พบปะ พูดคุย ประสาเพื่อนพ้องน้องพี่ แบบกันเอง

ผู้เขียนดูสิว่าน้ำหน้าอย่างคนพวกนี้จะมีปัญญาปีนขึ้นต้นมะม่วงได้หรือไม่? เห็นพวกเขาชี้ไม้ชี้มือไปบนยอดมะม่วงเหมือนจะบอกจุดที่ลูกมะม่วงอยู่ เมื่อปืนขึ้นไปจะได้ไม่เสียเวลาค้นหา เพราะต้องทำเวลาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ไม่เช่นนั้นบรรดามดแดงจำนวนนับหมื่นๆ ตัวจะพากันรุมเล่นงาน ดีไม่ดีมีสิทธิ์หล่นจากต้นมะม่วงบาดเจ็บหรือพิการได้

เมื่อพวกเขามองหาลูกมะม่วงเป้าหมายได้แล้ว ผู้เขียนนึกว่าพวกเขาจะเสี่ยงตายปีนต้นมะม่วงเลย แต่เปล่าเลยพวกเขารอเพื่อนที่หายไปสักครู่กลับมาพร้อมถังใบหนึ่งบรรจุขี้เถามาเยอะพอสมควร ผู้เขียนนึกว่าจะเอามาโรยที่โคนต้นมะม่วง แต่ที่ไหนได้คนที่จะปีนต้นมะม่วงเอาขี้เถ้าลูบจนทั่วตัวกลายเป็นเจ้าเงาะจำเป็น ก่อนจะค่อยๆปีนต้นมะม่วงที่เต็มไปด้วยฝูงมดแดง

ไม่นึกว่าขี้เถ้าที่เป็นภูมิปัญญาของชาวบ้านจะบรรเทาการกัดของมดแดงได้ เพิ่งจะเห็นกับตาตนเองครั้งนี้นี่แหละ มดแดงทำอะไรกระเป๋ารถคนนั้นไม่ได้ จะสอบปลิดเอาลูกมะม่วงจากต้นลงมาเยอะพอสมควร จึงได้ปีนลงมาอย่างปลอดภัยมีร่องรอยมดแดงกัดบ้างเล็กน้อย หากไม่เอาขี้เถ้าทาตามตัว

และพวกเขาเอามะม่วงมายำแกล้มเหล้ากินอย่างเอร็ดอร่อย ฤทธิ์แอลกอฮอล์ของเหล้าใครดื่มเป็นเมาทุกราย พวกเขาก็เช่นกันเมาเหล้าส่งเสียงเอะอะดังลั่น นึกว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ที่ไหนได้มีคนขบรถวัยกลางคนผิวคล้ำชื่อน้าถม (นามสมมติ) ลุกขึ้นออกอาการเต้นแร้งเต้นกายกไม้ยกมือ มีท่าทางเหมือนหนุมาน ยังเกาตามเนื้อตามตัวคล้ายกับลิงศิษย์หนุมาน พร้อมกับเปล่งเสียงเหมือนลิงร้อง
"เจี๊ยก เจี๊ยกกกกก..."

 

ผู้เขียนตกใจ แต่ด้วยความยากรู้อยากเห็นแม้จะกลัวก็ตาม เห็นคนอื่นกรูกันเข้าไปยืนมุงดูใกล้ๆ จึงขยับตัวเดินเข้าไปดูด้วยความระมัดระวัง โดยมีลุงกับป้าบอกให้ระวังตัวเดี๋ยวโดนลูกหลง เพราะเวลาคนของขึ้นร้อนวิชาทำอะไรลงไปจะไม่รู้ตัว

น้าถมคนขับรถเมล์ให้ลุงของผู้เขียนเป็นชายวัยกลางคนวิ่งไปรอบๆเหวี่ยงน้าถม เพื่อจะให้หยุดวิ่ง แต่ดูเหมือนน้าถมจะดิ้นสุดฤทธิ์สะบัดเอาจนเพื่อนๆ กลิ้งไปคนละทิศ ต่างล้มลุกคลุกคลานไปตามๆ กัน ก่อนจะพากันวิ่งตามหลังน้าถมไปติดๆ น่าแปลกคนหลายคนทำไมจับน้าถมไม่อยู่ เหมือนจับปลาไหลอย่างไรก็อย่างนั้น จับแล้วลื่นและลื่น

