พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

นู๋ฝนจ๋า..าา คืนนี้ไม่ต้องแวะไปหาน้า..าา
เมื่อคืนนอนร้อนทั้งคืนเลย แอร์ก็ไม่เสีย
แต่ทามมายร้อนจังฮู้...ตื่นมาแต่เช้า
เพราะนอนไม่หลับ

วันนี้ไม่มีโปรแกรมจร้า..าา

 

วันนี้ขอลาด้วยนิทานก่อนนอนคร้า...ไม่ไหวเลย..วันนี้เมาหมัด
ลอกเค้ามาน้า..าา อย่าพากันเก็บไปฝันล่ะ...บ้ายบาย

การเดินทางของความรัก

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน
ทั้งความสุข ความเศร้า ความรู้และอื่นๆ รวมทั้งความรัก

วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม ดังนั้นทั้งหมดจึงเตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย

เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ
ความรวยแล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า...
“ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันน่ะ เต็มไปด้วยทองและเงินแล้วมันไม่มีที่ให้คุณ”

ความรักจึงตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม
“ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย”
“ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรักคุณน่ะเปียก อาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย”

ความเศร้าได้พายเรือผ่านมาความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก
ความเศร้าตอบว่า
“โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ”

ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน
แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรัก เพราะมัวแต่กำลังสุข

ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง”
เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง

ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากจนลืมถามชื่อว่าใครเป็นผู้ใจดีคนนั้น
เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา

ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อคนแก่คนนั้นความรักจึงถามความรู้และคนแก่คนอื่นๆ
“ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน” ความรู้ตอบว่า “เวลา”

ความรัก “แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันล่ะ ?”
ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า

“ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหนน่ะสิ”

 

มะช่ายหนูแล้วอ่าม้างงง >.<"
เมื่อคืนฟ้าร้องท้างคืนเลยอ่า หลับๆ ตื่นๆ แถมกำลังหลับป้อชายก็เรียกอีก -.-"
ป้อชายโทรจิตมานะขอรับ .... นอนคนเดียวกะนก 1 ตัวน่ะครับ แฮร่ๆๆๆ >.<

 

ฉงฉัย...วันนี้ท่านอา...คงจะจำศีลเนอะ...ว่าป่ะพี่น้อง

 

ว้าวจะรออ่านนะค่ะ ฟ้ามุย

 

หายไวๆๆนะค่ะน้องฝ้ายก็ทำท่าจะป่วยอีกแล้วเหมือนกันเพิ่งหายมาสี่วันแล้ว อิอิ

 

มีเรื่องรบกวนพี่ๆๆและเพื่อน ทั้งในกระทู้ และ ท่านทั้งหลายที่เขามาอ่านค่ะ
ขอรบกวนนิดหนึง ใครพอรู้ว่า น้ำยาที่ใช้ทำให้วัสดุแข็งขึ้น ที่เป็นแบบแช่น่ะค่ะ พอดีมีพระอาจารย์ท่านอยากได้แต่ไม่รู้จะไปหาซื้อได้ที่ไหน แต่ไม่ใช่น้ำยาประสานทองนะค่ะ รบกวนด้วยค่ะ ท่านใดรู้บอกด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

สู้สู้เน้อ...เราต้องไม่ยอมแพ้...หายแล้วค่อยซ่าต่อ อิอิ
(ช่วงนี้ภูมิแพ้กำเริบนิดหน่อย อากาศเปลียนแปลงบ่อย เซ็งเลย)

 

สวัสดีจร้า..าาา วันนี้วันสุขน้า...าาา
นู๋ฝน คุณฑศพล มิกกี้ และพี่รั้ง หลับสบายดีมั้ย?
ขอเปิดกระทู้ด้วยภาพงามจากปยานาคคร้า..าา

ฮัลโหลลลลล..มิกกี้ อยู่หนายยยย..???

 

พญานาคงดงามมากค่ะ

 

มิกกี้ ไม่มีเรื่องเล่าให้อ่านกันบ้างหรือ...รออ่านหนอ...

 

สวัสดีค่ะ น้องรวัสสรร
องค์จะลงเหรอ ผะอืดผะอมน่ะ ไปทำอารายมา...าา
ระวังจะโดนแฝงน้า...าา พี่ไม่เคยมีสภาวะแบบนี้จร้า..าา

นอกจากขนลุกซู่ซ่า ตั้งแต่ช่วงแขนมาถึงกลางศีรษะ
บางทีก็วาบอยู่ที่กลางอก ลักษณะนี้ จะมีใครมาหา
หรือมาอนุโมทนาบุญ

เวลาที่สวดมนต์ หรือนั่งฟังเสียงสวดมนต์
หรือกำหนดภาวนา ระลึกถึงครูบาอาจารย์ก็จะมีสภาวะ
สัมผัสว่าท่านรับรู้ ส่งญาณมา อย่างเนี้ย
แสดงท่าทางแปลกๆ ก็ไม่เคยเป็นนะ เห็นแต่คนอื่นเค้าเป็นกัน
พี่จะปกติ อาการทางกายมีเพียงขนลุกแล้วก็วาบ
เห็นแสงระยิบระยับ ออกมาจากกายของตัวเอง ระยะ 1 ฟุต

 

