ปิดรับบริจาค เรียนเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพถวายมณีนาคา ณ สำนักสงฆ์ภูสูง จังหวัดยโสธร

-vg]jkginjv'xitlrdkiIN0ib'-v'-hkrg0hk g,njvxit,kxu r"L" ขอเล่าเรื่องประสพการณ์จริงที่เจอมา เรื่องจริงไม่ได้อิงนิยายครับ ข้าพเจ้าขอเล่าเลยนะครับ ถอยย้อนหลังไปเมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๕๓๕ เมื่อข้าพเจ้า บวช หราหม์ แล้วไปอยู่ ถ้ำ ตะเพิน ม.บ้านตะเพินคี่ ต.วังยาว อ.ด่านช้าง จ.สุ ๑๐๐๐ บุรี ในพรรษานี้ มีชี ๕-๖ รูป พระ อีก ๔-๕ องค์ อยู่ในที่ต่างๆ พระสมาทานธุดงค์ ไม่พูด ๑ พรรษา ส่วนผม เอาแค่ ๑๐ วัน เห็นจะได้ ต้องการอะไรก็ให้เขียนหนังสือเป็นลายรักอักษร ที่ต้องการ อยู่ที่นี่มีประสพการณ์ เป็นสิบเรื่องเชียว เล่าเป็นวันไม่จบครับ อยู่ที่นี่ต้อง สร้างบารมี ๑๐ ทัศ แล้ว แปร ให้กลายเป็น ๓๐ ทัศ เมื่อมาบำเพ็ญที่นี่แล้ว มันไม่สามารถ อยู่เฉยได้ ต้องไปเอาอาหารที่ คนข้างล่างนำมาไว้ที่ หมู่บ้านข้างล่างชื่อ หมู่บ้านกล้วย ในสมัยนั้น ไม่มีทางรถยนต์ ขึ้นไป ต้องเดินตามชายห้วยลงเขา มาข้างล่าง หมู่บ้านตะเพินคี่ตั้งอยู่ บนยอดเขา แล้วมีพื้นลาบ หลายพันไร่ แปดทิศ จะไปทางไหน ต้องลงเขาอย่าเดียว เป็นพื้นที่ตั้ง อยู่ในอุทยาน พุเตย เจ็ดทิศ ระหว่างกลางเขาเทวดาลงมา แบ่งครึ่ง กับ จ. อุทัยธานี ขึ้นกับ อ.บ้านไร่ สุพรรณแหลมเข้าไป เขตุติดต่อ ห้วยขาแข้ง เกือบรอบด้าน อีก สามสี่ ทิศ ติดอุทยานพุเตย ฮ่าๆๆ แค่นี้ก็ใช้เวลานาน แล้วครับ ยังไม่ได้สักเรื่อง เอาเข้าเรื่อ่งเลยครับ ผมต้องมาเอาของข้างล่างใช้หาบขึ้นไป ระยะทาง เป็น ๑๐ กิโล ใช้เวลาเดินทั้งวัน ครึ่งวัน ทางลัด ถ้าไม่มาเอาของมันร้อนรุ่มกุ้มใจ ต้องทำให้สำเร็จ หาบของมาต้องทำให้เสร็จ หยุดครั้งเดียว ที่น้ำตก ฮ่าฮ้าๆๆ พี่น้องตั้งหลาย หลับตานึกถึงภาพ ระหว่างที่หาบมันทรมานขนาดไหน ทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย ทั้งเจ็บ ก่ว่าจะเข้าเขตุที่มีร่มเย็น คนข้างล่างธรรมดา เดินตัวเปล่า ก็แทบจะไม่ไหวแล้ว แต่นี่หาบของกินของใช้ ไปให้พระและชีได้ขบฉัน ทำได้อย่างไร ต้องดู บารมี ๑๐ เข้าหลักเกณในสมัยนั้น วันหนึ่ง เมื่อหาบของขึ้นไป ถึงน้ำตก มีพระองค์หนึ่งไปให้กำลังใจ ถึงที่ ท่านรู้วารจิต ในขณะนั้น มารออยู่ที่น้ำตก พูดให้กำลังใจ ท่านมารออยู่นาน แล้วก็เดินทางร่วมไปกับข้าพเจ้า ท่านบอกต้องช่วยกำลังจิตหาบ ของช่วย ทำอยู่อย่างนี้ทั้งพรรษา วันหนึ่งมีคนข้างล่างมาหาพระอีกองค์ ท่านสมาทานไม่นอนทั้งพรรษา อาศัย นั่งหลับ กรรมฐานไปในตัว พาไปดูถ้ำพระฤาษี ทีแรกพระนำหน้า อยู่ๆ ท่านนั่งกุมท้อง ให้ผมนำหน้า พอเดินมาได้สักพัก ไม้ไผ่แห้ง ก็หล่น ลงบนหัว เสียง ดังโพ๊ะ เจ็บหัวคันๆ ก็นึกในใจ หลวงพี่ เล่นงานเราหรือเปล่า พอเดินเข้าในถ้ำได้หน่อยเดียว จับหัวข้าพเจ้า กะแทกกับ หินหน้าผา ก็พูดออกไปว่า อะไรกันว่ะ เสียงผนังถ้ำดังสนั่น ถ้าไม่มีพระหลวงพ่อติดตัวไปด้วย คงเจ็บหนัก แต่นี่แค่เจ็บคันๆ ฮ่าฮ้าๆๆๆๆเมื่อกับที่กุฏิ หลวงพี่เล่าให้ฟังว่า โดนผี ที่เฝ้าถ้ำลงโทษ เอาคนไม่ดีเข้าไป เราไม่รู้ว่าคนที่พาไปนั้น เคยฆ่าคนมาก่อน เขายังเป็นคนเกเรอยู่ มิน่าล่ะ ไปคนเดียวไม่เคย เป็นอะไร และที่หลวงพี่ตัวงอ เพราะโดนเทวดา เอามีดทิพย์แทงท้อง ลงโทษ เลยตัวงอ เราโดนเสีย สองครั้ง ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆสวัสดีก่อนนะจ๊ะหิวข้าวแล้ว มีโอกาศจะมาเล่าให้ฟังใหม่จ้า

