พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

เหมือนกันเลยค่ะ ในห้องน้ำ ไม่รู้ไปหาอะไรกินกันในนั้น ... ใต้อ่างล้างหน้าเลยค่ะ พอเราล้างหน้าก็ไหลตามน้ำกันออกมาเชียว -*- ...

พอสีแดงไป สีดำมา แล้วก็ตัวเล็กๆสีน้ำตาล 555+ เหนื่อยเลยค่ะ จนต้องเอาสก็อตเทปสีดำๆ ไปปิดทางเข้าออก จากนั้นก็หายหน้าหายตากันไปค่ะ สงสัยไปหาทางออกที่อื่นกันได้แล้วมั้งคะ

 

ใครทำดีก็คงจะทำให้ร่ำรวยเงินทองนะคะ แต่ถ้าทำไม่ดี อย่างน้องชายตอนเด็กๆยังไม่ประสีประสาไร ไปฉี่ใส่จอมปลอกเข้า เชื่อมั๊ยอวัยวะเพศบอมฉึ่งเลยอะ ต้องไปทำพิธีขอขมาถึงจะหายบวม ไม่เชื่อก็ต้องเชื่ออาถรรพ์จริงๆๆ

 

วันนี้...งานเข้าทั้งวันเลย ไม่มีอารมณ์แระ ขอพักใจสักครึ่งชั่วโมงน้า..าา

อย่าคิดมากค่ะ มดมันหนีน้ำ ให้สังเกตมดนะ ถ้าจะเกิดพายุหรือน้ำท่วมใหญ่
ปีที่เกิดซินามิ ที่บ้านพี่..มันขึ้นมาทำรังเป็นจอมปลวกเลยคร้า..าา กองย่อมๆ
มดมันมีสัมผัสพิเศษเกี่ยวกับน้ำ

เคยดูหรือเปล่า ก่อนฝนจะตกมดจะเดินกันเพ่นพ่าน อพยพเข้ามาอยู่ในบ้าน
เพราะมันได้กลิ่นฝน

 

พักใจเสร็จแล้ว ก็กลับมานะคะ....

 

เราไม่ฆ่ามดนะ แต่ก็ไม่จริงซะทีเดียว ประจานตัวเองอีกแระ
ตอนที่ไปบวชชีพราห์ม ที่สิงห์บุรีอ่ะ สมัยนั้นยังเป็นชนบท ท้องนา
วัดก็ไม่มีห้องอาบน้ำ ห้องส้วม ใช้สังกะสีมุง 4 ด้าน กั้นฉากแล้วก็มีไม้พาด
อันนี้เค้าเรียกว่า "เว็จ" นะ 7 วันเราไม่เคยเข้าเว็จเลย เพราะเห็นแมลงวันหัวเขียว
ตัวเป้งๆ บินกันว่อน ไม่รู้่ว่าอยู่ได้ยังไงโดยไม่ถ่ายเลย 7 วัน ส่วนห้องน้ำก็จะมี
ตุ่มแดงใบใหญ่ๆ วางอยู่กลางทุ่งเรียงราย ชาวบ้านก็จะพากันหิ้วน้ำมาใส่ไว้ให้
ผู้ปฏิบัติธรรมอาบ ก็ยืนอาบกันกลางแจ้นั่นแหละ นุ่งผ้าถุงนะ

วันหนึ่ง ขณะที่ยืนอาบน้ำอยู่ มดไม่รู้มาจากไหน มดแดงมดคันไฟซะด้วยจิ
เราไม่เห็นมัน คงไปเหยียบโดนรังของมัน มันก็พากันขึ้นมากัดที่เท้า รู้สึกคัน
ตอนที่อาบน้ำ สัญชาติญาณนะ พอเจ็บๆ คันๆ ปุ๊บ ก็ใช้เท้าอีกข้างถูเท้าข้างที่คัน
โดยไม่ได้ดู พอก้มไปดูว่าอะไร เท่านั้นเอง มันคงตายไปหลายสิบตัวแระ ตกใจจิ
ศีลฉานนนนขาดซะแล้ว รีบออกจากบริเวณนั้นทันที

ทุกวันนี้ เวลาเดินก็เลยต้องก้มมองทางว่ามีมดหรือเปล่า

 

งานเดียวกับเพื่อนหนูป่าวคะพี่?..555++ (เหมือนเพื่อนหนูเลยค่ะ เพื่อนหนูก็เห็นงานเข้า เห็น หงุดหงิด งุ่นง่่าน ท้างงวัน.. อิอิ.)

