อยากออกจากบ้าน

น้องคนนี้อายุคงยังไม่ถึง 15 อยากจะบอกว่าให้น้องรู้จักรอยู่กับตนเองให้ได้
ถ้าเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ก็ฟังเพลง ดูTV หรือไม่ ก็ลองสวดมนต์ดูน่ะครับ เช่น อิติปิโสเท่าอายุ คาถาชินบัญชร ดีมาก มีคนสวดเยอะมาก ได้บุญอีกมากด้วย เรื่องเที่ยวกับเพื่อนนั้นแม่เค้าคงเป็นห่วง อันตรายมันเยอะ ยิ่งน้องเองเป็นผู้หญิงด้วย กรณีของน้องเนี๊ยะเหมือนกับญาติพี่เลยครับ เป็นผู้หญิง อายุ 14 ปี พ่อแม่หวงมาก แม้แต่พี่เองตอนนี้เค้าก็ยังไม่ไว้ใจเท่าไหร่เลย ( ทำไงได้ลูกเค้าน่ารักนิครับ (n_n)*! ) ซึ่งพี่เองก็คิดว่าเป็นสิ่งที่ดีและก็เข้าใจครับ เพราะพี่มันเป็น man แล้วน้องมันก็เริ่มโตเป็นสาวแล้วเพราะมันโตเร็ว และดูอย่าง ดารา น้องพลอย ชิดจันทร์ ซิครับ อยู่มหาลัยแล้วยังมีคุณแม่ตามไปนั่งเฝ้าลูกถึงมหาลัยเลย ( นี่ก็น่ารักอีกแหละ อิอิ ) ตรงนี้อยากบอกว่าไม่ได้มีแต่น้องคนเดียวน่ะ มีคนห่วงดีกว่าไม่มีน่ะครับ
ส่วนเรื่องถูกบังคับให้ทำงานนั้น ก็ขอให้คิดว่าเราช่วยแม่แบ่งเบาภาระ ไม่ให้ต้องเหนื่อยลำบากมาก นี่ก็ได้บุญอีก แล้วคิดว่าเงินที่ได้ก็คงเอามาส่งน้องเรียนหนังสือช่ายมะ วันเวลาจะทำให้น้องเข้าใจมากขึ้นรู้จักรคิดและแยกแยะว่าสิ่งที่แม่ทำนั้นมันดี
และอยากฝากบอกว่าให้รักตัวเองให้มาก ๆ ดูแลตัวเองให้ดี ๆ รักแม่ให้มาก ๆ แม่ 1 คน เนี๊ยะ เป็นได้ทั้งพ่อและแม่เลยครับ
( คิดถึงแม่ขึ้นมา น้ำตามันก็ไหล อยากกลับไปซบลงที่ตรงตักแม่ ในอ้อมกอดรักจริง ที่เที่ยงแท้ ในอกแม่ สุขเกินใคร )
:z17;aa46-cool day-(good)wel lcome_dog

 

แม่แทบจะทุกคนรักลูกนะ แต่วัยรุ่นมักไม่ค่อยเข้าใจผู้ใหญ่หรอก ช่วงวัยรุ่นผมก็เคยเจอปัญหา ไม่เข้าใจว่าทำไมโดนตีกรอบซะขนาดนั้นขนาด ทำไมครอบครัวเราไม่เห็นเป็นเหมือนครอบครัวคนอื่นนะ ให้อิสระลูกเต็มที่ แต่พอโตมาผมก็คิดได้ว่า ทำไมท่านถึงทำแบบนั้น ก็เป็นเพราะด้วยความรักครับ ความรักที่บริสุทธิ์ เราลองมองย้อนกลับไปตั้งแต่อยู่ในท้องแม่นะครับ แม่ตั้งท้อง 8-9 เดือน ไม่ได้สบายนะครับ จะกินอะไรก็ต้องกินของดีๆ มีประโยชน์เพื่อที่จะให้ลูกออกมาแข็งแรงสมบูรณ์ พอคลอดออกมาก็คอยเลี้ยงดู คอยอบรมสั่งสอน ลองคิดดูนะครับว่าพ่อแม่เขารักรึเปล่า ส่วนเรื่องความไม่เข้าใจกัน ก็สามารถเกิดขึ้นได้เป็นเรื่องธรรมดา เนื่องจากวัยที่ต่างกัน ประกอบกับสภาพสังคมเปลี่ยนไปจากสมัยก่อนมาก การจะลดปัญหานี้ต้องคุยกันดีๆ ครับ และต้องหาจุดที่พ่อแม่ยอมรับได้ และเรายอมรับได้ ขอให้รักพ่อแม่ให้มากๆ นะครับ บุญคุณของท่านชดใช้ทั้งชาติก็ไม่หมดครับ

