เปิดเป้ Emergency Backpack อัพเดทล่าสุดครับ

คนละดวงกันครับ นิบิรุ ตามข้อมูลที่น่าเชื่่อถือที่ผมรู้ล่าสุด จะมาถึงในปี 2138 ครับ

 

หลายท่านทราบแล้วว่า ผมอายุเท่าไหร่ บางคนบอกว่าผมเด็กมาก

1. ผมก็ตอบตรงว่า ผม อายุ 28 ปี เท่านั้น

2. ตอนนี้ผมรับผิดชอบ 3 ชีวิต แฟน น้องแฟน หลาน

3. ธุรกิจส่วนตัว

แต่จะเห็นว่าอายุน้อย ผมขอเพิ่มประสบการณ์แล้วกันครับ ที่ผมทำมาตลอด

- ขี่จักรยานเสือภูเขา ทั้งแข่งขัน และท่องเที่ยว ปั่นวันละ 100 กิโลเมตร ตั้งแต่ ปี 2541 ประสบการณ์ 2 ปี ขี่ในรุ่นครอสคันทรี่ มีการแก้ไขปัญหาอยู่ตลอดเวลา

- เริ่มเดินป่าตั้งแต่ปี 2544 ปัจจุบัน ยังเดินอยู่ ทำหน้าที่ ไกด์เดินป่า ฟรีแลนด์บ้าง รับผิดชอบลูกทัวร์ ประมาณ 9-10 ชีวิต ทุกครั้งที่เดินป่า ไม่เพิ่งสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆทั้งสิ้น แพ็คเอง แบกเอง หาอุปกรณ์เอง ช่วยเหลือตนเอง

- ดำน้ำ Scuba Diving ตั้งแต่ปี 2546 ปัจจุบัน ก็มีบ้างแต่น้อย ทำหน้าที่ Divemaster เป็นไกด์ดำน้ำ ที่ต้องรับผิดชอบนักดำน้ำ 4 ชีวิต ดูแลความปลอดภัย และตัดสินใจแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าตลอดเวลา อยู่ใต้น้ำคุณจะทำได้แค่ไม่กี่อย่าง คือ ให้ความปลอดภัยเป็นอย่างแรก หลังๆ มานี้ ผมจะเลิกดำน้ำแล้ว ที่บ้านห่วงเรื่องสึนามิ

- ขับรถ offroad ไปในทางพื้นที่ทุรกันดาร มีติดบ้าง ต้องช่วยเหลือกันเองบ้าง คลุกดิน คลุกโคลน ตลอดเวลา ประสบการณ์ 1 ปีเลิก ทนรับไม่ได้ กับสภาพธรรมชาติที่ถูกทำลาย

- เป็นแม่ข่าย ให้กับชมรมวิทยุกู้ภัย แห่งหนึ่ง คอยรับประสานเหตุ ว.40 ตอนนี้ไม่ได้ทำแล้ว ปัจจุบันเห็นเหตุที่ไหน ก็แจ้งวิทยุบ้าง จส.100 บ้าง หรือ 1669 บ้าง

- เรียนรู้ และใช้อุปกรณ์เดินป่า อุปกรณ์ดำน้ำ อุปกรณ์จักรยาน อุปกรณ์รถยนต์ ออฟโรด อุปกรณ์ผจญภัย อุปกรณ์ฉุกเฉิน รับมือภัยพิบัติ วิทยุสืือสาร คือ ชอบอะไร แล้วจะเรียนรู้ให้ถึงที่สุด หากรู้จัก คุณ Kitcamp ผมเป็นคนหนึ่งที่ เรียนรู้พอๆ กับ kitcamp ครับ เพราะเติบโตมาจากเว็บ tkt มาด้วยกัน ในบอร์ดอุปกรณ์และเทคนิค ใช้ชื่อว่า "ทาคุ" ปัจจุบันนามแฝงนี้ เลิกใช้ไปนานแล้ว เนื่องจากว่าผมทำกิจกรรมหลายประเภท และเลิกเล่น เว็บ tkt ไปแล้วพักหนึ่ง

