เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

พี่ประดู่
ผมขอส่งกำลังใจให้คุณพี่ผู้หญิง สุขภาพแข็งแรงโดยเร็ว
อาการของผมยังไม่มากเท่าไหร่ ปัจจุบันดีขึ้น
หมอที่ตรวจแนะนำให้ผมวิ่งออกกำลังเบา ๆ และแขว่งแขน
ทำเหมือนเราว่ายน้ำ วันละประมาณครึ่งชั่วโมง
ผมเริ่มทำเมื่อต้นเดือน พ.ย. 55
ตอนนี้ไหล่ขวาเริ่มดีขึ้นยกไปข้างหลังได้
ตอนก่อนผมไม่ชอบออกกำลัง ด้วยว่าไม่มีเวลา
แต่จริง ๆ แล้วเรามีเวลาแต่ไม่ทำมากกว่า
จึงสรุปได้ว่ากินยาก็แก้ป่วดได้แค่ชั่วคราว
สู้แก้ไขที่ต้นเหตุไม่ได้

 

ขอบคุณครับ

เพื่อนสมาชิกท่านใด เปลี่้ยนแปลงที่อยู่ โปรดส่งแจ้งผม PM นะครับ
ก่อนผมจัดส่ง ผมเปิดอ่านที่ละท่านทุกครั้ง

ว่าแต่รู้เหตุผลที่ใครต่อใครเรียกเสด็จฯ ท่านฯว่า "เสด็จเตี่ยฯ" กันหรือเปล่า?

ผมเคยอ่านข้อเขียน ที่หม่อมคึกฤทธิ์ ตอบปัญหาในหนังสือพิมพ์สยามรัฐ
โดยมีคำถามทำนองว่า ตนรักและศรัทธาในองค์รัชกาลที่5 มาก จึงถามว่า
"เรียกท่านว่า เสด็จพ่อฯ จะถูกต้องหรือไม่"

หม่อมฯ ท่านก็ตอบง่ายๆตามปรกติ แต่สั้นมาก "ทะลึ่ง"

หลังจากนั้นแล้ว ใครเอ่ยเรียก "เสด็จพ่อ" ให้ผมได้ยิน ผมจึงต้องรีบ "ถวายบังคม" โดยทันที

 

"ปัจจัยช่วยทำหนังสือให้พี่นิ่ม"
New Collector : 2000
spharm : 2,000 #5251
หมอเทวดา : 2,000.14 #5282
kajit 2,000.57 #5288
sa_nakorn 2,000.99 #5289
poenarak 2,000 #5298
ทิพยญาณ 2,000.18 #5299
pizzeria 2,001 #5303
เห่าดง 2,100.05 #5306
Step&Time 2,000 #5322
มรรคเวทย์ 2,050.01 (ลิง1) #5325
crane 2,021 #5320
api_suphot 2,000.09 #5324
ปัญจ 2,000 #5329
nopsena 2,060 #5337
ศนิวาร 2,109
เมฆดำ 2,000.02
วต 2,000.00
Funfun27 2,000.07
RGD 2,100.02
AKE369 2,000
มดดำน้อย 2,100.02
wewong 2,000.05
pei 2,000.7
Bee15 4,000.99
อนันตภพ 4,100.79
อภิญญา8 2,000.88
stargate 2,061
nu_wa 2,101
knurack 3,030.30
ญานธรรม 2,061.06
jaturong_tae 2,000.13
k wirat 2,000.3
คนวิเศษ 2,002
Kaan 2,000
Berial004 : 2,100
pichedv 2,002
getter 2,000.54
ธรรมจักร 2,100

รักษาสิทธ์ฯ
beleive ; เส้นทางแห่งธรรม


41 ท่านนี้แจ้งรักษาสิทธิ์แล้วนะครับ
ท่านอื่น ถ้าถึงกลางเดือนนี้(15 ม.ค.56) แล้วยังไม่แจ้งรักษาสิทธิ์ ผมยกสิทธิ์ให้เพื่อนสมาชิกท่านอื่นนะครับ

