อยากปรึกษาค่ะ...ทำแมวตาย...รู้สึกผิดมากเลยค่ะ

หมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา(สวดมนต์..บทอะไรก็ได้ แต่ขอให้ทำด้วยจิตที่ศรัทธา ตั้งมั่น และเคารพในพระรัตนตรัย ทำสมาธิ มีสติสัมปชัญญะ ฯลฯ) ทำจิตให้เป็นกุศลและอุทิศบุญไปให้เจ้าแมวน้อย ผู้มีพระคุณ รวมถึงเจ้ากรรมนายเวร นะคะ

ทำใจให้สบาย ทุกสิ่งเกิดขึ้นล้วนมีเหตุ เราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราทำปัจจุบันให้ดีได้นะคะ รักษาจิต เจริญภาวนาให้มาก แล้วส่งบุญไปให้น้องแมว น้องแมวก็จะได้มีความสุข เราก็จะสบายใจขึ้นด้วยนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ต้องคิดมากนะ^__^

 

ในฐานะคนเลี้ยงสัตว์จร ทุกชนิด กระทั่งช้าง
สัตว์เหล่านั้น ต้องเคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรกับเรามาก่อน ถึงมาให้เราเจอะเจอ เมื่อเจอแล้ว คุณมีเมตตากับมัน แสดงว่า เป็นคู่บุญผูกพันกันมา
ปาณาติบาต ต้องมี องค์ 3 คือ เจตนา กระทำ สำเร็จ
1. พาราที่คุณให้แมวกินนั้น เป็นพิษกับตับของมันอย่างยิ่ง ถามว่า คุณเคยรู้มั๊ย ถ้าไม่เคยรู้ แต่เจตนาอยากให้มันหายไข้ ดังนั้น ไม่ได้มีเจตนาจะฆ่ามัน ข้อนี้จึงไม่อยู่ในปาณาติบาต
2. กระทำ คุณเป็นคนเอายาให้มันกิน แต่เจตนาคืออะไร คุณรู้อยู่แก่ใจ คุณกระทำไปแล้ว
3. สำเร็จ คือ ยาที่คุณให้แมวมันเห็นผล คือมันตาย แต่มันไม่ได้ตายอย่างที่คุณปรารถนา มันตายเพราะมันแพ้ยาตัวนี้ เราเห็นว่า ไม่เป็นปาณาติบาตที่สมบูรณ์
จริงอยู่ เราอาจคิดว่า เป็นบาปที่เราทำให้มันตาย แม้แต่หมอที่รักษาก็บ่อยครั้งที่คนไข้ตายคามือ ถามว่า หมอจะต้องการให้คนไข้ตายมั๊ย สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม แมวตัวนี้หมดอายุขัยในการต้องอยู่เป็นแมวจร จึงมีเหตุให้มันไปสู่อีกภพหนึ่ง ฉะนั้น คุณจึงเป็นเพียงทางผ่านให้มันไปสู่ชาติภพใหม่ ที่อาจจะดีกว่าเป็นแมวจรก็ได้ ถ้าคุณมีญาณหยั่งรู้ แล้วรู้ว่า ตอนนี้มันไปเป็นเทวดา นางฟ้า กินผลบุญที่ได้ทำมา คุณอาจจะเปลี่ยนเป็นความดีใจก็ได้ ฉะนั้น อย่าไปติดยึดกับอดีต มันผ่านไปแล้ว คุณเองก็ได้ความรู้มาว่า ต่อไปนี้นะ แมวจะกินพาราฯ ไม่ได้ มองให้มันเป็นบวกแล้วคุณก็จะสบายใจ ว่าแต่....แมวอาจไม่ได้ตายเพราะยาพารานี่ก็ได้ แมวอาจเป็นหวัด หรือติดเชื้ออย่างอื่น มันถึงได้อารมณ์ร้าย กัดคุณก่อนมันตายสองสามวัน ฉะนั้น หมออาจจะวิเคราะห์ผิดหรือ มันอาจจะใกล้ตายอยู่แล้ว บังเอิญได้พาราฯเข้าไป เลยถึงแก่ชีวิต จำไว้อย่างหนึ่งว่า
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
เราเองเลี้ยงสัตว์จนบ้านจะเป็นสวนสัตว์ ตายทีก็เศร้าที แต่ไม่เลี้ยง มันก็ไม่มีบ้าน แล้วทำไง อยู่ที่ความตั้งใจของเราต่างหากนะ ทำใจให้รู้ทันกรรม ดีที่สุด อย่างน้อยคุณก็เป็นคนใจบุญสุนทานนะ
อนุโมทนาบุญ