 

พี่เข้าใจและเห็นใจหนูน่ะครับ
เพราะพี่ก็เคยเป็นเด็กวัยรุ่นมาก่อน
ก้ออยากมีเพื่อนมีอิสระและทำอะไรตามที่ตัวเองอยากทำ
แต่หนูจ๋า พี่เชื่อว่าแม่หนูรักหนูที่สุดและต้องมีเหตุผลที่ดีอย่างแน่นอนที่ทำแบบนี้
และพี่ก็เชื่อว่าแม่เค้าหวังดีต่อหนูจ๋า เพราะหนูยังเด็กมากๆและมีอะไรในโลกนี้ที่หนูต้องเรียนรู้อีกเยอะแต่แม่เค้าคอยดูแลและปกป้องหนูอยู่
ถ้าหนูทำตัวเป็นเด็กดีและอยู่ในโอวาทของแม่ แม่ก็จะปล่อยหนูมากขึ้น
ขอให้หนูอดทน เป็นเด็กดีและเชื่อฟังแม่ แล้วหนูจะพบว่าแม่ของหนูเป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลกเลยจ๋า พี่ไม่อยากให้หนูเสียใจเหมือนพี่ที่วันนี้ไม่มีแม่อีกแล้ว
แล้วถึงคิดได้ว่าแม่นั้นดีเลิศประเสริฐกับเรามากแค่ไหน
ทำดีๆๆๆๆๆต่อไป สุดท้ายย่อมดีแน่นอน
ขอให้โชคดีจ๋า

 

พออายุมากหน่อย และเมื่อมีลูกเองแล้ว จะเข้าใจว่าแม่รักเรามากขนาดไหน ช่วงวัยรุ่นจะติดเพื่อนกันทุกคน มีความสุขร่วมกัน ถ้ามีความทุกข์น้อยคนนักที่จะเข้าใจและอยู่ข้างเรา แต่ที่แน่ๆ มีแต่พ่อแม่เขาจะอยู่กับเราไปตลอด

 

อือ เข้าใจนะจ๊า

1.แม่น้องเป็นห่วงน้อง เพื่อนพี่ก็มีคนหนึ่งที่โดนแบบน้องแต่เขาก็ไม่คิดอะไรนะ อย่างน้อยเขาก็ได้ทำอะไรในหลายๆๆอย่าง เปิดเทอมก็ได้เจอะแล้วเพื่อนไม่เป็นไรนะจ๊า

อดทนไว้ๆ เราอาจจะไม่เข้าใจแม่เราก็ได้ว่าทำไมแม่ถึงห่วงเราขนาดนั้น แต่เพราะสังคมสมัยนี้มันทำให้พ่อแม่บางคนที่เกรงกลัวในข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์และสื่ออื่นๆบังคับให้เป็นห่วงลูกนะจ๊า...