.........................
เพื่อนสมาชิกท่านอื่น ที่ประสงค์จะอุปถัมภ์ช่วยทำหนังสือให้พี่นิ่ม
อนุเคราะห์ 1,000 บาท มอบหนังสือเป็นที่ระฤก 1 เล่ม พ่อแก่ฤษีฯ 1 องค์
อนุเคราะห์ 2,000 บาท มอบหนังสือเป็นที่ระฤก 1 เล่ม พ่อแก่ฤษีฯ 1 องค์ น้ำมันแม่ทัพ+แร่เหล็กฯ 1 หลอด (สงวนสิทธิ์เมื่อครบ 50 หลอดแรก)

........................


........................
เพิ่มเพื่อนสมาชิก อนุเคราะห์หนังสือฯ
42. kwapoo 2,500.33
43. chatchai_/\_ 2,000
44. jomaker 2,050

อบต.หมู 1,000
Lee_bangkok 1,000.08

ขอบพระคุณครับ

 

ขอบคุณมากครับ ของแม่บ้านผมเป็นมากเกินกว่าจะออกกำลังกายและทำกาย
ภาพบำบัด หมอห้ามแม้กระทั่งแกว่งแขนฯ
ผมมีข่าวว่าจะบอกคุณหลายครั้งแล้วแต่ก็หลุดไปทุกที คือพระอาจารย์พยุงฯ
ของคุณ เจ้าอาวาสวัดโพธิ์เอน องค์ปัจจุบัน จะทำการหล่อพระใหญ่ ประดิษ-
ฐาน ตรงหน้าวัดด้านไต้ ถ้าจำไม่ผิดขนาดหน้าตัก ๖ หรือ ๗ เมตร จะทำพิธี
เททอง ณ วันที่ ๙ ก.พ. ๕๖ (ขนาดหน้าตักอาจจะมีหน่วยเป็นศอกก็ได้)
แม่บ้านฝากขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วง....สวัสดีครับ

 

ขอให้คุณแม่บ้าน หายไวนะครับ บุญรักษาครับ

 

สวัสดีครับพี่numthip

วันนี้ผมได้โอนเงินปัจจัยช่วยทำหนังสือให้พี่นิ่ม จำนวนเงิน 2,100 บาท
เรียบร้อยแล้วนะครับ

ขอบพระคุณครับ

 

ขอให้คุณแม่บ้าน พ่อประดู่09 หายจากอาการป่วยเร็ววันครับ

 

@คุณอาพ่อประดู่ครับ ผมขอเอาใจช่วยให้คุณอาผู้หญิง หายจากโรคที่เป็นอยู่โดยเร็ววันด้วยครับ

 

ผมโอนเงินช่วยทำหนังสือให้พี่นิ่มแล้วนะครับ
วันนี้ 14/1/56 เวลาประมาณ 16.30 น.
จำนวน 2,002 บาท...ขอบคุณครับ

 

ขอให้คุณแม่บ้าน พ่อประดู่09 หายจากอาการป่วยเร็ววันครับ

 

ขอบคุณพี่ประดู่ เรื่องพระอาจารย์พยุง
ผมไม่ได้กลับวิเศษฯ เกือบปีแล้ว เนื่องจาก ที่วิเศษมีพ่ออยู่กับพี่ชาย
และช่วงหลังพ่อก็มาอยู่กับผมเดือนเว้นเดือน เพื่อมาหาหมอที่ศิริราช
ผมมีโอกาสจะรีบไปร่วมบุญกับพระอาจารย์ของผมโดยเร็ว

 

วันนี้เวลาประมาณ ๘.๔๐ น. ผมโอนเงิน ๒,๑๐๐.- บาท เป็นค่าหนังสือแล้วครับ

 