 

;yo วันนี้ ที่ ๗ /๗ /๕๔ วันนี้มีเวลาอันน้อยนิด มาเล่าเรื่องต่อดีกว่า ความเดิม ตอนที่แล้ว ยังอยู่ที่ ม.บ้านตะเพินคี่ อ.ด่านช้าง จ. สุ๑,๐๐๐ บุรี ที่นี่มีเรื่องเล่า ไม่ต่ำกว่า ๑๕ เรื่อง จะมาลงไว้ ดูที่ความเหมาะ สม เผื่อมันจะมีประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย ถ้ามีประโยชน์ก็ถวายความดี อันน้อยนิด เพื่อบูชา พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ พรหม เทวดา บิดามารดา ครูอุปัจฌาย์อาจารย์ที่ให้ประสพการณ์ความรู้ มา ถ้าผิดพาดประการใดข้าพเจ้าขอน้อมรับแต่ผู้เดียว อยู่มาวันหนึ่ง ก็มีพระมาชวน ให้ไป เขื่อนเจ้าเณร หรือเขื่อนศรีนัครินทร์นั่นเอง เพื่อไปทำธุระ ต้องเดินผ่านป่า ลำห้วย อุทยาน กับห้วยขาแข้ง ผ่านห้วย ไผ่สีทอง ออกน้ำเอ่อ หมู่บ้านชาย เขื่อน อ.ศรีสวัส จ. กาญ ผ่านหมู่บ้าน ไกลเกรียง แล้วไปหยุด หมู่บ้าน เกรียงไกล สองหมู่บ้านนี้ชื่อกับกันเดี๋ยวจะงง ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆ เมื่อแวะคุยกับชาวบ้าน ที่เคยรู้จักบ้างบางคนหรือเอ่ยนาม คน ในหมู่บ้านที่เรามาว่ารู้จักไหม เพราะชาวกระเหรี่ยงไทยเขาจะเดินถึงกัน วันนี้อยู่ชายเขื่อนเข้าไปในแพปลาไปซื้อปลา ที่ชาวแพเขาจับมา เอาที่เขาใส่ เกลือ ไว้ ซื้อ หลายสิบโล ลืมบอกไปว่ามีชาวบ้านเป็นมักทายกมาด้วย หนึ่งคน ทายก ใช้หัวโง สิบโลกว่า ส่วนผมตัดไม้ไผ่ ทำไม้คาน หาบ ตก๒๐ โล ทายกบอก เรามาสามวันแล้ว วันนี้อย่างไรก็ ต้องกลับให้ทัน ไม่งั้น คนในครอบครัวกับชาวบ้าน ต้องออกตาม แน่นอนตอนมาไม่ได้บอกใครเลย ทายกบอกตอนเรามาๆทางอ้ม ใช้เวลา เป็นวันและมาค้างคืน หนึ่งคืน เท่ากับวันนี้เป็นวันที่สาม ตัดสินใจไปทางลัด ออกจากหมู่บ้าน กว่าจะเข้าชายป่า ใช้เวลาชั่วโมงกว่า ร้อน ๆก็ร้อน แทบเป็นไข้ เข้าป่าไปได้ไม่ถึงสองชั่ว โมง อยู่ๆ เมฆ มาจากไหนไม่รู้ ท้องฟ้ามืด ฝนตก มองแทบไม่เห็นอะไร หลงป่า เดินไปวนมา ทายกหาทางออกไม่ได้ ฝนก็ตก ไข้เริ่มขึ้น ฝนตกไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหนาวก็หนาว ไหนจะหนัก ไหนจะไข้ ไหนจะหลงป่า ห้วยขาแข้ง ทันไดนั้น เราก็เห็นทางเดิน ช้างป่ามาทำ ทางใหม่ๆ ให้ เราก็เดินตามทาง ช้างไป จนกระใกล้จะมืด ใช้เวลาหลายชั่วโมง ลองเอา แขนวัดรอยช้างดู ใหญ่เท่าถาด ได้ทายกบอก เป็นรอย เท้าช้างสีดอ ๆ จะไปไหนตามลำพัง ไม่ไปหลายเชือก หยุดพักชั่วระยะหนึ่ง พระถามผมว่าไหวไหม ถ้าไม่ไหวจะค้างคืนที่ในป่า นี่แหละ ผมตอบไปว่า ไหว ยังไงก็กลับให้ถึง ถ้ำคืนนี้ไม่งั้น จะเกิดความยุ่งยาก หยุดพักแล้วเดินทางต่อไป ท่านผู้อ่านที่เคารพ ก็เห็น รอย เท้า ช้างที่ทำทาง ไว้ให้ เหมือนรู้ล่วงหน้าอย่างนั้นแหละ ทางใหม่กับทางเก่า ยาวนับสิบกิโล เฮ้อท่านผู้ชม ลองนึกภาพหลับตาดูว่า มันลำบากขนาดไหน ทั้งเจ็บทั้งคัน ตอนโดนต้นช้างร้อง ทั้งไข้ขึ้น ทั้งหนัก เหนื่อย ปวดขาตามเนื้อตัว บอกไม่ถูก จนกระทั่งมืดสนิท ดีว่าตอนที่มา เตียม เทียนใส่กระป๋ามาเยอะ ตัดไม้ไผ่ เป็นเพิง ถือแบบตะเกียง ส่องตามทาง พอดีเดินไป เจอทางที่ชาวบ้านที่มาทำไร่กระวานในป่าดงดิบ ติดต่อห้วยขาแข้ง ใช้ไฟส่องทาง หัวไปชน ไม้ไผ่ ท่านผู้อ่านที่เคารพ ไผ่ผากปีนั้นตายทั้งป่าห้วยขาแข้ง ออกดอก มีเม็ด แล้วขึ้นมาใหม่ ที่หัวไปโดน มันพาดไขว่ไปมา ชาวบ้านเขาฟันข้างล่าง บนไม่ฟันหัวมันก็เลยไปชน ตัวก็เด้งเกือบหงายท้อง มันทรมาน โมโหอย่างหนัก เพราะมัน เจ็บไข้ขึ้น แรงหมด ไม่ได้กินข้าว เพราะถือศิล ๘ ไม่กินข้าวเย็น ไม่หิว แต่ แรงหมด ต้องทนฝืน ทรมานมากๆถ้าตายตอนนั้นคงลงนรกแน่นอน จิตมันจับแต่เวทนา เมื่อเดิน ทลุชายทาง ไร่ชาวบ้าน โล่งอกล่วงใจ ๆเย็นชื้นเป็นกองเมื่อมาถึงถ้ำ ก็เลยมีใจคิดจะลอง พวกแม่ชีสักหน่อย เลยเรียกแม่ชีๆเสียงยานๆๆๆๆๆๆๆๆๆพวกแม่ชีตื่น ร้องกันโหวกเหวกนึกว่าผี เมื่อเล่าให้ฟังแล้วก็เอาปลาไปให้พวกแม่ชีชักการ ทำอย่างอื่นต่อไป แล้วไปอาบน้ำ อาบท่า เข้านอนกินยากันมาลาเลีย แก้ไข้พล้อม จบตอนแค่นี้ก่อนนะครับ มีเวลาว่างจะมาเล่าตอนอื่นต่อไป