อย่าน้อยเราก็ได้เล่นเอ้มคุยกะเพื่อนแทน ดีกว่าคุยโทรศัพท์ซะอีกนะ...ไม่เปลืองๆ^^~

อดทนไว้นะจ๊า

 

การหนีออกจากบ้านไม่ใช่ทางออกที่ดีสำหรับการแก้ปัญหาครับน้อง ยิ่งทำให้เป็นบาปเพราะจะทำให้ผู้เป็นแม่ทุกข์ใจ ทางออกที่ดีน่าจะหาทางพูดคุยและปรับความเข้าใจกันระหว่างแม่กับลูก ถือได้ว่าน้องยังเป็นคนที่โชคดีนะครับที่ยังมีแม่คอยเป็นห่วงเป็นใย แม่ไม่ให้น้องออกไปเที่ยวกับเพื่อนเพราะเป็นห่วง น้องก็ชวนเพื่อนที่ดีๆ มาเที่ยวที่บ้านมาคุยกันที่บ้านให้คุณแม่ไว้ใจ ได้นะครับ อีกหน่อยเมื่อคุณแม่เห็นเรามีเพื่อนที่ดี ไว้ใจได้ปัญหาก็จะหมดไปเองนะครับ หากเราคิดดี ทำดี ก็จะได้รับแต่สิ่งที่ดีดีนะครับ

 

ขอบคุนสำหรับคำแนะนำดีๆนะค่ะ<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
ตอนนี้หนูได้อิสระคืนมาแร้วค่ะ<o></o>
แถมได้ทอสับคืนด้วย<o></o>
สบายใจดีค่ะ<o></o>
เพราะพนูเป็นเด็กดีตลอดเวลาที่แม่กำหนดให้<o></o>
ถึงมันจะยากลำบากในช่วงแรกๆ<o></o>
แต่มันก้อรุ้สึกดีมากในตอนหลังอ่ะค่ะ<o></o>
หนูรักแม่มากขึ้นด้วย<o></o>
ถึงบางทีหนูอาจจะโกดแม่<o></o>
แต่หนูรุ้ว่ามันปาบหนูก้อพยายามระงับสติ<o></o>
แม่หนูเค้าจะชอบให้หนูเข้าวัด<o></o>
หนูก้อชอบเข้าวัดนะค่ะ<o></o>
หนูว่าสิ่งที่แม่ให้ทำตอนเด็กๆมา<o></o>
มันเป็นประดยชน์กะหนูมาเรยค่ะ<o></o>
เพราะตอนเด็กๆแม่จะชอบให้ไปเข้าวัด<o></o>
จนปัจจุบันก้อพาไป<o></o>
อีกไม่กี่วันนหุก้อจะไปนั้นกรรมฐาน<o></o>
ที่เกาะเกาะหนึ่ง<o></o>
จังหวัดชลบุรีค่ะ<o></o>
ของให้พี่ๆอาๆน้าๆ<o></o>
อนุโมทนาบุญด้วยนะ<o></o>
ค่ะ เดียวหนูจะเอาบุญมาฝากค่ะ<o></o>
^^<o></o>

 

...อนุโมทนาด้วยครับ...


...วันหน้าวันหลังมาโพส..ขอความกรุณาน้อง...

...ช่วยสะกดคำให้ถูกต้องด้วยนะครับ..

...เราคนไทย..มีภาษาสวยงาม...

...และมันไม่ใช่เรื่องยากเลย...ที่จะทำ...

...ขอบคุณครับ...
(sing)

 

ไม่มีรักใดยิ่งใหญ่เกินรักของแม่‏
<CENTER>ไม่มีรักใดยิ่งใหญ่เกินรักของแม่

</CENTER><HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1><INS style="PADDING-RIGHT: 0px; PADDING-LEFT: 0px; VISIBILITY: visible; PADDING-BOTTOM: 0px; WIDTH: 250px; BORDER-TOP-STYLE: none; PADDING-TOP: 0px; BORDER-RIGHT-STYLE: none; BORDER-LEFT-STYLE: none; HEIGHT: 250px; BORDER-BOTTOM-STYLE: none"><INS style="PADDING-RIGHT: 0px; DISPLAY: block; PADDING-LEFT: 0px; VISIBILITY: visible; PADDING-BOTTOM: 0px; WIDTH: 250px; BORDER-TOP-STYLE: none; PADDING-TOP: 0px; BORDER-RIGHT-STYLE: none; BORDER-LEFT-STYLE: none; HEIGHT: 250px; BORDER-BOTTOM-STYLE: none"></INS></INS>