ทักทายยามเย็นจร๊าา..วันนี้อากาศที่บ้านหนูอึมครึ้ม เหมาะแก่การนอนฟังเพลงมากเรยยยยย..งานการไม่ต้องทำ สบายจริงๆ (พูดเรื่องมด มีเรื่องเล่าค่ะ มันน่าแปลกใจ หนูพักอยู่คอร์ตใช่ป่าว?? ทีนี้ตอนมาอยู่ใหม่ๆ วางอะไรไว้ แป๊บเดียวมดขึ้นแหล่ะ เป็นที่น่ารำคาญมากๆ(เพราะปกติเป็นคนขี้รำคาญอยู่ด้วย555+) จนหนูนึกหาวิธี.. เลยลงทุนซื้อน้ำตาลมา1ถุง ฉีกปากถุงให้กว้าง เอาไปวางหลังระเบียงห้อง กล่าวว่า(หัวเราะ) เจ้ามดน้อยเอ๋ย..เจ้าอย่าเบียดเบียนเราเลย จงเดินทางมากินซ่ะที่นี่ให้อิ่มหนำสำราญเถิด เราวางไว้ตรงนี้นะ เชิญจร๊าา มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ ตั้งแต่นั้นมาไม่ว่าจะวางอะไร(แม้แต่ขนมหวาน) ก็ไม่เคยปรากฏเจ้ามดน้อยมาสร้างความรำคาญให้อีกเลย..555+++(แปลกแต่จริง)

ปล. เล่าเรื่องเดียวกันหรือเปล่าไม่ทราบนะคะ? แต่อยากเล่าให้ฟัง...

 

ปลวกมีทั้งที่ดี ก็มีไม่ดีก็มี อย่างปลวกไม่มีพิษ
เวลาเราไปโดนตัวมานก็ไม่เป็นอะไร แต่ถ้าปลวก
พิษเราเวลาเราโดนจะเป็นผื่นคัน ย้ายที่คันได้ด้วย
แล้วบางรายอาจจะโดนอาถรรพ์ปลวกเล่นเอาด้วย
ครูบาอาจารญบอกให้ถ้าโดนก็ต้องอาบน้ำมนต์ถอน
แล้วก็ไปขุดมันออก มีวิธีที่ปู่ครูบาอาจารย์สอนมา
คือ....

เอาเสียม หรือจอบ มาตั้งนะโม 3 จบแล้วท่องคาถา

สัพพัง แล้วช่วงที่ท่องให้เขียนยันต์แบบเลข 8 ที่ด้ามแล้วเป่า
ทำสามครั้งแล้วขุดลงไป มันจะถอนออกหมด

พระคาถานี้ปู่ท่านสอนมาขอบารมีปู่โสล่งลายประสิทธิ์ประสาทแล้วคุ้มครองครับ

ส่วนถ้ามีปลวกขึ้นบ้านไม่ดีหรอกเราไม่รู้ว่าดีไม่ดีก็ถอนออกไปจะดีกว่าครับ....

ใครมีอะไรจะเพิ่มเติมก็สอนกันมานะครับ......

