นั่งสมาธิโดยไม่มีอาจารย์คอยสอนจะเป็นอันตรายไหมค่ะ

รู้สึกว่าน้อง(รึป่าว)เจ้าของกระทู้ จะมีความสับสนและขัดแย้งในตัวเองอยู่มากพอควร จริงๆ ถ้าแค่อยากจะเรียนเก่ง นั่งพอรวบรวมสมาธิก็พอค่ะ ฌาน 4 นี่น่าจะเกินพอแล้วด้วยซ้ำ แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือเยอะๆ ก้าวไปทีละก้าว ตาม step ของมัน

จริงๆพี่ก็คิดอย่างที่หลายๆคนบอกนะคะ ว่าน้องอย่ายึดมั่นถือมั่นมากเกินไป ถ้าเราเป็นแพทย์ไม่ได้จริงๆ (แต่พี่ขอให้ได้นะ) เป็นพยาบาลก็ได้ ได้ดูแลและให้กำลังใจคนป่วยได้ดีกว่าหมอซะอีก นักจิตวิทยา ก็ดูแลรักษาทางจิตใจ นักสังคมสงเคราะห์ บลาๆๆๆมากมายหลายทางนะคะ อย่ากดดันตัวเองเกินไป

บุญรักษาค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าลืมนะคะว่าถ้าเราเชื่อมั่นในคุณความดี โดยมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งแล้วบวกกับความพยายาม จะต้องสำเร็จแน่ๆค่ะ

 

;aa42แล้วคิดว่าหนูอยากได้เหรอ หนูไม่เคยอยากได้ แค่เล่าให้ฟังว่าหลวงปู่บอกแบบนั้น แล้วคุณ ตถาตาคิดว่าณาน4 จะให้อะไร???ณานไม่ว่าณานชั้นไหนก็ตาม มีได้ มันก็เสื่อมได้ หนูไม่เคยจะยึดติดกับมันเลยนะ และการที่หนูมีปัญหาเรื่องเรียน ก็เพราะมันเป็นหน้าที่ เมื่อหน้าที่ทำไม่สำเร็จ หนูก็ต้องปรึกษา ท่านผู้รู้ในเวปนี้ เพราะท่านมีประสบการณ์ที่ดี ที่จะแนะนำหนูไปในทางที่จะประสบความสำเร็จได้และการที่หนูปรึกษาผู้มีประสบการณ์ที่ดี มันผิดตรงไหนคะ ?? หรือคุณคิดว่าหนูควรจะวางเฉย ไม่สนใจในกิจหน้าที่ตัวเอง ถึงจะเรียกว่า หนูช่วยตัวเองได้ไม่ต้องพึงใคร แต่หนูคงทำไม่ได้เพราะหนูไม่เก่ง หนูไม่ได้โกรธนะคะ แค่ไม่อยากให้คุณมองว่ามีณานแล้ว ต้องเก่งรอบรู้ ถ้าแบบนั้นไม่ได้เรียกว่าได้ณานหรอกนะคะ นั้นเรียกว่าพบนิพพานแล้วต่างหาก wel lcome_
สาธุๆ

 

;aa42ขอบคุณนะคะ เมื่อก่อน หนูอยู่บ้านไม่มีเวลาอ่านหนังสือ แต่วันนี้มาอยู่หอพักในมหาวิทยาลัย ได้อ่านหนังสือ (ถึงแม้ต้องทำงานพิเศษไปด้วย) ได้สวดมนต์ นั่งสมาธิ ถือศีล5 ที่สำคัญได้ใส่บาตรทุกวันเลยค่ะ love_ ยอมรับว่ามีความสุขมาก ได้อยู่กับพี่ เพื่อน(ที่หอในมหาวิทยาลัย) ซึงเป็นเด็กเรียน ทำให้ ได้ใกล้บัณฑิต มากขึ้นอาจารย์ก็เก่งๆและใจดี ให้ถาม รู้สึกได้เลยว่า ความรู้ตัวเองยังน้อย ยังต้องเรียนอะไรอีกมาก คิดว่าครั้งนี้จะต้องสอบได้คะ
แต่อย่างว่าละคะ หนูนะ เคยถูกแม่ชีทักว่าจะต้องลำบาก ไม่มีวันประสบความสำเร็จ(ง่ายๆบอกจะเรียนไม่จบอะไรสักอย่าง) วันนี้หนูได้เรียน แต่มีปัญหามาก จนบ้างครั้ง อดคิดถึงคำทำนายไม่ได้
แต่หนูไม่ยอมแพ้หรอกนะคะ จะสู้ ฝืนชะตาให้ได้ ด้วยความดี และกำลังใจจากทุกๆท่านที่เข้ามา ขอบพระคุณค่ะwel lcome_
อิจิโกะ :z12