 

ศีลข้อที่ ๑ เว้นจากการฆ่าสัตว์ มีประกอบด้วยองค์ ๕ คือ
๑. สัตว์นั้นมีชีวิต
๒. รู้อยู่ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต
๓. มีจิตคิดจะฆ่าสัตว์นั้น
๔. มีความพยายามฆ่าสัตว์นั้น
๕. สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น

..........................................................................

แมวกำลังป่วย หายาให้กินเพื่อให้เขาหายจากการป่วย

แต่เเมวตายเพราะยาที่เรารักษา


อย่าคิดมากหรือเศร้าใจไปครับ เราพยายามรักษาแมว ไม่ได้พยายามฆ่าแมว

ทำบุญทำกุศลตามที่ท่านสมาชิกแนะนำเถิดครับ แมวนั้นจะได้เปลี่ยนภพภูมิที่ดีกว่านี้

คุณMasushi<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3385406", true); </SCRIPT> ได้เจริญเบญจธรรมแล้วครับ ขออนุโมทนา ในกุศลจิตด้วย





(เบญธรรมข้อที่ 1 คือ มีความเมตตากรุณา การปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุขพ้นจากความทุกข์)

 

อนุโมทนาค่ะ การฆ่าสัตว์อยู่ที่เจตนาค่ะ สัตว์ทั้งหลายย่อมเป็นไปตามกฏแห่งกรรมไม่มีความเที่ยงแท้ ไม่ว่าอะไรก้ต้องดับไปทั้งสิ้น หากคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้วใจเศร้าหมองเปล่าๆ ก็อุทิศส่วนบุญเจริญภาวนารักษาศีลค่ะ แล้วก็คิดซะว่าเป็นกฏแห่งกรรม เราก็เคยนะบ่อยด้วย ไม่ว่าจะเป็นมด นก แมลง เราก้เคยฆ่าโดยไม่เจตนา เช่นลุกนก ตอนนั้นแม่หาลูกนกไม่เจอเพราะรังมันตกจากต้นไม้เราก้เลยเอาชึ้นไปไว้ต้นไม้ แต่แม่มันก้หาลูกไม่เจอ ก็เลยเอาไปไว้ที่ที่แม่มันร้องเรียกลูก แต่แม่มันกับบินไปหาลูกที่ที่เราเคยเอาไว้ที่เก่า เราก็เลยย้ายไปย้ายมาสุดท้ายเลยไม่ย้ายให้แม่มันหาเองเผื่อเจอ พรุ่งนี้เช้ามาดูว่าลูกนกเป็นไง ปรากฏว่านกโดนมดกิน ตอนนั้นเราเสียใจมากเลย แต่พอตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นอะไรเราก้เริ่มปลงๆและ คิดเสียใจเปล่าๆก็ไม่ช่วยให้มันฟื้นมาได้ อีกอย่างมันคงได้ชดใช้กรรมของมันชาติหน้ามันจะได้ไม่ต้องมาชดใช้กรรมนี้

___________________________________
"สุขใดเหมือนแม้นการไม่เกิดไม่มี""จะไม่ละความเพียรถ้ายังไม่ถึงซึ่งนิพพาน"
"สุขใดในโลกล้วนไม่ยั่งยืน ผู้ใดปล่อยวางพิจารณาในความทุกข์เห็นโทษของความสุขผู้นั้นชื่อได้ว่าพบความสุขอันยิ่งใหญ่"<!-- google_ad_section_end -->

