน2ชั่วโมง ทีมเดนตาย ก็ทำระยะทางได้มากมายเหลือเชื่อ จากสันเขาสูงลิบโลก พวกเราเหงื่อชุ่มโชก มายืนรวมกันที่เนินโค้งสวยแห่งหนึ่ง ลุงพรานโบกมือนำไต่ขึ้นฝ่าดงไม้ทึบอีกที แล้วไต่ลงอีกฟาก ซึ่งเป็นดงไม้โปร่ง

ตรงนั้นสวรรค์แห่งพงไพร เปิดม่านฉากใหม่ต้อนรับเรา...

แชงกรีล่าสวรรค์ภพภูมิไอยราที่บังเอิญพบเจอเมื่อวาน ต้องเป็นสวรรค์ตัวแม่ แต่ถูกเราทิ้งไว้ด้านข้างเบื้องหลัง...ตรงเบื้องหน้าแห่งใหม่นี้ น่าเป็นทิพย์วิมานตัวลูก

จากเนินลาดยาวไกลสวยเปิดกว้างเบื้องหน้า คือทุ่งหญ้าระบัดสลับกับท้องทุ่งดอกไม้ป่าสีสวยสดหลากพันธุ์แสงตะวันยามสายสาดส่องอาบไล้ทิวทุ่งเหลืองอร่าม ประหนึ่งทุ่งรวงทอง ไม่น่าเชื่อ นี่คือทุ่งหญ้า หาใช่นาข้าว แต่มันเป็นสีเหลืองทองดังข้าวอุ้มท้องงามจับตาเหลือเกิน

อีกด้านหนึ่งเล่า ก็เป็นสายน้ำไหลละลิ่วจากเนินหินปนดินเป็นร่องลำธารกว้างขนาดผมต้องกระโจนข้าม

น้ำต้นธารสีแดงขุ่นคลั่ก แสดงว่าแถบถิ่นนี้เป็นดินแดงมาก น้ำแดงช้ำเลือดช้ำหนองไหลเร็วรี่ ลงแอ่งน้อย เซาะผ่านแก่งหิน เกาะกลางธารเป็นช่วงๆ เลาะไหลยาวไปสุดสายป่านสายตา

เราเดินดิ่งเข้าหาลำธารอย่างยินดี ลุงกับผมวักน้ำขึ้นดู

น้ำขุ่นแดงแต่สะอาด เป็นน้ำไหลไม่ใช่น้ำนิ่ง ตักปล่อยตกตะกอนพักเดียวก็ดื่มกินไม่อันตราย อยากอาบก็ยังทำได้

"พี่ดูนั่น"...บักสมตาไว ชี้ไปกลางลำธารสีขุ่นเข้ม ผมมองตามทันเห็น ประกายสีเงินแว่บ แว่บ สะท้อนแสงพระอาทิตย์เข้าตา ลำตัวด้านข้างเกล็ดเงินกระจ่างงาม

ปลาบางชนิด คุ้นตาเหลือเกิน ผมเค้นความทรงจำ...?

"สวรรค์โปรด...ปลาแก้มแดง" ผมร้องตะโกน แล้วเต้นแร้งเต้นกาหัวเราะเหมือนคนบ้า ทุกคนในคณะอ้าปากค้าง มองผมเหมือน ตายห่ะ...อีตาเอ็กซ์ สติเสียไปแล้ว!!!

"เร็ว สม ขุดไส้เดือน"...ผมถลาไปริมธาร เอาเท้าเตะดินร่วนซุยปนโคลนดูว่าพอมีไส้เดือนอยู่หรือไม่ ลุงพรานรีบควักถุงไถ้คู่ชีพ ในนั้นมีกล่องดีบุกโบราณอันเล็กใส่ชุดไฟ แต่อีกอย่างที่พิศดารบรรจุอยู่ด้วยคือ เบ็ดตกปลากับสายเอ็นคร่ำคร่า อายุน่าจะดึกดำบรรพ์พอกับเจ้าของ

ผมรีบตัดกิ่งไม้ทำคันเบ็ด 3 ทหารเสือประสานมือเพื่อล่าสุดยอดปลาน้ำจืดรสโอชะ เจ้าปลาแก้มแดง ตัวโตกว่าปลาตะเพียน เนื้อแน่น หวานฉ่ำลิ้นทั้งตัว รสมันละมุนกระพุ้งปาก เนื้อติดมันสุดยอดกว่าพุงปลาไอ้ช่อน ตัวโตที่สุดเคยตกได้ในแม่น้ำแควน้อยกับเจ้าเกียรติเพื่อนตาย ยาวเกือบท่อนแขน เป็นปลาอัศจรรย์ที่นับวันหาพบเจอตามลำน้ำธรรมชาติยากเข็น แต่วันอันลำเค็ญยุคนั้น ยังพอหาลิ้มรสเลิศได้อยู่

เจ้าแก้มแดงได้ชื่อนี้ เพราะสีระเรื่อแดงแต่งแต้มแถวแก้ม ชอบอยู่ในเขตลำธารหรือแม่น้ำที่สายน้ำไหลแรง บ้างก็น้ำขุ่นคลั่ก แต่มันอาศัยว่ายใต้ท้องน้ำ ไส้เดือนเป็นอาหารโปรด

สภาพแวดล้อมที่เราจ๊ะเอ๋นี่ล่ะ...ใช่เลย ถิ่นฐานของเจ้าแก้มแดง!!!