ประตูบ้านที่ไม่เคยล็อก.......จากพระวิทยากร​

เรื่องนี้เป็นเรื่องของหญิงสาววัยรุ่นที่ทะเลาะกับแม่ อย่างรุนแรง
ทำให้เธอตัดสินใจหนีออกจากบ้าน เป็นการตัดสินใจด้วยอารมณ์ชั่ววูบ
แต่ก็มากล้นด้วยทิฐิ ความหิวทำให้เธอ ตัดสินใจใช้ชีวิตด้วยการเป็นโสเภณี
ขายตัว และนอนตามข้างถนน ยึดอาชีพนี้เรื่อยมา
จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นหลาย ๆ ปี

จากเด็กหญิงกลายเป็นหญิงสาว แล้ววัยของเธอก็ร่วงโรยลงไปตามกาลเวลา
เช่นกับแม่ที่เมื่อพ่อตายไปด้วยโรคชรา แม่ซึ่งอยู่ในวัยชรามาก
แม่ตัดสินใจออกเดินทางตามหาลูกสาว
รู้ข่าวว่าลูกสาวอยู่ที่ไหนแม่ก็ตามไปถึงที่นั่น แต่ก็คลาดกันทุกครั้ง
จนแม่เริ่มท้อ แม่จึงเดินเข้าไปในศูนย์ช่วยเหลือเร่งด่วนเพื่อขอความช่วยเหลือ

แม่บอกกับเจ้าหน้าที่ว่า ขอฉันขอติดประกาศตามหาคนได้หรือไม่
เจ้าหน้าที่อนุญาต แม่จึงใช้รูปของเธอซึ่งถึงวันนี้แก่มากแล้วติดประกาศ
พร้อมเขียนใต้รูปว่า กลับบ้านเถอะลูก แม่ให้อภัยแล้ว

หลังหญิงชราพ้นไป ลูกสาวก็เข้ามาในศูนย์นั้น
ทั้งสองคนคลาดกันด้วยเส้นยาแดง หญิงสาวเห็นรูปที่ติดประกาศ
จึงเดินเข้าไปดูด้วยความรู้สึกคุ้นเคย และยิ่งเธอเพ่งพิศดูรูปนั้นทำให้เธอมั่นใจว่า
นั่นคือ " แม่ " หญิงสาวจึงนึกขึ้นได้ว่า ความเลวร้ายทุกสิ่งทุกอย่างแม่ให้อภัยหมดแล้ว
เธอต่างหากที่ถือทิฐิอยู่ คิดเช่นนั้นเธอจึงตัดสินใจกลับบ้าน

เมื่อมาถึงบ้านก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว ความลังเลก็เกิดขึ้น
ว่าจะเคาะประตูดีหรือไม่ ป่านนี้แม่คงนอนหลับแล้ว
แต่ที่สุดเธอก็ตัดสินใจเคาะประตู ปรากฎว่าประตูนั้นไม่ได้ล็อค
มันค่อย ๆ แง้มเปิดออก ถึงตอนนั้น หญิงสาวรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนแม่
เพราะเกรงว่าดึกดื่นบ้านไม่ได้ล็อค แม่จะเป็นอันตรายจากโจรผู้ร้ายหรือเปล่า
แต่เมื่อเข้าไปถึงก็ปรากฎว่าแม่ยังหลับสบายดี