 

เรื่องน่าอ่านจังเลยค่ะคุณบุญทรง สนุกมากๆ ว่างๆมาเล่าอีกนะคะ เป็นเหมือนบันทึกประวัติเลยค่ะ

 

ค่ะ คุณปทมา มาที่นี่หลบมุม สบายๆค่ะ ^^

 

เอาบุญมาฝากนะคะ
วันที่ ๘,๙ กรกฎาคม ๒๕๕๔ ติงทำบุญถวายสังฆทาน ๙ วัด ดังนี้ค่ะ
๑. ถวายเทียน ๒๙ ห่อ
๒. ถวายธูป ๓๐ ห่อ
๓. ถวายไฟฉาย ๙ กระบอก
๔. ถวายผ้าเช็ดตัว ๑๒ ผืน
๕. ถวายร่ม ๒ คัน
๖. ถวายปัจจัย ๖๐๐ บาท

และไปร่วมพิธีบรรจุวัตถุมงคลในเกศพระพุทธรูปยืนปางรำพึงที่วัดท่าประชุม อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร
๑. ถวายพระบรมสารีริกธาตุ
๒. ถวายพระธาตุข้าวบิณฑ์
๓. ถวายพระพุทธรูป ๒ องค์
๔. ถวายปัจจัยสร้างพระ ๔๔๐ บาท<!-- google_ad_section_end -->

 

คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->บุญทรงพระเครื่อง<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4864226", true); </SCRIPT> ส่งพระมาร่วมบุญ จำนวน ๙ องค์
และร่วมทำบุญเป็นจำนวนเงิน ๒,๐๐๐ บาท น้อมอนุโมทนาบุญยิ่งค่ะ สาธุๆๆ

 