 

หนูมีอาจารย์ แล้วเหรอคะ ;aa31 ช่วยเมตตาบอกที ว่าอาจารย์หนูคือใคร oishi_

 

:z2ขอบคุณมากค่ะ หนูจะพยายาม rabbit_heartให้มากที่สุด เพราะคงจะสอบครั้งสุดท้ายแล้ว ;hi2 แพทยศาสตร์ จุฬาฯ หวังไว้มากเลย แต่ก็ลงแพทย์ ที่อื่นไว้ด้วยคะ ที่ชอบแพทยศาสตร์จุฬาฯ เพราะ 1.คณะแพทยศาสตร์จุฬาฯ ทุนเยอะ (มหาลัยรวย จึงมีทุนให้นิสิต)อาจารย์ ท่านหนึ่งบอกมาค่ะ 2.ประทับใจ อาจารย์ที่นั้น 3.ประทับใจ(ตามคำบอกเล่าของ ยายแถวนี้ )วันนั้น หนูนั่งรถจะมามหาลัยมหาสารคาม เป็นรถ กรุงเทพ-อุบล ได้คุยกับยาย ยายบอกว่ามาจากกรุงเทพฯ ยายแต่งตัวฟอร์ม คนต่างจังหวัดจริงๆเลยนะคะ หนูก็ถาม ยายบอกว่า ตาเข้ารพ.จุฬาฯ หนูเลยถามว่า ยายแต่งชุดแบบนี้เหรอคะ ยายบอก "ใช่" หนูคิดภาพไปว่า"แต่งแบบ...นี้ เค้าจะสนใจยายเหรอ แล้วก็ถามออกไปตรงๆ ยาย ยิ้มบอกว่า"คุณหมอเค้าดูแล ยายดีมาก ดูแลตาที่เจ้บดีด้วย" หนูเลยบอกว่า หนูอยากเรียนแพทย์ ยายเลยพูดว่า"สอบแพทย์จุฬาฯซิ จะได้เก่งเหมือนหมอที่รักษาตา"
หนูก็เลยอยากเรียนแพทย์จุฬาฯ ด้วยเหตุผล ทั้งหลายทั้งปวงนี้ละคะ :z1 อิจิโกะ จึงอยากให้ทุกๆท่าน ช่วยภาวนา ให้หนูสมหวังในการสอบครั้งนี้ หนูสัญญาว่าจะเป็นหมอที่ชาวบ้าน และคนไข้ รักคะ
ขอบคุณมากนะค่ะ ;k05

 

;k05

ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ดลบันดาลให้ความปรารถนาจะเป็นแพทย์ที่ดี
รักคนไข้ และ คนไข้รัก ของหนู และสอบได้เป็นแพทย์จุฬา สมหวังดังตั้งใจค่ะ

กรรมเก่า วิบากเก่า เราเลี่ยงไม่ได้ แต่กรรมใหม่ที่ทำทุกวันนี้ บางอย่างมันส่งผลก่อน
ก็ทำให้คำทนายบางอย่างเปลี่ยนแปลงได้ ถ้าเราตั้งใจสู้ และไม่ยอมแพ้โชคชะตา
เราก็คือคนที่กำหนดชีวิตตัวเองได้ ด้วยมือของเราเอง (ระวังอนันตริยกรรม กรรมหนัก
5 อย่าง จงหลีกเลี่ยงไว้ เพราะกรรมหนักพวกนี้มันจะส่งผลก่อนเพื่อน ถ้าพลาดพลั้งตรงนี้
จะแก้ไขลำบาก) นอกนั้นพยายามทำความดี ภาวนาปฏิบัติธรรม แผ่เมตตา ไว้เนืองๆ
กรรมดีที่มีอานิสงค์มาก จะทำให้หนูประสบความสำเร็จทุกประการ

มีกำลังใจเป็นวีดีโอมาฝากนะ
(ดูวีดีโอที่นี่ > http://www.enconcept.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1318&Itemid=145)