ความสงสัยของเธอได้รับคำตอบว่า ตั้งแต่วันที่ลูกออกจากบ้านไป
ประตูบ้านก็ไม่เคยปิดล็อคเลย ทำนบน้ำตาของเธอที่กั้นไว้นาน ก็ถึงกาลร่วงพลู

คู่มือพระวิทยากร

 

น้องลองหาเพลง อิ่มอุ่น ฟังดูนะครับ ความรักของแม่ที่มีต่อลูก ไม่มีสิ่งใดมาเปรียบได้ วัยเด็ก วัยรุ่น เราจะติดเพื่อน หากคบเพื่อนดี ก็ดีไป หากไปคบเพือนไม่ดี ก็จะเสียหายได้ คุณแม่คงเป็นห่วง ตัวน้องเอง ลองหาหนังสือธรรมะ (ซึ่งเดี๋ยวนี้ รูปเล่มและเนื้อหา น่าอ่านมาก) มาอ่าน จะได้ความคิดดีๆ ทำให้เรา เป็นคนคิดดี พูดดี กระทำแต่สิ่งที่ดี เมื่อนั้น คุณแม่ก็จะเบาใจ สบายใจ ตัวน้องเองก็จะได้ เข็มทิศชีวิต อย่าประมาทในวัย อย่าประมาทในวันเวลา นะครับ ขออวยพรให้น้องได้ค้นพบสาระแท้จริงของชีวิตนะครับ

 

ดีใจกับน้องbenbeeและคุณแม่ค่ะ ขอให้เทวดาที่รักษาตัวน้องและคุณแม่อนุโมทนาบุญกับการทำบุญของน้องในครั้งนี้ด้วยค่ะ
อนุโมทนา สาธุ

 

ภาษาวัยรุ่นเนี่ยอ่านแล้วมึนจริงๆ สงสัยในอนาคตคงยุ่งน่าดูหากไม่มีการแก้ไขอักขระให้ถูกต้อง ดีใจกับหนูบี บี ที่สมหวังและขออนุโมทนาทั้งคุณแม่ คุณลูก ที่จะร่วมกันนั่งกรรมฐาน
รักตัวเองให้มากๆ เคารพรักคุณแม่ทวีคูณอย่าใช้อารมย์เพียงชั่ววูบมาตัดสินใจตัวเอง ให้ดูตัวอย่างคนที่เขาทนทุกข์ทรมานเมื่อเดินทางผิด เพื่อเป็นอุทาหรณ์สำหรับชีวิตเรา

 

น้องคะ พี่ว่าที่พ่อ-แม่ตักเตือนน้องเพราะเป็นห่วงนะคะ ถ้าอยากไปจริง ๆ ให้เพื่อนมาหาที่ทำงานคุณแม่ดีกว่าคะ อยู่ในสายตาแม่ ย่อมดีกว่าอยู่คนเดียวนะคะ และที่สำคัญสังคมสมัยนี้ ไม่มีใครจริงใจกับเราสักคนเลย เมื่อก่อนพี่ก็แบบน้องเนี่ยแหละ อยากเที่ยวกลางคืน แต่ก็ไม่ได้ไป และพี่ก็เข้าใจคุณแม่พี่ว่าทำไมท่านถึงฝึกพี่แบบนี้ เพราะถ้าพี่เที่ยวกลางคืน พี่เสียคนแน่ ๆ ขนาดตอนนี้พี่ยังไม่ค่อยเที่ยวกลางคืนเลย เพราะการฝึกแบบนี้ทำให้พี่ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ถ้าน้องอึดอัด ก็ลองช่วยแม่ทำงานสิคะ เช่น พิมพ์เอกสาร หาหนังสือมาอ่าน หรือไม่ก็อ่านหนังสือเรียนเลย สนุกและก็ได้จินตนาการด้วย

 

พ่อแม่เขาเป็นห่วงเรา แต่ต้องห่วงอยากมีขอบเขตนะครับ