 

เอาภาพงูกับจอมปลวกมาให้ดูแก้เหงา...มันตายแล้ว..ตายโดยพันรอบจอมปลวก

 

เรื่องเดียวกันคร้า..าา หนูมาดี ใจดีน้า..าา เลี้ยงด้วยความหวาน ชีวิตจะได้ไม่เจอความขม อานิสงค์แรงนะเนี่ย

 

แรงไม่แรงก็....นะ..555+++ (จริงๆแล้วสรรพสิ่งล้วนต้องการความรัก ความเอาใจใส่ ไม่เว้นแม้แต่มดกะจิ๊ดริดตัวน้อยๆ หนูคิดว่าางั้นนะ หนูอาจจะนิสัยไม่ดีในสายตาประชาชน แต่จิตใจนางงามค่ะ.เฮี๊กกๆ (ชมตัวเองหน่อย ไม่มีใครชม อิอิ)

 

ยังไม่เคยทำค่ะ เราไม่เชื่อเรื่องเหล่านี้นะ แล้วเราก็ไม่ฆ่าด้วย
ที่บ้านมันแทะประตูห้องนอนเราเป็นบานๆ เลย หนังสือเรามันกินกันจนหมด
เราทำแค่กวาดมันออกไปจากบ้าน กวาดลงถังขยะ

บ้านเรือน...ถ้ามีคนดูแลทำความสะอาดเป็นประจำ ทั้งมดและปลวกมันคงไม่ขึ้นหรอกค่ะ
ที่บ้านเราเหมือนไม่มีคนอยู่ เพราะทุกคนต่างก็ทำงาน เช้าก็พากันออกไปหมด
กลับเข้ามาก็มืดค่ำ มีแต่ป้อจาย มีเราเป็นแม่หญิงอยู่คนเดียว ก็เลยสวยที่สุดใน
บ้าน อิอิ

แต่แม่หญิงคนเดียวในบ้าน ก็เหมือนหัวหน้าครอบครัว เพราะดูแลทุกเรื่องทั้งใน
บ้านและนอกบ้าน ตัดสินใจทุกเรื่องในบ้าน ประตูไม้ วงกบไม้ ตอนนี้ก็ต้อง
เปลี่ยนวงกบเป็นพีวีซี มันจะไปแอบอยู่ในบัว ก็อยู่กันไป แต่บอกว่ากินกันให้อิ่ม
นะ อยากแทะตรงไหนก็แทะไป อย่ามาแทะหัวฉานก็พอ (บอกในใจนะ)

แต่ตอนนี้ไ่ม่ได้อยู่บ้าน แต่สั่งให้คนที่อยู่ที่บ้านดูแลเรื่องความสะอาดเป็นพิเศษ
วันไหนที่เรากลับเข้าบ้าน อย่าให้ได้เห็นความไม่เป็นระเบียบ สกปรกเลอะเทอะ
แล้วกัน เราเป็นคนที่โกรธยาก โมโหยาก ถ้าโกรธหรือโมโหไม่พูดเลย แต่จะหยิบ
แล้วโยนทิ้งทันที ไม่เคยเสียดาย เพราะมันรก ชอบอยู่บ้านโล่งๆ อากาศถ่ายเท
สะดวก มีแสงสว่างสาดส่องทะลุจากหน้าบ้านไปหลังบ้านได้ เพราะเราชอบแสง
แดด

 

เราอาจจะหัวโบราณในบางเรื่อง เช่น เรื่องการรักนวลสงวนตัวของผู้หญิง
การถูกเนื้อต้องตัว จับมือถือแขนในที่สาธารณะ เพราะเราเป็นอย่างนี้

แต่เรื่องความเชื่อและพิธีกรรมต่างๆ เราจะพิจารณาเป็นเรื่องๆ ไป
โดยดูที่เหตุและผลตามความเป็นจริง ไม่ใช่เชื่อโดยไม่มีเหตุมีผล
หรือที่เีรียกว่าเชื่อตามๆ กันมา

 

ถ้าถามว่าบาปก็ใช่นะครับ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมองก็คือ
ปลวกมันกินได้กระทั่งปูนดังนั้นถ้ามันเจาะได้โครงสร้างบ้านก็
จะเสียสมดุลย์ไปด้วย ก็นานาจิตตังครับแค่เล่าสู่กันฟัง

บ้านผมก็ขึ้นก็ได้แต่ฉีดยาไม่ให้ลามอย่างเดียว.....