ขอบคุณครับ

เมื่อแรกต้นทุนค่าหนังสือ อยู่ที่ 80,000 บาท
แต่เห็นเพื่อนสมาชิกให้ความอุปถัมภ์ขนาด ก็อยากให้ออกมาดี
เพิ่มหน้า(ภาษาอังกฤษ-ประสบการณ์) กับทำปกใหม่ เป็นแบบแข็ง ต้นทุนเพิ่มอีก 50,000 ยอมให้เข้าเนื้อ เพราะจะได้ออกมาดี ก็โปรดรอนะครับ ช้าตรงอาร์ทเวิร์คเท่านั้น สั่งพิมพ์แป๊บเดียวครับ

 

สวัสดีครับคุณทิพย์และสมาชิกทุกท่านครับ
ขอให้คุณแม่บ้านของคุณพ่อประดู่ฯ หายจากอาการป่วยเร็ววันครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

แจ้งโอนค่าเหรียญกรมหลวงฯเนื้อสัมฤทธิ์และหลวงปู่ทวดที่จองเพิ่มครับ จำนวน 1800.01 บาทครับ ขอบคุณครับ

 

กราบขออภัย ครับพี่ทิพย์
คือผม หมุนเงินไม่ทันวันที่ 15 จริงๆ ครับ
เลยจำเป็นต้อง สละสิทธิ์ ครับ

 

คนกันเอง อย่าพูดอย่างนั้น
ถ้ายังไม่ครบ50ท่าน ก็ไม่ใช่ปัญหาดอกครับ(พร้อมเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น)

ผมชอบที่จะเห็นเพื่อนสมาชิกสะสมเครื่องราง ที่เป็นเครื่องรางตามตำรา
ไม่ได้หวังว่าจะเชื่อผมจนเก็บสะสมทุกรายการ

ไม่มีอะไรไว้ใจได้เท่าตัวเราเองดอกครับ ถึงคราวต้องจ่ายตังค์ วัตถุมงคลเครมประกันให้เราไม่ได้แน่.....

และได้โปรด ครั้งหน้าอย่าใช้คำว่า "กราบเรียน" กับผมอีกนะครับ รอให้ผมหนีเมียไปบวชก่อน!

 

เรื่อง : ผีๆ

ตอน : ไม่รู้ว่าใครหลอกใคร...ผลสุดท้าย...โว้ย..!?

เคยติดค้างไว้แบบทิ้งข้อขอดตามตอนต่างๆ หลายตอน เช่นตอนที่กล่าวถึงงูที่อยู่ศาลเจ้าแถวบ้าน"ลาดชะโด"หรือเรื่องผีสิงบ้านร้างในเรื่องเดียวกัน ก็

อยากจะตามเก็บใช้หนี้ไปเรื่อยๆ เมื่อสมัยที่ผมบวชพระ มีพระรูปหนึ่งชื่อหลวงน้าบุญส่งซึ่งเคยเป็นคนคุ้นเคยแบบที่เรียกว่าท่านมีเมตตาต่อผมตั้งแต่

วัยเด็ก หลวงน้าส่งท่านมีอายุประมาณห้าสิบเศษๆ ท่านบอกผมว่าท่านบวชแค่พรรษาเดียว เพราะท่านบวชแก้บน หลวงน้าส่งหาปลาเก่งทั้งลงลอบ

มุด,ดักลอบ,ลงเบ็ด,แทงปลา ต้องเข้าใจว่ามันเป็นวิถีชีวิตเป็นอาชีพ แต่ผมยืนยันได้ว่าครอบครัวของท่านเป็นครอบครัวใจบุญ ใส่บาตรทำบุญ,ถือศีล

กันทั้งบ้าน วันหนึ่งผมบอกท่านว่า"หลวงน้าผมห่างบ้านไปหลายปีเกือบสิบปี ผมอยากถามหลวงน้าบางเรื่องเป็นเรื่องไม่สำคัญหรอก หลวงน้าช่วย