ขอเชิญอนุโมทนาบุญนะคะ
รายนามผู้ร่วมเป็นเจ้าภาพถวายมณีนาคา ณ พุทธอุทยานภูสูง อำเภอเลิงนกทาจังหวัดยโสธร
๑. วันที่ ๓๐ เมษายน ๒๕๕๔ คุณจักรพงศ์ เผ่าสวัสดิ์ จำนวน ๔๐๐ บาท
๒. วันที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณ...... จำนวน ๑,๐๐๐ บาท
๓. วันที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณKao Oat<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4670821", true); </SCRIPT> จำนวน ๓๐๐ บาท
๔. วันที่ ๗ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Fuangfah<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4677883", true); </SCRIPT> จำนวน ๑๐๐ บาท
๕. วันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณปทมา ส่งพระมาร่วมบุญ จำนวน ๕๐ องค์
๖. วันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณซึ้งบน<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4682087", true); </SCRIPT> จำนวน ๕๐๐ บาท
๗. วันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->suppysuppy<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4692066", true); </SCRIPT> จำนวน ๒๐ บาท
๘. วันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณ ซึ้งบน<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4692673", true); </SCRIPT> จำนวน ๕๐๐ บาท
๙. วันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->บุญทรงพระเครื่อง<!-- google_ad_section_end --> ส่งพระมาร่วมบุญ จำนวน ๗ องค์
๑๐. วันที่ ๑๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->เฮียปอ ตำมะลัง<!-- google_ad_section_end --> จำนวน ๔๐๐.๓๘ บาท
๑๑. วันที่ ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณเฟื่องฟ้า จำนวน ๑๐๐ บาท
๑๒. วันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณขวัญ09 จำนวน ๓๓๓ บาท
๑๓. วันที่ ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณซึ้งบน จำนวน ๕๐๐ บาท
๑๔. วันที่ ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณราคุเรียวซาย จำนวน ๓๐๐ บาท
๑๕. วันที่ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔ คุณรจนา พุ่มจันทร์ จำนวน ๑๐,๐๐๐ บาท
๑๖. วันที่ ๖ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Oupasene<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4744024", true); </SCRIPT> จำนวน ๑๐๐ บาท
๑๗. วันที่ ๗ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณเสรี วงษ์ทองเหลือ และครอบครัว จำนวน ๒๐๐ บาท
๑๘. วันที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณศุภชัย-จิตรา-ด.ช. ฐปนรรฆ์-ด.ช. ธนกร-คุณพ่อวันชัย-คุณแม่สุรางค์ โรจน์ขจรนภาลัย และครอบครัว จำนวน ๒๐๐ บาท
๑๙. วันที่ ๙ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณ Oupasene<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4769099", true); </SCRIPT> จำนวน ๒๐๐ บาท
๒๐. วันที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณmarquis31<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4756863", true); </SCRIPT> จำนวน ๑,๐๐๐ บาท
๒๑. วันที่ ๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Lek2010<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4762698", true); </SCRIPT> จำนวน ๓๐๐ บาท
๒๒. วันที่ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณ ซึ้งบน<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4692673", true); </SCRIPT> จำนวน ๕๐๐ บาท
๒๓. วันที่ ๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Miss Brown<!-- google_ad_section_end --> จำนวน ๘๐ บาท
๒๔. วันที่ ๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๔ คุณซึ้งบน<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4692673", true); </SCRIPT> จำนวน ๕๐๐ บาท
๒๕. วันที่ ๖ กรกฎาคม ๒๕๕๔ คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->บุญทรงพระเครื่อง<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4864226", true); </SCRIPT> ส่งพระมาร่วมบุญ จำนวน ๙ องค์ และร่วมทำบุญเป็นจำนวนเงิน ๒,๐๐๐ บาท

รวมปัจจัยทั้งสิ้น ๑๙,๕๓๓.๓๘ บาท

ขออาราธนาคุณพระรัตนตรัย คุณหลวงปู่ใหญ่พระมหากัสสปะ คุณหลวงปู่คำคนิง จุลมณี คุณพระอาจารย์บุญชวน ธมฺมโฆสโก ได้โปรดเมตตาธรรมแด่ท่าน และขอกุศลผลบุญนี้ได้เป็นพลวัตปัจจัยให้ท่านและครอบครัวเจริญด้วยจตุรพิธพรชัย เจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ ธนสารสมบัติ เจริญสูงสุดทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยเทอญ


และติงขอมอบวัตถุมงคลเพื่อตอบแทนพระคุณท่านที่ร่วมบุญถวายมณีนาคานะคะ
(ตามรายละเอียดที่เรียนให้ทราบในกระทู้)
หากท่านที่ร่วมบุญท่านใดประสงค์จะรับพระเพื่อไว้สักการะบูชา
กรุณา PM แจ้งที่อยู่ให้ติงทราบด้วยจะเป็นพระคุณยิ่งค่ะ
กราบขอบพระคุณและอนุโมทนาค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ<!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

โมทนาบุญกับคุณติงด้วยค่า สาธุ _/\_

 