หลังจากตั้งหน้าตั้งตาเที่ยวเมื่อคืนก่อน แล้วโดนเทศนา...เมื่อคืนก็ฝันไปว่า..
วิ่งกระหืดกระหอบไปสอบอีกแล้ว ทั้งๆ ที่ไม่ฝันแบบนี้นานแล้วนะ :''(

 

สวัสดี ท่านประธาน และเพื่อนธรรมทุกท่านค่ะ

กลับมาแล้วค่ะช่วงนี้ชีพจรลงเท้าจริงๆ ตามที่ ท่านประธานเคยบอกไว้
โดยส่วนใหญ่ไม่ทราบล่วงหน้า ..แต่พอไปแล้วก็เข้าใจในเรื่องที่ต้องทำ

ขอขอบคุณ เพื่อนๆและน้องๆ ที่หลังไมค์มาแสดงความห่วงใย และให้กำลังใจ
กันด้วยดีเสมอ พี่มีพลังและกำลังใจที่แข็งแรงดีค่ะด้วยว่ามีภาระที่ต้องทำจึง
อ่อนแอและยอมแพ้ไม่ได้ ...พี่ขอโมเมตอบน้องพร้อมๆกันหน้าจอเลยนะคะ

 

ว้าว..พี่รั้งมาแล้ว ต้องมีเรื่องเล่าหนุกๆ มาฝากน้องๆ แน่เลย...ชิมิ

 

มาปูเสื่อรอพี่รั้งแต่เช้าเลยค่ะ (ท่านประธานแอบลาพักร้อนโดยไม่บอกใครเลยอ่ะ..ฟ้องพี่รั้งซะเลย อิอิ)

 

บางที สิ่งที่น้องสัมผัส เป็นไปได้ว่าสถานที่นั้น
มีวิญญาณที่ต้องการส่วนบุญอยู่หนาแน่นมาก
ก็เลยทำให้รู้สึกอึดอัดเวียนหัวและผะอืดผะอมค่ะ
ลองแผ่เมตตา ก่อนนั่งสมาธินะคะ

 

มีเสียงที่ได้ยินมา ..." จงหาความสงบ ในที่เงียบสงัดได้ ถือว่าดี

" หากหาความสงบในที่ที่มีความสับสนวุ่นวายได้ ถือว่าดีกว่า "

ช่วงที่ไปพักที่กรุงเทพ ได้ยินเสียง และมีผู้มาเยือนในฝัน มาสอน
หลายๆอย่างเกี่ยวกับ..กับวิถีแห่งธรรม..

จนเกิดความสงบได้ ..ในที่ที่ สับสนซึ่งจะดีกว่าจริงๆค่ะ..มีเสียงมาบอกว่า
ให้ไปที่ แม่น้ำเจ้าพระยา ฉันเลยเดินทางจากที่พัก ไปที่ท่าพระจันทร์
แวะดูรายทาง ผู้คนที่เดินผ่านไปมา..และในใจก็ฉุกคิคว่ามาแล้วควร
ข้ามฝั่งไปที่ รพ ศิริราชดีกว่า..

 

ฉันขึ้นเรือเพื่อข้ามฟากไปที่ ท่าน้ำ ศิริราช โดยปกติแล้วเป็นคนที่กลัว
การนั่งเรือ ทุกชนิด ยกเว้น เรือสำราญที่มีขนาดใหญ่..ในใจนั้นเวลา
นั่งเรือหรือเดินทางมักจะ ท่องคาถา " อิทธิ ฤทธิ พิกานัง ทัสสะวานะตัง"

ท่องตลอดเวลา ..ในน้ำนั้นเกิดเกลียวคลื่นจากที่เรือแล่นสวนทาง กระแทกน้ำ
กระจาย ช่างน่ากลัวนัก พลันสายตา ฉันก็มองเห็นบางอย่างที่สายน้ำ.

ดวงตาแดงกร่ำ คู่หนึ่งที่อยู่ในน้ำเฝ่ามองดู ด้วยสายตาดุดัน น่าเกรงขาม
ฉันเอามือปิดหน้าด้วยความกลัว ไม่มองไปที่น้ำอีกเลย..มีคำถามมากมายในใจฉัน

" ใคร" มาทำอะไรที่นี่... มีเสียงโต้ตอบมาทางจิต ...

" ฟ้าเป็นของท่าน พญาครุฑ ...น้ำ เป็นของเรา "

เราทั้งสองมาเพื่อ ปกป้องคุ้มครอง ...

" ธ. ผู้ทรงธรรม ของแผ่นดิน " ...

น้ำตาแห่งปิติ เริ่มไหลรินออกมาห้ามไม่อยู่

( หากมีคุณความดี ที่นำมาเสนอต่อมนุษย์ได้รับรู้ ขอยกความดีนี้ให้ กับ
มวลเหล่า พญาครุฑ และเหล่า พญานาคทั้งปวง ทุกสายน้ำ..

หากว่า นำมาเสนอแล้วเกิดข้อครหา ติฉิน ขึ้นมา ข้าพเจ้าขอ
รับไว้แต่เพียงผู้เดียว)

 

แวะเมืองบาดาลทีไร ขนลุก แน่นหน้าอกขึ้นมาทันที โอ้ยกลิ่นธูปก้อมา เค้าเป็นไรเนี้ย !!!!
คุณนุ๊ก ตอบด้วยคร่ายปล่อยพิษใส่เค้านิ