 

เจตนาเป็นหลักถ้าจิตเป็นกุศล ยกระดับจิตแผ่เมตตา ทำจิตรให้มีอิสระ
ไม่ยึดติด รูป นาม ถ้าเป็นคู่กรรมกันก็ขออโหสิกรรม เอาสตินำรู้ทันจิต
ก็หมดความสงสัยเอง
กรรมเป็นของตัวตน กรรมเป็นผู้ให้ผล

 

มองต่างมุม...
จะตั้งใจหรือไม่นั้น บาปก็คือบาปครับ จะให้เป็นบุญไปมิได้ ทำแล้วต้องยอมรับว่าได้ทำไป การทำผิดสอนให้เรารู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร การทำบาปแล้วปลอบใจตนเอง หรือให้คนอื่นปลอบ ผมไม่แนะนำครับ ต้องรู้ด้วยใจตนเอง สิ่งมีชีวิตทุกรููปแบบ มีสิทธิและความเท่าเทียมกัน ที่จะมีชีวิตและอาศัยอยู่บนโลกนี้ เช่นเดียวกันกับมนุษย์แบบคุณๆ ท่านๆ ทั้งหลาย ยอมรับผิดแล้วทำบุญให้เขาไปดี
เหตุการณ์แบบนี้จะเปรียบไปก็คงคล้ายๆกับ เด็กน้อยๆ เอายาพิษ ให้เพื่อนกิน ในขณะที่เล่นเป็นแม่กับลูก โดยไม่รู้ว่านั้น คือยาพิษ หลังเพื่อนตายไปแล้ว จึงรู้ ว่า นั้นคือยาพิษ มีอันตราย เอามาเล่นไม่ได้
เหตุการณ์ เป็นครูสอนถึง บุญ บาป ดี ไม่ดี ควร ไม่ควร ทุกสิ่งอยู่ที่การเรียนรู้และประสพการณ์เรียนรู้ ผิดเป็นครู หากวันนี้คุณไม่้ทำผิดจะไม่รู้ว่าถูกเป็นอย่างไร

----------------------------
สรรพสิ่ง มีอยู่จริง เกิดขึ้นจริง ดำรงอยู่จริง และ สลายไปจริงๆ

 

คุณเป็นคนที่มี เมตตา กรุณา มุฑิตา แต่อย่าลืม "อุเบกขา" ด้วยนะครับ อย่าไปเศร้าโศกเสียใจ เพราะเป็นกรรมของเขา แล้วคุณก็ไม่ได้มีเจตนาฆ่า ที่ทำไปเพราะมีเจตนาดี ตอนนี้ต้องทำใจและมองให้เห็นเป็นไตรลักษณ์ มันเป็นช่วงเวลาดูจิตที่ดีของตัวคุณ เพราะมีทุกข์ เห็นทุกข์ ...ต่อไปก็ต้องหาวิธีแก้ไขปัญหาทุกข์ได้แล้วนะคับ ชีวิตต้องดำเนินต่อไปครับ อย่าไปเสียใจนานเดี๋ยวจะเป็นตัวขัดกิจกรรมบุญที่ต้องอาศัยกำลังใจ ฯลฯ ต่อไปนะครับ

 

เหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายต่างเกิดมามีกรรมที่ผูกพันต่อเนื่องกันมา การมีจิตเมตตาต่อผู้อื่นเป็นสิ่งที่ดี คุณกัมแมวน้อยตัวนั้นก็คงมีกรรมร่วมกันมา ที่เกิดเรื่องขึ้นนี้ก็ถือซะว่่าต่างฝ่ายต่างชดใช้กรรมให้กันไป เรื่องของกรรมบางเรื่องเป็นสิ่งที่หลีกเลี่บงไม่ได้ มันจะเกิดก็ต้องเกิด ขอให้หมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แมวน้อย แล้วกล่าวอโหสิกรรมซึ่งกันและกัน และหมั่นศึกษาธรรมะ ให้เห็นแจ้งถึงกรรมของเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายที่ต้องทุกข์ ต้องเวียนว่ายตายเกิดกันอยู่