- วิทยากร อบรมการดำรงชีพในป่า ให้กับมหาวิทยาลัยรังสิต ปัจจุบันยังทำอยู่ต่อเนื่อง ครับ

จริงๆ ก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ที่ไม่มีอะไรเลย พยายามที่จะผลักดัน ว่า ภัยพิบัติจะเกิดหรือไม่เกิดนั้น ควรที่จะเตรียมพร้อมไว้ ไม่ประมาท เริ่มจากตัวเองดีที่สุด ง่ายที่สุด ประหยัดที่สุด ครับ ประสบการณ์ที่ผ่านมามันสอนผมตลอดเวลาครับ

ผมเริ่มท่องเที่ยวมาตั้งแต่ 5 ขวบแล้วครับ ปัจจุบัน เที่ยวมาแล้วทั่วประเทศไทย เหลือ 2 จังหวัดไม่ได้ คือ ยะลา กับ นราธิวาส

พ่อผมสอนผมเสมอ เรื่องการเตรียมตัว วางแผน ไปเที่ยวครั้งหนึ่ง ต้องวางแผนเที่ยวว่าจะไปกี่วัน ที่ไหนบ้าง หาข้อมูล และเตรียมของ เช่นอุปกรณ์แค้มปิ้ง เพราะพ่อชอบไปนอนอุทยานแห่งชาติ

ผมก็ได้รับการถ่ายทอดมา ด้วยวัยที่ไม่เยอะ มันก็ทำให้เราได้เจาะลึก และเน้นมากขึ้น เช่น เดินป่า ดำน้ำลึก

 

มารับประกันว่า "ทาคุ" & "Kitcamp" อยู่ใน Trekkingthai มานานแล้ว

และเป็นผู้มีประสบการณ์

พวกเรามีสมาชิกที่มีคุณภาพ....ครับ


.

 

T^T งั้นต้องขอความรู้เยอะๆหน่อยนะครับ ถ้าผมรบกวนมากหน่อยอย่ารำคาญนะครับเพราะผมพึ่งเข้ามาเจอบอร์ดนี้ แต่ก่อนเก็บเงินซื้อกันดั้มมาเล่นแต่ตอนนี้ต้องหันเก็บเงินซื้อของยังชีพซะล่ะ เผื่อไว้ใช้แต่ก็ไม่อยากมีโอกาสได้ใช้มันเล้ยยยย

 

ดีใจมากครับ คุณKongp ที่ผมได้มีโอกาสรู้จักคนมีคุณภาพคนนึง คงเคยได้ทำบุญร่วมกันมา ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกันในนี้ รวมทั้งเพื่อน ๆ และพี่ ๆ อีกหลาย ๆ คนที่มีแนวทางเดียวกัน

 

ทั้ง ผม และ kitcmp ประสบการณ์ที่เหมือนกันคือ อุปกรณ์เดินป่า กับ อุปกรณ์เดินทาง จักรยานเสือภูเขา

แต่ที่ต่างกันคือ kitcamp ออกไปทางโรยตัว อุปกรณ์ปีนหน้าผา

ทางผมจะออกไป ทาง ดำน้ำลึก อุปกรณ์ Scubadiving ซึ่งมันก็ต้องมี อุปกรณ์ survival เข้ามาเกี่ยวข้อง ครับ

 

โรงพยาบาลวิภาวดี จัดอบรม "การปฐมพยาบาลเบื้องต้น"



โรงพยาบาลวิภาวดี จัดอบรม “การปฐมพยาบาลและการกู้ชีพขั้นต้น” สำหรับประชาชนทั่วไป โดยไม่มีค่าใช้จ่าย

