ร่องรอยอภิญญาใหญ่ โรดแมปสู่อภิญญาสาธารณะ

อยากเรียนถามว่า มีวิธีควบคุมพลังของตัวเองไหมครับ พลังด้านสร้าง กับพลังด้านทำลาย โดยเฉพาะพลังด้านทำลาย ทำไมถึงพลังนี้อำนาจมากจังครับ และรวดเร็ว และ น่ายั้วยวนมาก ๆ และ มีแต่อยากจะให้มีเพิ่มขึ้น ๆ ทำลายทุกอย่างจนกว่าจะไม่มีอะไรเหลือ แม้แต่ตัวของผู้มีพลังเอง

ตกลงทำให้สงสัยว่าใครควบคุมใคร พลังทำลายควบคุมเจ้าของพลัง หรือ เจ้าของพลังควบคุมพลังทำลาย

แล้วเจ้าของพลังจะบาปไหมครับ

 

ต้องขอบอกก่อนเลยว่าตอนนี้กำลังด้านมืดมีกำลังมากและดึงพลังงานไปใช้ในการทำลายล้าง ในการเกิดภัยพิบัติครั้งนี้

ในขณะเดียวกันก็เป็น การทดสอบ การสอบ การสกรีน คนที่มีหน้าที่ว่าตังมั่นในสัมมาทิษฐิแค่ไหน หลายคนที่ผมรู้จักที่มีหน้าที่เรื่องภัยพิบัติ ก็หลุดออกไปมากมายหลายคน พบเห็นมาก็มาก เราก็ยังระลึกถึงเขาเหล่านั้นเสมอ


ความเชื่อมั่นในจิตใจที่ดีงามว่าจะคงอยู่ตลอดไปของเรา


ไตรสรณะคมม์ มั่นคงในพระรัตนไตร


ระลึกรู้ว่า หน้าที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด

 

พรหมวิหาร 4

หากท่านใดทรงซึ่ง เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขาแล้ว ก็เสมือนมีเกราะทิพย์ เกราะแก้ว จากพระธรรมขององค์บรมพระศาสดา คอยคุ้มภัยในวัฏสงสารทั้งปวง จนถึงที่สุด คือ ความตายครั้งสุดท้าย

เมตตา อันหมายถึง ความรักในเพื่อนมนุษย์แบบบริสุทธิ์ใจ ให้ไปไม่หวังผลตอบแทน แม้กระทั่งคำชมจากผู้รับ ไม่มีข้อกำหนด ไม่มีกฎเกณฑ์ เพียงแต่มีปัญญาพิจารณาคำว่าเมตตา ของตัวเอง จึงเรียกว่า เมตตาบริสุทธิ์
หมายเหตุ : ระวัง เมตตาพาลงเหว โดนมาเต็มๆ

ข้ออื่นขอให้ท่านอื่นๆ มาแนะนำบ้างจ้า

 

แสดงความคิดเห็น

เคยอ่านในที่ไหนก็จำไม่ได้แล้ว ว่าหลวงปู่เทพโลกอุดร จะเน้นเรื่องฝึกมหาสติปัฏฐาน 4 เป็นหลักคือให้มีสติรู้กายใจ ตามรู้ให้ทันอารมณ์ที่เข้ามาปรุงแต่งจิตอยู่ตลอดเวลา อันจะทำให้จิตบริสุทธิ์เป็นพื้นฐานให้ฝึกกำลังอภิญญาต่อไปได้ครับ ท่านคงไม่ได้ต้องการให้เรามาคร่ำเคร่งทรงฌาณ 4 แบบฤาษีชีไพร เพราะพวกเรายังต้องมีภาระเรื่องครอบครัว และการทำมาหากินกันอยู่ จะผิดหรือถูกอย่างไรต้องขออภัยไว้ ณ. ที่นี้ด้วยครับ

