เมืองบาดาลสวรรค์ & เรื่องดีดี..มีไว้แบ่งปัน

เมื่อคืนหลับสบาย ไม่ฝันอะไรเลยค่ะ
วันนี้ขอแนะนำสถานที่ในวัดท่าซุงอีก ๑ แห่งค่ะ
เป็นอุโบสถหลังเก่า อยู่ข้างวิหารหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์
ก็ยังมีศิลปะเดิมๆ ให้ได้ชมกันค่ะ

 

สาธุค่ะ ได้รับแล้วนะคะ
ปล.ขออ่านซักนิดนะคะ แล้วนำถวายเมื่อไหร่จะแจ้งอีกครั้งค่ะ

 

โมทนาสาธุด้วยค่ะ อ่านเสร็จแล้วก็ถวายวัดตามศรัทธาเลยค่ะ
ไม่ติดใจอะไร ตอนนี้ยังมีอีก ๑ ชุด ท่านใดต้องการก็บอกได้ค่ะ

 

ขอเพิ่มเติมชื่อกระทู้ ให้สอดคล้องกับการนำเสนอค่ะ (f)
เดิมชื่อ เมืองบาดาลสวรรค์ แต่ดูแล้วก็ไม่ค่อยมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับพญานาคเท่าไรค่ะ
เลยเพิ่มชื่ออีกนิดว่า เรื่องดีดี...มีไว้แบ่งปัน
ก็จะเล่าประสบการณ์บ้าง เล่าเรื่องสถานที่บ้าง อะไรๆๆ บ้าง
ที่คิดว่าเป็นประโยชน์ในกระทู้นี้ค่ะ
ถ้าสมาชิกท่านใด มีเรื่องดีดี..ก็นำมาแบ่งปันหรือเล่าสู่กันฟังได้ค่ะ
...เรื่องแรกที่ขอเล่าแบบละเอียดนิดนึง อาจจะเคยเล่าบ้างแล้วค่ะ
คือ เรื่องการฝึกมโนมยิทธิครั้งแรกที่วัดท่าซุง(และครั้งเดียว)

 

การฝึกมโนมยิทธิครั้งแรกที่วัดท่าซุง (และครั้งเดียว)​

ตอนที่ ๑
ย้อนหลังไปประมาณ ๗-๘ ปีผ่านมา เราทำงานอยู่ใกล้กับวัดท่าซุง จ.อุทัยธานี ค่ะ
โดยปกติเราจะเข้าวัดท่าซุง โดยไปที่วิหารแก้ว เพื่อกราบสรีระท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
และกราบสักการะสมเด็จองค์ปฐม แต่จะเข้าวัดท่าซุงในแต่ละปี น้อยกว่าคนจังหวัดอื่นๆ
ที่เข้ามาที่วัดท่าซุง ค่ะ พูดแล้วอายจัง แห่ะ แห่ะ :boo:
มีวันหนึ่ง เราเข้าไปที่วิหารแก้วเหมือนเช่นเคย แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมค่ะ
เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ถ้าอธิบายแบบตามประสาเรา ก็ต้องบอกว่า
เราหลงใหลสมเด็จองค์ปฐมค่ะ มีความรู้สึกชอบมากๆๆๆๆๆ อยากนั่งมองๆๆๆ
มองแล้วมีความสุข เหมือนคนตกหลุมรักเลยก็ว่าได้ เราอดไม่ได้ก็ยังถามคนที่ไปด้วยว่า
" พี่รู้สึกเหมือนหนูไหม หนูเป็นอะไร ทำไมมองสมเด็จองค์ปฐมแล้วมีความสุข
อยากนั่งมองๆๆ อยู่อย่างนี้ มองแล้วรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจบอกไม่ถูก" พี่เค้าก็บอกว่า
พี่ไม่เห็นรู้สึกอะไร เห็นแล้วก็เฉยๆ ธรรมดา ไม่เห็นมีอะไร
วันนั้นเราก็ยัง งงๆ กับความรู้สึกของตนเองค่ะ แต่ตามประสาของคนที่..ดื้อ มั้ง (แม่บอก)
เราเลยคิดวางแผนการ ที่จะได้มานั่งมองสมเด็จองค์ปฐม แบบไม่ต้องอายใคร...