ตอบเท่าที่หลวงน้ารู้ก็พอเพราะผมสงสัย" ท่านก็บอกว่าเอาซิ...ถามได้เลย ผมก็บอกว่าจะถามท่านเรื่องเกี่ยวกับผี ท่านก็ล้อผมเล่นๆว่า เห็นอยู่กลาง

ทุ่งกลางท่าตั้งแต่เด็กๆ ทำเสียงหมาเสียงแมวเป็นเพื่อนออกลั่นทุ่ง ยังจะสงสัยอะไรอีก ผมก็บอกว่าเรื่องที่จะถามผมได้ฟังมาแบบเด็กๆ จะถามใครก็

ลำบาก กลัวถูกตีก่อนรู้เรื่อง ท่านก็บอกว่าเอาถามมาเหอะ ผมถามท่านหลายเรื่อง เช่น เรื่องงูเจ้าที่อยู่ที่ศาลที่ลาดชะโด ท่านก็เล่ายืนยันเหมือนที่ปู่

เล่าตามที่ผมเขียนเล่าไปแล้ว ถามเรื่องโยมผินกับน้องชายคือโยมผันไปหากบแล้วโยมผันโดนผีป่าช้าวัดโพธิ์ศรี สกดจะให้เข้าไปในป้าช้าเถียงกันจน

พระต้องตื่นมาช่วย โดยโยมผินจะดึงโยมผันออกบอกว่าเป็นป่าช้าแต่โยมผันก็อ้างว่าเป็นบ้าน ท่านก็เล่าให้ฟังตามที่ผมเขียนเล่าไปแล้ว อีกเรื่องหนึ่ง

ก็คือเรื่องที่บอกว่าผีดุที่บ้านร้างริมคลองแถวลาดชะโด ท่านก็เล่าว่า บ้านนั้นเป็นบ้านทรงไทย แบบใต้ถุนสูง มีผีตายทั้งครอบครัวคือพ่อ,แม่และลูก

สาว แม่ค้าต่างถิ่นที่ไม่รู้พายเรือขายของผ่านไปตอนเย็นๆ มักจะถูกเรียกซื้อของแล้วไม่ได้เงิน เพราะได้ของแล้วก็จะเอาของขึ้นบ้านแล้วไม่กลับลงมา

จ่ายสตางค์ จนคนที่อยู่บ้านตรงข้ามต้องคอยร้องตะโกนบอกว่าไม่ต้องรอฯ เคยมีญาติไปเอาหมอผีจะมาทำพิธี ปรากฎว่าพอเดินขึ้นไปเมื่อหัวพ้นบันได

ยังไม่ทันขึ้นนอกชานบ้านก็ถูกต้อนรับด้วยขวานขว้างมาอย่างแรง หมอผีก็เลยกลับ แต่ภายหลังก็มีการนิมนต์พระมาทำพิธีจึงสงบไปและคาดว่าคงรื้อ

บ้านถวายวัด เรื่องนี้ท่านว่า"ก็ฟังเขามาเหมือนกัน สมัยนั้นห่างกันพายเรือครึ่งวันมันก็นับว่าไกล"ผมจึงไม่เอาเรื่องนี้มาเล่าก็ได้แต่แผ่วๆผ่านๆ ไปเท่านั้น

มาถึงเรื่องที่จะเล่าตอนนี้ ผมถามว่า"ตาเชียร"(นามสมมติ)ที่ว่ากันว่าไม่กลัวผีแต่โดนผีหลอกเป็นประจำ เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ ท่านก็ว่าตาเชียรก็คน

รุ่นเดียวกับท่านเพื่อนกัน หาปลามาด้วยกัน ท่านเรียกไอ้เชียร... ไอ้เชียรมันไม่กลัวผี มันทะเลาะกับผีเป็นประจำ ตะโกนด่าผีท้าผีที่หลอกมันอยู่

เรื่อยๆ ผมก็ว่า...คนไม่กลัวผีแล้วผีมันจะหลอกไปทำไม? หลวงน้าส่งก็บอกว่าท่านไม่รู้อะไร พวกหาปลาด้วยกันทั้งด่าทั้งว่ามันกันทั้งนั้น ไอ้เชียรหา