<TABLE border=0><TBODY><TR><TD>So what are you doing when you fall down? Get back up. Everybody knows how to get back up. Because I aren’t walking, I’m not gonna get anyway.
เวลา ที่คุณล้มลง คุณจะทำยังไงครับ ……..ก็ลุกขึ้นใหม่ยังไงล่ะครับ…………..เราทุกคนรู้ว่าจะลุกขึ้น ยืนยังไง แต่เพราะผมเดินไม่ได้ ผมก็ไม่สามารถจะลุกขึ้นยืนได้


</TD></TR><TR><TD></TD></TR><TR><TD>But I’m telling you there is sometimes in life, when you fall down, you feel like you don’t have the strength to get back up. Do you think you have hope? Because I’m telling you, I’m down here, face down and I have no arms, no legs. It should be impossible for me to get back up. But it’s not. You see? I’ll try 100 hundred times to get up. If I fell 100 hundred times, if I fell ……. and I give up, do you think I’m gonna get up? No!
ผมกำลังจะบอกคุณว่า อาจมีบางครั้งในชีวิตของคุณ ที่คุณจะพลาดล้มลง คุณรู้สึกราวกับว่าไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะลุกขึ้นได้ คุณคิดว่าคุณจะยังมีความหวังอยู่รึเปล่า เพราะผมกำลังจะบอกพวกคุณว่า ผมอยู่ข้างล่างนี้ เผชิญชะตาชีวิต ไร้ซึ่งแขน ขา มันคงจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะลุกขึ้นยืนได้ เปล่าเลย คุณเห็นมั้ย ผมจะพยายามเป็นร้อยๆครั้งเพื่อที่จะลุกขึ้นยืนอีกครั้งหนึ่ง หากผมล้มลงร้อยครั้ง หากผมล้มลงและยอมแพ้ คุณคิดว่าผมจะยังสามารถลุกขึ้นมาได้อีกครั้งมั้ยครับ ไม่เลย ไม่มีทาง




</TD></TR><TR><TD></TD></TR><TR><TD>But I fell; I’ll try again and again and again. But I just want you to know that it’s not the end. It matters how you gonna finish. Are you gonna finish strong? And you will find that strength to get back up, like this.แต่หากผมล้ม ผมจะพยายามไปเรื่อยๆ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ผมเพียงแต่อยากจะบอกคุณว่า มันไม่ใช่จุดจบ มันสำคัญที่ว่าคุณจะทำมันให้สำเร็จได้อย่างไร คุณจะทำให้สำเร็จอย่างเข้มแข็ง และคุณก็จะพบความแข็งแกร่งเพื่อที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้ง …..อย่างนี้


</TD></TR></TBODY></TABLE>

ขอบคุณ zxtn's blog | บล๊อกของเด็กรักคอม

 

เป็นกำลังใจให้น้องค่ะ

 