 

ตอนที่ ๒

แผนการที่เราคิดไว้อย่างดี คือ จะไปนั่งสมาธิในวิหารแก้วค่ะ
เพราะเรารู้ว่า วัดจะปิดวิหารแก้วประมาณ 11.00 น.-14.00 น. เพื่อให้ญาติโยม
ได้นั่งสมาธิกัน คราวนี้แหล่ะ เราจะได้นั่งมอง นั่งดูสมเด็จองค์ปฐม ได้นานนนนน
ให้สมกับที่เราหลงใหลในความงามขององค์ท่านเหลือเกิน
พอถึงวันเสาร์ (วางแผนไว้สองวันทีเดียวเชียว) ได้เวลาใกล้ 11.00 น.
เราก็เข้าไปในวิหารแก้วค่ะ กราบสรีระท่านหลวงพ่อ กราบสักการะสมเด็จองค์ปฐมเรียบร้อย
เราก็ไปแจ้งความประสงค์กับเจ้าหน้าที่ของวัดหน้าห้องฝึกในวิหารแก้วค่ะ
เค้าก็ถามเราว่า "เคยมาฝึกไหม" เราก็บอกว่า ไม่เคยค่ะ
เค้าเลยบอกว่า มาครั้งแรกต้องฝึกขั้นพื้นฐานก่อน โดยให้เข้าไปฝึกในห้องเล็กห้องที่ 1
เราก็อ้าปากเหว๋อออสิ แล้วก็ร้อง จ๊ากกกกกกกก (ในใจ) :'(

 

ว่าจิถามว่า ห้องแต่ละห้อง หมายความว่าอะไร แบบว่าที่ไป พระท่านมองหน้า ก่อนจะกำหนดห้อง

 

ตัวเองได้ห้องอะไรนิ พี่กรอกข้อความเสร็จ เจ้าหน้าที่ก็ให้เข้าห้องนี้ค่ะ
ไม่ได้สำรวจหน้าตา อิอิ ตอนนั้นพี่ก็ไม่ได้สนใจอะไร รู้แต่ว่า แผนล้มเหลว:'(

 

ตอนที่ ๓

หลังจาก งงๆ และผิดหวัง เราก็ต้องปล่อยเลยตามเลยค่ะ จะต่อรองกับเค้าก็ไม่กล้า
ก็ไม่เคยฝึกจริงๆ นี่นา นั่งสมาธิก็ไม่เคย สวดมนต์ก็ไม่เก่ง แถมลุยเดี่ยวซะด้วยงานนี้
พอนั่งในห้องเรียบร้อย เราก็สังเกตรอบๆตัว (เหมือนๆผู้ร้ายชอบกล)
มีสมาชิกในห้องประมาณ 8-9 คน นั่งรอบอาจารย์ฝึกค่ะ เป็นครึ่งวงกลม
อาจารย์ฝึกจะนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กๆ พอถึงเวลา อาจารย์ฝึกก็จะนำกล่าวตามลำดับขั้นตอน
แล้วก็ให้นั่งสมาธิ ภาวนาตามถนัดค่ะ เราก็นั่งตามที่เคยทำสมัยเป็นนักศึกษาโน่นนนนนน
ใช้คำภาวนาว่า พุทธโธ อาจารย์ฝึกบอกว่า เวลาถามว่าเห็นอะไรก็ให้ตอบ ให้เห็นตามๆกันไป
แล้ววันนี้จะพาไปเที่ยวสวรรค์กัน.....(พรุ่งนี้มาเล่าต่อค่ะ ^^)

 

555 ได้ห้อง 7 ค่ะ ก็เขียนและบอกว่าไม่เคยฝึก ^_^ คือสงสัยเฉยๆ เพราะพระท่านมองหน้าคนแต่ละคน ก่อนบอกชื่อห้อง มันเลยสงสัยเฉยๆอะ (ห้องเค้ามี 4 คนอะ)