ปลาไม่ไกลเขตวัด เรียกว่าพอปลาพ้นเส้นเขตแดนวัดก็ต้องเจอเบ็ด,เจอข่าย,เจอลอบไอ้เชียร พวกหาปลาด้วยกันก็ว่า "ถ้าปลาสึกออกมาจากวัดก็

เสร็จไอ้เชียร" ไอ้เชียรมันหากินริมเขตวัดทั้งวัดโพธิ์ศรีและวัดโพธิ์เอน อาจจะทำให้ผีในป่าช้าวัดไม่พอใจ หรือผีทุ่งผีทั่วไปอยากสั่งสอน ท่านก็เลย

เล่าให้ฟังอยู่หลายตอน ผมจะเอามาเล่าให้อ่านกันสักตอนหนึ่ง ตามที่ตั้งชื่อตอนไว้ข้างต้นนั่นแหละ...

เรื่องมีอยู่ว่าในหน้าน้ำของปีหนึ่ง ตาเชียรก็หาปลาตามปกติวิสัยของแก คือหาไม่ไกลวัดถ้าปลาสึกออกมาจากวัดก็เสร็จแก เรือหาปลาของตาเชียรเป็น

เรือป๊าบหรือเรืออีป๊าบ(ใครเก่งเรื่องลงรูปจัดหารูปให้ด้วย) ลักษณะเรือของแกคือหัวเรือและท้ายเรือแบ่งเป็น ๒ กระทง ปูไม้กระดาน ใต้พื้นไม้

กระดานแบ่งเป็นห้องสำหรับวิดน้ำท้องเรือทิ้งหรือเอาไว้ใส่ปลาก็ได้ ส่วนกลางลำปูพื้นต่ำลงไปยาวประมาณ ๒ เมตร เอาไว้เป็นที่นอนหรือบรรทุกของก็

ได้ คือถ้าเรานั่งไป ๒ คน ก็พายหัวเรือ ๑ คน พายท้ายเรือ ๑ คน ตรงกลางลำก็บรรทุกของ แต่ตาเชียรใช้เฉพาะหาปลา เล่ากันว่าน่าน้ำปีนั้นตาเชียร

โดนหนักๆ ทั้งปี คราวหนึ่งในตอนกลางคืนช่วงดึก คนในทุ่งที่ลงเบ็ดลงข่ายดักลอบหาปลา ได้ยินเสียงตาเชียรตะโกนให้ช่วย...ช่วยด้วยโว้ย ๆๆๆ เรือ

จะจม ทุกคนที่ได้ยินเสียงต่างก็ถ่อเรือไปยังต้นเสียงของตาเชียร เดาได้ว่าอยู่ใกล้ๆหลังวัด พบตาเชียรกำลังวิดน้ำออกจากเรือ กลางลำเรือทะลุน้ำเข้า

อู้ๆ จึงได้ช่วยกันประคองเอาเรือกลับส่งบ้านตาเชียร สอบถามได้ความว่า วันนั้นตาเชียรลงข่ายดักได้ปลาตะเพียนมากกว่าปกติ วิธีละข่ายก็คือเอามือ

สาวข่ายและปลดปลาไปเรื่อยๆ เรือก็จะเคลื่อนที่ไปตามราวข่ายดักปลา พอละได้ปลามาตาเชียรก็โยนไปกลางลำ พอละหมดผืนก็หยุดเงยหน้าหันมา

มองกลางลำเรือ ก็พบกับความขาวโพลนไปทั้งกลางลำเรือ คือไม่เห็นปลาเห็นแต่คนตัวใหญ่นอนคลุมผ้าขาวอยู่ตัวเบ้อเริ่ม ตาเชียรแกล้งทำเป็น

เหมือนไม่เห็นแล้วค่อยๆ หยิบฉมวกแทงปลาขึ้นมา ตั้งท่าได้มั่นคงแล้วจ้วงแทงไปที่คนนอนอยู่กลางลำพร้อมทั้งคำราม...นี่แน่...ทำเป็นแกล้งนอนหลับ

สบาย...ไอ้ผี...เสียงฉมวกกระทบกับพื้นท้องเรืออย่างแรง...เรือทะลุ...ผีหาย...ปลาไม่มี...