นั่งสมาธิโดยไม่มีอาจารย์สอนจะเป็นอันตรายไมค่ะ

ผมเห็นว่าคุณเป็นคนดีและมีความกตัญญูอย่างที่อย่างยกย่องชมเชยเป็นอย่างยิ่ง แม้สิ่งที่คุณประสบอยู่คือความไม่สมหวัง
แต่นั้นก็ใช่ว่า มันคือความไม่ประสบผลสำเร็จ อ่านจากบทความของคุณแล้ว คุณเป็นคนที่มีลักษณะพิเศษอยู่มากนะ
เช่นสมารถเข้าฌานได้ ถึง ฌาน๔ บุคคลลักษณะเช่นนี้เรียกได้ว่าเป็นบุคคลสว่างมาแล้วแต่ต้น ขอให้คุณทำความเข้าใจกับชีวิตก่อนว่าเราต้องยอมรับกฏแห่งกรรม เราอาจมีกรรมอยู่บ้างที่ทำให้ผิดหวัง แต่ทำไมเราไม่ใช้กรรมนี้มาดลบัลดาลให้เราสมหวังละ กรรมดีสูงสุดที่คุณทำได้คือความกตัญญูแล้วคุณยังสามารถทำดีสูงสุดได้คือการเจริญกรรมฐาน เอากรรมดีเหล่านี้มาตัดรอนกรรมชั่วให้ส่งผลอ่อนไปได้ แต่ต้องใช้เทคนิคนะครับ เมื่อคุณสวดมนต์ไหว้พระสมาทานศีลให้บริสุทธิ์แล้วก็ขอให้คุณน้อมนำ เอาพระพุทธเจ้ามาเป็นประธานที่ระลึกทางใจ เริ่มนั่งกรรมฐานตามแบบที่คุณทำได้ถนัด จนรู้ได้ว่าเข้าถึงฌาน๔ จนจิตนิ่งสงบอยู่ระยะหนึ่งแล้ว ก็ขอให้คุณถอยจิตอันเต็มเปี่ยมด้วยบุญกุศลนี้ ถอยลงมาสักฌาณหนึ่ง ลืมบอกไปก่อนนั่งเต็มน้ำแก้วไว้กรวดน้ำด้วย เมื่อถอยฌานลงมาแล้วก็ให้อธิษฐานในสิ่งที่ท่านต้องการให้สำเร็จแล้วน้อมจิตเข้าฌานให้สูงขึ้นไปตามลำดับต่อไปสักพักจนจิตนิ่งพอในฌาน๔ แล้วให้ถอยฌานออกมาที่ที่ฌาน๒ พร้อมกับกรวดน้ำแผ่เมตตาตามแบบฉบับ แล้วนั่งฌานต่อไปจนจิตท่านได้พบกับความสุขที่ละเอียดและนิ่งพอแล้ว จึงออกจากฌาน ผลที่ท่านอธิฐานก็จักสำเร็จได้ ลองหมั่นทำดูนะครับ จิตนี่คือแก้วสารพัดนึกจริงๆ ขอให้คุณสำเร็จใส่ที่หวัง และมีชีวิตที่สุขทั้งทางโลกและทางธรรม
ด้วยไมตรีธรรม กะลา

 

ที่เป็นอันตรายต่อสมาธิที่สุด ก็คือ ความฟุ้งซ่าน

 

;aa40ขอบพระคุณมากค่ะ ที่แนะนำ หนูไม่เคยรู้เรื่องการอธิฐานระหว่างเข้าณานเลย ขอบพระคุณมากนะคะ ที่ชี้แนะ แล้วหนูจะทำตามคำแนะนำคะ หนูเคยอธิฐานก็คือหลังจากสวดคาถาพาหุงมหาการ ถ้าใครเคยสวดคงรู้นะคะ ว่าหลังจากสวดแล้วจะแผ่เมตตา อุทิศบุญกุศล จะอธิฐานขอ (ตัวหนูจะอธิฐานขอให้ได้ทำความตั้งใจ ที่เป้นแพทย์ ที่เก่งและเป็นที่รักของคนป่วย คนยากจน ขอให้เป้นผู้ที่มีปัญญามากกว่าใคร เป็นผู้มีโอกาส ได้สอบได้เรียนแพทยศาสตร์และ มีทุนเล่าเรียนจนจบโดยไม่ขัดสน ได้เป็นแพทย์ทุกๆชาติ จนกว่าจะได้นิพพานด้วยเถอะ สาธุๆ)ก็เลยไม่เคยอธิฐานจิต ตอนนั่งสมาธิ แต่หลังจากเข้าสมาธิ จะรู้สึกว่าไม่ต้องการอะไรเลย ใจว่างเปล่า เย็น และมีความสุข สงบ สัจธรรมความจริง ว่าโลกนี้เป้นอย่างไร แต่ ทั้งๆที่ตัดได้แบบนี้ ยังโมโห ถ้าใครมาแตะเรื่อง1.เรียน ช้า2.ว่าหนูหน้าแก่(หรือว่าแก่แล้วยังมาเรียน)หรือมาเรียนตอนแก่จะไหวเหรอ หรือ ลูกบ้านนั้น น้องบ้านนี้เค้าเรียนแพทย์ หนูจะโกรธมากๆ ใจไม่เป็นสุข(ถึงภายนอกจะเฉยๆไม่ได้โต้ตอบ หรือแสดงออก)แต่ภายในใจ หนูจะโกรธ อิจฉา แค้นใจที่ตัวเอง ไม่โชคดีอย่างเค้า ต้องกลับมา(สวดมนต์เอาไม่อยู่ เข้าสมาธิอย่างเดียว นาน...3ชม)
รุ่นพี่ที่คณะ บอกไม่ว่า"ไม่ต้องไหว้ก็ได้ แก่แล้ว" หนูอึ้งเลย(ศีลข้อ4ทำเรื่องซะแล้ว ถ้าโกหกซะ คงไม่เจอแบบนี้)นี้ไงความจริง อาจารย์ที่ปรึกษาพูด "จะเรียนไหวไหมละ หยุดเรียนไปนาน " ลุงขายข้าวโรงอาหาร"อาจารย์จะกินอะไรดี" หนูยอมรับว่า น้อยใจรุ่นพี่มาก น้อยใจอาจารย์ที่ปรึกษา และโกรธๆโมโหลุงขายข้าวด้วย มาว่าหนูเป็นอาจารย์
หนูก็บอกตัวเอง ปล่อยวางๆ ลืมคำพูดพวกนั้น แต่ทำไม่ได้ แค้นใจ(เก็บมาคิดทั้งๆที่ควรจะลืม)
อยากได้คำแนะนำดีๆค่ะ ช่วยหน่อยนะคะ หนูอยากเรียนอย่างมีความสุข จริงๆก็จะสอบใหม่แล้วละคะ แต่รักที่นี้เหมือนกัน ถึงสอบไม่ติดก็ไม่เสียใจ เพราะถ้าเรียนจบ สามารถไปต่อแพทย์(5ปีได้ อาจารย์บอกคะ)
น่าจะมีอะไรทำให้หนู เลิกเก็บคำพูดคุณลุงขายข้าวมาคิดสักทีนะคะ คำพูดรุ่นพี่ และเพื่อน ก็ยังเรียกหนูว่าพี่ ปี2บางคนก็เรียหนูว่าพี่
ทำใจไม่ได้ โกรธๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากเลย วางไม่ลง ปล่อยไม่ได้ คิดแล้วแค้นใจ ทำยังไงดีละค่ะ ทั้งๆที่รู้ว่าความโกรธเป็นไฟเผาตัวเอง แต่ดับไม่ได้เลย
ถ้ามีธรรมหลวงพ่อ หลวงปู่จะส่งมาให้ฟังเพื่อดับเพลิงโกรธนี้ได้ ก็โปรดส่งมาด้วย
ขอบพระคุณมากค่ะ
:z10