ในโอกาสครบรอบ 25 ปีโรงพยาบาลวิภาวดี เพื่อเป็นการตอบแทนต่อสังคม โรงพยาบาลวิภาวดีจึงได้จัดการอบรม “ การปฐมพยาบาลและการกู้ชีพขั้นต้น ” สำหรับประชาชนทั่วไป และ บุคคลที่ทำงานด้านกู้ภัยและกู้ชีพขั้นพื้นฐาน โดยไม่มีค่าใช้จ่าย
โรงพยาบาลวิภาวดีคำนึงถึงการช่วยเหลือสังคมในด้านบรรเทาสาธารณภัย เพราะในสภาพปัจจุบันการเจ็บป่วยฉุกเฉินส่วนใหญ่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเป็นการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ อุบัติภัย ภยันตราย แมลงสัตว์กัดต่อย ยา และสารพิษและ/หรือ การป่วยจากการไม่สบายเพราะสาเหตุอื่นๆ รวมถึงอาการกำเริบเฉียบพลันของโรคเรื้อรังต่างๆ
การเจ็บป่วยฉุกเฉินเกือบทั้งหมดเกิดนอกโรงพยาบาล เช่น ตามถนน ที่ทำงาน บ้าน สถานที่ท่องเที่ยว ผู้ที่ประสบเหตุก่อนจึงได้แก่ผู้ที่ใกล้ชิดและผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ ซึ่งเป็นประชาชนทั่วไป
การให้ความรู้และการฝึกอบรมญาติ, ผู้ดูแลผู้ป่วย (ที่เสี่ยงต่ออาการกำเริบเฉียบพลัน) เจ้าหน้าที่ตำรวจ เจ้าหน้าที่บรรเทาสาธารณภัย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย คนขับพาหนะรับจ้าง และอื่นๆ ที่มีโอกาสประสบเหตุเจ็บป่วยฉุกเฉิน ให้มีความรู้ ความสามารถในการกู้ชีพขั้นต้น (Basic Life Support : BLS) และการปฐมพยาบาล (First aids) จึงเป็นสิ่งจำเป็นและมีความสำคัญอย่างยิ่งในการลดความตาย ความพิการ และความทุกข์ทรมาน ของผู้ป่วยฉุกเฉินลง
ดังนั้นโรงพยาบาลวิภาวดี ได้กำหนดตารางการอบรมขึ้นมาดังนี้คือ
รุ่นที่ 1 วันจันทร์ที่ 18 เมษายน 2554
รุ่นที่ 2 วันจันทร์ที่ 23 พฤษภาคม 2554
รุ่นที่ 3 วันจันทร์ที่ 20 มิถุนายน 2554 (กู้ชีพ)
รุ่นที่ 4 วันจันทร์ที่ 18 กรกฎาคม 2554
รุ่นที่ 5 วันจันทร์ที่ 22 สิงหาคม 2554 (กู้ชีพ)
รุ่นที่ 6 วันจันทร์ที่ 19 กันยายน 2554
รุ่นที่ 7 วันจันทร์ที่ 17 ตุลาคม 2554 (กู้ชีพ)
รุ่นที่ 8 วันจันทร์ที่ 21 พฤศจิกายน 2554
รุ่นที่ 9 วันจันทร์ที่ 19 ธันวาคม 2554 (กู้ชีพ)
เวลา 08.00 – 16.30 น. (ลงทะเบียน 08.00 – 08.30 น.)
ผู้เข้ารับการอบรม ญาติผู้ป่วย ผู้ดูแลผู้ป่วย, เจ้าหน้าที่ตำรวจ, เจ้าหน้าที่ทางด่วนโทลเวย์, เจ้าหน้าที่อาสาสมัครบรรเทาสาธารณภัย, เจ้าหน้าที่ จป. บริษัทต่างๆ, คณะครู และประชาชนทั่วไปที่สนใจ รับรุ่นละ 50 คน 9 รุ่น
หมายเหตุ : กรุณาแต่งกายให้รัดกุม สุภาพสตรีควรสวมกางเกงเพื่อสะดวกในการฝึกปฏิบัติ
ผู้ที่สนใจสามารถสมัครและสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ ฝ่ายพัฒนาและฝึกอบรม รพ.วิภาวดี
คุณสุมณฑา สุขละม้าย 0-2561-1111 ต่อ 1905