อยู่มาไม่นานเว้นไม่ถึงเดือนกลางดึกอีกเข่นกัน คนกลุ่มเก่าก็ได้ยินเสียงตาเชียร...ช่วยด้วยโว้ยๆ ๆ อีกแล้ว เมื่อไปถึงก็พบเรือตาเขียรน้ำเข้าอีกแล้ว

แต่คราวนี้ทะลุตรงท้ายเรือ...โดนฉมวกอีกแล้ว ช่วยกันเหมือนเคยแบบคราวก่อน คราวนี้ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ตาเชียรบอกว่า คราวก่อนเอาปลาเหวี่ยง

ไปกลางลำ ผีมันหลอกทำเป็นคนตายนอนอืดขาวโพลน คราวนี้เลยเอาปลาที่ละเบ็ดได้เป็นปลาช่อน ใส่ท้องเรือตรงกระทงท้ายเรือ พอละเบ็ดเสร็จก็

พักสูบยา ได้ยินเสียงในท้องเรือที่เอาปลาขังไว้มีเสียงดังกรอดๆๆ เป็นระยะๆๆ สงสัยจึงเปิดกระดานดู พบว่าปลาที่ใส่ไว้ตั้งหลายตัว เหลืออยู่ตัว

เดียว เป็นตัวใหญ่และใหญ่กว่าที่ละเบ็ดได้มา ก็รู้ว่าถูกผีหลอก...แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้...และปิดกระดานเรือเหมือนเดิม พอออกไปละเบ็ดใหม่ก็

ทำเหมือนเดิมคือเอาปลาใส่ท้องเรือที่เก่า และได้ยินเสียงกรอดๆๆ เหมือนเดิม พอจอดเรือพักสูบยาก็วางแผนจัดฉมวกพร้อมแทง!! เมื่อพร้อมก็เปิด

กระดานดูโดยมือขวากำฉมวกแน่น สิ่งที่พบคือ...เหลือปลาตัวเดียว...ไอ้ตัวใหญ่...ตาเชียรลุกขึ้นนั่งโยงโย่...เงื้อฉมวก...และพูดว่า...ไม่มีใครหรอก

มึงนั่นแหละไอ้ตัวใหญ่ มึงกินไอ้ตัวเล็กหมด...มึงตาย...แล้วแทงเต็มเหนี่ยว ท้องเรือทะลุ ปลาหาย...หลวงน้าส่งทิ้งท้ายตรงนี้ว่า ก็ไม่เห็นมันจะ

เข็ด มันก็หากินกับปลาที่ออกไปจากวัดเหมือนเดิมไม่เลิก...ผมถามว่าแกเมาหรือเปล่า ฮึ...ไม่เมา...ไอ้เชียรไม่กินเหล้า...

อยู่มาไม่นาน ช่วงหัวน้ำลงคือหลังลอยกระทงใหม่ๆ น้ำในทุ่งสมัยนั้นเริ่มลดลง เป็นช่วงที่หาปลาง่าย เริ่มเกี่ยวข้าวเบา ดึกของคืนวันหนึ่ง คนที่หา

กินกันตามทุ่งนาทั้งคนหาปลาหากุ้ง ก็ได้ยินเสียงตาเชียรร้องให้ช่วย แต่ครั้งนี้เสียงตาเชียรเหมือนกับคนตกใจกลัวเป็นอย่างมาก ส่งเสียงเหมือนคน