โมทนา สาธุค่ะ คุณติงติง
กระแสบุญนี้ทำให้อิ่มเอิบ ปิติอย่างยิ่ง สาธุ

 

muj ที่ ๑๑ / ๗ / ๕๔ วันนี้ขอเล่าเรื่อง ประสพการณ์ อดีดที่ผ่านมาคนที่บอก ว่า การอธิฐานจิต ทำไม จึงไม่ได้ผล ขอให้เอาเรื่องนี้ ไปเทียบเคียง ดู เมื่อเข้ามาอ่าน คงจะมีประโยชน์ อยู่ บ้างไม่มากก็น้อย ขอย้อนหลัง ไปเมื่อ พ.ศ. ๓๕ ที่ ม.บ้านตะเพินคี่ ในวันหนึ่ง ดังที่เคย เล่ามาในที่ ห้องจักษุญาณ หลายๆที่ ที่ตะเพินคี่ ใน ม.บ้าน พื้นที่ลาภบนยอดเขา ไม่มีหน่อไม้ ไผ่รวก มีแต่ไผ่ตง ไผ่นวน ไผ่ ป่า ไผ่ผาก หน่อไม้รวก จะมีรสชาด ดีที่สุด วันนี้ร้อนรุ่ม ทนไม่ได้ ต้องลงไปหาหน่อไม้ลวก ด้านล่าง เลยเตียม มีด กระสอบปุ๋ยใบใหญ่ ๒ ใบ มุ่งหน้า สุ่ เบื้องล่าง อ. ศรีสวัส เมืองกาญ ติดต่อ ห้วยขาแข้ง เขตุติดต่อ อ.บ้านไร่ ทิศที่ลงไปนี้ เป็นภูเขาลาดชัน ต้องค่อยๆลงไม่งั้น คงจะกลิ้ง เหมือนลูกบอล์ แน่ๆเลย ต้องคอย จับต้นไม้ และ ตัดไม้ ค้ำยัน ไม่ให้ลื่นและล้ม เมื่อเดิน ไปถึงเป้าหมาย ภูเขาลูกนี้ มีไม้ไผ่ลวก ทั้งลูก ก็ยกมือขึ้น ตั้งจัจจะอธิษฐาน ประกาศป่าวร้องขอ ต่อเทพยาดาฟ้าดิน เจ้าป่าเจ้าเขา ข้าพเจ้าขออนุญาติ ขอหน่อไม้ลวก เพื่อนำไปให้พระชีได้ บริโภคขบฉัน ขอโปรด อนุญาติ และอนุโมทนา เมื่อเสร็จ ก็ตรงเข้าหาก่อไผ่ที่มีหน่อสวยๆ ตัดโยนหักไว้เป็นกอง หาไปเรื่อยๆ ก็ไปเจอเห็ดโคน ดอกเบ้อเร่อ เรียกว่า ดอกเดียว ต้ม แกงเห็ดได้ ๑ ถ้วยใหญ่ ก็เลยประกาศขอเจ้าป่าเจ้าเขา แล้วถอนมาไว้ ข้างกอง หน่อไม้ ลวก เมื่ออากาศเริ่มโพ้เพ้ กลัวจะกลับไม่ทันเดี๋ยวมืด ก็เก็บ หน่อไม้ไผ่ลวกเข้ากระสอบปุยเต็มมัดปาก แล้วหาบ ขึ้นบ่า ตรงสู่ ม.บ้านทันที เมื่อหาบ มาได้สัก ๒-๓ กิโลเห็นจะได้ นึกขึ้นมาได้ว่า เราลืม เห็ด โคน ที่เก็บไว้ เพื่อจะเอามาทำอาหาร แต่ถ้าย้อนกลับ มาเอา ก็คงใช้เวลา นานและกลับไม่ทันมืดแน่นอน เลยไม่กลับมาเอา ท่านทั้งหลายไม่ใช่เหตุบังเอิญ ทั้งๆเห็ดโคนดอกใหญ่ อยู่กับหน่อไม้ ทำไมเราจึงไม่เห็นและลืม มาได้หลายกิโลจึงนึกออกและจะมาเอาไม่ทันการ เลยปล่อยทิ้งไป ถ้าท่านมองดูมันก็แค่ธรรมดา แต่มันไม่ใช่ธรรมดา พรรษานี้ผมมาอยู่เพื่อปฏิบัติธรรม และบำเพ็ญบารมี สร้างกุศล มันจึงต่างกัน เทวดา หรือเจ้าป่าเจ้าเขา ของนั้นดูเป็นของสาธารณะ ก็จริง ในเมื่อเรามาปฏิบัติ ถือเนกขัมมะ เขาดูเจตนาเดิมขออะไรให้อย่างนั้น ถึงเราจะขอต่อด้วยเจตนาดีก็ตาม อันนี้มันเฉพาะบุคคลนะ ไม่ทุกคนไป ท่านจึงแสดง ให้ปรากฎ ลืมและไม่เห็น และก็ไม่ได้เช่นกัน ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะเชื่อหรือไม่เชื่อขอให้ท่านทั้งหลาย พิจรณา เหตุและผลด้วย เมื่อหาบของมาถึงถ้ำก็มืดพอดี ก็เอาหน่อไม้ลวกไปให้ คณะแม่ชีจัดการ ตัดและต้มต่อไป เอวังก็มีด้วยประการฉนี้สวัสดี

 