 

กตัตตากรรม กรรมสักว่าทำ , กรรมที่เป็นกุศลก็ตามอกุศลก็ตาม สักแต่ว่าทำคือไม่ได้จงใจจะให้เป็นอย่างนั้นโดยตรง หรือมีเจตนาอ่อนไม่ชัดเจน ย่อมให้ผลต่อเมื่อไม่มีกรรมอื่น ท่านเปรียบเสมือนคนบ้ายิงลูกศร ย่อมไม่มีความหมายจะให้ ถูกใคร ทำไปโดยไม่ตั้งใจชัดเจน ดู กรรม ๑๒ </B>




กรรม ๑๒ กรรมจำแนกตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการให้ผล พระอรรถกถาจารย์รวบรวมแสดงไว้ ๑๒ อย่างคือ หมวดที่ ๑ ว่าโดยปากกาล คือ จำแนกตามเวลาที่ให้ผล ได้แก่ ๑. ทิฏฐธรรมเวทนียกรรม กรรมให้ผลในปัจจุบัน คือในภพนี้ ๒. อุปปัชชเวทนียกรรม กรรมให้ผลในภพที่จะไปเกิด คือในภพหน้า ๓. อปราปริยเวทนียกรรม กรรมให้ ผลในภพต่อ ๆ ไป ๔. อโหสิกรรม กรรมเลิกให้ผล หมวดที่ ๒ ว่าโดยกิจ คือ จำแนกการให้ผลตามหน้าที่ได้แก่ ๕. ชนกกรรม กรรมแต่งให้เกิดหรือกรรมที่เป็น ตัวนำไปเกิด ๖.อุปัตถัมภกกรรม กรรมสนับสนุน คือ เข้าสนับสนุนหรือซ้ำเติมต่อจากชนกกรรม ๗. อุปปีฬกกรรม กรรมบีบคั้น คือเข้ามาบีบคั้นผลแห่งชนกกรรมและอุปัตถัมภก กรรมนั้นให้แปรเปลี่ยนทุเลาเบาลงหรือสั้นเข้า ๘. อุปฆาตกกรรม กรรมตัดรอน คือ กรรมแรงฝ่ายตรงข้ามที่เข้าตัดรอนการให้ผลของกรรมสองอย่างนั้นให้ขาดหรือ หยุดไปทีเดียว หมวดที่ ๓ ว่าโดยปากทานปริยาย คือ จำแนกตามลำดับความแรงในการให้ผล ได้แก่ ๙. ครุกกรรม กรรม หนักให้ผลก่อน ๑๐. พหุลกรรม หรืออาจิณณกรรม กรรม ทำมากหรือกรรมชินให้ผลรองลงมา ๑๑. อาสันนกรรม กรรมจวนเจียน หรือกรรมใกล้ตาย ถ้าไม่มีสองข้อ ก่อนก็จะให้ผลก่อนอื่น ๑๒. กตัตตากรรม หรือกตัตตาวาปน กรรม กรรมสักว่าทำ คือเจตนาอ่อนหรือมิใช่เจตนาอย่างนั้น ให้ผลต่อเมื่อไม่มีกรรมอื่นให้ผล </B>

 

เจ้าของกระทู้ ถ้าผิด ก็ต้องเป็นแบบ กตัตตากรรม

ซึ่งถ้าทำกุศลหนีกรรมบาป อย่าได้เอาจิตไปเกาะกับการตายของแมวทำให้จิตหมอง

ไม่ลงอบายภูมิแน่นอนครับ ในชาตินี้

 