จะเพื่อนอีคนที่ไล่ตามหลังมาทัน กระโดดเข้าคว้าขาเอาไว้ จนน้าถมล้มหัวคะมำตีลังกา
ถลำไปข้างหน้า ใบไม้แห้งที่กองพะเนินอยูเต็มไปหมดหล่นกองพื้นเกือบหมด ปลิวว่อนกระจายฝุ่นตลบ ไม่รู้ว่าใครเป็นใครเวลานั้น จนฝุ่นจางและใบไม้แห้งหล่นกลองลงพื้นเกือบหมด เห็นน้าถมนอนหายใจเขม่วระทดระทวยเหมือนคนใจจะขาดรอนๆ สังเกตบนคอมีสร้อยห้อยพระพวงใหญ่คล้องอยู่ ถ้าจำไม่ผิดเพราะพระเครื่องและเครื่องรางของขลังที่อยู่ในสร้อยทำให้น้าถมสิ้นฤทธิ์หมดแรง

เวลาผ่านไปน้าถมรู้สึกตัวค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้น เอามือลูบหัวตัวเองไปมาเหมือนจะหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองที่ต้องมานอนอยู่กลางสวน เพื่อนคนที่สร้อมสร้อยพระเครื่องให้น้าถมพูดขึ้นว่า

"ก็ลูกพี่ของขึ้นร้อนวิชากลายเป็นลิงลมวิ่งพล่านไปทั่วสวน"
"ใช่....? ลูกพี่ไม่รู้ตัวเลยหรือว่าของขึ้น......?

 

ขอบคุณครับพี่รุ่ง....ผมก็นึกว่าพระรุ่นใดๆที่ไม่ทันเกจินั้นๆ..จะมีพลังไม่เท่าเทียมกับสมัยที่ท่านยังดำรงสังขารอยู่อ่ะครับ... ^__^

 

มาแล้วครับ คืนนี้อยู่ไม่ได้ครับ พรุ่งนี้มีธุระเช้าครับ

 

ครับพี่...ฝันดีครับ... ^^
เด๋วผมกับคุณนวลจะอยู่เป็นเพื่อนพี่รุ่งเองครับ...

 

เบื่อของดีเมืองประจวบฯ ยังครับ โชว์ยังไม่หมดซะกะที

ปล.ผมก็อยู่ ๆ แถวนี้ล่ะครับ ทำโน้น ทำนี่ไปเรื่อยครับ

 

ย้อนยุดก็สุดยอดเหมือนกันครับ

 

กระเป๋ารถอีกคนที่ถอดเสื้อที่หน้าอกมีรูปเสือทะยานอ้าปาก และมีอักขระยันต์รายล้อมตัวเสือเอาไว้แลดูน่าเกรงขามเอ่ยเสียงดังฟังชัด

"ผมก็เคยเป็นเหมือนลูกพี่ ทุกครั้งที่ของขึ้นร้อนวิชาคงจะไม่ผิด ไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหมทั้งนั้น ปืนผาหน้าไม้ยิงไม่ออก มีดแทงไม่เข้าใครๆ ก็จับไม่อยู่เพราะเสือแผลงฤทธิ์นั้นเอง กว่าจะหมดฤทธิ์ต้องให้หลวงพ่อที่วัดมาเป่าอาคมกลางกระหม่อมสามคาบ นั้นแหละถึงได้สงบลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

น้าถมมองหน้าลูกน้องที่เล่า ถึงกับมีสีหน้าวยงงก่อนจะมองไปที่หน้าอกลูกน้อง.....ที่เป็นรูปสักยันต์เสือทะยาน ก่อนจะเอาปิดหน้าปิดตาตัวเองเหมือนจะกลัวอะไรสักอย่าง ทำเอาทุกคนตกใจด้วย พร้อมกับร้องดั่งลั่น

"โอยยยย......ข้ากลัวเสือจะขม้ำลิงเว้ย......!
เพื่อนของน้าถมพอรู้อาการของแก จึงโบกมือให้กระเป๋ารถที่ถอดเสื้อมียันต์เสือทะยานที่หน้าอกให้ถอยออกไปห่างๆ แล้วให้รีบสวมเสื้อโดยเร็ว เพราะน้าถมสักยันต์ไว้บนตัวแต่ยังไม่รู้ว่าเป็นยันต์ประเภทใด กระเป๋ารถเมล์รีบหันหลังวิ่งเหยาะๆ กลับไปเอาเสื้อที่ถอดทิ้งไว้มาสวมใส่ ก่อนจะเดินไปสบทบกับเพื่อนร่วมก๊กเหล้า

 

ของดีเมืองประจวบฯ





โชว์กันให้หมดกันวันนี้เลยไหมครับ หรือว่าเอียนกันแล้วครับ

 

จุดจบของลิงลม...

