มีคนตำหนิผม ว่าการทำสมาธินั้น......

อายันตุ โภนโต อิธะ ทานะ สีละ เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจาธิฏฐานะเมตตุเปกขา ยุทธายะ โว คัณหะถะอาวุธานีติ.
ดูก่อนพระบารมีทั้งหลาย ขอเชิญพระบารมีคือ ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิฐานะ เมตตา และอุเบกขา จงมาที่นี่โดยเร็วพลัน แล้วพากันถือเอาอาวุธ เพื่อยุทธ์กับพญามาร (กิเลส) เถิด.
อนุโมทนาครับ.
บริจาคเงินช่วยวัดพระบาทน้ำพุ
โทร.1900-222-200 6บาท/นาที​

 

กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้

ข้าพเจ้าขออุทิศให้
​

 

ตักบาตรเท่ากับไปฉาย นั่งสมาธิเท่ากับสปอตไล้10ดวง

 

สาธุผู้ตั้งกระทู้ ผู้ตอบกระทู้ ผู้อนุโมทนากระทู้ ผู้เข้าชมกระทู้ และชาวเว็ปพลังจิตทุก ๆ ท่าน ขออนุโมทนาสาธุการ ณ ที่นี้ด้วย


เคยได้ยินคำครูบาอาจารย์ท่านบอกไว้ว่า

การทำสมาธิ หากว่าจิตเข้าสู่สมาธิจริง ๆ แม้เพียงเศษเสี้ยววินาที ก็จะเป็นบุญมหาสาร มากกว่าบุญทานที่ทำอยู่ทั่ว ๆ ไปทุกวัน (เหตุคงเป็นเพราะว่าจิตที่ทำต่างกัน คือ บุญนี้ทำทุกวันทำจนชิน แต่สมาธิทำไม่ทุกวันหรือทำแล้วอาจจะยังไม่ถึงขั้นของจิตที่เป็นสมาธิอย่างจริง ๆ ดังนั้นการทำสมาธิจึงอยากกว่าการทำบุญทั่ว ๆ ไป จึงเป็นเหตุให้การทำสมาธิมีบุญที่มากกว่าการทำบุญทั่ว ๆ ไปมากมายนัก แม้เพียงเศษเสี้ยวของวินาทีก็ตาม) ตัวแดงนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ

 

ทำบุญด้วยข้าว 100 หม้อ แกง 100 หม้อ ยังได้บุญไม่เท่ากับทำจิตให้สงบเพียงชั่วช้างกระพริบหูเลย หลานเอ๊ย........

 

ขออนุโมทนา

ขอน้อมองค์คุณพระพุทธะอรหันต์ พระมหาพุทธะอรหันต์
พระอรหันต์ พระมหาอรหันต์
พระโพธิสัตว์ พระมหาโพธิ์สัตว์
คุณของพ่อแม่ ครูอาจารย์

ด้วยเดชแห่งบุญที่ข้าพเจ้าบำเพ็ญมาแล้ว
จงสำเร็จแก่ทุกท่าน
จงสำเร็จแก่มนุษย์และอมนุษย์ทั้งหลายทั้งปวงไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ
ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา
ลุล่วงพ้นทุกข์ตามองค์พุทธะประสงค์
ตรงต่อพระนิพพานในชาติปัจจุบันกาลนี้ด้วยเทอญ​

 

ลองอ่านบทความด้านล่างนี้ อาจจะเกิดความเข้าใจในเรื่องของการปฏิบัติ สมาธิ ว่ามีประโยชน์ หรือมีบุญบารมีมากแค่ไหน
สมาธิ กับการดำรงชีวิตของมนุษย์
สวัสดีท่านทั้งหลาย บทความนี้ เป็นบทความต่อเนื่องจาก บทความหรือกระทู้ เรื่อง

 

ถ้าผมไม่ได้ทำสมาธิ ผม และคนรอบข้าง คงไม่ได้สิ่งที่ดีๆ อย่างทุกวันนี้ครับ

อนุโมทนาครับ...

 

การฝึกสมาธิภาวนา เป็นครุกรรมฝ่ายกุศลให้ผลก่อนกรรมใดๆทั้งสิ้นค่ะ

^_^

 

บุญพระกรรมฐาน

จากหนังสือการอุทิศส่วนกุศล โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (พระมหาวีระ ถาวโร)
วัดจันทาราม (ท่าซุง) อ.เมือง จ.อุทัยธานี

