เปิดเป้ Emergency Backpack อัพเดทล่าสุดครับ

ขอบคุณ คุณ ZZ ที่ให้ข้อมูลดีๆ ครับ

 

มีข่าววงในแจ้งมาว่า....ช่วงนี้การระเบิดของดวงอาทิตย์จะรุนแรงมาก

พวกเราระวังกันหน่อย....ครับ



.

 

ด้วยความยินดี...ครับผม


.

 

ZZ

ไม่เจอกันนาน ข้อมูลและอุปกรณ์ยัง ปึ๊ก เหมือนเดิม นะครับ
แต่ยังสงสัย รถ 1 คัน เข้าไปอยู่ 11 คน ของอีกเพียบ แล้ว
มอเตอร์ไซค์ ไม่เอาไปด้วยหรือครับ ....

 

สวัสดีครับท่าน

555....มอไซค์ต้องคิดดูก่อนครับ....เอาจักรยาน....ละกัน











.

 

ถ้ารถไม่สามารถออกเดินทางได้ มีแผนอย่างไรครับ

 

เป็นคำถามที่โหดมากครับ....แต่ช่วยกันคิดดูครับ

- รถไปไม่ได้เพราะน้ำท่วม คือ...รอจนคิดว่าน้ำลด แต่น้ำไม่ลด ติดอยู่ที่บ้าน ในตึก อย่างนี้ขาดอาหาร หรือโดนปล้นเสบียงแน่นอน

- รถไปไม่ได้เพราะ...แผ่นดินไหวถนนขาด (น้ำไม่ท่วม) ต้องเลือกเอาว่า...จะอยู่หรือไป มีเด็ก + คนแก่ จะอพยพอย่างไร....ออกจากบ้านแล้วรอดหรือไม่

1. เลือกอยู่....เพราะประเมินว่าสถานะการณ์ไม่รุนแรง เกิดภัยชั่วครั้ง ชั่วคราว อำนาจรัฐยังไม่ล้มเหลว อาหารมีพอประทัง ประเมินแล้วว่าไม่มีการปล้นสดมภ์

2. เลือกอพยพ....เพราะประเมินว่าสถานะการณ์รุนแรง ระบบล้มเหลว อำนาจรัฐล้มเหลว ให้รีบอพยพ ก่อนที่คนจะไม่เป็นคน เลือกอพยพหมู่กับเพื่อนๆ ญาติๆ อยู่เป็นกลุ่ม ใช้มอเตอร์ไซค์ + จักรยาน ครับ

ประเมินว่า....คนชรา + เด็ก สามารถเดินทางได้วันละเท่าใด (นั่งมอเตอร์ไซค์ + จักรยาน ) ไม่เลือกที่หลบภัยที่ไกลมากนัก

ระยะทาง 200 กม. เดินทางวันละ 30-50 กม. 4-7 วันก็ถึงครับ

ที่แนะนำจักรยานเพราะมีแทบทุกบ้านครับ ไปได้เร็วกว่ามากๆ เหนื่อยน้อยกว่า (ท่านใดยังไม่มีจักรยานลองคิดดูนะครับ)


ปล. ช่วยกันคิดนะครับ


.

 

รถไปไม่ได้ เพราะรถถูกตึกทับ หรือสึนามิพัด เผื่อบางคนอยู่สถานที่แตกต่างกันครับ อยากให้เป็นไอเดีย ด้วยครับ

 

น้ำท่วมคราวก่อน ที่โคราช แม้แต่รถออฟโรด สูงๆ ยังช่วยไม่ได้เลยครับ

ต้องเรือ ครับ ถึงจะไปได้

ในขณะที่ทุกคน ประสบภัย ผมว่า บางทีการขับรถ มันอาจจะกลายเป็น "เป้า" สายตาของคนที่ประสบภัยด้วยครับ

เช่น อยากไปด้วย ขอติดไปด้วย เห็นอาหารเต็มรถ ขอมั่ง ประมาณนี้

ปั่นจักรยานก็ไม่ค่อยหมูครับ เมื่อก่อนผมปั่นทางปกติ วันละ 100 กม. ยังเหนื่อยครับ แต่ไม่มาก