หรือสามารถติดต่อสอบถามได้ที่
คุณณัฐวดี สังทรัพย์
แผนกประชาสัมพันธ์
0-2561-1111 ต่อ 2432


รีบๆเน้อฟรีครับ ปกติถ้าเป็นการฝึกอบรมแบบได้ใบประกาศ คอร์สนึงประมาณ 1300-2500 แล้วแต่ที่

 

จริงๆ แล้ว เคย อบรม Emergency First Response และ Rescue Diver มาแล้วครับ

แต่อยากไปอบรมเพิ่มอีก เป็นการ Update การช่วยชีวิต เพิ่มครับ

 

เก่งจังค่ะ ปั่นจักรยานภูเขา ฯลฯ มาตั้งแต่อายุประมาณ 15 แล้วเหรอค่ะ

ดีจังเลยค่ะ อยากหาประสบการณ์แบบนั้นบ้าง ไม่อยากนอนอยู่บ้านเฉยๆ

 

แนะนำว่า....ให้ลองซื้อเต้นท์เล็กๆ ขนาด 2-3 คน มาลองกางดู

ทำความคุ้นเคยกับเต้นท์ ถุงนอน

จากนั้นลองหากโอกาสไปนอนอุทยานสัก 1-2 คืน เป็นการซ้อมใช้อุปกรณ์

ทำให้เราทราบว่า เราขาดเหลืออะไร ครับ


.

 

เรื่องที่สำคัญกว่าอุปกรณ์ ผมมองว่าคือความรู้และสติและศีล ถ้าทั้งสามอย่างกล้าแข็งมาก ต่อให้ว่ายน้ำในทะเล7วัน7คืนโดยไม่มีอะไรติดตัวเลย แบบพระมหาชนกก็แคล้วคลาด

อุปกรณ์ก็สำคัญแต่ถ้ามีความรู้จะทำให้แค่อุปกรณ์ธรรมดาพื้นๆกลายเป็นสุดยอดอุปกรณ์ได้ทันที ความรู้เป็นเสมือนตัวช่วยในการตัดสินใจ ถ้าเราไม่เคยมีความรู้หรือระลึกอดีตชาติ และวิชชาในอดีตไม่ได้เลย จงทำตนให้มีความรู้ซะ เพราะอย่างน้อยที่สุดเมื่อมีความรู้แล้วการตัดสินใจในสถานการณ์ที่ฉุกเฉินความผิดพลาดจะน้อยลง ความมั่นใจก็เพิ่ม และเมื่อบวกกับสติความรู้จะถูกปล่อยออกมาใช้ได้ทันท่วงที

และหากมีสติก็จะทำให้ดึงความรู้ออกมาได้ทันท่วงทีแบบอัตโนมัติ มีความแหลมคม ถ้าฝึกเจริญแบบสติปัฐฐานสี่ ไม่ต้องเอาถึงขั้นได้อรูปญาณ แค่ขั้นต้นๆ จะเริ่มสังเกตุตนเองได้ว่าจะมีความรู้แทงทะลุออกมาแบบปิ๊งแว้บเยอะมาก โดยที่เราไม่ได้คิดล่วงหน้าเลย แต่ถ้าสถาณการณ์บังคับให้ต้องใช้ความคิดมันจะผุดมาเอง ผมเลยเข้าใจเอาเองว่าแบบนี้ล่ะมั้งที่ทางเซนเขาเรียกซาโตริ ในพุทธศาสนานิกายเราก็มีซุปเปอร์ซาโตริสอนอยู่แล้วล่ะสิแบบนี้