 

แหม..อย่าพากันคิดว่าดีเลิศประเสริฐศรีซะล่ะ ถ้าเราทันสติ...เราก็ไม่ฆ่า
กรรมปาณาติบาตใ้ห้ผลรุนแรงมาก มดกัดเราก็ปัดออก ไม่บี้มด
เหตุที่ไม่ฆ่า เพราะว่าได้ฆ่ามามากแล้ว ฮ่าฮ่า...ตอนเด็กๆ ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเป็นว่าเล่น
เพราะยังไม่รู้ คิดแค่ความสนุก...สะใจ

สมัยที่ัยังเล็ก เราไม่มีของเล่นเหมือนคนอื่นหรอก พ่อทำงานคนเดียว
แม่เป็นแม่บ้าน ลูกเล็กๆ 4 คน พวกเรากินข้าวคลุกปลาทูบ้าง คลุกไข่ต้มบ้าง
อย่างนี้ทุกวัน เงินทุกบาทใช้จ่ายอย่างมีคุณค่า เรื่องที่่ว่าจะซื้อของเล่นให้ลูก
ไม่มีหรอก เราก็ต้องหาของเล่นตามธรรมชาติ เช่น ใบไม้ ต้นไม้ ตั๊กแตน
จิ้งหรีด (ดูบ้านนอกเนอะ) เล่นดิน เล่นหิน

เอาดินมาปั้นเป็นตุ๊กตา เอาหินมาเล่นหมากเก็บ หรือทอยเส้น หน้าบ้านเรา
มีบ่อน้ำที่อุดมสมบูรณ์ มีต้นบอน มีต้นกก มีแมลงปอ มีตั๊กแตน พวกพี่ๆ จะ
ไม่ค่อยเล่นกับเรา เค้าจะไปเล่นกันเพื่อนวัยเดียวกัน ส่วนน้องก็ยังเล็ก ยังไม่
อดนม เราต้องเล่นคนเดียว เราก็จะไล่จับตั๊กแตนบ้าง มันก็จะกระโดดหนี
มันกระโดดเร็วมาก เราจับไม่ค่อยทัน นั่นมันยิ่งทำให้เราโมโห พอเราจับมันได้
เราจะหักขาหลังมันทันที แล้วก็ปล่อยมันไป เหมือนลงโทษมันว่าทีหลังอย่าดื้อ
กับเรา ตัวไหนที่เราจับได้ง่ายๆ เราก็จะไม่หักขามัน แค่จับมาดูแล้วก็ปล่อย
แมลงปอก็เหมือนกัน จับมาดูแล้วก็ปล่อย บาปบริสุทธิ์ที่ทำประจำคือ หักขา
ตั๊กแตน

ปลาหางนกยูง เราจะช้อนเล่นทุกวัน ช้อนได้ก็ดีใจแล้วก็ปล่อยไป ช้อนไม่ได้
ก็จะคอยจ้องช้อนจับให้ได้ ตัวเมียมันจะท้องป่อง อ้วนๆ เราก็สงสัยว่าทำไม
ท้องมันถึงใหญ่ อยากรู้อ่ะ ก็มันเด็กอ่ะนะ ขี้สงสัย เราช้อนมาแล้วเราก็เอาเข็ม
แทงที่ท้องมัน เพราะอยากรู้ว่าในท้องมันมีอาราย..พอแทงท้องมัน ลูกเล็กๆ
ของมันก็ไหลออกมา เห็นแค่นั้น ก็ตกใจซิ เราทำร้ายสัตว์อีกแล้ว รู้สึกบาปมาก
เลิกเลย ไม่จับมันอีกแล้ว ส่วนปลาหมอเนี่ย เราเห็นใครๆ เค้าก็พากันตกปลา
แล้วสนุกสนาน มีเพื่อนพูดคุยในเรื่องเดียวกัน เอาบ้างซิ...หาเบ็ดหาเหยื่อคือ
ไส้เดือน หาง่ายมากแค่ยกตุ่มน้ำขึ้น ก็จะมีไส้เดือนหยุบหยับ จับมาเป็นเหยื่อ
เกี่ยวเบ็ด พร้อมกระป๋องใส่น้ำใบเล็กๆ ลองดูดิ เผื่อว่าจะตกได้บ้าง (อยากเก่ง)
พอตกได้ สาวสายเบ็ดขึ้นมา เห็นตะขอเบ็ดที่เกี่ยวปากปลาจนปากฉีก เลือดไหล
รู้สึกเจ็บแทนมันเลย อุย..ยยย ถ้าเป็นปากเรา จะเป็นยังไงเนี่ย ค่อยๆ แกะเบ็ด
ออกจากปากปลา แล้วปล่อยมันลงน้ำไป สงสารจับใจพร้อมรู้สึกผิด ขออโหสิกรรมกับมันในใจ นับตั้งแต่นั้นไม่เคยตกปลาอีกเลยค่ะ