(good) ผมก็มีความคิดเห็นโดยพิจารณาตามเหตุและผล
แล้ว เห็นด้วยกับท่านน่ะแต่ไม่ทั้งหมดคือเข้าใจตัวเรานี่ยังเป็น ฆรวาส อุบาสุก อุบาสิกา โดยทั่วไปยังไม่ใช่พระภิกษุหรือฤาษีชีไพร ที่จะต้องปฏิบัติถือพรหมจรรย์ให้หมดจด ตัดจากทางโลก หลุดพ้นจากสังคมโลกียวิสัย แต่เรายังถือปฏิบัติยึดหลักปฏิบัติในศีล5 โดยเฉพาะ ศิลข้อ 3 กาเมฯห้ามผิดลูกเมียท่านอื่นเป็นต้น โดยถือปฏิบัติโดยทั่วไปอยู่แล้ว หรือศีล 8 โดยเฉพาะศิลข้อ 3 อพรัหมะฯ เว้นจากการประพฤติผิดพรหมจรรย์ ซึ่งถือว่าเราปฏิบัติกันในวันพระ ถือ เป็นหลักแนวทางในชีวิต แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นประพฤติพรหมจรรย์ให้หมดจดโดยไม่มีครอบครัว และการคร่ำเคร่งในฌาน ได้ขนาดนั้น ฉะนั้นคิดว่า ความจำเป็นของฆรวาส ตอนนี้ควรจะเน้นปฏิบัติมหาสติปัฏฐาน 4 มีสติกำหนดรู้กายและใจ ให้รู้ ให้มันเข้าใจตัวเอง รู้ตัวเองตลอดเวลาจะเหมาะกับเรามากกว่า
การที่เราเคร่งปฏิบัติในฌาน เรียกว่าได้ว่าประเสริฐอย่างยิ่ง เป็นหนทาง โลกุตตระเป็นทางเจริญไม่มีเสื่อมแน่นอน แต่สิ่งสำคัญอย่าลืมคือการประพฤติพรหมจรรย์นั้นจะต้องหมดจดบริสุจน์ เพราะถ้าการประพฤติพรหมจรรย์ไม่บริสุจน์หมดจดแล้ว ความเสื่อมจากฌานย่อมมีแน่นอนน่ะท่าน

สุดท้ายนี้ ถ้าท่านใหนปฏิบัติได้แบบใหนก็ดี ผมขออนุโมทนาบุญกุศลด้วยทั้งนั้นและครับ ถ้าท่านตั้งใจปฏิบัติได้อย่างนั้นมีแต่เจริญทั้งนั้น

 

จากคุณlittlelucky<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_827679", true); </SCRIPT>
อยากเรียนถามว่า มีวิธีควบคุมพลังของตัวเองไหมครับ พลังด้านสร้าง กับพลังด้านทำลาย โดยเฉพาะพลังด้านทำลาย ทำไมถึงพลังนี้อำนาจมากจังครับ และรวดเร็ว และ น่ายั้วยวนมาก ๆ และ มีแต่อยากจะให้มีเพิ่มขึ้น ๆ ทำลายทุกอย่างจนกว่าจะไม่มีอะไรเหลือ แม้แต่ตัวของผู้มีพลังเอง

ตกลงทำให้สงสัยว่าใครควบคุมใคร พลังทำลายควบคุมเจ้าของพลัง หรือ เจ้าของพลังควบคุมพลังทำลาย

แล้วเจ้าของพลังจะบาปไหมครับ

ขอแสดงความเห็นครับ
การควบคุมพลัง(อภิญญา) ต้องมีสติรู้เท่าทันทุกขณะว่าเราจะใช้พลังนี้ในการสร้างประโยชน์สุขต่อผู้คนที่เขาลำบากจากภัยพิบัติหรือง่ายๆคือใช้พลังนี้ให้เกิดประโยชน์ต่อส่วนรวมเป็นที่ตั้งครับ หากเราพบว่าตัวเรากำลังใช้พลังนี้เพื่อประโยชน์สุขส่วนตัวพึงรีบระงับการใช้โดยทันทีไม่เช่นนั้นเราจะโดนจิตมารเข้ามาหลอกมาแทรกในจิตเราจนเราเผลอใช้ไปในทางที่ผิดได้ หากเจอภาวะเช่นนี้ให้รีบอธิษฐานขอส่งคืนอภิญญากลับคืนโดยเร็วมิเช่นนั้นเราอาจจะหมดโอกาสที่จะพบและเดินบนเส้นทางธรรมของพระพุทธองค์โดยสิ้นเชิง

ขอเตือนพลังด้านการทำลายไม่มีวิธีควบคุมครับไม่ใช่แบบในภาพยนต์จีนกำลังภายในครับมันคนละเรื่องกันเพราะพลังแห่งการทำลายเกิดจากจิตมารเข้ามาควบคุมจิตเราแล้วใช้พลังออกไปครับ ถ้าไม่อยากโดนจิตมารเข้าควบคุมก็ต้องปฏิบัติตามที่คุณคณานันท์สอนไว้ครับถูกต้องตรงจุดแล้วครับ
<!-- / message --><!-- sig -->

 

อภิญญา แปลว่ารุ้ยิ่ง
เมื่อไหร่ที่เรารุ้ว่าอะไรคือดำ คือขาวเมื่อนั้นเราจึงเหมาะที่จะได้ชื่อว่ารุ้ยิ่ง

พลังอันยิ่งใหญ่ ย่อมมาพร้อมกับหน้าและความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง
การได้มาซึ่งอภิญญาอาจจะเป็น นิมิตรทั้งในทางดีและทางร้าย
เราทั้งหลายควรวางใจให้เฉย

 

มีคนมาสอนในสมาธิว่า



"ปาฏิหาริย์ เริ่มต้นจากจิตใจที่บริสุทธิ์ "

ลองไปคิดพิจารณากันดูครับ ว่าทำอย่างไร หมายถึงอะไร เริ่มที่ไหนก่อน

 

ในบริบทต่าง ๆพี่คนานันท์เพียรพยายามกล่าวถึง การเตรียมพร้อมใจที่ดีงาม ก่อนการได้มาแห่งพลังที่ยิ่งใหญ่.......

