อะไรเป็นสาเหตุที่อนิตยโพธิสัตว์ ไม่ได้รับพยากรณ์

ผมทราบมาว่า เหตุส่วนหนึ่งที่พระพุทธองค์ท่าน
ไว้ศาสนามีอายุนานมาก เหตุผลส่วนก็เพื่อให้
โพธิสัตว์ที่ยังไม่ได้รับพยากรณ์

ได้ใช้โอกาสที่มีศาสนาปรากฎอยู่ให้เกิดประโยชน์กับตน
บางท่านยังขาดบารมีอยู่ไม่มาก ก็จะได้รับพยากรณ์แล้ว...

 

หากทำใจนิ่งได้ที่ และสละชีวิตตัวเองเพื่อบารมีได้แล้ว .. ก็จะใกล้มากแล้ว

 

นี้ก็พอเป็นคำตอบให้กระทู้นี้ การวางใจขณะสอบบารมี

มันจะหลุด ถ้าหลุดก็ต้องเอาใหม่ เริ่มใหม่

เช่นสละชีวิตแล้ววางใจไม่ดีพอ ก็จะได้บารมีเน่าๆ

ก็ต้องเอาใหม่...

 

สาเหตุที่ยังไม่ได้รับพุทธพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง ก็เพราะว่าธรรมสโมธาน 8 ประการยังไม่ครบ และสาเหตุที่ธรรมสโมธาน 8 ประการยังไม่ครบก็เพราะว่า บำเพ็ญบารมียังไม่สมบูรณ์ จึงยังทำให้ธรรมสโมธารที่จะเกิดขึ้นนั้นยังไม่สมบูรณ์

 

เน่า หมายถึง เสียไป มีกลิ่นไม่ดี

ผลไม้เน่า ทานไม่ได้ มันบูดเสียไปแล้ว กลิ่นสีและรสชาดไม่น่าทานแล้ว

แต่บารมี ไม่มีเน่าครับ

ระยะเวลาที่พระพุทธองค์ตรัสทำนายสัตว์ที่จะเป็น นิตยโพธิสัตว์ พระองค์ท่านต้องพิจารณาระยะเวลาย้อนหลังก่อนรับพุทธทำนายด้วย

อย่างเร็ว ปัญญาธิก 7 อสงไขย + 9 อสงไขย
อย่างปานกลาง สัทธาธิก 14 อสงไขย + 18 อสงไขย
อย่างช้า วิริยาธิก 28 อสงไขย + 26 อสงไขย

ต้องเข้าเงื่อนไขนี้ก่อนด้วย

นอกจากนี้ หลังได้รับพุทธทำนาย เข้าสู่แดนพุทธภูมิ
นิตยโพธิสัตว์ต่อให้มีกำลังใจเต็มบริจาคทานให้ภริยา ให้บุตรธิดา เสียสละชีวิต ก็ต้องบำเพ็ญจนกว่าจะครบระยะเวลาที่เหลือของแต่ละประเภท ( 4 , 8 และ 16 ตามลำดับ) ไม่มียกเว้นว่า ใครมีปัญญามากกว่าใคร

พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน อาทิ เมื่อครั้งชาติแรกที่ปรารถนาโพธิญาณ ชาดกเล่าว่า ท่านคิดอย่างนี้ว่า

เราตรัสรู้แล้ว ควรให้ผู้อื่นรู้ด้วย
หลุดพ้นแล้ว ควรให้ผู้อื่นหลุดพ้นด้วย
ข้ามได้แล้ว ควรให้ผู้อื่นข้ามได้ด้วย

นั้นหมายถึงว่า ขณะที่จิตอันประกอบด้วยกุศลหนึ่งเกิดขึ้น จิตของพระโพธิสัตว์หยั่งรู้ถึงนิพพานแต่นั้นมา ซึ่งเป็นโดยไม่ต้องมีพระพุทธเจ้าพระองค์ใดชี้แนะเลย

นับแต่นั้น คือ ทางของพระโพธิสัตว์ แม้เราจะยกย่องท่านและเรียกท่านได้เต็มปากเมื่อท่านได้รับพุทธทำนายครั้งแรกเป็นต้นไป ว่า พระโพธิสัตว์ ก็ตาม แต่ช่วงระยะเวลาก่อนรับพุทธทำนายไม่เคยเสียไป แม้การที่พระโพธิสัตว์บำเพ็ญหลังพุทธทำนาย ก็เป็นบารมีที่ถูกต้องแม้จะอยู่ขั้นใด
เพราะเป็นปรกติที่พระโพธิสัตว์เมื่อรับพุทธทำนาย ย่อมไปพิจารณาบารมีสามสิบทัศน์จนโลกธาตุสั่นไหวแล้ว การกระทำจากนั้น เป็นการบำเพ็ญบารมีทั้งสิ้น คือต้องมีส่วนที่ชักนำไปสู่การบรรลุโพธิญาณภายในเวลาที่กำหนดแน่นอน

การบำเพ็ญบารมีจะเล็กน้อยแค่ไหน มีกิเลสเจือยังไง ลุ่มหลงไปยังไง ถ้าเต็มไปด้วยจิตที่บริสุทธิ์ดังคำปรารภในใจอย่างข้างบน ในส่วนนี้ จะผลักดันให้บารมีแม้จะเล็กน้อยก็จะนับรวมเป็นองค์บารมีเต็ม ส่วนที่เป็นกิเลส อวิชชา นั้นก็จะเป็นประดุจโคลนตม ที่พระโพธิสัตว์จะต้องขัดเกลาฝึกฝนจากกิเลสและวิบากกรรม เพื่อทำดอกบัวให้เกิด

ยกตัวอย่าง แม้รู้ว่า จิตยังตัดความรักภริยา และลูกไม่ได้ แต่หากจิตยังเปี่ยมด้วยกุศลที่จะทำมหากุศล เพื่อโพธิญาณ ก็ยังทำทานภริยาและลูกไป แม้ภายหลังจะร้องให้โอดครวญ แต่ก็ยังประสงค์จะบำเพ็ญอย่างนี้ และทำทุกวาระที่มีโอกาส นั้นคือ บารมี ไม่มีเสีย

ความรักในโพธิญาณต้องไม่เสื่อมคลาย แม้จะล้มลุกคลุกคลานก้ตาม

เป็นดอกบัวแรก คือดอกบัวในจิตของเรา หรือจะในใจของเรา จนดอกบัวนี้เติบใหญ่เท่าไร โคลนตมก็จะถูกย่อยเป็นปุ๋ย(หมายถึง สารอาหารสำหรับโพธิญาณ)

(จัดเป็นหนึ่งในแปดประการ ธรรมสโมทาน ที่ต้องมีก่อนได้รับพุทธทำนายนะครับ)