ส่วนศีลคือทำให้สติแหลมคมมากขึ้น แยบคายมากขึ้น และเป็นตัวช่วยในด้านกำลังใจ ผู้ที่ปราวนาถือศีลได้เป็นเวลานานๆใจจะเกิดกำลังมหาศาลเกินคนปกติ ต่อให้ไม่ต้องมีคุณวิเศษอันใด แต่คิดจะทำการสิ่งใดจะมีพลังออกมามหาศาลในการกระทำนั้นๆเสมอ (ทั้งศีลและสติเคยลองกับตนเองแล้วกล้ายืนยัน)

การจำลองสถานการณ์ให้มีอุปกรณ์น้อยชิ้นแล้วใช้ทักษะ สติ และความรู้ที่มีไว้ล่วงหน้าจะมีประโยชน์ใช้งานได้จริง อย่างน้อยที่สุดทุกคนต้องรู้ว่าถ้าไม่มีอุปกรณ์ใดๆเลยจะทำยังไง

ปล.คนในรูปของคุณก้องผมชอบและนับถือมากเป็นที่มาของการกระตุ้นให้ผมพยายามเรียนรู้ทักษะการเอาชีวิตรอดและดำรงชีพด้วยอุปกรณ์น้อยชิ้นที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่ก็อย่างที่บอกแม้แต่พระอริยะเจ้า พระบรมครูยังเตือนเลยว่า ท่านทั้งหลายจงอย่าประมาท แล้วมนุษย์ธรรมดาแบบเราจะประมาทไปเพื่ออะไร เตรียมตัวไว้เถิดจะเกิดผล

 

ความรู้บางครั้งอย่างเดียวไม่พอครับ ต้องปฏิบัติ ด้วยครับ ถึงจะเป็นประสบการณ์

บางคนให้เต็นท์ 1 หลัง ไปกาง ยังงงแทบตาย ก็กางไม่เป็น ต้องมีคนสอน ถึงจะกางเป็น เสาเต็นท์ยาว เสาเต็นท์สั้น ควรกางตรงไหน อย่างไร

ได้แท่งจุดไฟไป 1 แท่ง หากไม่เคยลองใช้ ผมว่ายังไงก็จุดไม่ติด เพราะผมก็เคยเป็นมาก่อน เคยซื้อแท่งจุดไฟจากฟินแลนด์มา งงใช้ยังไง มี Youtube ก็ไม่เคยเปิด สรุปแล้วขายทิ้ง แล้วมารู้อีกทีว่า อ้อ จุดแบบนี้นี่เอง ก็เลยต้องไปหาใหม่ แต่หาไม่ได้ เพราะขณะนั้น เมืองไทยไม่มีขายเลย

แบร์ กริล จาก man vs wild เป็นตัวอย่างหนึ่งว่า การเอาชีวิตรอดอย่างไร แต่ไม่ต้องถึงขนาดเขาก็ได้ รายการนี้เป็นการสอนการเอาตัวรอดขั้นพื้นฐาน ถ้าเราดูแล้วมาวิเคราะห์ว่า มีอุปกรณ์ไม่กี่อย่าง ก็สามารถทำได้หลายอย่าง สอนให้คนรู้จักคิด สังเกต ดัดแปลง และแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า เท่าที่คนเราก็สามารถใช้ชีวิตรอดได้ระดับหนึ่ง

ภัยพิบัติมันย่อมเกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าอยู่แล้ว ดังนั้น จงมีสติ ไม่ประมาท และปรับสภาพจิตใจให้ได้ครับ

 

เอาชีวิตให้รอดก่อนคับที่เหลือไปหาขอพวกพี่ๆเอาข้างหน้า.....55555

 