 

สาธุครับเป็นดั่งอาจารย์กล่าวเลยครับ

 

ได้โชคลาภเล็กๆจากครูบาอาจารย์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นค่าซ่อมรถครับ

 

น้องถูกกินครับพี่sepultura

 

สวัสดีครับคุณอาและfc เรื่องเล่าฯทุกท่านครับ ห่างหายไปนานไม่ได้เข้ามาทักทายแต่ติดตามอ่านมาโดยตลอดครับ เข้าชื่อเดิมไม่ได้ลืมรหัสผ่านเลยสมัครใหม่ครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ย้าวยาว
ช่วงเวลา
เพลินไพร
ผู้อ่าน
ร่วมผ่อนคลาย
และรอลิ้มรส
เจ้าแก้มแดง
(ปัจจุบันเป็น
อย่างไรแล้ว
ครับ เจ้าแก้มแดง)

 

บางที่พระแพงก็ไม่คุ้มคนใส่นะครับ
ราว 25 ปีที่ผ่านมาท่านใดที่เป็นรุ่นใหญ่หมายถึงอายุกลางคนนะครับ55 น่าจะจำได้ข่าวใหญ่ดังระดับประเทศ นสพ.พาดหัวกันสามวันเมื่อ นายแคล้ว ธนิกุล เจ้าพ่อนครบาลผู้กว้างขวาง ผู้มีอิทธิพล เป็นโปรโมเตอร์มวย เจ้าของค่ายมวย เลี้ยงนักเลงไว้มาก โดนยิงตายคารถพร้อมกับลูกน้องฉายามือปืนร้อยศพ ร่างพรุนด้วยกระสุนนับร้อย และ แคล้ว เจ้าพ่อเบอร์1 ก็ยังโดนยิงด้วย M79 เข้าที่หน้าผ่าครึ่ง ในสภาพที่ปากยังอมพระสมเด็จอยู่เลย ว่ากันว่าแคล้วเป็นคนที่นับถือหลวงปู่โต๊ะอย่างมากนอกจากสมเด็จวัดระฆังในปากในคอยังมีหลวงปู่โต๊ะอีกด้วย อันนี้ต้องถามพี่วันดูว่าแคล้วเป็นลูกศิษย์ก้นกุฏิหรือไม่ แต่ไม่ว่าพระดียังไงคนใส่คนห้อยก็ต้องประกอบด้วยศีลดีพอควรในระดับหนึ่ง ได้ยินว่าแคล้วนี่ลูกเขาเมียใครนี่ไม่สนถ้าสวยถ้าชอบก็เอาหมด ไม่รวมธุรกิจบ่อนพนันและ การขัดผลประโยชน์จากการสั่งล้มมวยสารพัด และได้ยินมาแม้ว่าหลวงปู่โต๊จะเตือนแต่ก็ไม่ฟัง โดยที่แคล้วรอดจากการถูกวางระเบิดมาก่อนหน้าแล้วถึงสองครั้ง

ต่อให้มีพระมีเครื่องรางดียังไงเขาก็มีคาถาคัดของได้ บางคนลงของแก้ไว้ที่ลูกปืน หรือตัวปืนเลย ครับยิ่งถ้าไม่มีศีลคุ้มด้วยนี่ยิ่งแล้วกันเลย เคยมีข่าวคนเหนียวยังไงโดนจับมัดกดน้ำถึงตายนะครับ อย่างแคล้วนี่คงไปทำบุญกับหลวงปู่ แต่ไม่ปฏิบัติธรรมและยังไม่ฟังคำเตื่อนท่านอีกด้วยครับ

เรื่องหวยนี่ผมว่าถูกกินเป็นของธรรมดานะซื้อถูกนี่ถึงแปลกงวดหน้าว่ากันใหม่ครับจะเป็นราชาโจรสลัดต้องผ่านศึกอีกหลายยกครับ แบบนี้ขอยกหน้าเลยได้ไหม 55

พูดถึงปลาแก้มแดงนี่ผมก็ยังไม่เคยกินเหมือนกันเคยแต่ต้มยำพุงปลามันอร่อยสุดยอดจริงๆแต่เลิกกินมากว่าสิบปีแล้วครับ เหตุเพราะต้มยำพุงปลาสมัยเด็กๆเป็นปลานาตามธรรมชาติเอามาทำต้มยำรสชาติมันเคี้ยวหนึบดี แต่ด้วยอุตสาหกรรมการเลี้ยงปลาในกระชังแล้วให้อาหารเม็ดเอา ปลาเลี้ยงนี่คาวโดยเฉพาะพุงปลานี่คาวมาก ก่อนผมเลิกกินนี่ครั้งแรกผมสั่งมาแล้วคิดว่าเค้าเปลี่ยนคนทำถึงได้คาวมาอีกทีคราวหลังไปเลยลองอีกรอบว่ายังคาวอยู่มั้ยผลก็ได้เหมือนเดิมถามเด็กก็ว่าพ่อครัวก็คนเดิมเลยต้องเลิกกินไปโดยปริยายอดกินของอร่อยไปอีกอย่างครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและสมาชิกทุกๆท่าน

 

สวัสดีเช้าวันจันทร์ครับอาจารย์wanwiและFCทุกท่านครับ#พาเขาป่าชมธรรมชาติกันครับที่อุตยานแห่งกุยบุรี

 

ขอบคุณที่เล่าเรื่องราวอีกมุมหนึ่งครับผมไม่เคยรู้เลย ในส่วนพุงปลา เห็นด้วยเลยครับเดียวนี้ผมก็ไม่ค่อยกินแล้วเหมือนกันครับ อย่างว่าและครับแหล่งปลาตามธรรมชาติแถบไม่เหลือแล้ว

 

กราบสวัสดี อ.วันวิ และพี่น้องทุกท่านครับ
ยินดีที่ร่างกายอาจารย์ เริ่มกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง จัดมาให้สองตอน พร้อมตอบทุกโพสต์
นับถือครับ สำหรับการลุ้นทำบุญกับเว็บ ภาวนาให้ได้ครบทุกอาจารย์ที่เคารพ55(กิเลสเยอะมาก55)
กระทู้กลับมามีสีสรร ได้มิตรได้ความรู้ บรรยากาศอบอุ่นจริงๆ ขอให้อาจารย์กายใจแข็งแรง ไร้อุปสรรคทุกประการ
ด้วยความเคารพครับ

 

สวัสดี ครับ
ฝนปรอยๆ
สุข สงบ
และ ร่มเย็น...

ดูแล รักาาสุขภาพกันทุกคน ครับ

 

สวัสวดีวันจันทร์ ครับขอให้ทุกท่านมีกำลังใจสู้กับงาน ครับผม

 

สวัสดีวันจันทร์

วันนี้จับเอาตัวแม่และมิ้วน้อยไปหาหมอแล้วเตรียมฉีดยาก่อนคัดกรองและหาบ้านค่ะ พี่สาวมุกับเพื่อนก็มาช่วยกันจับ ผูกเชือก เล่นเอาทุลักทุเลพอสมควร เรียกว่าต้องใช้วิชาคว้าตัวไวๆ ลูกแมวจะชอบซ่อนแถวล้อรถ ตัวแม่ก็เป็นห่วง ตอนนี้อยู่กับสัตวแพทย์ ตรวจสอบว่าเจ้ามิ้วและเมี้ยวปรกติดีไหมคะ ตอนนี้บ้านเลยเงียบสักระยะค่ะ หากแมวจัดการฉีดยาแล้วก็จะนำไปหาบ้านต่อไปค่ะ

เรื่องพระ มุไม่สันทัดเลยอาศัยลุ้นสนุกๆกับเพื่อนสมาชิกท่านอื่นๆแทน หัวเราะ มุพวกพระเครื่องน้อยค่ะ อีกอย่างช่วงนี้มุติดงานบุญน่ะสิคะ เพื่อนแปลกใจตรงที่มุอยู่ใกล้วัด หรือประสานวัดบ่อย แต่กลับไม่มีความรู้เรื่องพระเครื่องเท่าไรนัก ส่วนใหญ่มักอ่านเก็บตกจากเรื่องของคุณลุงนี่แหละค่ะ ก่อนหน้านี้ได้มีโอกาสเห็นเบี้ยแก้ของเพื่อนคุณพ่อ เห็นบอกว่าเป็นของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว มุได้แต่จ้องๆ มองๆ เล็บเสือบ้าง คิดว่าแปลกตาดีแท้

เพื่อนคุณพ่อหยั่งเชิงมุ อยากได้ไหม มุส่ายหัว เพราะมองว่าของพวกนี้มีมูลค่า มุแค่ได้มีโอกาสเห็นพระเครื่องโบราณ สัมผัสความงามของพระในพิพิธภัณฑ์ ตามยุคสมัย แค่นี้ก็สุขใจมากพอแล้วค่ะ เห็นแต่ละคนรอลุ้นโชคกับคุณลุง แล้วได้ทำบุญด้วย สนุกกันดีทีเดียว

ตอนนี้มุมีแต่ทำโครงการหนังสือธรรมะแล้วก็จัดการเรื่องหยูกยา เดือนหน้าหากไปปฎิบัติ มุจะถ่ายรูปมาฝากนะคะ มีไปกาญจนบุรีค่ะ คงไม่ได้เกาะอ่านกระทู้ของลุงอีกระยะยาว ขอบคุณนะคะ