สติแตก ทุกคนที่ไปช่วยคุยกันภายหลังว่า คิดว่าท้องเรือทะลุเหมือนเดิม แต่สงสัยว่าทำไมวันนี้เสียงมันเหมือนคนกลัวอะไรสุดขีด...กลัวแบบสติแตก

ซึ่งไม่น่าจะเป็นตาเชียร เพราะตาเชียรไม่กลัวผี....เมื่อคนที่ไปช่วยตาเชียรตามต้นเสียง พอไปถึงพบว่าตาเชียรไม่ได้อยู่บนเรือ...แต่อยู่ในน้ำ...แช่

น้ำอยู่แค่หน้าอกหรือเหนือเอวพร้อมมีดดาบ...ทั้งที่ตอนนั้นเป็นหน้าหนาว ถามตาเชียรว่าเป็นอะไร ตาเชียรตอบแบบฟังไม่รู้เนื่อง...ได้แต่ชี้มือไปทาง

ที่เรือจอดอยู่ สมัยนั้นภาคกลางเป็นนาปี ต้นข้าวจะยาวมาก เรือที่เข้าไปจอดในนาข้าวจะไม่ลอยไปไหน จะติดอยู่ในนาข้าว เมื่อคนที่ไปช่วยถ่อเรือ

เข้าไปที่ตาเชียรชี้มือก็รู้สาเหตุว่าเกิดจากอะไร และอะไรทำให้ตาเชียรกลัวขนาดนั้น เรื่องนี้เฉลยในเวลาต่อมาก็คือ เมื่อตาเชียรละเบ็ดไปเรื่อยๆ เบ็ด

ราวตัวหนึ่งได้เกี่ยวเอาหมอนหนุนหัวตาเชียรเอาลงไปในน้ำ เมื่อตาเชียรหันมาเห็นก็นึกว่าผีหลอกแกล้งทำเป็นดำน้ำหัวผลุบหัวโผล่ ความจริงก็คือต่อ

จากเบ็ดราวตัวนั้นมีปลาช่อนมากินและติดเบ็ด พอตาเชียรดึงราวเบ็ดหมอนก็ลอย พอตาเชียรปล่อยเบ็ดปลาช่อนก็ดึงหมอนลงจมน้ำ จึงดูเหมือนผีทำ

หัวผลุบหัวโผล่ ตาเชียรซึ่งแค้นผีมา ๒ ครั้งติดแล้ว จึงกะใช้ดาบฟันให้หนำใจ หมอนของคนเฝ้าลอบเฝ้าเบ็ดยัดด้วยนุ่น เปียกและชื้นบ่อยๆ ก็จะทั้ง

แข็งทั้งตึง พอโดนฟันด้วยดาบก็จมน้ำแล้วเด้งขึ้นเหมือนสู้มีด ทำให้ดูเหมือนผีสู้ ตาเชียรฟันไปหมอนก็เหมือนผลุบๆโผล่ๆ สุดท้ายหมอนแตกนุ่น

กระจาย นุ่นที่ถูกอัดกระจายขาวไปทั่ว ตาเชียรจึงตกใจเพราะไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน คิดอะไรคงไม่ทันและคงเป็นการตกใจสุดขีดครั้งแรกจึงโดดลง

จากเรือหนีพร้อมตะโกนเรียกคนช่วยแบบสติแตก....โว้ย... ๆ..ๆ...ๆ ขอขอบคุณมากครับ (ปล่อยผีเพราะวันนี้ ๕ ค่ำ ตามตำราว่า "ผีแวดเวียนเอา)

 

555+ ขำกลิ้ง

ตาเชียรนี่ใจกล้าสุดยอดจริง ๆ แต่โคตรขายหน้าชะมัดเลย
ผีจริงไม่กลัว ดันไปกลัวผีปลอม ผีหมอนหนุนเฮี้ยนกว่าจริง ๆ ด้วย 555 +
.
.
.
.
เป็นผมแค่เจอครั้งแรกก็ป่าราบ เข็ดหลาบไปแล้ว

 

เรืออีป๊าบ

 

มาทักทายครับ