เพื่อมิให้นำพลังที่ยิ่งใหญ่นั้นมาทำร้ายตัวเองและผู้อื่น......

เป็นจริงและเห็นด้วยเช่นนั้นอย่างยิ่ง.....

เปล่าการประโยชน์กับการได้มาแห่งพลัง หากผู้ใช้ยังใช้พลังนั้นไม่เป็น ดังเด็กที่เล่นไฟ ไฟอาจไหมเผาทำลายตัวเอง.....

เร่งเพียรทำความดีทั้งปวงให้ถึงพร้อมกันเป็นอันดับแรกเถิดครับ...สาธุ......

ทรัพย์หรืออิทธิฤทธิ์เป็นเพียงปัจจัยที่จะทำให้คล่องในการสร้างความดี แต่หาใช้ปัจจัยหลัก หรือปัจจัยทั้งหมดไม่.....

ผมเห็นคนหมู่มากทีเดียวที่สร้างสรรค์อะไรดีๆมากมาย โดยมิต้องอาศัยเงินทองล้นฟ้า อำนาจอิทธิฤทธ์ล้นโลก....สาธุครับ ขอเป็นกำลังใจให้แก่คนธรรมดา และผู้มีวาระพิเศษทั้งหลาย....สาธ... สาธุ สาธุ....

แต่ในขณะเดียวกันผมก็เห็นคนจำนวนไม่น้อย ที่เป๋ไปก็เพราะยึดติดในเงินทอง และอิทธิฤทธิ์กัน.....

 

ปีนี้ รู้สึกว่าถูกทดสอบเกือบตลอดปีเลยค่ะ แต่ก้อคิดดำรงสติให้มั่น ไม่ให้นึกมี ความโกรธ เกลียดในใจ หากมีแวบๆ บ้าง ก็ให้ระลึกรู้สึกตัวว่าเราคิดอะไรอยู่ และค่อยสลัดสิ่งที่คิดไม่ดีในใจออกไป ให้มากที่สุด และให้มาอยู่กับความตั้งมั่นนิ่งๆ ในใจลึกๆ จนตอนนี้ไม่ว่าเจออะไร เริ่มชินเสียแล้ว

เคยปฏิบัติกรรมฐานกับหลวงพ่อท่านหนึ่ง ท่านบอกว่า เคล็ดลับการฝึกสติ นั้น ให้อยู่กับอารมณ์ เฉยๆ นิ่งๆ ไม่ปรุง ว่า พอใจ หรือไม่พอใจ ทำใจซื่อ ๆ และให้มีความอิ่ม เอิบ เบิกบานในขณะเดียวกันค่ะ ไม่ตามไปกับความคิด แต่ขณะเดียวกันก็ให้รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ค่ะ

 

*** TARDUEG ****

Truth....... "สัจจะ"... Faithful
Agreement.......สัญญาใจ...(คือ สัจจะ) ตกลง เห็นพ้อง ยินยอม ปรองดอง ไพเราะ เป็นที่พอใจ
Rescue.......กอบกู้
Disaster.......ภัยพิบัติ... (หมายถึง สรรพภัยทั้งปวงหลังกึ่งพุทธกาล)
Ultimate.......สุดท้าย ในที่สุด ถึงที่สุด...(คือ นิพพาน)
Earth.......โลก
Group.......กลุ่มปฏิบัติการ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ขจัดนิสัยด้วย สัจจะ ****

สัจจะ...ไม่โกรธ ไม่โมโห วัละ ๑ ชั่วโมง
ทำเป็นประจำ
ใจเรา จะสอนตัวเราเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ร่องรอยทำไมไปอยู่ซะเมืองนอกแดนปลาดิบโน่นนะ เมืองไทย ก็อาจจะมีนะแต่ว่า ยังไม่มีใครเอามาเป็นสาธารณะ
มีแต่คำบอกเล่า แบบเทปบันทึกยังไม่มี
แต่จะเอาที่ว่าใครได้บ้างนั้นน่าจะเยอะกว่าเมืองนอกมั้ง พระที่ท่านได้ไม่ได้แสดงให้ใครเห็นเท่านั้นเอง

 

