สัมมาทิฏฐิสูตรว่าด้วยความเห็นชอบ

ข้างบนนู้น เขาเขียนว่า เว้น โลกุตรผลจิต4 แล้วมันจะเป็น ปัญญารู้ความเป็นจริง
ปรมัตถ์ได้ไงหว่า

อันนี้ คุย เรื่อง ภาษานะ ไม่ได้ คุยธรรมะ

 

จบจุฬาฯ มาเหรอ โลกสีชมพูด้านเดียวเลย เอาแบบธรรมศาสตรืบ้างสิ มีสองสี

 

อ้าว เห็นไหมว่า คุยกุศลจิต

มันก็ กามจรจิต จะไปโลกุตระ


น้าเอกเข้าใจปรมัตถ์ไหม มันไม่มีเรื่องราวอะไร

อย่างปัญญา ก็เป็นลักษณะรู้แจ้ง มันโล่ง เบา พวกนี้มีอยู่

ส่วนเรื่องราวที่ปัญญารู้เป็นเรื่อง สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ แสดงกิจของเขา

นี่จะพาทะลุกิริยาจิตให้ได้เลย

 

พระท่าน ที่เขาฝึกๆกันเนี่ยะ เขาก็ทำเพื่อให้ไปรู้ ภวงค์ ไม่มีภวังค์
หรือ รู้อนาคตเรียบวุธ กันทั้งนั้น

มีแต่คนแถวนี้ ยอมให้ วิบากรุมสกรัม เออ แปลก

*** * *

อะไรไม่รู้ ก็อย่าไป มั่วเลยดีกว่ามั้ง

 

.......................เห็น ในภาย ใน สินะ พี่หม้อ.....เจริญในธรรมเช่นกันครับ

 

อ่านดีๆสิ นี่ผมแก้ให้แล้วว่าเจริญสติรู้ มันก้เป็นปัญญา เป็นกุศลแล้ว

แล้วก็จั่วหน้าก๋อนนี้ว่า จิตปุถุชนรับอารมณ์มาตัดสนิเป็นบัญญัติ คนสัตว์ เป็นอกุศลปรุงเสพเรียบร้อยโรงเรียงเล่าปังแล้ว

 

ไม่ต้องไปพาไปไหนหรอก แค่

กล่าวออกมาได้ ไม่อายปาก นี่ จบแล้วหละ ไม่มีฐานะ ดูภวงัค์ไม่ได้ ก็รู้ตัวนะ
แต่ กลับพูดสิ่งที่เหนือกว่า ภวังค์ได้ โอยย แปลกคน

แปลกเกินไป ไม่คุยนะ ธรรมะ แต่ ถ้า เถียงกัน ก็อีกเรื่อง เพราะ ไม่ใช่ คุยธรรมะ
อยู่แล้ว

 

อ้าว ก็นั้นเป็นเรื่องของพระ เป็นปัญญาของพระ

ผมจะรู้ ก็รู้ตรงกระทบอารมณ์ มันก้เป็นเรื่องวิบาก

ขณะใส่ใจภวังค์เมื่อไหร่ มันก็ไม่ใช่ภวังค์แล้ว

หลับสนิท นี่น้าเอกรู้ตัวหรอ

ถ้ารู้ตัวก็แปลวว่าหลับไม่สนิทแล้ว ถูกไหม

แต่ปัญญาอนุมาณได้ในข่ายญาณ

 

กั๊กๆ ผมบอกให้ก็ได้ กุศล กับ อกุศล เขา พิจารณาตรง อาวัชชนะ

แต่อาหลงโน้น ไปอมวิบาก สำคัญว่า พอแล้ว

ก็นี่ไง

ผมถึงบอกว่า 1 2 3 คือ อะไรที่ อาหลง ไม่รู้เรื่อง ไม่เคยเห็นมาก่อน
ไม่รู้ว่า ดูอย่างไร

ทำไมนะเหรอ เพราะ ตรง 3 จุดนี้ พ้นบัญญัติเรียก แต่สามารถอาศัย
อุบายฝึกหัดค่อยๆเข้าไปเห็นได้จริง

กล่าวแค่นี้พอนะ เพราะ ไม่รู้จะพูดในสิ่งที่คุณเอา อาการสำคัญว่ารู้
มากลบทับเอาไว้ทำไม พูดเท่าไหร่ คุณก็กลบทับ พาไปคุยเรื่องล่างๆ

เสียเวลาปรารภ

 

นี่ พอยกมา เขาอธิบายก้จับผิด

น้าเอก ไม่เห็นจะอธิบายสิ่งที่ยกอะไรเลย

ถ้าคุยดีๆ ทำไมผมจะไม่คุยล่ะ

แต่คุยไปใจไปมุ่ง จับผิด ดุแคลน ผมพิมพ์ไปกี่เที่ยวมันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรกับน้าเอกเลย

 

ภายในนี้กลับกลอกกลิ้งไปกลิ้งมา จับยามได้เลย

 

เสียเวลาปรารภ ^^

นี่ถามหน่อย ว่ายกมาทำไม มันเป็นวิถีในภาคอภิธรรม

เจริญจริง เป็นเรื่องสติปัฏฐาณ วิปัสสนา ที่เอามากล่าว

 