 

ที่นำเรื่องบาปของตัวเองมาประจาน (เล่า) ให้อ่านกันเนี่ย ไม่ใช่อะไรหรอก
คนเราถ้าไม่เคยทำเลว ก็จะยังไม่เข้าใจว่าดีนั้นเป็นอย่างไร ก็จะรู้แค่ในตำรา
หรือที่ฟังๆ กันมา เชื่อตามๆ กันมา มันไม่เข้าไปในใจ

ดังนั้น มันก็เลยยังดีๆ ชั่วๆ กันอยู่ แต่เราเองทำทั้งสองสิ่งคือ ทั้งดีและชั่ว
สุดท้ายเราก็เลือกที่จะทำดีอย่างเดียว แต่ไม่ติดดี ทำแล้วไม่เบียดเบียนใคร
ไม่เบียดเีบียนตัวเอง สิ่งสำคัญ นั่นคือมองธรรมชาติให้เห็นธรรมชาติ มอง
ให้เห็นแก่นของมัน อย่าทำแค่เพียงลูบๆ คลำๆ แล้วมาเีถียงกัน เหมือนคน
ตาบอดคลำช้าง...ซะล่ะ

 

เล่านิทาน เรื่อง จอมปลวก ต่อดีกว่า

จอมปลวกมีความหมายในหลักธรรมอย่างไร

จอมปลวก หมายถึง กาย
ที่มาของคำนี้มาจากปริศนาธรรมของท้าวมหาพรหมที่ให้แก่สหายเก่าในอดีตชาติที่มาเกิดเป็นพระกุมารกัสสปะ

พระกุมารกัสสปะ

1. ธิดาเศรษฐีออกบวช
เศรษฐีในกรุงราชคฤห์ตระกูลหนึ่งมีธิดาคนเดียว ธิดาคนนี้บอกบิดามารดาเสมอตั้งแต่ยังเป็นเด็กว่าเธออยากบวช แต่บิดามารดาไม่อนุญาตเพราะเธอเป็นธิดาคนเดียววันหน้าต้องดูแลทรัพย์มรดกของ ตระกูล เมื่ออ้อนวอนบ่อยๆ แต่ไม่ได้รับอนุญาต เธอจึงตั้งใจว่าวันหน้าออกเรือนมีสามีแล้วจึงค่อยขออนุญาตจากสามี

ต่อมาธิดาเศรษฐีได้ออกเรือนมีสามี วันหนึ่งมีงานนักขัตฤกษ์ หญิงชาวนครส่วนมากประดับร่างกายสวยสดงดงามและลูบไล้ร่างกายด้วยของหอม ออกมาเที่ยวงานนักขัตฤกษ์ แต่ธิดาเศรษฐีทั้งไม่ประดับร่างกาย ทั้งไม่ประพรมของหอม นางออกมาเที่ยวด้วยการแต่งกายตามปกติ

สามีถามนางว่าเหตุใดไม่ประดับร่างกายให้สวยงามเหมือนหญิงอื่น
ธิดาเศรษฐีตอบว่า ร่างกายนี้ไม่ได้สวยเหมือนแก้วมณี ไม่ได้หอมเหมือนดอกบุณฑริก ดอกโกมุท หรือดอกอุบลเขียว แต่เป็นที่รวมของคูถมูตรและของไม่สะอาด ประโยชน์อะไรที่จะต้องประดับประดาร่างกายอันสกปรก ซึ่งในที่สุดก็จะกลายเป็นซากศพต้องนำไปทิ้งในสุสานให้สุนัข นก กา แร้ง และหนอนเคี้ยวกิน