ที่ ๑๑ / ๗ /๕๔ วันนี้ก็มาเริ่มต่อ ขอย้อนหลังไปเมื่อสมัยพระพุทธเจ้าเกิดเป็นพระโพธิสัตย์ วันนั้นพระโพธิสัตย์ มาที่สะน้ำ สาธารณะ เพื่อเก็บดอกบัว เมื่อเก็บเสร็จ ก็มี พยายักษ์ ตนหนึ่ง ชำแรก ขึ้นมาจากสระน้ำ ตระโกนเสียงอันดังว่าขโมยๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อพระโพธิสัตย์ได้พิจรณามองดูก็ไม่เห็นใคร จึงร้องถามไปว่าท่านว่าใครเป็นขโมย เทวดาตนนั้นก็บอกไปว่า ว่าท่านนั่นแหละ เป็นขโมย พระโพธิสัตว์เราไม่ใช่ขโมย ดอกบัวอยู่ในสระ สาธารณะ ไม่มีใครเป็นเจ้าของใครก็มาเก็บเอาได้ ท่านผู้เจริญ คนอื่นน่ะใช่แต่ท่านไม่ใช่ ข้าพเจ้าดูแลสระแห่งนี้อยู่ เป็นเจ้าของ ในเมื่อท่านปราถนาพระโพธิญาณ เพื่อจะไปเป็นพระพุทธเจ้า ท่านต้องจิตละเอียด ต้องขอเราก่อน ไม่งั้นท่านจึงได้ชื่อว่าขโมย พระพุทธเจ้าในสมัย เป็นพระโพธิสัตว์ จึงยอมรับ และขอโทษและขอขมาขออนุญาติดอกบัว ที่เก็บมาต่อเทวดา ผู้รักษาสระสาธารณะนั้น นี่ก็คล้ายคลึงกัน ผู้ถือศิลพรหมจรรย์ ในขั้นอุกกฤษ ต้องจิตละเอียดพอควร ก็ต้องเป็นช่วงๆนะ มาว่ากันต่อเรื่องอนุภาพของเทวดา พ.ศ. ปี ๓๖ จากชีผ้าขาวมาบวชเป็นเณรโข่ง ฮา ฮ่า ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆท่านที่รักทั้งหลาย มาว่ากันต่อไป ช่วงกลางปี อยู่กับหลวงตาแก่ๆ องค์หนึ่ง ท่านอยู่กุฏิเราอยู่ในถ้ำหลังพระใหญ่ ในถ้ำนี้อากาศเย็น สบายไม่ว่าน่าไหนๆอากาศก็จะเป็นแบบนี้ ฮ่าฮ้าๆๆๆ วันนี้ ข้าพเจ้านึกอยากต้ม ถั่วเขียวถวายพระหลวงตา เมื่อสวดมนต์ไหว้พระเสร็จ ก็จัดการเอาถั่วเขียว มาคั่ว ให้พอสุกดีแล้ว นำไปต้ม พอน้ำเดือด ใส่น้ำตาลทรายลงไป ใช้ไฟฉาย ส่องดู พระหลวงตา แกก็มาดู แหมแกเล่นชุดใหญ่ เลยทั้งด่าวาสารพัดต่างๆ นา ๆ เราก็เถียง ก็แค่เอามา ส่องดู ว่าของสุกดีหรือยัง หาว่า เปลืองมั้ง เดี๋ยวไม่มีใช้บ้าง แกสรรหามาว่า กว่าจะจบได้ ว่าเป็นชั่วโมง เราอ้างเหตุผล แกไม่ฟัง ดีว่าตอนนั้นอารมย์ดีมาก แต่เสีย ความรู้สึกนิดหน่อย เจตนาเราดีแท้ๆ แต่ไหนมาหาเรื่องได้ แกเคยทำบุญเป็นแสน ๆ แต่ของแค่นี้ราคาไม่กี่บาท มาด่าทออยู่ได้ เมื่อถึงเวลาไปบินถบาตร กลับมาแล้ว ไอ้เราก็ตัก ถั่วที่ต้มมาถวาย หลวงตา หนึ่งถ้วย เราหนึ่งถ้วย ทายกมาให้หนึ่งถ้วย หมาหนึ่งถ้วย (ท่านทั้งหลายรู้ไหม ว่าอะไรเกิดขึ้น) บรือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอูยๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรกัน ปรากฎว่า ถั่วเขียวที่ตักให้ใครๆไปหลายถ้วย กับไม่ได้หยุบไปไหนเลย เป็นแค่ รอยแหว่งของทัพพีเท่านั้นๆๆๆ ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เราก็คิดเทวดาท่านคงโมทนากับเราที่เจตนาดี กับมาโดนเสียชุดใหญ่ๆๆๆๆๆและแสดง อภินิหารให้ปรากฎ ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆจึงปราบปลื้มใจ อยู่คนเดียวไม่ใช่แค่นั้นก็ยังเล่าให้ใครๆฟังหลายคนแต่ไม่มีใครสนจายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ท่านที่รักทั้งหลายอ่านแล้วเห็นเป็นประการใด ลองวิจารกันหน่อยอ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สวัสดี

 