แล้วเมื่อไหร่จะมีผู้มี"อภิญญา"แสดงตัวออกมาบอกเตือนถึงภัยพิบัติ
ถ้ามีผู้มี"อิทธิฤทธิ์"สำแดงปาฏิหาริย์ออกมาเตือนให้มุ่งปฏิบัติธรรม
ชาวพุทธจะได้ตื่นตัวและหันมาสนใจธรรมมากขึ้น
ถ้ามีตัวอย่างให้เห็นว่ามิใช่สิ่งที่มีแต่คำบอกเล่า
และถ้าภัยพิบัติมาถึงจริงๆชาวพุทธคงมีโอกาสรอดเยอะขึ้น

 

ท่านคงแสดงอภิญญากันเพื่อใช้ช่วยคน เมื่อยามเกิดภัยพิบัติขึ้นมาครับ

ตอนนี้มาเหาะเล่นก็เป็นมานะเปล่าๆ

 

ประเด็น เป็นตามที่คุณ piakgear กล่าวถึงครับ คือ ยังไม่สามารถเอามาแสดงแบบสาธารณะได้

ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง จะมีมุมมองอย่างน้อยสองด้านเสมอ
คนที่ชอบก็ว่าดี คนไม่ชอบก็ว่าไม่ดี
หากนำมาแสดง ถึงแม้พิสูจน์ได้ ก็จะต้องมีคนต่อว่า ไม่ใช่หนทางดับทุกข์ ... ยิ่งเป็นสงฆ์ จะยิ่งโดนตำหนิรุนแรงจากสังคม

อีกอย่างคือ หลายๆท่านมุ่งเน้นบุญฤทธิ์โปรดสัตว์ จึงไม่ต้องการแสดงอิทธิฤทธิ์ใดๆ

...................................
...................................
...................................
...................................
...................................

อภิญญาจึงเป็นสิ่งที่มีมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่สมัยพุทธกาลจนถึงปัจจุบัน ไม่เคยขาดหายไป เพียงแต่ไม่มีการแสดงต่อสาธารณะ ...ของจริงมักนิ่งเงียบ

การเตือนภัยไม่จำเป็นต้องใช้อภิญญา
แต่ต้องการจิตใจที่มั่นคงและแข็งแกร่ง
บุคคลที่มีบุญกุศลมูลเดิมมาดีจะเชื่อเอง
บุคคลที่ไม่เชื่อ ต้องปล่อยไปตามกรรมตามวาระ

จิตใจที่ดีงาม มั่นคงและแข็งแกร่ง จะสร้างปาฎิหารย์ให้ปรากฎ โดยไม่ต้องใช้อภิญญา

 

การเตือนภัยไม่จำเป็นต้องใช้อภิญญา
แต่ต้องการจิตใจที่มั่นคงและแข็งแกร่ง
บุคคลที่มีบุญกุศลมูลเดิมมาดีจะเชื่อเอง
บุคคลที่ไม่เชื่อ ต้องปล่อยไปตามกรรมตามวาระ

ดีแล้วใช่ใหมครับเราควรปล่อยให้ผู้ที่ไม่สนใจธรรมให้ไปตามกรรม
การแผ่เมตตาของท่านๆก็คงกำหนดไว้เฉพาะชาวพุทธสิท่าน
สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตาย
สงสัยจะมีใครเข้าใจผิด ถ้าคิดกันอย่างนี้
ฟันธง ไม่มีใครสำเร็จแน่ อภิญญา ยังแบ่งเขาแบ่งเรา แบ่งรู้แบ่งไม่รู้
อ้างเวรอ้างกรรมเก่า กับองคุลีมารพุทธองค์ก็ยังแสดงบางสิ่งเพื่อให้หยุดคิด การเสียสละเพื่อส่วนรวมเพื่อคนส่วนมากไม่ได้อยู่ในธรรมชั้นสูงแล้วกระมัง เพราะต่างต้องการหลุดพ้น(คนเดียว)ต่างตั้งจิตจะพบนิพานในชาตินี้ทั้งนั้นนี่นา ใครตั้งจิตว่าชาตินี้จะนำพาพ่อแม่ญาติพี่น้องให้พ้นอเวจี แล้วถ้าต้องแลกด้วยการ ...มานะ อะไรอย่างที่บอก
ทำเพื่อผู้อื่นถือเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด........สาธุ

 

*** ช่วยตนเอง แล้วช่วยผู้อื่น ****

เมื่อ ตนเองมี "สัจจะ"
ทำได้จริง
นำตนเองได้จริง...คือ พึ่งตนเองได้

จึงค่อยบอกสอนให้ ผู้อื่นมี "สัจจะ"
ให้เขาพึ่งตัวเขาเองได้
เมื่อนั้น...คือ ตัวเราสามารถเป็นที่พึ่งให้กับผู้อื่นได้

ทำต่อๆ กันไป
เป็นการสานต่อพุทธศาสนา ด้วย "สัจจะ" โลกุตตระธรรม

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน อย่าลืมนะครับ