เชิญมาแชร์ ประสบการณ์ วัตถุมงคล หลวงปู่คำบุ และ ครูบาอาจารย์ สายอีสานค่ะ ค่ะ

ขอบคุณมากครับพี่ลิน

ปล. ขอให้น้องก้อย มีความสุขมากๆๆครับ


@หนุ่มสิงห์บางระจัน

 

ขออนุโมทนากับพ่อลูกคู่นี้ครับ

ปล. หล่อน้อยกว่าผมหน่อยครับ

@หนุ่มสิงห์บางระจัน

 

รายชื่อผู้ร่วมบุญสมทบทุนสร้างเมรุ วัดหนองโน อุบลฯ เปิดรับถึง 29/02/55 ค่ะ

1. คุณ สุขุม พราหมณโชติ 100 บ. 25/01/55
2. คุณ กนกวรรณ มงคลพร 100 บ. 25/01/55
3. คุณ วนากร ถาวร 108 บ. 20/01/55
4. คุณ ประเมศฐ คุณาทรัพย์สมุทร 200 บ. 20/01/55
5. คุณ ชาคริต อำพัน 200 บ. 21/01/55
6.คุณ ไชยพศ ธรรมสาร 100 บ. 21/01/55
7.คุณ ฤทัยรัตน์ ฟักอินทร์ 500 บ. 22/01/55
8.คุณ กฤษดา ตรีทิพย์ 300 บ. 24/01/55
9.คุณ ชุมพล เกิดทรัพย์ 180 บ. 24/01/55
10.คุณ จิตติณ อุดหนุน และ ครอบครัว 2,800 บ. 24/01/55
11. คุณ เศรษฐา นิรันดร์วัฒนเดชา 300 บ. 25/01/55
12. คุณยายเปรื่อง มงคลพร 500 บาท 25/01/55
13. น.ส.ทองดี มงคลพร 100 บาท 25/01/55
14. คุณ สาลี่ พราหมณโชติ 300 บาท 25/01/55
15. คุณ มิรันตี จัทร์ฉาย และครอบครัวค๊อค 100 บาท 25/01/55
16. คุณ อุเทน โอภาธนากร และครอบครัว 200 บาท 25/01/55
17. คุณ คณาชาภณ พรนพเกล้า และครอบครัว 600 บาท 25/01/55
18. คุณ ทนง ศรีสุนทร และ เพื่อน 1,000 บาท 26/01/55
19. คุณ พิสมัย มาเธอร์ 333 บาท 26/01/55
20. คุณ ศรีวิไชย อุ่นใจ 500 บาท
21. คุณ crane 500 บาท 27/01/55
22. คุณ ทศพล จันทร์ทอง 999 บาท 26/01/55
23. คุณ ณชพัฒน์ ปุนภพถาวร 200 บาท 30/01/55
24. คุณ จักรพันธ์ จิรวิทูร และ ครอบครัว 1,200 บาท 31/01/55
25. คุณพ่อบักฮั้ว แซ่โซว และ คุณแม่แฉล้ม แซ่ตั้ง 1,000 บาท 31/01/55
26. คุณ สุรชัย บุญชัย และ ครอบครัว 200 บาท
27. คุณ น้ำทิพย์ รุมพล และ ครอบครัว 300 บาท 1/02/55
28. คุณ พูนสุข พิริยะทรัพย์ และ ครอบครัว 450 บาท 1/02/55

สรุปยอดร่วมบุญ 12,670 บ.


แจ้งโอนบัญชี
ณชันลิน สร้อยคำ
ธ.กสิกรไทย 3612263387 สาขาพิบูลมังสาหาร
ขอบคุณค่ะ <fieldset class="fieldset"> <legend>รูปขนาดเล็ก</legend>
</fieldset>

 

สวัสดีค่ะ ทุกๆท่าน ขอขอบคุณ คุณ จักรพันธ์ จิรวิฑูร และ ครอบครัว และร่วมอนุโมทนาบุญด้วยนะคะ

 

ร่วมบุญสมทบทุนสร้างเมรุ วัดหนองโน อุบลฯ จำนวน 180 บาท ครับ

 