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ปลาน้อยใต้ใบบัว
รู้สึกว่าน้อง(รึป่าว)เจ้าของกระทู้ จะมีความสับสนและขัดแย้งในตัวเองอยู่มากพอควร จริงๆ ถ้าแค่อยากจะเรียนเก่ง นั่งพอรวบรวมสมาธิก็พอค่ะ ฌาน 4 นี่น่าจะเกินพอแล้วด้วยซ้ำ แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือเยอะๆ ก้าวไปทีละก้าว ตาม step ของมัน

จริงๆพี่ก็คิดอย่างที่หลายๆคนบอกนะคะ ว่าน้องอย่ายึดมั่นถือมั่นมากเกินไป ถ้าเราเป็นแพทย์ไม่ได้จริงๆ (แต่พี่ขอให้ได้นะ) เป็นพยาบาลก็ได้ ได้ดูแลและให้กำลังใจคนป่วยได้ดีกว่าหมอซะอีก นักจิตวิทยา ก็ดูแลรักษาทางจิตใจ นักสังคมสงเคราะห์ บลาๆๆๆมากมายหลายทางนะคะ อย่ากดดันตัวเองเกินไป

อ่านมาตั้งแต่แรก จนถึงท้าย เริ่มงง ๆ กับน้องเขาเหมือนกันครับ อยากเรียนเก่งเลยนั่งสมาธิ ได้ฌาณ 4 ผมว่าถ้าได้ฌาณ 4 ความจำก็น่าจะจำอะไรได้แม่นยำแล้วนะครับ เพราะจิตนิ่งสงบมีสมาธิ ถ้าอ่านก็จำได้แล้วครับ สมาธินิ่งแบบนี้ แต่อ่านไปอ่านมาก็งงกับน้องเขา สับสนจัง น้องควรวางเฉยบ้างในบางเรื่อง และเก็บอารมณ์ให้นิ่งกว่านี้ครับ อ่านแล้วน้องเหมือนยังไม่ได้ฌาณ 4 เลยนะครับ ให้น้องศึกษาเรื่องระดับของญาณอีกทีนะครับ