 

*** ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ***

 

ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ. เพิ่งไปฝึกครั้งแรก อิอิ
ขนาดตอนนั้นทำงานใกล้กับวัดท่าซุงนะนั่น แห่ะ แห่ะ
แต่ก่อนเข้าห้องฝึกนะ .... ได้ยินเสียงคนขับรถให้ท่านเจ้าอาวาส
บอกเสียงดังว่า " คนนี้จัดให้หนักเลยครับ " :'(

 

ตอนที่ ๔

อาจารย์ฝึกบอกให้นั่งภาวนาตามที่ถนัด เราก็ภาวนาไปตามประสา พุทธโธๆๆๆ
อาจารย์ฯ บอกว่า จะพาไปดูวิมานของตัวเองนะ ใครเห็นวิมานของตัวเองหรือยัง
มีสีอะไร ? เราก็ได้ยินเสียงสมาชิกในห้องตอบ สีทองบ้าง สีใสบ้าง เป็นแก้วบ้าง
เห็นสระน้ำไหม ? สมาชิกก็ตอบ เห็นค่ะ น้ำเป็นอย่างไร ใสไหม สมาชิกในห้องก็ตอบ
อาจารย์ถามครั้งที่ ๑ สมาชิกก็ตอบกัน อาจารย์ฯ ก็มาเคาะหัวเข่าเรา ถามว่าเห็นไหม
เราก็เงียบ..ถามกี่คำถาม เราก็เงียบ เคาะเข่าเรากี่รอบๆๆ กี่รอบ เราก็เงียบๆๆ
ถามรอบที่ ๒ เราก็เงียบ ถามรอบที่ ๓ เราก็เงียบ
ก็เราไม่เห็นอะไรนี่นา ...มีแต่ความมืด เงียบสนิท :'(

 

ต่อๆๆ เร็วหน่อยจิ...

 

ตอนที่ ๕

อาจารย์ฯ ก็ยังถามอีกหลายครั้ง แล้วก็เคาะเข่าเราให้ตอบ แถมยังบอกว่า
ให้ตอบเห็นตามๆเพื่อนให้ทัน เราก็นึกในใจว่า ก็ไม่เห็นอะไรนี่นา จะตอบได้งัย
แล้วยังแอบนึกบ่นในใจว่า หงัยไม่ให้เรานั่งสมาธิโดยสงบ นี่ถามตอบกันตลอด
(ตอนนั้นไม่ค่อยเข้าใจ พอมาอ่านวิธีฝึกมโนมยิทธิ หนังสือที่แจกแหล่ะ
เลยรู้ว่า เป็นวิธีการฝึกของอาจารย์ฯ นี่เอง)
แอบบ่นๆๆๆ นอกเรื่องเล็กน้อยค่ะ อิอิ มาเข้าเรื่องต่อ ถามตอบกันไปสักครู่
เรื่องพาไปสวรรค์ ไปกราบจุฬามณี ไปกราบพระพุทธเจ้า ........เราก็เงียบ เหมือนเดิม
แต่ว่า ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกไม่ธรรมดาหล่ะ เอ๊ะ !!! อ๊ะ !!! หงัยเรามีความรู้สึกว่า เรากำลังนั่งอยู่บนก้อนหิน
กะลังเอ๊ะ กะลังอ๊ะ อยู่ ถึงรอบอีกระ อาจารย์ฯ ก็มาเคาะเข่าให้เราตอบอีก
เราเลยบอกว่า ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน รู้แต่ว่ากำลังนั่งอยู่บนก้อนหิน
แล้วก้อนหินก็สูงๆๆๆ ขึ้นไปเรื่อยๆ ในอากาศ...พอเราตอบครั้งแรกออกไป
หลังจากนั้นอาจารย์ฯ ไม่เคยมาเคาะเข่าให้เราตอบคำถามอีกเลย
แล้วเราก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก ไม่มีเสียงคนถาม ไม่มีเสียงคนตอบ ทุกอย่างเงียบสนิท..