จากเหตุการณ์ภัยพิบัติที่ผ่านมาและที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศไทยนั้น ทำให้ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งที่สามารถลดความสูญเสียจากภัยธรรมชาตินี้ได้เป็นอย่างดีก็คือ การแจ้งเตือนภัยที่ถูกต้อง รวดเร็ว และเข้าถึงในทุกพื้นที่ได้อย่างทันท่วงที

เพื่อเพิ่มทางเลือกในการเข้าถึงข้อมูลการเตือนภัยในระดับชุมชนให้มากขึ้น “ต้นแบบเครื่องเตือนภัยอเนกประสงค์” ของกรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกลาโหม (วท.กห.) ที่เคยพัฒนาขึ้นหลังการเกิดเหตุการณ์สึนามิพัดถล่มประเทศไทยเมื่อปี 2547 จึงถูกนำมาพัฒนาปรับปรุงให้ดีขึ้นและพร้อมที่จะให้ผู้ที่สนใจได้นำไปใช้งาน

“พ.อ.สิทธิโชค มุกเตียร์” ผู้อำนวยการ กองสารสนเทศ กรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกลาโหม เจ้าของผลงานประดิษฐ์ชิ้นนี้ บอกว่า ปัจจุบันมีเทคโนโลยีในระบบเตือนภัยที่สามารถตรวจจับการเกิดได้อย่างแม่นยำมากขึ้น แต่ก็ยังมีข้อจำกัดในเรื่องของพื้นที่การเตือนภัยซึ่งจะต้องให้ข้อมูลกับประชาชนที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยงภัยได้อย่างรวดเร็วและครอบคลุมมากที่สุด

แม้ว่าเหตุการณ์สึนามิในประเทศไทย เมื่อปี 2547 จะสร้างความตื่นตัวให้กับภาครัฐ โดยมีการจัดสร้างหอเตือนภัยมากกว่า 100 แห่ง และมีการขยายพื้นที่ติดตั้งในภูมิภาคอื่น ๆ แต่นายทหารนักวิจัยท่านนี้ บอกว่า ยังไม่เพียงพอ เพราะยังมีพื้นที่ที่การเตือนภัย เข้าไปไม่ถึง ซึ่งมักใช้วิธีเตือนผ่านวิทยุหรือโทรทัศน์ ซึ่งจะไม่มีประสิทธิภาพ ถ้าเกิดในช่วงเวลากลางคืน หรือในขณะที่ไม่ได้เปิดเครื่องรับรวมถึงกรณีไฟดับ

จากปัญหาดังกล่าว วท.กห. จึงเห็นสมควรที่จะปรับปรุงต้นแบบอุปกรณ์เตือนภัยอเนกประสงค์ ที่เคยทำขึ้นเพื่อสาธิต แต่ยังไม่มีการนำไปใช้จริง ให้มีความสามารถมากขึ้น โดยทำงานได้ครอบคลุมโดยเฉพาะพื้นที่ชนบทห่างไกล และรองรับภารกิจการเตือนภัยได้หลากหลายรูปแบบมากขึ้น

พ.อ.สิทธิโชค อธิบายถึงการทำงานคร่าว ๆ ของระบบนี้ว่า จะประกอบด้วยเครือข่ายพื้นฐานจากสถานีสังเกตการณ์ในส่วนกลางซึ่งอาจเป็นระดับหมู่บ้านหรือ อบต.เอง ที่มีการรับข้อมูลข่าวสารจากศูนย์เตือนภัยตลอดเวลา

การแจ้งเตือนภัยจะใช้วิธีการส่งผ่านช่องทางวิทยุเอฟเอ็มในท้องถิ่น ไปยังเครื่องรับซึ่งก็คืออุปกรณ์เตือนภัยอเนกประสงค์ที่ติดตั้งไว้ในเครื่องไฟฉุกเฉินนั่นเอง