เมื่อปี ๒๕๐๕ อาตมาไปเทศน์ที่อำเภอสรรค์บุรี จังหวัดชัยนาท มีตาอะไรหรือ อีตานี่เมื่อก่อนมาอยู่กรุงเทพฯ ขึ้นไปแกก็มาเฝ้าอยู่ตลอด ถ้ายังไม่กลับเพียงใด แกก็ยังไม่กลับบ้านให้ลูกสาวเอาข้าวต้มมาถวายเช้า ตอนเพลเอาข้าวสวยมาถวายตัวแกเองต้องมาอยู่ตลอดเวลา
พอแกตายไปแล้วลูกสาวก็มาหาที่กรุงเทพฯ บอกว่า อยากจะทำศพพ่อและน้องชายในวันเดียวกัน อยากจะให้ หลวงน้าเป็นประธาน ก็เลยบอกว่า เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ข้าเป็นประธานก็ได้ แต่ว่าถ้างานเอ็งจะมีบาปแม้แต่นิดก็ไม่ได้นะ แม้แต่ไข่ลูกหนึ่งก็ห้ามทุบ ถึงเขาบอกว่าไข่ไม่มีตัว ก็ไม่ได้ ใจมันไม่สบาย
ประการที่ ๒ เวลาจัดงานศพ ควรตั้งคนรับรองแขกให้แทนตัวเอง ใจจะได้ไม่กังวล เวลาพระให้ศีลต้องรับศีลให้จบและตั้งใจรับศีลด้วยความเคารพ เวลาถวายทานก็เหมือนกัน ให้ตั้งใจถวายทานด้วยความเคารพ และอย่าให้มีสุรายาเมาเข้ามาเจือปน
ประการที่ ๓ มหรสพอย่ามีแม้แต่ปี่พาทย์ จงอย่ามีปี่พาทย์กลองยาว มันกินเหล้ากัน
แกก็เอาตามนั้นจริงๆ งานเรียบร้อย ตอนเช้าบวชน้องชาย ตอนสายก็ชักศพขึ้นศาลา ตอนเพลเลี้ยงพระตั้ง ๓๐ กว่าองค์ มันเลยสังฆทานไปแล้ว และก็เป็นสังฆทานเต็มอัตรา ถวายผ้าสบง ผ้าไตรจีสร เขาให้เป็นประธานเทศน์ด้วย แต่ว่าเทศน์ ๒ องค์ กับเจ้าคุณภาวนาภิรามเถระ
เจ้าคุณภาวนานี้แกเป็นคนพูดยาว พอเราว่าอารัมภบทไปแล้ว ๑๐ นาที แกไปว่าเดินเรื่องต่อเกือบชั่วโมง และเราก็รำคาญ ความจริงไม่รำคาญอยากว่าก็ว่าไป เวลาเขาว่าไปเราทำใจให้สบาย จิตเป็นสมาธิ ก็เลยนึกถึงตากิ่ม เอ๊ะ ! ตากิ่มมันไปไหน มองแล้วไม่เห็นมามองดูรอบๆ พวกผีเปรตมายืนเต็มรอบศาลาไปหมดเป็นแสน
เราสงสัยตากิ่มจะเป็นอันตรายปกติเรามาแกทำบญเต็มอัตรามาเฝ้าอยู่ตลอด อาหารก็ถวายเช้าเพล เหล้ายาปลาปิ้งแกก็ไม่กินเราไม่รู้อดีตของแกปัจจุบันเขาดี แกก็ดีมาประมาณ ๑๐ ปี ไม่ใช่เบาหรอกไปย้อนถามประวัติเก่าน่าดู เรียกว่าโจรกลับใจก็แล้วกัน ที่นี้ยังมองดูไม่เห็น องค์นั้นก็ยังเทศน์ไม่จบ
ก็นึกถึงท้าวมหาราช ถามว่า
"เวลานี้นายกิ่มอยู่ที่ไหน ถ้าอยู่ในช่วงเสวยทุกขเวทนาอยู่ ขออนุญาตครู่หนึ่ง เวลานี้เขาทำบุญใหญ่ ให้นำมา"
ถ้าไปเรียกเขาเฉยๆ ไมได้ เราไม่มีสิทธิ์เลย ท้าวมหาราชเลยใช้ลูกน้อง ๒ คน ไปบอกเจ้าหน้าที่แล้วจึงนำมา ตอนนำมาแกไม่ได้เดินนำมา จูงโซ่สองข้างคนละเส้น นายกิ่มมากลาง หน้าตาเศร้ามีความทุกข์ มานั่งข้างธรรมาสน์ เรียกอย่างไรก็ไม่เงย นั่งเฉย
จึงถามคนที่คุมมาสองคนว่า "ทำไมเป็นอย่างนี้...?"
เขาบอกว่า "กรรมมันหนักครับ"
ถามว่า " คนนี้เขาตัดสินแล้วหรือยังล่ะ...?"
"ยังครับ ยังรอการตัดสินอยู่"
ถ้าตัดสินแล้วเราไม่มีสิทธิ์เหมืนกัน ถ้าลงขุมไปแล้วไม่มีสิทธิ์ รอการตัดสินน่ะในเมืองนั้น ๕๐ ปี ของเราเป็น ๑ วัน ของเขา แกตายไปไม่นานที่จะตัดสิน เดิมแกชั่วจริง แต่ปลายมือแกดี ชั่วกับดีมันก้ำกึ่งกัน จะลงนรกเลยทีเดียวหรือขึ้นสวรรค์เลยทีเดียวก็ไม่ได้ ต้องสอบสวนกันก่อน
ไอ้สองคนคุมมาถามว่า " วันนี้ลูกสาวทำอะไรบ้าง..?"
ก็เลยบอกว่า " วันนี้เขาบวชน้องชาย ถวายสังฆทาน เลี้ยงพระ บังสุกุลเสร็จเรียบร้อย บุญใหญ่ทั้งหมด ทำไมจึงโมทนาไม่ได้"
เขาก็ตอบว่า "ไม่มีสิทธิ์โมทนา กรรมหนัก"
จึงถามเขาว่า "บุญอะไรล่ะเขาถึงจะได้...?"
เขาชี้มาที่ฉัน เขาบอกว่า บุญพระกรรมฐานของท่านช่วยได้ งั้นดีเลย ไม่ต้องลงทุน
ถามว่า "บุญที่เขาทำมาก่อนกับบุญเวลานี้จะรวมตัวหรือไม่...?"
เขาตอบว่า "รวมตัวครับ"
ก็เลยตั้งใจอธิษฐานว่า
"เอ้า...นายกิ่ม ตั้งใจฟังนะ บุญใดที่ฉันเคยบำเพ็ญมาแล้วตั้งแต่ต้นจนกระทั่งปัจจุบันนี้ ผลบุญทั้งหมดที่ฉันทำมา จะให้ประโยชน์แก่ฉันเพียงใด ขอเธอจงโมทนารับผลบุญเช่นเดียวกับฉันตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป"
พอเท่านี้โซ่หลุดเลย ไม่ได้ปลด โซ่มันหลุดเองคลายจากคอเลย แกก้มลงกราบ พอกราบครั้งที่ ๓ ลุกขึ้นมาสวยอร่ามเป็นเทวดา มีความสวยผิดปกติ เพราะบุญที่ลูกทำกับบุญเก่าอันก่อน มันเข้ามารวมตัวกัน พอได้บุญอย่างใดอย่างหนึ่ง บุญก็รวมตัวกันหมด
แล้วอีตา ๒ คนเห็นตากิ่มสบาย ก็บอกว่า
"ท่านครับ ผมก็อยากได้เหมือนกัน"
"เอ้า..แกเป็นผู้คุมเขานี่หว่า แกสบายแล้ว"
"ผมไม่สบายหรอกครับ ต้องทำงานไม่มีวันหยุด เหน็ดเหนื่อยเรื่อยๆ"
"พระยายมไม่เล่นงานข้าหรือ...?"
เขาตอบ "ไม่หรอกครับ ผมมีสิทธิ์ครับ"
ถ้ามีสิทธิ์ก็เอา ตั้งใจอนุโมทนา แกก็เป็นเทวดาบ้างอาตมาไม่ได้ลงทุนอะไร ก็ตั้งจิตอธิษฐานแบบเดียวกันกับที่ให้ นายกิ่ม ผลที่สุดตากิ่มแกก็ไปจับลูก ทักคนโน้นคนนี้ จับคอเขย่าไม่มีใครเขาเหลียวดูหรอก แกเป็นผีจับเขาไม่รู้เรื่อง
นี่เป็นอันว่า อานิสงส์แห่งการเจริญพระกรรมฐาน ถ้าเราจะทำบุญให้แก่คนตาย อันนี้มีประโยชน์มาก ประโยชน์ที่จะได้แก่คนตายก็หมายถึงว่า ประโยชน์นั้นมันจะต้องถึงเราก่อนไม่ใช่คนตายจะมีโอกาสมาโมทนาเฉยๆ เราต้องเป็นผู้ให้เขาจึงจะได้รับ นี่แหละเรื่องบุญ