อืม หนูคิดว่า ในเมื่อพี่ไม่มีเจตนาที่จะฆ่ามัน แต่เป็นเพราะความไม่รู้ หนูคิดว่าเจ้าเเมวน้อยคงไม่คิดอาฆาตพยาบาทพี่หรอกค่ะ คงจะต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าเเมวน้อยเท่านั้นก็คงพอเเล้วค่ะ อย่าเสียใจเลยนะคะ

หนูมีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง ไม่ทราบว่าพี่จะมาอ่านไหม แต่มันก็เป็นเรื่องจริง ถ้าพี่ได้อ่านแล้วพี่คงจะสบายใจเเละรู้สึกดี

คือว่าอาจารย์ของหนูน่ะคะ เค้าเคยเล่าไห้ฟังว่าเค้าเลี้ยงเเมวที่บ้านไว้สามตัว
เปนเเมวสามสีตัวเมียสองตัว ตัวผู้หนึ่งตัว เลี้ยงเเละดูเเลมัน ให้ข้าวให้น้ำกับเจ้าแมวน้อย รักและสงสารมันเเบบพี่นี่ล่ะค่ะ วันนึงอาจารย์เขาถอยรถ ไม่ทันมองว่ามันนอนอยู่ใต้ท้อง อาจารย์ทับตัวมันไปครึ่งตัว แบนไปเลยค่ะ เเต่มันก็ไม่ตายนะคะ จารย์บอกว่า รีบพามันไปหาหมอแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ มันกำลังจะตาย พอพากลับมาบ้าน มันก็อยู่ในสภาพแบบนั้น รอความตาย ตื่นเช้ามาวันรุ่งขึ้น มันหายไป อาจารย์เขาก็ตามหา
เเต่ก็ไม่พบ (นี้คงเป็นนิสัยของเเมวใช่ไหมคะ ที่จะไปแอบตายแบบไม่มีไครเห็น)
อาจารย์บอกว่าเสียใจมาก สงสารเจ้าเเมวน้อย เเต่ก็ทำอะไรไม่ได้เเล้ว มันคงตายไปแล้ว

คืนถัดไปหลังจากที่มันหายไป อาจารย์นอนหลับ เเละฝันไปว่า เจ้าเเมวน้อยตัวนั้นมาหา เเล้วมาบอกว่า ขอบคุณที่ให้ข้าวให้น้ำ ขอบคุณที่เลี้ยงผม ดูแลผม ผมจะไปแล้ว ผมมาลา!!!!

เเล้วมันก็คาบจานของมัน(จานที่เคยเป็นที่ใส่อาหารของมัน) ในจานบอกตัวเลขสามตัว

ตื่นเช้ามาอาจารย์ก็นั่งคิดถึงความฝันเมื่อคืน คิดว่า เจ้าเเมวน้อยตัวนั้นคงมาลา มาขอบคุณ อาจารย์ก็ลองซื้อเลขทีมันให้มา ลองเสี่ยงดู เสี่ยงไม่เยอะ (หวยใต้ดิน)เพราะคิดว่าความฝันนั้นอาจจะคิดมากไปเอง เเต่เเล้วพอหวยออก อาจารย์ก็ถูกหวยจริงๆ (สามหมื่นกว่าบาท)อาจารย์บอกว่าอาจารย์แปลกใจมาก ยิ่งทำให้อาจารย์ เชื่อว่า บาปบุญคุณโทษ เเละวิญญาณมีจริง อาจารย์รีบไปทำบุญให้มันเลยค่ะ หุหุ อาจารย์แกมาเล่าไห้หนูฟังเมื่อไม่นานมานี้ หนูก็รู้สึกประหลาดใจมากค่ะ อาจารย์ยังสอนว่า ทำดีได้ดี หุหุ

หวังว่าเรื่องที่หนูเล่าให้ฟังมันจะเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่อ่าน
เเละพี่สาวคนนี้นะคะ หวังว่ามันจะทำให้พี่รู้สึกดีขึ้น