ส่วนตามหัวข้อ นั่งสมาธิโดยไม่มีอาจารย์จะเป็นอันตรายไหม ตามความคิดเห็นผมนะ ไม่มีอันตรายแน่นอน ถ้าได้ปฏิบัติถูกต้อง คือมีศีล สมาธิ ปัญญา ทำดี ประพฤติดี บางครั้งก็ไม่ต้องมีครู อาจารย์ครับ แต่ถ้าจะให้ถูกต้องตามแนวทาง เดินถึงที่หมายได้รวดเร็ว และเรียบร้อย ผมแนะนำว่าคนหาครูบาอาจารย์สักคนนะครับ ช่วยชี้แนะแนวทางเมื่อเราติดขัดครับ ไม่มีคนใดในโลกที่เกิดมาโดยไม่มีใครอบรม สั่งสอน ครูคนแรกของท่านก็คือพ่อแม่ครับ

 

ทำใจไม่ได้ โกรธๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากเลย วางไม่ลง ปล่อยไม่ได้ คิดแล้วแค้นใจ ทำยังไงดีละค่ะ ทั้งๆที่รู้ว่าความโกรธเป็นไฟเผาตัวเอง แต่ดับไม่ได้เลย
ถ้ามีธรรมหลวงพ่อ หลวงปู่จะส่งมาให้ฟังเพื่อดับเพลิงโกรธนี้ได้ ก็โปรดส่งมาด้วย
ขอบพระคุณมากค่ะ

เคยอ่านหนังสือมามาก บางทีก็ติดขัดเหมือนกัน ส่วนใหญ่ใช้ "วิปัสสนึก" ......ทุกผัสสะ ให้พิจารณา (วิปัสสนึก) สรุปลงที่...ไตรลักษณ์ ....จะหมดความสำคัญมั่นหมาย ในทุกเรื่อง แล้ว...ยถาภูตญาณทัศนะ...เกิดประดิษฐานในใจคุณเมื่อไร...ความจริงทุกสิ่ง จักเข้าใจด้วยตนเอง".

ขอให้คุณไปหาอ่านเอาเอง ผมมิกล้าแนะนำหรอก บอกตรง ๆ ยังห่างชั้นกว่าคุณเยอะ....ในบางเรื่องที่ไม่รู้ ไม่ใช่โง่ แต่ไม่รู้ต่างหาก แต่บางเรื่องที่รู้ ถ้าไม่ได้ทำ....ก็ไม่ได้ มิใช่ทำไม่ได้.

 

ถึงคุณน้องที่น่ารักพี่ไม่เชื่อนะว่าถ้าน้องมีอิทธิบาท ๔ อย่างยิ่งยวดในการเรียนแล้วน้องจะไม่เก่ง เพียงแต่ว่าน้องต้องรู้ว่าน้องเป็นคนยังไงก่อนเช่น เรียนรู้เร็วหรือช้า อาศัยการทบทวนมากน้อยแค่ไหน ความพอใจของน้องอยู่ตรงไหน อันนี้น่าจะเป็นตัววัดมากกว่า อย่างกับว่าสมมุติน้องเป็นคนเรียนรู้ช้า ก็ต้องอาศัยการทบทวนมากกว่าคนอื่นมาก อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับความพอใจของเราถ้ามันสูงอื่นๆก็ต้องสูงตามไปด้วย ส่วนเรื่องสมาธิมากน้อยมันก็ไม่ช่วยเท่าไหร่เพราะ สมาธิก็อาศัยการเข้าใจตนเองเป็นหลักเช่นกัน แค่อุปจารฌานก็แถบจะจำได้ภายในไม่กี่รอบแล้วในการอ่านแต่ละครั้ง ถ้าเอาแค่จำทั้งนี้การเรียนหนังสือก็ขึ้นอยู่กับหลักวิชา วิชาไหนที่ต้องเข้าใจก็ทำความเข้าใจมันก่อน วิชาไหนต้องจำไม่ต้องเข้าใจก็จำเอาอย่าทำสลับกันไม่งั้นมันจะยิ่งยากกันไปใหญ่

 

ไม่มีใครช่วยเราได้จริงๆหรอก มีแต่เราต้องช่วยตัวเราเอง

"ทั้งๆที่รู้ว่าความโกรธเป็นไฟเผาตัวเอง แต่ดับไม่ได้เลย"