สามีฟังคำภรรยาสาวดังนั้นจึงบอกว่า เธอเห็นโทษของร่างกายอย่างนี้แล้วก็น่าจะออกบวชนะ ธิดาเศรษฐีได้โอกาสบอกว่า ดิฉันอยากบวช ถ้านายอนุญาตดิฉันก็จะบวชวันนี้เลย

สามีอนุญาตให้เธอบวชได้ และยังจัดขบวนใหญ่พาภรรยาไปบวชด้วย โดยไปบวชในสำนักภิกษุณีในฝ่ายของพระเทวทัต ซึ่งครั้งนั้นธิดาเศรษฐีไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่าเธอได้เริ่มตั้งครรภ์แล้ว

 

2. กุมารกัสสปะ
หลังจากบวชแล้วไม่นานครรภ์ของภิกษุณีก็ใหญ่ขึ้น ภิกษุณีรูปอื่นรู้ว่าเธอมีครรภ์ต่างพากันตำหนิว่าเธอผิดศีลและไปเล่าให้พระ เทวทัตฟัง พระเทวทัตกลัวจะเสียชื่อเสียงสำนัก จึงตัดสินให้ภิกษุณีสึก

เมื่อถูกตัดสินให้สึกภิกษุณีไม่ยอมสึก บอกว่าข้าพเจ้ากว่าจะได้บรรพชานั้นยากยิ่งนัก ท่านทั้งหลายอย่าทำให้การบรรพชาของข้าพเจ้าเสียหายเลย ข้าพเจ้าไม่ได้บวชเพื่อพระเทวทัต พระเทวทัตไม่ใช่ศาสดา เมื่อข้าพเจ้าบวชในสำนักของพระศาสดาก็ขอให้พระศาสดาทรงตัดสิน ท่านทั้งหลายจงพาข้าพเจ้าไปเฝ้าพระศาสดาเถิด

ภิกษุณีทั้งหลายจึงพาภิกษุณีผู้มีครรภ์เดินทางจากราชคฤห์ไปกรุงสาวัตถี สิ้นระยะทาง 45 โยชน์ เข้าเฝ้าพระศาสดาที่เชตวันมหาวิหารกราบทูลเรื่องราวให้ทรงทราบ

พระศาสดาทรงทราบว่านางภิกษุณีนี้มีครรภ์ตั้งแต่ยังเป็นคฤหัสถ์ แต่เพื่อจะปลดเปลื้องถ้อยคำครหาของคนอื่น จึงรับสั่งให้เชิญพระเจ้าปเสนทิโกศล ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ท่านจุลอนาถบิณฑิกเศรษฐี นางวิสาขามหาอุบาสิกา และสกุลใหญ่อื่นๆ มาเป็นพยาน โดยให้พระอุบาลีเถระชำระความ

พระอุบาลีเถระเชิญให้นางวิสาขาเป็นผู้สอบสวนอธิกรณ์ นางวิสาขาให้ล้อมม่านบังสายตาจากคนภายนอกแล้วตรวจดูภิกษุณี โดยเริ่มจากดูมือ เท้า สะดือ และท้อง พร้อมกับนับเดือนนับวัน ไล่เรียงแล้วทราบว่านางมีครรภ์ก่อนแล้วจึงมาบวช จึงแจ้งให้พระเถระทราบ

พระอุบาลีเถระทราบความแล้วจึงประกาศรับรองว่าภิกษุณีบริสุทธิ์ ภิกษุณีจึงได้อยู่พำนักที่กรุงสาวัตถี เมื่อครบกำหนดแล้วนางก็คลอดทารกเป็นชาย