 

แหม๋ๆๆ แม่ดาวเรืองก็...เค้าปั่นๆๆ เลยนะเนี่ยะ :z16

 

ตอนที่ ๖

เรานั่งสมาธิในตอนนั้นเหมือนไม่ได้นึกคำภาวนา เสียงก็ไม่ได้ยิน เค้าถามตอบกันไหม ก็ไม่รู้
เห็นแต่ตัวเองนั่งอยู่บนก้อนหิน แล้วก้อนหินก็สูงขึ้นไปเรื่อยๆๆๆๆ ในอากาศ
มองออกไปก็เห็นภูเขามีต้นไม้สีเขียวๆ เต็มไปหมด ลักษณะการมองเหมือนตัวเราอยู่บนอากาศค่ะ
แล้วก็เห็นภาพเจดีย์สีทอง อยู่ท่ามกลางต้นไม้บนภูเขา ลักษณะเจดีย์ก็คล้ายกับเจดีย์
ที่นครปฐม เป็นทรงระฆังคว่ำค่ะ แต่ภาพที่เห็นก็ไม่ค่อยชัดเท่าไร
หลังจากนั้น เราก็เห็นภาพใหม่ เป็นรองเท้าแก้วปลายงอน
แปลกดี..ที่ตอนนี้เรามองเห็นภาพแบบชัดมากค่ะ ชัดจนไม่รู้ว่าจะบอกงัยดี
มันเห็นชัดกว่าเรามองด้วยตาตอนลืมตาเสียอีก..(ขอพักแป๊บบบ)

 

เค้าพิมพ์เล่าต่อแล้ว ปรากฏว่า เน็ตล่ม อัพไม่ขึ้น กลับมาอีกที
ข้อความที่พิมพ์ไว้แล้ว หายหมดเลยอ่ะ :'(
..ขอตั้งหลักแป๊บบบ พรุ่งนี้มาเล่าต่อค่ะ..

 

ตอนที่ ๗

มองเห็นรองเท้าแก้ว มีประกายแวววับคล้ายประดับด้วยกระจกเงาแผ่นเล็กๆ ค่ะ
หลังจากนั้น เราก็เห็นที่บ่าของท่าน ซึ่งท่านนั้นนั่งบนตั่งค่ะ บ่าของท่านประดับด้วยอิทรธนูปลายจะงอนๆ
มองลงมานิดนึง ก็จะเห็น..เรียกรัยดีหล่ะ เหมือนสร้อยสังวาลย์คาดแบบX ที่กลางอกแล้วมีทับทรวง
แบบสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดทับตรงจุดตัดกันค่ะ
ต่อจากนั้นก็เห็นเสื้อที่ใส่ค่ะ ก็เห็นแบบแปลกดี คือเห็นแบบมีความรู้สึกด้วยค่ะ
เห็นเสื้อเนื้อละเอียด บางเบา นุ่มสบาย ใส่แนบตัว แบบสบายๆ ค่ะ สีของเสื้อ
จะประดับคล้ายกับเพชรพลอย ดูกลมกลืนเป็นเนื้อผ้าเลยค่ะ สีแดง เขียว ทอง กลมกลืนกันไม่ฉูดฉาด
เราเห็นเท่านี้ค่ะ แล้วเราก็ลืมตา....อั้ยหย่ะ !!! คนอื่นเค้าเลิกนั่งสมาธิกันหมดแล้ว
และนั่งรอเรา เค้าเลิกนั่งกันนานเท่าไรก็ไม่รู้ เพราะเราไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
พออาจารย์ฝึกเห็นเราลืมตา ก็ถามว่าเห็นอะไรบ้าง...

 

เมื่อคืนฝันน่ากลัวมากๆ น่าแหยงมากๆ
ปล.เมื่อวานที่ระยองผีเสื้อสีเหลืองบินเต็มเลยค่ะ คนระยองหลายคนรู้สึกสงสัยเหมือนกัน แต่สวยงามค่ะ