อ่านเพลินเลยค่ะพี่บุญทรง ^^​

 

kKk ภาษาลาว ฟังแล้วม้วน ไทยลาว มันเผ่าเดียวกัน ชนชาติ เดียวกัน สำเนียง ก็ พอฟังฮู้เรื่อง เพี้ยนนิดหน่อยเอง ประเพณีวัตธรรม ก็เหมือนกัน ไม่ได้ผิดเพี้ยน อะไร เลย จะแตกต่างกันบ้างเล็กน้อย ชนชาติไทยจริงๆ แตกเป็นก๊กเป็นเหล่า ถึง สิบกว่าเผ่าพันธุ์ เมื่อไปตั้งรกรากที่ทำกิน แผ่นดินใหม่ อยู่ในถิ่4นดินแดนอื่น ก็ตั้ง ภาษาถ้องถิ่น กันขึ้น มาใหม่ แล้ว ตั้งเป็นประเทศนั้นประเทศนี้ แย่งอำนาจ แย่งกันเป็นใหญ่ แม้แต่ชนชาติอื่นๆ แตกแล้วก็เปลี่ยน เป็นหลายประเทศ เหมือนจีน ก็แบ่งเป็นหลายภาษา หลายก๊ก หลายเหล่า พูดคุย กันไม่รู้เรื่อง ต้องใช้ภาษากลาง แต่ของ คนไทยลาว ภาคเหนือ อิสาน ใต้ ยังพอ คุยกันได้ เพี้ยน เป็นบางคำ มาเม้ากันต่อ แหม ไอ้เรื่องสิ่งอศจรรย์พันลึกเนี่ย ประเทศเราก็มีให้เห็น ออกดาษดื่น ข่าวคาวก็จะออกมามากมายก่ายกอง แต่พวกเรามิได้สนใจกันเท่านั้นเอง เรื่องธรรมมะก็ออกกันทั้งวิทยุทีวี แข่งกัน อยู่แล้ว มีเฉพาะเวลา ที่กรมศิลปากร จดขึ้นทะเบียนเป็นมรดกของชาติ ก็มากมาย ที่ในจังหวัดต่างๆ ค้นพบวัตถุโบราณ และบางที่ก็มีสิ่งศักดิ์หวงแหน แสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารยิ์ เพราะพวกเรามิได้ใส่ใจกันก็เลยไม่รู้ ข่าวคาว เรื่องอย่างนี้ มันเกิดขึ้นมาพร้อมกับโลกที่อุบัติขึ้นมาแล้ว โลกนี้ เต็มไปด้วย สิ่งละอันพันลึก พิศวงมากมาย ที่เราไม่รู้จัก ไม่เห็น ทุกอย่าง ก้เกิดขึ้นไปจากน้ำมือมนุษย์ นั่นเอง แล้วมันก็ทำให้เกิด โลภ โกรธ และหลง ทุกอย่างมันก็ตามมาหมด ไม่มีที่สิ้นสุด ปราบใด เราละมันได้ อยู่เหนือมันนั่นละ จะอยู่อย่าง ผู้ชนะ เดี๋ยว มาเม้า คัทเซศ ๒ ก็แล้วกันฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ที่ ๑๓ / ๗ /๕๔ มาเม้ากันต่อ เอาอดีด ใกล้ปัจจุบัน ฮ่าฮ้า ๆๆๆๆๆ ประมาณ พ.ศ. ใกล้ ๓๐ หรือว่า ๓๓-๓๔ ไม่แน่ใจต้องขออภัยด้วย ข่าวคาวช่วงนั้นดังมาก ออกทีวีและวิทยุ น่าจะ เป็นเดือน เลยเชียว ถ้าคนที่เกิดก่อน พ.ศ. ๒๐ ขึ้นมา ก็คงจะจำกันได้ ถ้าสมองไม่ฝ่อ มีคนในหมู่บ้านหนึ่ง ป่วย เป็นอัมภาต ฝันว่า ให้ไปเอายา บนยอดเขา ขึ้นกับ อ. ศรีสัจชนาลัย ติดต่อ อ.สวรรคโลก จำชื่อภูเขาลูกนั้นไม่ได้แล้ว เพราะมันนานมาแล้ว เมื่อไปถึงก็ไปขุด เอายา ตามที่ผีบอก ขุดขึ้นมาเป็นตรับ ก้อนดินลูกรัง ก็คล้ายกับ ก้อนเพชรพยานาคนั่นแหละ เมื่อทุบออกดู ในนั้นเป็นผงสีขาวๆ สีม่วง และสีสันวรรณะต่างมากมาย เมื่อพอแล้ว ก็นำกลับบ้าน เอายาในนั้นมาผสมกับ น้ำมะพร้าว ไม่กี่ครั้ง ปรากฏ ว่าหาย จากอัมภาต เดินได้ ข่าวนี้ดังระเบิด เถิดเทิง ไปทั่วสารทิศ มีคนแห่แหนไปขุด กันมากมาย ยิ่งกว่ามีงานมหกรรม ใหญ่ๆอีก ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อข่าวสพัดไปทั่ว ภาคเหนือทุกจังหวัด ภาคกลาง หลายจังหวัด อิสาน ก็มา ใต้มีน้อย ข่าวออกหนังสือพิม ติดต่อกัน ทีวีวิทยุ ตอนนั้นผม อยู่ วัด น้ำด้วน ขึ้น อ,สวรรค์โลก ไปทาง อ. ทุ่งเสลี่ยม จ .