วันหนึ่ง พระเจ้าปเสนทิโกศลสดับเสียงทารกจากสำนักภิกษุณี ดำริว่าภิกษุณีไม่ควรมีภาระเลี้ยงดูทารก ดำริแล้วจึงทรงรับทารกไปให้แม่นมในราชมณเฑียรเลี้ยงดู ให้ตั้งชื่อกุมารว่า กัสสปะ แต่คนมักเรียกว่า กุมารกัสสปะ เนื่องจากพระราชาเป็นผู้บำรุงเลี้ยงดู

พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงชุบเลี้ยงกุมารกัสสปะจนมีอายุ 7 ขวบ จึงพาไปบรรพชาเป็นสามเณร เมื่อพระศาสดาทรงเรียกหาสามเณรกัสสปะ พระองค์จะทรงเรียกว่ากุมารกัสสปะให้รู้ว่าเป็นกัสสปะองค์เด็ก นับแต่นั้นมาแม้ท่านจะมีวัยสูงขึ้นเป็นพระเถระผู้ใหญ่แล้วภิกษุและคนทั้ง หลายก็ยังติดปากเรียกท่านว่า พระกุมารกัสสปะ

 

3. ปริศนาจอมปลวก
เมื่ออายุย่าง 20 ปี พระกุมารกัสสปะก็ได้อุปสมบทเป็นภิกษุ แต่ภิกษุอื่นพากันสงสัยไปทูลถามพระศาสดาว่าอุปสมบทได้หรือไม่เพราะอายุหย่อน 20 ปี พระศาสดาตรัสว่าได้ เพราะให้นับอายุตั้งแต่มีจิตมีวิญญาณมาอยู่ในครรภ์มารดา นั่นคือนับอายุ 20 ปี รวมทั้งเมื่ออยู่ในครรภ์มารดาด้วย

หลังจากอุปสมบทเป็นภิกษุแล้ว พระกุมารกัสสปะได้ปลีกตัวไปบำเพ็ญสมณธรรมอยู่ในป่าอันธวัน ครั้งนั้นท้าวมหาพรหมจากสุทธาวาสพรหมโลก สหายเก่าครั้งบวชเป็นภิกษุบำเพ็ญสมณธรรมร่วมกันบนยอดเขา ในพุทธกาลพระกัสสปพุทธเจ้า ระลึกถึงสหาย เห็นพระกุมารกัสสปะมีความลำบากในการเจริญวิปัสสนาอยู่ จึงมาแสดงตนให้เห็นและแต่งปัญหาว่า

"มีพราหมณ์ชาวชนบทคนหนึ่งพาศิษย์ไปสอนมนต์ในป่า ระหว่างทางพบจอมปลวกจอมหนึ่ง จอมปลวกนั้นกลางคืนเป็นควัน กลางวันเป็นไฟ พราหมณ์จึงบอกสุเมธมาณพศิษย์ว่า พ่อเอ๋ย จอมปลวกนี้ผิดปกติ กลางคืนเป็นควัน กลางวันเป็นไฟ เจ้าจงใช้ศัตราวุธขุดทำลายเป็น 4 ส่วน ทิ้งไป

ศิษย์รับคำอาจารย์ ใช้จอบขุดทำลายจอมปลวกทิ้งไป เมื่อทำลายจอมปลวกแล้วก็พบลิ่มสลัก อาจารย์บอกศิษย์ให้ถอนลิ่มสลักออก พอศิษย์ถอนลิ่มสลักออกจึงพบตัวอึ่ง อาจารย์บอกให้ยกตัวอึ่งออก พบมีทาง 2 แพร่ง อาจารย์ก็บอกให้ทำลายทาง 2 แพร่งนั้นเสีย ครั้นแล้วก็พบหม้อกรองน้ำด่าง อาจารย์บอกให้ศิษย์ยกออกอีก จึงได้พบเต่าตัวหนึ่ง พอยกเต่าออกจึงพบเขียงเนื้อ ยกเขียงเนื้อออกพบชิ้นเนื้อ เมื่อยกชิ้นเนื้อออกจึงพบนาค

อาจารย์บอกว่าพอแล้ว จงอย่าเบียดเบียนนาค จงนอบน้อมต่อนาค"