แต่ถ้ามีอุปสรรคมากๆ ทางเริ่มไม่เป็นทาง ก็ต้องระวังครับ และต้องเตรียมอุปกรณ์พวกปะยาง สูบลม ด้วยครับ ถ้าให้ดี เสือภูเขาครับ

เดิน 7 วัน ต้องเตรียมเสบียงและน้ำให้มากครับ คนแบกของเหล่านี้ คงจะแย่ก่อนครับ

ถ้าเลือกสถานที่หลบภัย หาใกล้ๆ ดีกว่าครับ ไม่เกินสัก 50 กิโล ในกรณีที่ภัยรุนแรงนะครับ

 

ภัยพิบัติมันสามารถเปลี่ยนแปลงได้หลายแง่ ความรุนแรง ไม่รู้ว่าขนาดไหน

ถ้าสำหรับคนเริ่มต้น ผมมองว่า เริ่มจากเบสิกสุดๆ เผื่อสำหรับคนไม่มีรถด้วย ใช้แบกของเอา เดินเอา ครับ

ส่วนมีรถ ถือเป็นการต่อยอดจากที่เราเตรียมครับ จะเตรียมทั้ง 2 อย่างก็ได้ ทั้งตัวเราเอง และแบบมีรถ

แต่ต้องเผื่อใจที่อาจจะต้องเดินด้วยครับ

 

สถานะการณ์บังคับให้....เดินเท้าครับ....แต่อย่างไรเสียควรหาเครื่องทุ่นแรงไว้บ้างครับ

ออกจากพื้นที่เสี่ยงภัย เพราะ บริเวณที่ท่านอยู่จะกลายเป็น....สุสาน น้ำ อากาศ จะปนเปื้อนเชื้อโรค จากคน-สัตว์ ที่ตายและเน่า

หาอะไรที่พอจะให้เราไปได้เร็วขึ้น เช่น จักรยาน / ซาเล้ง และเป้เดินทาง + เสบียง (ที่เตรียมไว้)

การเดินเท้า....เป็นทางเลือกแรกและสุดท้าย.... ที่อย่างไรก็ต้องทำครับ....ตัวอย่าง คือ

อาม่า...ผมแกเป็นโรคข้อเข่าเสื่อมใช้ไม้เท้า เมื่อใช้รถไม่ได้ ก็ต้องใช้จักรยาน+ดัดแปลงจักรยาน...นะครับ

ลูกๆ...ขี่จักรยานเป็นทุกคน....จักรยานที่บ้านมีแค่ 3 คัน แต่อย่างไรก็ดีกว่าไม่มี และไปหาเพิ่มเอาข้างหน้าได้.... ครับ

ผมเองมีมอเตอร์ไซค์....อาจใช้สำรวจพื้นที่ข้างหน้าก่อนที่ กลุ่ม/คณะเดินทาง จะใช้เส้นทาง ช่วยเป็นม้าเร็วในการหาที่พัก แหล่งน้ำ หรือติดต่อขอความช่วยเหลือ....ได้ด้วย


.

 

เราต้องดูว่า...สถานะการณ์เป็นแบบไหน

1. อำนาจรัฐล้มเหลว รถจะเป็นเป้าทันที ดังนั้น ต้องเดินทางเป็น ..... ขบวนรถครับ (เพื่อนๆญาติๆ)

2. ขอยืนยันว่า การเดินทางด้วยเท้าเป็นทางเลือกแรก และสุดท้ายครับ เพราะอย่างไรเสียเราก็ต้องเดิน....แต่หากใช้จักรยานจะผ่อนหนักเป็นเบาได้ครับ (ปั่นไปพักไป)

อุปกรณ์ซ่อมจักรยาน....จำเป็นและต้องมีครับ

3. ระยะทาง 50 กม. ยังไม่มีสถานที่ปลอดภัยจากน้ำท่วมเลยครับ ต้องเลยสระบุรี (100 กม.) ไปแล้วจึงจะเป็นที่สูง