 

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำ และทุกกำลังใจนะคะ ได้อ่านข้อความของทุกคนแล้วสบายใจขึ้นมากเลยค่ะ ตอนนี้ก็ถือศีลกินเจให้น้องแมวด้วยค่ะ หวังว่าน้องแมวจะได้รับผลบุญที่ทำให้ และได้พบแต่สิ่งดีๆในชาติหน้าค่ะ

 

ผมเชื่อนะ ผมมีประสบการณ์ ทั้งด้วยตัวเอง

และคนรู้จัก เหมือนๆกับ คุณผู้โพส

แต่ของคนที่ผมรู้จัก เป็นสุนัขนะ เป็นแม่หมา

คนที่เลี้ยง จากมันมา ย้ายไปอยู่อีกที่ แต่ตอนนั้น เจ้าหมาหรือสุนัข

ตัวนี้ มันยังไม่ตายนะ

คนที่ผมรู้จักกัน ก็เล่าว่า แม่หมา มาเข้าฝัน บอกไห้เอาลูกมันมาเลี้ยงด้วย

มันเป็นห่วงลูกมัน พอตื่นขึ้น แกก็ได้กลิ่นด้วยนะ ได้กลิ่นมันเลย คือจำกินสาปของมันได้

เคยเล่น เคยเอาไปนอนด้วยประจำ

ต่อมา แกกลับไปดู ที่ ที่จากมา แล้วไม่ได้เอา เจ้าหมาตัวนั้นมาด้วย

ปรากฏว่า มันตายแล้ว แต่มันมีลูก แล้วลูกมัน คนที่นั่น เขาก็เลี้ยงแบบไม่ได้สนใจ

คุยแลกเปลี่ยนกันนะครับ

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ เห็นทุกข์ก็เห็นธรรม มีแต่ธรรมะขององค์พระสัมมาสัมพุธเจ้าที่สามารถนำพาเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายให้พ้นจากกองทุกข์ได้ ถ้าเรามีพระรัตนไตรอันมี พระพุธ พระธรรม พระสงค์เป็นที่พึ่งสูงสุดแล้วชีวิตจะมีแต่ความสงบร่มเย็นแน่นอนครับ

 

หลายๆๆท่านจริงๆๆทุกท่านตอบได้ดีแล้วครับ ๆๆ
ท่านผู้เขียน หรือ จขกท คงสบายใจได้ ๆๆ
ผู้ปฎิบัติธรรมทั้งหลายยืนยันแล้ว ท่านทำใจให้สบาย
หมั่นทำกุศลต่อไปนะครับ ท่านทำดี แล้วที่เมตตาต่อผู้อื่น
แต่ผลที่ออกมานั้นเราบังคับไม่ได้
เพราะสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป้นของตน
ท่านมีเจตตาดี เจตนาที่จะช่วยเหลือผู้อื่นไม่เป้นไรดอกครับ สบายใจได้ ๆๆ
ผมซื้อปลาไปปล่อยแล้วตายก้อมี บ่อยๆๆไป
อย่ากังวลครับเราไม่มีเจตา ฆ่าผู้อื่น ผมคิดว่าไม่ปาปนะครับ ๆๆๆ
เพราะขาดเจตนา ฆ่า แมวนั้นครับ
ขอท่านเจริญในธรรมะยิ่งๆๆขึ้นไป อนูโมทนาสาธุการทุกๆๆคำตอบครับ ๆๆ

 

ทำใจครับ มันผ่านไปแล้วถ้าเก็บไว้ในใจมันก็เป็นทุกข์

 

กฏแห่งกรรม จขกท คงรู้ใช่ไหมคับ

อ่านความเห็นมาทุกอัน ผมขอให้ มองต่างมุม นะคับ

หลายคน เห็นแค่ว่า เป็น แค่ สัตว์ ด้วยความไม่รู้ ทำให้ สัตว์ ตัวนั้นตาย ไม่ควรมีความผิด