เมื่อแต่งปัญหาจบแล้ว ท้าวมหาพรหมก็บอกให้พระกุมารกัสสปะนำไปทูลถามความนัยจากพระศาสดา

 

วันนี้เลิกงานเร็ว แต่ฝนก็ตกหนักมากมาย รถติดตรงเยาวราช น้ำท่่วมเชียว สงสัยระบายไม่ทัน
เมื่อคืนคงมะได้ไปไหนนะขอรับ อุส่าชิ่งไปนอน แต่ก็ต้องตื่นเพราะมีคนโทรจิตมาเรียก -.-"

 

4. คำพยากรณ์
พระกุมารกัสสปะกราบทูลพระศาสดา แล้วทูลถามปัญหานั้นว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอคือจอมปลวก อะไรหนอคือกลางคืนเป็นควันกลางวันเป็นไฟ อะไรคือพราหมณ์ อะไรคือสุเมธะ อะไรคือศัตรา อะไรคือการขุด อะไรคือลิ่มสลัก อะไรคืออึ่ง อะไรคือทาง 2 แพร่ง อะไรคือหม้อกรองน้ำด่าง อะไรคือเต่า อะไรคือเขียงหั่นเนื้อ อะไรคือชิ้นเนื้อ อะไรคือนาค

พระศาสดาทรงพยากรณ์ว่า
"ดูกรภิกษุ
ข้อนี้เป็นวิธีปฏิบัติเพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย
จอมปลวกนั้น หมายถึง กาย อันประกอบด้วยมหาภูตรูป 4 นี้เอง มีความไม่เที่ยง มีอันต้องทำลายกระจัดกระจายไปเป็นธรรมดา บุคคลทั้งหลายกลางวันทำงาน ครั้นถึงกลางคืนยังนำไปครุ่นคิดอีก กลางคืนครุ่นคิดแล้ว กลางวันก็นำมาทำงานต่อ จึงเหมือนกลางคืนเป็นควัน กลางวันเป็นไฟ สุเมธะ คือ เสขภิกษุผู้พยายามหาทางหลุดพ้นอาสวะ มีพราหมณ์ คือ พระศาสดาเป็นครูฝึก โดยใช้ปัญญาเป็นศาตรา ประกอบด้วยความเพียรคือการขุด เอาลิ่มสลักคืออวิชชาเครื่องกักขังออก เมื่อมีความคับแค้นและความโกรธก็ละเสีย เพราะความแค้นและความโกรธ

เหมือนอึ่งที่ถ้าลอยขาก็ไม่อาจควบคุมตนได้ มีแต่จะถูกนกกาโฉบไปกิน

ส่วนทาง 2 แพร่ง คือ วิจิกิจฉาความสงสัย ทำให้ไม่อาจเจริญกรรมฐานได้ ต้องกำจัดเสีย

หม้อกรองน้ำ คือ นิวรณ์ 5 ที่ต้องขจัดทิ้ง

เต่า คือ อุปาทานขันธ์ 5 เหมือนตัวมีขา 4 มีหัว 1 ต้องละความพอใจความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5 นี้เสียให้ได้

เขียงหั่นเนื้อ คือ กามคุณ 5 คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ที่ตั้งแห่งความกำหนัดคอยสับเหล่าสัตว์ผู้ลุ่มหลง

ชิ้นเนื้อ คือ ความกำหนัดเพลิดเพลินในวัฏฏะ ต้องละด้วยอาศัยมรรค 8

นาค คือ ภิกษุขีณาสพผู้พ้นอาสวะแล้ว เป็นผู้ดับสนิทแล้ว เพราะได้ละเครื่องผูกเครื่องรัดทั้งปวงได้หมดจดแล้ว"

เมื่อฟังพระศาสดาพยากรณ์ปัญหาอยู่นั้น จิตของพระกุมารกัสสปะก็ยกขึ้นสู่วิปัสสนา และสำเร็จเป็นพระอรหันต์ในทันทีที่พระศาสดาจบคำพยากรณ์นั่นเอง