((((~ เพ้อรำพัน ~))))

อนุโมทนาค่ะท่าน ท่านพูดได้ชอบแล้วค่ะ

 

ฤดูหนาวผ่านมาเยือนอีกครั้งหนึ่งแล้ว เมื่อช่วงต้นเดือนธันวาคมที่ผ่านมาแม่สุนัขน้อยสีดำตกลูกออกมาสี่ตัวใต้บันไดที่แสนอบอุ่น
มันคงเลือกสถานที่ที่ดีที่สุดแล้วตามสัญชาติญาณ!
ลูกสุนัขเติบโตขึ้นตามลำดับ พวกมันทั้งสี่ต่างแสวงหายื้อแย่งกันดูดนมจากเต้าหนึ่งสู่เต้าหนึ่ง โดยสลับหมุนเวียนกันอยู่อย่างนี้จนอิ่ม
นี้คงเป็นเพราะว่าน้ำนมคือสิ่งที่ดีที่สุดในการดำรงค์ชีวิตขณะนั้น และมันคงเลือกเต้าที่ดีที่สุดเพื่อทำให้มันอิ่มท้อง...

ห้างสรรพสินค้าชื้อดังหรือแม้แต่ตลาดร้านค้าย่านสังคมเมือง เรามักจะเห็นผู้คนออกมาจับจ่ายใช้สอยเลือกซื้อสินค้ากันอย่างคลาคล่ำ
ผู้คนที่ไปตามสถานที่แห่งนั้นก็คงเลือกซื้อสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อใช้ในการอุปโภคบริโภค...

นักศึกษาเลือกวิชาเอกที่ดีที่สุดสำหรับตน,บัณทิตจบใหม่เลือกวิชาชีพที่เหมาะสมตามวุฒิภาวะ,แม่ค้าเลือกทำเลในการค้าขาย
นักธุรกิจเลือกลงทุนตามสถานการณ์,ผู้ปรารถนาเลือกคู่ครองเพื่อใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ฯลฯ

ฤดูหนาวผ่านมาเยือนอีกครั้งหนึ่งแล้ว พระโยคาวจรเจ้ามีจีวรอันเก่าคร่ำคร่าเดินลัดทุ่งออกรุขมูลอยู่ตามโคนไม้
ท่านคงเลือกสถานที่ที่ดีที่สุดในการบำเพ็ญสมณธรรม!

ในขณะที่คหบดีเลือกที่จะเสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทอง

หญิงชราเข็ญใจนางหนึ่งมีฝาบ้านแอ้มด้วยถุงปูนและใบไม้ นางเห็นพระโยคาวจรเจ้าแล้ว
เลือกข้าวเหนียวและผักดองเป็นอาหารที่ดีที่สุดใส่บาตรพระคุณเจ้า!
หยาดน้ำค้างที่แสนเหน็บหนาวเกาะจับเส้นผมขาวโพลน มือไม้อันสั่นเทาบรรจงหย่อนก้อนข้าวเหนียวลงในบาตรพระ!

เมื่ออัตภาพแห่งความเป็นมนุษย์เราท่านต่างได้มาแล้วด้วยกุศลศีลแต่ครั้งปางบรรพ์
แล้วอะไรเล่า คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับท่านจะพึงเลือกในหนทางการดำรงค์ชีวิตอันน้อยนิดที่เหลืออยู่นี้?

เสียงธรรม เสียงเทศสร้าง สุขศรี
ธรรมะเสนาะกว่า ดนตรี เพราะพริ้ง
นำจิตจากอเวจี มืดจัด ท่านเอย
สุขสว่างสลายทุกข์ทิ้ง เสนาะแท้ เสียงธรรม!

 

ยามเมื่อฝนตกชุกผืนดินชุ่มชื้น หากเราเคยเดินสำรวจไปตามป่าเขา ก็มักจะพบเห็นเห็ดนาๆชนิดขึ้นอยู่ทั่วไป หากเป็นชนิดที่กินได้มักพบร่องรอยของสัตว์แมลงเช่น หอยทาก กิ้งกือ มากัดกิน อดคิดไม่ได้ว่าคนเรานี้หนอช่างจะไปแย้งอาหารพวกมันกิน บ้างก็กินเพื่อดำรงชีพจริงๆ บ้างก็กินตามใจปากอยากตามใจท้อง กินเพื่อสนองกิเลสตัณหาของตนเพียงถ่ายเดียว

ทั้งสองกรณีต่างก็ปรารภเหตุแห่งการกินที่ไม่เหมือนกัน

"ฝ่ายหนึ่งกินเพื่ออยู่ อีกฝ่ายอยู่เพื่อกิน"

ในขณะที่สรรพสัตว์กำลังแสวงหาอาหารเพื่อการดำรงค์ชีวิตอาศัยอยู่ในโลก! ผู้ทอดอาลัยกำลังแสวงหาธรรมเครื่องหล่อเลี้ยงจิตเพื่อออกจากสังสารทุกข์!

เราต่างถูกพันธนาการไว้ด้วยรสแห่งแผ่นดินมาช้านาน จะมีครั้งไหนบ้างมั้ย?ที่เราพบกับความอิ่มที่แท้จริง ความอิ่มที่ไม่ต้องดิ้นรนแสวงหา! ความอิ่มที่มิต้องหวนกลับมากินอีก! ความอิ่มที่ยั้งยืนชั่วนิจนิรันดร์!

"เมื่อความหิวเข้าบีบคั้น กายา
จิตเร้าจินตนาปรุง สรรคหา
แสวงตามความอยาก ทุกเมื่อ
แต่ไหนแต่ไรมามิเคยหน่าย ทาสแท้ ไทไฉน"

"ความอยากกระหายเสพติดได้ ยาวนาน
ความหน่ายถอนอุปาทานใย ไม่แสวง
ความจริงอริยสัจเร่ง เพียรค้น
ความหลงพ้นสงสารได้ อิ่มแท้รสธรรม!"