ทั้งนี้การส่งสัญญาณแจ้งเตือนหรือประกาศคำแนะนำจะเริ่มจากสถานีส่งสัญญาณเปิดเครื่องรับที่ติดอยู่ตามบ้าน ซึ่งปกติจะทำงานอยู่ในสลีฟ โหมด ให้อยู่ในสภาวะทำงาน เพื่อส่งสัญญาณทดสอบประจำวันหรือเพื่อส่งสัญญาณเตือนภัย เจ้าของเครื่องสามารถสังเกตการทำงานของเครื่องได้จากเสียงหรือหลอดไฟบนหน้าปัดได้ทุกวัน เพื่อให้แน่ใจว่าเครื่องรับแต่ละเครื่องทำงานเป็นปกติ ซึ่งในการทำงานและทดสอบของเครื่องแต่ละวันจะสิ้นเปลืองพลังงานไฟฟ้าไม่เกิน 50 สตางค์ ต่อวัน

สำหรับการแจ้งเตือนเมื่อเครื่องถูกปลุกจากส่วนกลางแล้ว ผู้ประกาศจากสถานีส่งสามารถเปิดสัญญาณเตือนภัยภายในเครื่อง หรือประกาศข้อความรายละเอียดรวมทั้งคำแนะนำการปฏิบัติต่าง ๆ และการรับความช่วยเหลือ
จากภาครัฐ และเมื่อจบการแจ้งเตือนแล้ว เจ้าหน้าที่จะกำหนดให้เครื่องกลับไปทำงานยังสลีฟโหมด เพื่อประหยัดพลัง งาน สำหรับการแจ้งเตือนหรือให้ข้อมูลครั้งต่อไป

เครื่องเตือนภัยอเนกประสงค์นี้สามารถทำงานได้แม้ในขณะไฟฟ้าดับเป็นเวลาหลายวัน โดยเครื่องสามารถสำรองไฟเพื่อให้ใช้ต่อเนื่องได้ถึง 7 วัน นอกจากนี้ยังใช้เป็นไฟฉุกเฉินรวมถึงแหล่งพลังงานในการชาร์จแบตเตอรี่มือถือได้อีกด้วย

ในยามที่ภัยธรรมชาติเข้าใกล้ตัวเรามากขึ้นทุกที หน่วยงานหรือชุมชนไหนสนใจอยากมีอุปกรณ์เตือนภัย เพื่อช่วยตนเองได้อย่างทันท่วงที ผอ.กองสารสนเทศฯ บอกว่าติดต่อไปได้ที่ กรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกลาโหม พร้อมที่จะถ่ายทอดเทคโนโลยี

นี่...ไม่ใช่แค่กระแส... แต่อยากให้นำไปใช้ประโยชน์จริง ๆ!!!.

นาตยา คชินทร
nattayap@dailynews.co.th

 

หาซื้อได้ในราคาเท่าไรหรอครับ

 

ประมาณ 750 บาท ครับ ไม่แน่ใจครับ ไม่ได้ไปซื้อนานแล้วครับ

 

คนดีที่เสียสละ น่ายกย่อง ครับ

 

ขอเสนอ ถ้าเป็นผมจะเอาแท่งจุดไฟและมีดติดตัวไว้ตลอดนะ

 

ผมมีเป็นชุด Survival Kit ติดตัวไว้ตลอดเลยครับ

 

ควรจะมีของเหล่านี้เพิ่มเข้าไปด้วยครับ
1. ผ้าอนามัย (ใช้ซับเลือดที่ออกจำนวนมากๆ)
2. ยางเส้น แบบที่ใช้เป็นสายหนังสติ๊ก เพื่อใช้ห้ามเลือด
3. ตะเกียงน้ำมันพืช(ดินเผาหรือดัดแปลงจากกระป๋อง ผมว่ามันจุดได้นานกว่าเทียนมาก และเบากว่าด้วย น้ำมันไปหาเอาข้างหน้าก็ยังได้)