ร่วมสร้างเมรุ วัดหนองโน

 

สวัสดีค่ะ ลินลงชื่อตามที่ระบุให้เรียบร้อยแล้วนะคะ ขอร่วมอนุโมทนาบุญ กับคุณพ่อบักฮั้ว แซ่โซว และ คุณแม่แฉล้ม แซ่ตั้ง ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

สวัสดีค่ะ ให้ลงร่วมบุญ 180 หรือ 200 บ. ค่ะ (งงเล็กน้อยค่ะ) อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

ประการแรก.....งอล ครับ ไม่ชวน T^T

ประการสอง.....ขอทักเรื่องพุงครับ ไม่ต่างกับผมเล๊ย ต่างนิดหน่อยตรงสีครับ อิอิ

ประการสาม......เข้าชมไม่ได้วันเดียว ตกข่าวไปเยอะครับ

 

สวัสดีค่ะน้องเต้ เดี๋ยวพี่จะตอบให้เป็นข้อๆนะคะ
ประการแรก.....งอล ครับ ไม่กวน T^T

ตอบ....ค่ะ...พี่ไม่กล้ากวนน้องเต้ พี่เลยไปไม่กวนค่ะ


ประการสอง.....ขอทักเรื่องพุงครับ ไม่ต่างกับผมเล๊ย ต่างนิดหน่อยตรงสีครับ อิอิ
ตอบ.....เรื่องนี้เห็นด้วยจึงนำมาลงให้พิจรณาค่ะ
ประการสาม......เข้าชมไม่ได้วันเดียว ตกข่าวไปเยอะครับ
ตอบ.....ค่ะ...ดังนั้นไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงค่ะ

 

ประการแรก........คือ ไม่ชวน ครับ ไม่ใช่ ไม่กวน

ผมพิมพ์ตกไปครับ อิอิ

 

มีเรื่องเล่าว่า…มีพระองค์หนึ่ง​

<wbr style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 14px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: rgb(255, 255, 255); ">

ชอบทำอะไรแปลกๆ
วันหนึ่ง พวกคนกรุงเทพฯ เอากฐินไปทอดที่วัด

จัดงานกันใหญ่โต มีหนัง มีลิเก มีดนตรี ผู้คนแห่กันมามืดฟ้ามัวดิน
ก่อนทอดกฐิน…ผู้คนมารวมกันเต็มศาลา

หลวงพ่อเรียกเด็กวัดมา… บอกให้ไปเอาเนื้อจากโรงครัวมาก้<wbr>อนหนึ่ง แล้วเอาเชือกมาด้วย
หลวงพ่อจัดการเอาเนื้อผูกติดกับ<wbr>หลังหมา ผูกเสร็จ…ก็ปล่อยหมา

หมาเห็นเนื้ออยู่บนหลังก็ไล่งับ
พอหัวโดดงับ…ตัวก็ขยับหนี เพราะหมามันกัดหลังตัวเองไม่ถึง
ยิ่งโดดงับเร็ว ก้อนเนื้อก็หนีเร็ว กระโดดไม่หยุด เนื้อก็หนีไม่หยุด…น่าสงสารหมาม<wbr>าก

หมาโดดอยู่นาน งับเท่าไหร่ เนื้อก็ไม่เข้าปากสักที
ผู้คนบนศาลา พากันหัวเราะชอบใจ หัวเราะเยาะหมาว่าทำไมมันถึงโง่<wbr>ยังงี้
ไล่งับจะกินเนื้อที่ตัวเองไม่มี<wbr>ทางไล่ตามทัน ตลอดชีวิต

หลวงพ่อมองดูด้วยความสนุกสนานจน<wbr>หนำใจแล้ว… ก็แก้เชือกออกมากหลังหมาแล้วหัน<wbr>มาพูดกับญาติโยมว่า…

มนุษย์เรามีความรู้สึกว่าตัวเอง<wbr>พร่อง ตัวเองยังไม่เต็ม
ต้องเติมตลอดเวลา เติมไม่หยุด เพื่อให้ตัวเองเต็ม