สุโขทัย ช่วยพี อ๋า ( หลวงพี่อภิชาติ ทาสี พระ อยู่ สาม เดือน ไม่เคยคิดเงินแม้แต่บาทเดียว ท่านสร้างพระสมัย อู่ทอง สุโขทัย และ เชียงแสน เมื่อคนในหมู่บ้านมาชวน คนงานในวัด ก็ชวนไปขุดยา พระฤาษี ที่ภูเขาลูกนี้ ต่างคนต่างเตรียม เสียม จอบ ชังแลง ไปขุด ดอกไม้ ๙ เทียน ๙ ธูป ๙ ทุกอย่าง ๙ หมด ผมขออนุญาติ หลวงพี่ในวัด ไปกับเขาด้วยเตรียม เสียม เสียมกับจอบ เท่านั้น ชาวบ้านและคนงานในวัด ถามผมว่า ทำไมไม่เตรียม ดอกไม้ธูปเทียน แหมไอ้เรามัน หาไม่ได้ มารู้ทีหลังเขา ๆเตรียม ตัวที่จะออกกันแล้วเดี๋ยวไม่ทันรถ ก็เลยบอก พวกที่ไปว่า ก็นี่ไง ของ ผม มี สิบ นิ้ว และ ปาก ที่จะขอ ท่าน ฮาฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รถก็ออกมุ่งหน้าสู่ ถิ่นที่มียาอยู่ทันที เมื่อไปถึงไม่ถึง สาม โมงเช้า โอ้โฮขนาดยังเช้า อยูเลย คนมันทำไมเยอะขนาดนี้หนอ ยิ่งกว่ามีงานอี โอ้หนอ อะไรกันนี่ แถบไม่มีที่ว่างเลย ต้นไม้ กอไผ่ มันขุดกันลอย ขึ้นมาแล้วกบใหม่ ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้เราก็เดินวนเวียนไปทั่วไม่รู้จะขุดตรงไหนมีคนขุดเต็มไปหมด เดินไปเดิดมา ก็เจอที่ว่างอยู่หน่อย ยกมืออธิฐานขอในใจ แล้ว ลงมือขุดไปทันที ไม่ได้ย้ายไปตรงอื่น ขุดมาขุดไป อ่าๆๆเจอแล้ว หนึ่งก้อน ใช้หัวจอบ ทุบโพ๊ะ โอ้โฮ กระจาย ยากระจายหมดเลย สีขาวๆ เหมือนแป้ง ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆได้การแล้ว ยิ่งขุดยิ่งเจอ และย้ายที่อีกหลายที่ ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆคนที่ไปขุดไม่ใช่ว่าจะได้ทุกคน บางคนไม่ได้เลย บางคนได้ก้อนสองก้อน เมื่อบ่ายคล้อยตะวันบ่าย ๓ โมงกว่า โชเฟอร์ บอกจะกลับแล้ว ให้ไปรวมตัวกันที่รถ ปลากฏว่า แต่ละคนที่ไปได้คนละก้อนสองก้อนแค่นั้นเอง รวมๆแล้ว แทบจะไม่เท่าผมคนเดียว ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆเป็นไปได้ยังไง คนไม่มีธูปเทียน ดอกไม้กับได้ยามากมาย เกือบเต็มกระสอบปุ๋ย ดีใจเอ้ยดีใจจัง กลับมาถึงวัดก็เลยแบ่งให้หลวงพี่บ้าง ให้คนที่เราชอบบ้าง ตามอัธยาศัย หลังจากนั้นไม่นานทางกรมป่าไม้ สั่งปิดไม่ให้คนไปขุดเพราะไปทำลายป่าไม้เขาว่าอย่างนั้น ตอนหลังมีคนไปลักลอบขุดอีก ได้ดาบทองคำมีดทองคำ โบราณ ข้าวของต่างๆ แต่เอามาไม่หมดเอามาแค่อย่างเดียวหรือสองอย่างเลยมาตามพักพวกให้ไปช่วยขน เมื่อกลับไปถึง ของนั้นหายไปหมดเลย ไม่เจอ ไม่รู้ หายไปไหน ฮ่าฮ้าๆๆๆๆ แค่นี้กอ่นะเหนื่อย หยุดก่อน มีโอกาศค่อยมาเว้าใหม่ ครับ สวัสดี<!-- google_ad_section_end -->

 

มาติดตามอ่านค่ะพี่บุญทรง^^​

 

cs,q แหมๆๆๆมี อ.ติงๆอ่านคนเดียวจะมันหรือครับไม่มีเพื่อนอ่านเลย บ้านเงียบจังเลย บรือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆเว้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเดี๋ยวผีหลอกๆๆๆๆๆๆๆ ไปดีกว่าๆๆๆๆๆๆๆครับ อ.ติงๆ

 

ดูสิคะ หลอกว่ามาแปะไว้ให้อ่าน ๕๕๕๕๕ รู้ว่าหลอกก็ยังมา ^^

 

ครายว่า
มาตามอ่านด้วยอีกคน มา 2-3 วันแล้ว
แต่แอบบบบบบบบบบบบบบอยุ่

 

อย่างน้อย มีติงกับคุณเล็กที่อ่านนะคะ ^^

 

พรุ่งนี้ก็เข้าพรรษาแล้ว น้อมอนุโมทนาบุญนะคะทุกๆท่าน
ขอคุณพระประทานพรอันเป็นมงคลยิ่งแด่ทุกท่าน ขอให้เจริญในธรรมนะคะ สาธุๆๆ