*************************************


ยาวหน่อยนะคะ

ขอโมทนากับทุกข้อความคิดเห็นด้วยค่ะ ...สาธุ

 

หากตั้งใจที่จะทำดีแล้ว จงอย่าลังเลครับ
การทำสมาธินับเป็นการทำบุญที่ประเสริฐเพราะได้ครบทั้ง
ศีล สมาธิ และเกิดปัญญาครับ

 

ทานเป็นบุญที่อุทิศให้สัตว์ที่อยู่ภูมิต่ำเช่น ผี ปีศาจ ปอบ เปรต เป็นต้น
ศีลและภาวนา ให้กับ พวกสัตว์ภูมิสูง ๆ เทวดา พรหม
ส่วนการอุทิศให้สัตว์ภูมิต่ำก้อ เหมือนกับเรามีเงินแล้วให้เอาไปให้แมวน่ะ มันจะรู้ค่าของเงินหรือเปล่าน่ะ แต่เราสามารถแปลงบุญนั้นได้นะ คือก่อนที่จะนั่งสมาธิ ก็บอกกล่าวบุญที่จะเกิดจากการภาวนาก่อนให้เป็นสิ่งของที่สัตว์ภูมิต่ำต้องการ เหมือนกับเราเอาเงินไปซื้อปลาทูให้แมวกินน่ะ ส่วนภูมิอื่นที่สูงกว่าเขารับรู้ได้แต่ขอให้เปิดบุญไว้ก่อนภาวนาก็แล้วกัน แล้วการภาวนาของเราจะสบายจริงนะ ถ้าอยากรู้มากกว่านี้ ลองไปดูที่ www.samyaek.com นะแล้วท่านจะไม่สงสัย