......................ดีครับ ผมว่าเป็นธรรมชาติของมัน ไม่ใช่เรา

 

ม่ายได้จับผิด มันจนใจ ที่จำต้องพูดไปแล้ว มันปรากฏความผิดที่ความรู้ของคุณ

เพราะ คุณไม่รู้ในส่วนนั้นจริงๆ จะมาบอกผม หรือ โทษผมว่า จับผิดไม่ได้

อย่าง ข้อ 1 นั่นนะ ปฏิสนธิจิต อันนี้ หากเคยจิตรวมเล็ก หรือ ใหญ่ หรือ จิตงอกลับ
บ้างแล้วเนี่ยะ จะมีอะไรที่ คล้ายๆว่าเห็น ปฏิสนธิจิต แต่มันจะคาๆ รู้ก็เหมือนไม่รู้
พอจะยกดูมันก็หายไป แต่รู้แน่ๆว่า มีอะไรเป็นต่อมอยู่ตรงนั้น

ดังนั้น ข้อ 1 เนี่ยะ มันจะเป็นต่อมไปเรื่อยๆ จิตรวมสักครั้ง แล้วจะเลิกดูอย่างอื่น
ไปเลย มันจะมาจ่อๆ จี้ๆ อยู่ตรงนี้แหละ ไม่ไปไหน

นู้น ต้องอรหันต์นู้น ก็จะประกาศได้เต็มปากว่า รู้ ปฏิสนธิจิต แล้ว จบกันที ชาติสิ้นแล้ว

เนี่ยะ ชาติ ที่อาหลง จะพาผมไปคุย ผมก็บายหน้าเลย อย่ามาโม้ อรหันต์เสียก่อน
ค่อยมาปรารภว่ารู้ "ชาติ"

ทีนี้ อาหลง ไม่อายปากไง พอไม่อายปาก ก็เลย กดสิ่งที่เห็นยากว่าเห็นง่าย แค่
อะไรนะ อินทรีย์สังวรณ์ โอยยยยยยย ไปลากเอาศีล1มากล่าว อย่างอื่นทิ้ง
หมดเลย เป็นไปได้ไงหว่า

 

อายตนะภายใน กระทบ อายตนะภายนอก ผลจากวิบากชาติ

ขณะนั้นวิบากเกิด รู้ชาติของจิตไปสิ ว่าเป็นวิบากชาติ

หากขาดสติ ปัญญายังอ่อนไปเสพแล้ว เป็นกุศล อกุศล พวกนี้เป็นชาติกุศล อกุศล

เพราะจิตตัดสินไปตามความเคยชิน

สติรู้ก็รู้ตรงกระทบ ไล่ดับอกุศลลงมาเลย ผัสสะ วิญญาณ เวทนา สัญญา สังขาร

เจริญปัญญาดับลงวิถี

ตาเห็น กำหนดรู้ กระทบสี คิดอีกขณะเป็น สังขาร จำได้หลงวัตถุ เป็นสัญญา

สิ่งติดข้องดับเป็นกุศล

 

นี่คุยสติปัฏฐาน ที่มีในชีวิตประจำวัน วิถีจิตมันเป็นปกติอย่างนี้

ก็ยังไปคุยจิตพระอรหันต์ ไม่งงชีวิตบ้างหรอน้าเอก

นี่ถ้าน้าเอกเป็นอรหันต์ แล้วคุยสิ่งที่มีอยู่ ผมเชื่อ

แต่การไปสาธยายให้ขณะที่ด่าชาวบ้านไปด้วยนั้น ผมเชื่อยาก

 

อะไรของคุณคร้าบ

ตกลง เขาภาวนาเพื่อให้ จมไปในชาติ หรือ จะหาทางออก
จากชาติ กันเล่าคร้าบ

อันนี้ มันกรรมฐาน ขี้ลอยน้ำ ต้องตำราราชรีแล้วหละ คนละเรื่องเลย

ไม่เห็น ทุกข์สักแอะ ลองพิจารณาสิ ดูแบบนี้ ดูให้ตายก็ไม่ดำริออก

 

นี่ถ้าเข้าใจ ศีลกรรมบถ น้าเอกจะไม่กล่าวแบบนี้เลย

กุศลกรรมบถ เป็นการปิดอกุศล เจริญกุศล

ก็การสำรวมอินทรีย์นี้ เป็นปัจจัยให้สติปัฏฐานเกิด ^^

เรื่องบทความกันลืมของลุงหมาน อยากจะมาแปะตรงนี้จัง

พูดเหมือนจะรู้เรื่อง

 

ผมยกเห็นวิปริตเป็นที่ตั้งนะ

ผู้มีปกติเจริญสติย่อมเห็นของเที่ยงเป็นของไม่เที่ยง

เป็นการเจริญดับกุศล ด้วยกุศล

ก็กุศลนี้คืออะไรเล่า ตอบว่า

สติ ปัญญา อโลภะ อโทสะ อโมหะ หิริ โอตัปปะ ฯลฯ

หากภาวนาเป็น จะรู้ว่า ไม่ใช่เรื่องจมอะไร

เพราะสลัดออกหมด เห็นแล้วว่าไม่เที่ยง ไม่ใช่เรา สักว่ารู้ อาศัย ระลึก

 

ดู จิตตินนท์ โน้น นิ่งแล้ว เค้าคนนั้น