4. เห็นด้วยว่าการเอาเสบียงสำหรับ 7 วันไปด้วยนั้นไม่ง่ายเลย แต่ก็แอบคิดว่า ทุกๆมื้อเสบียงจะเบาลงๆ และจะไม่มีอะไรให้แบกแล้วในวันท้ายๆ เอาไปเท่าที่เอาไปได้ครับ อย่างอื่นที่ไม่ใช่อาหารต้องคัดออกไปบ้าง (เรื่องน้ำดื่มแก้ปัญหาโดยการใช้เครื่องกรอง+คลอรีนฆ่าเชื้อ)

ปล.เป็นการจำลองสถานะการณ์ที่ดีมากๆ....ครับ


.

 

ตอนนี้ผมอยากหา ใครมาอบรม ปฐมพยาบาล กับ CPR ได้บ้าง

สัมมนากันมาตั้งเยอะ มีแต่เรื่องวิชาการ มากมาย แต่แนวปฏิบัติการแทบไม่ค่อยมี

ใครพอที่จะช่วยผมได้บ้างครับ

 

ต้องจีบ แพทย์-พยาบาล ไว้บ้างแล้ว.....5555


.

 

ผมคิดว่า เดินทางด้วยรถ จักรยาน หรือเดิน ก็แล้วแต่สภาพตอนนั้น
แต่ถ้าน้ำท่วมสูงขนาด 1 เมตร ก้อคงไม่สามารถทำได้แล้วครับ
ทางที่ดีที่สุด ต้องล้อหมุนก่อนเกิดเหตุล่ะครับ
เตรียมตัวให้พร้อมที่สุด มีอะไรไม่ชอบมาพากล ล้อหมุนออกไปก่อน
เตรียมน้ำมันสำรองด้วยนะครับ

 

เห็นด้วยครับว่า...ตามสถานะการณ์ (ตามสภาพ)

ผมเลยโลภ....เตรียมมันหลายๆแบบครับ (สิ้นเปลืองมาก) เพราะเตรียมเก้อมา 3 ครั้งแล้ว

แต่ทุกครั้ง....ได้อะไรๆกลับมาครับ เช่น ได้เพื่อน ได้อุปกรณ์ ได้แหล่งหลบภัย ได้คิด

ครั้งนี้จึงเป็นเหมือนที่เคยเป็นมา....แต่หนักไปทางอุปกรณ์ครับ เพราะเชื่อว่า อุปกรณ์ทำให้เรา...บริหารสถานะการณ์ได้ดีกว่า....มือเปล่า

การประเมินสถานะการณ์.... ก็ซับซ้อนขึ้น (ปอดแหกมากขึ้น)

สถานะการณ์โลกก็เขย่าหัวใจจริงๆครับ



.

 

แล้วมีอะไรติดตัวบ้างไหมครับ คุณ ZZ เอาที่หลักๆ ไปไหนต่อไหน ได้ ติดตัวตลอดเวลา

 

คือผมมองว่า การเดิน เป็นทางเลือกสุดท้าย ที่วิกฤตที่สุด และยากที่สุดในบรรดาการหลบภัยทุกประการ

ผมมองว่าการเตรียมการที่ดีนั้น ควรเริ่มจากยากไปหาง่าย หาเราเริ่มจากความยากแล้ว อะไรๆ มันก็สามารถรองรับได้หมดครับ

ใครที่จะเริ่มต้นจัดของ เตรียมของ ผมอยากดันให้เริ่มจากตรงนี้ก่อน ก่อนที่จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกเพิ่มเติม เช่น มอเตอร์ไซค์ รถยนต์ จักยาน เป็นต้น

 

555.... อายจัง....จะบอกว่า มีไฟฉายอันเดียวครับ.... 555

เล่าสู่กันฟังครับ

เมื่อตอนพร้อมรบ 2-3 ปีที่แล้ว (พูดแบบเว่อร์ๆ 555) ผมใช้รถกระบะทุกวัน ไปส่งแฟนแล้วเลยไปทำงานต่อ....เพราะคิดว่า...เราต้องตัดสินใจล้อหมุนก่อนใคร (บ้านอยู่ห่างปากอ่าวแค่ 10 กม. ต้องหูไวตาไว)