 

ไม่เบื่อและไม่เอียนครับ....ขนาดผมคนประจวบ..ยังไม่เคยเห็นในหลายๆรุ่นของพี่เลยครับ

 

เล็กๆน้อยๆ เอาบ้าง

 

55555,,,,,, ยังไงก็ยังได้เก็บไว้ใช้วันต่อๆไปไงคับ ^^

 

ว้าวววว....พี่อั๋นนอนดึกเหมือนกัน... ^^

 

ผู้เขียนมารู้ภายหลังว่า น้าถมสักยันต์ลิงลม แต่ไม่เห็นยันต์ที่น้าถมสักปรากฎตามตัวเลย เห็นมีแต่ความว่างเปล่า โดยปกติแล้วคนที่สักยันต์จะเห็นเด่นชัดว่า สักยันต์อะไรบ้าง แต่ของน้าถมกลับไม่มีอะไรเลย แล้วจะให้เชื่อได้อย่างไรว่าน้าถมสักยันต์ลิงลม จนน้าถมบอกกับผู้เขียนว่าสักยันต์ลิงลมด้วยน้ำมันจึงมองไม่เห็น ยกเว้นเวลาของขึ้นเท่านั้น ถึงจะเห็นยันต์ที่สักอยู่บนผิวหนังแดงชัด จนกว่าอาการจะสงบเป็นปกติ รอยแดงผื่นของยันต์ที่สักนั้นจะค่อยๆ จางหายไปนั่นเป้นอีกองค์ความรู้ที่ผู้เขียนจำได้แม่นเกี่ยวกับยันต์ที่สักด้วยน้ำหมึกกับน้ำมัน จะตากันเฉพาะการมองเห็นด้วยตาเปล่า แต่พุทธานุภาพไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน มีทั้งอยู่ยงคงกระพันชาตรี แคล้วคลาดจากศัตรูและอันตรายเปี่ยมด้วยเมตตามหาเสน่ห์จากเพศตรงข้าม ป้องกันภูตฝีปีศาลตามรังควานและยังเป็นสิริมงคลแก่ตัวเองด้วย....

ยันต์มีพุทธานุภาพและความขลังความศักสิทธิ์นานับปการไม่เหมือนกัน โดยภาพรวมแล้วเป็นยันต์ที่ให้คุณแก่ผู้ที่มีไว้บูชา ส่วนผู้ใดที่คิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมที่จะมียันต์เหล่านี้ไว้ควรหลีกเลี่ยงเสียเพื่อตัวของท่านและครอบครัว หาไม่แล้วจักเกิดเภทภับในทางอัปมงคลเกิดข้นไม่ช้าก็เร็ว ถ้าไม่เชื่ออย่าหลบหลุ่ หาไม่แล้วท่านจะเผชิญหน้ากับสิ่งลี้ลับมาเยือน โดยที่ท่านไม่รู้ตัวกับการมาของสิ่งอัปมงคลนี้


ขอตัวไปนอนก่อนค่ะ
แล้วจะแวะมาเล่าใหม่ :d

 

ยังไม่นอนอีกหรือครับคุณอั๋น

 

ก็ว่าจะนอนเหมือนกันครับ แต่แอบมาดูสักหน่อย

 

ผมเก็บรุ่นละองค์ บางรุ่นก็ 2 องค์ มีประมาณ 50 องค์หรือรุ่นเนี่ยล่ะครับ

บางรุ่นในหนังสือก็ไม่มี แต่ผมจะเก็บตามหนังสือ(ถ้ามี)ครับ

องค์ที่แพงที่สุดที่เก็บของหลวงพ่อยิด สมัยโน้น 500 ถูกสุด 50 ครับ

 

อันนี้องค์เล็กๆ ท่านว่ากันงูได้ ไอ้เรากลัวงู ก็เลยรีบรับมาครับ

 

อ้าวไปซะแล้ว ไปก่อนผมเสียอีก