หลวงปู่หล้า สนทนาธรรม กับหลวงปู่บุญฤทธิ์

มันมีคำที่น่าฉงนอยู่สองคำคือ กริยาจิต กับ จิตเดิม ทีนี้ก็ฉงนไปอีกว่ากิริยาจิตนี่เห็นได้ด้วยอะไรแล้วทำไมถึงต้องเห็น และเห็นหลังจากอะไร จิตเดิมทีมันไม่มีอะไรเมื่อรู้เมื่อทราบทันมันรู้เห็นเช่นเดียวกันกับมัน จิตที่ว่าเดิมมันก็ไม่ใช่อันเดิมมันกลายเป็นกิริยาจิต เกิดดับแต่ไม่ยึดถือ แต่จิตเดิมนี้คือความที่มันไม่ได้มีอะไรมาเกี่ยวข้องไม่มีอะไรมากระทบไม่มีอะไรมาแทรกหรือสอดไส้ มันเลยไม่มัวหมอง แต่เมื่อมีมันก็หมองไปมีเพราะอะไรก็เพราะความคิดความยึดมั่นถือมั่นด้วยตัณหาอุปาทาน พอมันฆ่าเหตุของสิ่งเหล่านั้นได้มันเลยเป็นกิริยาจิต แต่มันค่อยๆเป็นไปทีละน้อยก็ได้หรือเป็นพรวดเดียวเลยก็ได้ ก็มีทางเข้ามากอยู่แต่ทางที่ดีที่สุดคือ สติปัฏฐานธรรม
สาธุคั๊บ