อุปกรณ์ในรถประกอบด้วย

1. เสา ว.แดง CL-2 + เม้าท์ติดขอบประตู + Booster ย่าน 245MHz + ว.แดง + ไฟฉุกเฉิน (หมุนๆ) ที่พร้อมเอาไปติดหลังคา + สมัครสมาชิกศูนย์ชาลีกรุงเทน ช่อง 39

2. มีดเดินป่า (พี่วิจิตร) + มีด Coldsteel (KITCAMP) + มีด LAND ปาดถุงขนม + คีมเอนกประสงค์

3. น้ำมันค่อนถัง - เต็ม ตลอดเวลา

4. ยาประจำตัว , ยาสามัญเล็กๆน้อย + พลาสเตอร์

5. GPS ติดรถ

6. ไฟฉาย C2 , WF501B

7. อุปกรณ์ลากรถ เช่น เชือก , สลิง , สายพ่วงแบตขนาดใหญ่ , Flysheet

ยอมรับว่า...เครียด และเป็นกังวลมาก

เวลาผ่านไป....สถานะการณ์โลก....ไม่น่ากลัว (NIBIRU ยังไม่มา , น้ำแข็งขั้วโลกยังละลายไม่หมด , อัฟกานิกสถานก็ยังไม่มีมือที่ 3-4-5) ก็ปรับตัวรับน้ำมันแพง โดยการซื้อมอเตอร์ไซค์มาขี่ไปทำงาน แบ่งรถกันชัดเจน

อุปกรณ์ลากรถยังอยู่ครบ ไฟฉายเหลือไว้ติดรถอันเดียวพอ GPS ยังอยู่ มีดเอาออกเดี๋ยวไปเจอด่านตรวจ (แก้ตัวลำบาก)

พอมาขับมอเตอร์ไซค์แรกๆพกมีด LAND, ไฟฉาย, มีด VIC, คีม, ยา, พลาสเตอร์ เมื่อเจอด่านตำรวจ....แต่รอดมาได้เลยเก็บมีดทั้งหมด (เดี๋ยวหาว่าเราเอาไปก่อเหตุ)

สรุป....ตอนนี้เหลือไฟฉายแบบใช้ถ่าน AA และ CR123A ได้....กระบอกเดียว.....5555




.

 

ตอนแรกก็ขนเยอะเหมือนกัน ครับ

หลังๆ มานี้ เอาจำเป็นดีกว่า สัก 1 ปีให้หลังมานี้ สละความเสียดายอุปกรณ์บางอย่างไปได้

ตอนนี้เหลือ ที่อยู่ในเป้ทำงาน

- นกหวีด fox 40

- มีด Victorinox one hand

- ไฟฉาย Fenix LD10 พร้อมถ่านอีก 2 ชุด AA

- แท่งจุดไฟ Light my fire รุ่น scout

- ไฟแช็ค ไม่ได้สูบบุหรี่ คราวก่อนไปวัด จุดได้ตลอด ไม่ต้องรอคิว สบายใจ อย่างดีหน่อย ยี่ห้อ cricket ซื้อที่ 7-11 ราคา 35 บาท

- กระดาษทิชชู่ เป็นม้วนๆ ท้องไม่ค่อยดีนัก จำเป็นต้องมี ไม่ต้องวิ่งหาซื้อ ขณะฉุกเฉิน (จริงๆ)

- เสื้อกันฝนแบบ 19 บาท ติดไว้ เบา ไม่เสียหลาย

- ร่มเล็ก ฝนฟ้าอากาศบ้านเรา เอาแน่อะไรไม่ได้ตอนนี้ ติดไว้ตลอด

นอกนั้นเอาดาบหน้า ใช้เทคนิคและประสบการณ์ที่ผ่านมา ใช้แทน