แต่ กฏแห่งกรรม คงไม่คิดเช่นนั้น


ผม ขอ ให้ ลอง มอง มุมใหม่ว่า แมวตัวนั้น เป็น ลูกคุณ หรือ ไม่ก็ เป็น พ่อ หรือ แม่ คุณ
แล้ว จขกท ก็ เป็น หมอ ที่รักษา อยู่

หมอ ทำหน้าที่ รักษา ให้ยา อยู่ แล้วบังเอิญ ด้วยความไม่รู้ ทำให้ ลูก หรือ พ่อ แม่ คุณ ตาย

ไม่ทราบว่า พวกคุณ จะยกโทษ ให้ไหม ? ไม่ทราบว่า เพราะคำว่าไม่รู้ จะทำให้ ไม่มี กรรม หรือป่าวคับ หรือ ในเรื่องนี้ เห็นเป็น แค่ สัตว์ แมว ตัวนึง คับ

ไม่ก็ อีกเรื่อง

คุณไปเที่ยวป่า หาข้าว หาอาหารไปเลี้ยง สัตว์ต่างๆในป่า แล้วก่อไฟ แต่ตอนดับ ดับไฟไม่หมด ทั้งๆ ที่คิดว่าดับไปแล้ว แล้วคุณก็กลับบ้านไป ต่อมา ปรากฏว่า ไฟกองนั้น เกิด ลุกไหม้ ป่า ไปทั้งหมด ทำให้ สัตว์ต่างๆ ทั้งเล็กใหญ่ ตายเป็นเบือ คุณคิดว่า สัตว์ ต่าง คง อโหสิกรรม ? หรือ เพราะ ทำบุญ ไปให้ทีหลัง ?

คำตอบ อยู่ในใจ ของคุณละคับ


ผมรู้ว่า จขกท คงอ่าน แล้ว รู้สึกไม่ดี แต่อย่าเข้าใจผิดนะคับ ผมไม่ได้ ว่า จขกท คับ แต่ โพส เอาไว้ ให้คนอื่นๆ ที่ได้อ่าน ได้คิด ได้เข้าใจ ได้ตัดสินใจ ด้วยตัวเองคับ

กฏแห่งกรรม ใครก็หนีไม่พ้น คับ

สร้าง กรรม มา ก็ต้องรับผลกรรม ที่ตัวเองก่อ จะช้า หรือ เร็ว ทำความดีแค่ไหน ก็ลบล้าง เรื่องที่ทำไม่ได้หรอกคับ

ศาสนาพุทธ คับ สร้าง กุศลกรรมก็ได้รับผลกรรมดี สร้าง อกุศลกรรม ก็ต้อง รับผลไปคับ

ต้องแยกให้ออก นะคับ ยิ่งคนในนี้กันด้วยนะ


ถึง จขกท ผมว่าตอนนี้ จขกท ก็คงรู้แล้วนะคับ ว่า ผลกรรมที่ก่อไป ได้รับอะไรไปบ้างนะ

ถ้าอยาก ชดเฉยให้มัน ผมขอบอกว่า ให้ จขกท นั่งสมาธิ แล้ว อุทิศ บุญ กุศล ให้แมวตัวนั้น ทำบุญ ต่างๆ นาๆ ให้ แมวตัวนั้น ถ้า แมวตัวนั้น อยู่ในฐานะ ที่ ควร รับผล บุญ กุศล ได้ เค้าก็จะได้รับ คับ ถ้าแมวตัวนั้น ดี เค้าก็ ยินดีด้วยคับ แต่ถ้า แมวตัวนั้น เกเร ก็คงต้องทำใจคับ

ผมขอบอก จขกท ว่า ไม่ต้องคิดมากคับ ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป แล้วก็ยอมรับผลกรรม ที่ตัวเองก่อ คับ กรรม ที่ส่งผลแล้ว ก็ย่อมหมด กรรม ไปละคับ