เป็นเพราะธรรมชาติของตัวเราเองมันขาดสติ เคยชินกับการโกรธคนอื่น
ชอบก่อไฟเผาตัวเองเป็นกิจวัตรเพราะขาดสติไม่รู้ตัว และธรรมชาตินั้น
เราควบคุมไม่ได้ เราอยากดับ เราอยากไม่โกรธ เรารู้ว่ามันทำร้ายตัวเราเอง
และเราก็ห้ามมันไม่ได้ เพราะเราขาดสติเอง ลองสังเกตตัวเองอีกทีนะ เวลา
ที่โกรธขึ้นมาเราห้ามไม่ได้ แล้วเราก็แอบเติมเชื้อไฟด้วยความคิด คิดในเรื่องที่
โกรธ คิดถึงคนที่ทำให้เราโกรธ คิดถึงเหตุที่ทำให้โกรธ และสุดท้ายโกรธตัว
เองไม่เลิก ทั้งหมดนี้ก็ เราทำร้ายตัวเองด้วยความไม่รู้ตัวเอง ถ้าลองเปลี่ยนใหม่
ให้ดูที่ใจตัวเอง มีโกรธให้รู้ตัวว่าโกรธ แล้วพอโกรธแล้วดูตัวเองมันทุกข์อย่าง
ไรบ้าง มีมือสั่นใจสั่น หน้าเขียวหน้าเหลือง อยากทำร้ายคนอื่น อยากด่าคน
อื่น อยากตัดพ้อคนอื่น ใจไม่เป็นสุข มีความคิดอะไรผุดขึ้นมาให้รู้ตัวว่าคิด
คำพูดคนอื่นผุดขึ้นมาให้รู้ว่าคิดถึงคำพูดคนอื่น แยกตัวเองออกมาดูใจที่มัน
คิดอีกที แยกตัวเองออกมาดูใจตัวเองมันทุกข์ ทำไปจนกว่าใจของเรามันจะ
เข้าใจเองว่า ที่เป็นทุกข์อยู่นี้เพราะมีแต่ใจเราเท่านั้นที่ทำร้ายตัวเราเอง มีแต่
ความคิดที่มันผุดขึ้นมาแล้วเราก็ยึดความคิดมาทำร้ายตัวเอง มีแต่เราที่เสวย
ทุกข์อยู่ในโลกที่เราสร้างขึ้นเอง คนอื่นเขาอาจไม่ได้คิดอะไร คนอื่นเขาพูด
ตามที่เขาคิดโดยที่เขาไม่รู้ตัวว่าคำพูดนั้นมันทำร้ายเราซึ่งเป็นคนอื่น แล้วเรา
ก็เก็บเอาคำพูดของคนอื่นมาทิ่มแทงตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าเรารู้ตัวไม่ทัน
ก็ไปโกรธคนอื่นต่ออีก โกรธความคิดของตนเองต่อ มันก็วนเวียนทำร้ายตนเอง
ไม่เลิกเหมือนกัน จนกว่าจะรู้สึกตัว หลุดออกมาจากโลกที่เลวร้ายที่เราสร้าง
เอง หวังว่าคุณจะโชคดี รู้สึกตัวได้เร็วๆนะ

พี่เองก็ใช้วิธีนี้แหละ ดูใจตนเอง ดูจนลืมคนอื่นไปเลย ก็เลยได้สงบอยู่ที่ตัวเอง

 

อนุโมทนา สาธุด้วยครับ ขอให้ข้าพเจ้าได้บรรลุธรรมใด ๆ ที่ท่านได้บรรลุแล้วด้วยเทอญ

 

พี่เจ้าของกระทู้ สอนหนูนั่งสมาธิหน่อยได้ไหมคะ นั่งไม่เป็นน่ะคะ ไม่รู้เริ่มยังไง ทำยังไงต่อ ต้องทำจิตยังไง อยากนั่งแล้วได้ฌานเหมือนพี่น่ะค่ะ;aa38

 

นั่งสมาธิแบบไม่มีครูบาอาจารย์ ไม่มีอันตรายหรอก...มีแต่มืดกับเมื่อยเท่านั้นเอง
เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ...จาก โลกกุตตระ ขวัญเมือง เรืองรอง
วัดถ้ำขวัญเมือง ชุมพร หลวงพ่อ สรวง ปริสุทโธ

 

นั่งโดยไม่มีครูบาอาจารย์ ไม่มีอันตรายหรอกครับผมลองมาแล้ว
มีแต่มืดกับเมื่อยเท่านั้นเองจริงๆ...ที่ถูกต้องๆมีครู อาจาร์ย คอยแนะนำ เพราะการทำวิปัสนาที่ถูกต้องนั้นจะเป็นขั้นเป็นตอนตามลำดับชั้น ว่าแต่ว่าศีลคุณบริสุทธิ์หรือยังล่ะ