อยากสวย…อยากทันสมัย ไปหาซื้อเสื้อผ้าที่สวยที่สุด ทันสมัยที่สุดใส่
ดีใจได้เดือนเดียว…มีรุ่นใหม่ออ<wbr>กมาอีกแล้ว
สวยกว่า ทันสมัยกว่า

อยากได้โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่
ซื้อเสร็จ ๓ เดือน…รุ่นใหม่ก็โผล่มาอีกแล้ว

ซื้อคอมพิวเตอร์ทันสมัยที่สุด
๒ เดือนต่อมา…มีรุ่นใหม่กว่าออกมา<wbr>…ของเราตกรุ่น

ซื้อรถเบนซ์…ทันสมัยที่สุด…แพงม<wbr>าก
ขับได้ ๖ เดือน…มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว
ทันสมัยกว่า แพงกว่า ของเรากลายเป็นเชย

เราต้องก้มหน้าก้มตา…ทำงานทั้งว<wbr>ัน ทั้งคืน…หาเงินมา เพื่อมาทำให้ตัวเองทันสมัย
ซื้อเสื้อผ้าใหม่…มือถือใหม่…คอ<wbr>มพิวเตอร์ใหม่…รถยนต์คันใหม่
เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัส… เพื่อไม่ให้ตัวเองตกรุ่น…

ปัจจุบัน…
เรากำลังไล่งับความทันสมัย…เหมื<wbr>อนหมาที่ไล่งับเนื้อบนหลังของมั<wbr>น
ทั้งที่รู้ว่า…ต่อให้ไล่งับทั้ง<wbr>ชีวิต…ก็ไม่มีทางตามทัน
น่าสงสารไหมโยม

คนเต็มศาลา…เมื่อกี้หัวเราะครึก<wbr>ครื้น
ด่าว่า…หมามันโง่
ตอนนี้เงียบสนิท…เหมือนไม่มีคนอ<wbr>ยู่

ไม่รู้ว่า…กำลังสงสารหมา
หรือ…กำลังทบทวนความโง่…ตัวเอง


ขอบพระคุณคุณบี สำหรับข้อคิดดีๆค่ะ​

<wbr style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 14px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px; -webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: rgb(255, 255, 255); ">

 

นึกว่าจะมีระบาดอยู่แต่ในเวป วันนี้ออกไปข้างนอกมาดันไปป่ะเข้าให้ที่ตู้พระในเมืองอุบล โอ้......มันมาถึงอุบลแล้วหรือนี้ นำมาลงให้ดูกันชัดๆจะได้เป็นภูมิคุ้มกันค่ะ

 

อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ สาธุ

 

สวัสดีค่ะ ทุกๆท่าน ขอขอบคุณ คุณ คุณ พูนสุข พิริยะทรัพย์ และ ครอบครัว ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

สวัสดีค่ะ พี่ รุ่ง สุดหล่อและใจบุญ

 

ว.วชิรเมธี (W.Vajiramedhi)


ลองมองความแก่ ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วเราจะพบว่า ความแก่กำลังสอนเราให้เราไม่ประ<wbr>มาทในวันเวลา

ลองมองความเจ็บ ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วเราจะพบว่า ความเจ็บสอนให้เราหันกลับมาดูแล<wbr>สุขภาพตัวเอง

ลงมองความตาย ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วเราจะพบว่า ความตายกำลังสอนให้เราเพียรทำวั<wbr>นนี้ให้ดีที่สุด

ลงมองความพลัดพราก ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วเราจะพบว่า ความพลัดพรากกำลังสอนให้เราหันก<wbr>ลับมาเรียนรู้ที่จะอยู่กับคนที่<wbr>เรารักอย่างคุ้มค่า

ลงมองความวิบากกรรมที่เกิดขึ้นก<wbr>ับตัวเอง ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วเราจะพบว่า ทุกการกระทำของเราล้วนส่งผลถึงช<wbr>ีวิตของเราอย่างถึงพริกถึงขิงจร<wbr>ิงๆ