ทุกคนในที่นี้ อยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ เพราะอะไร ?

เรื่องเล็กๆน้อยๆ อ่ะ ฟังดูไร้สาระยังไงไม่รู้อ่ะ : bat: : bat:

 

เพราะมีอาหารอร่อยๆให้ทานงัย กินจนพุงกางเรยครับ

เมืองไทยกับข้าวอาหร่อย ผมคงไม่อดตายหรอก

เพราะเวลาแห่งการกินเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด

เจงป่ะเพ่น้องงง

 

อยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง ดังนั้นไม่ต้องไปสนใจคนอื่นตัวของเราทำให้ดีที่สุด ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามอยู่ที่นั่น ความสำเร็จไม่ใช่เป้าหมายสูงสุด ทุกคนเลือกได้ ไม่มีใครมากำหนดชีวิตเรา

 

สิ่งที่คุณรู้ไม่ได้สร้างปัญหาให้คุณ สิ่งที่คุณรู้แต่กลับรู้ไม่จริงต่างหากคือปัญหา

 

กิน กับ นอน มันฟังดูไร้สาระหรอครับ

ถ้างั้นทุกวันนี้แสดงว่าพวกเราทุกคนก็กำลังทำเรื่องไร้สาระกันอยู่

ถูกป่ะครับ

 

ความกลัว.....

ความกลัวหิว
ความกลัวเจ็บ
ความกลัวแก่
ความกลัวเสียหน้า
ความกลัวเสียชื่อเสียง
ความกลัวเสียถึงวงศ์สกุล
ความกลัวเสียถึงคนอื่นที่เกี่ยวข้อง
ความกลัวเสียถึงผู้ที่เคยช่วยเหลือเรามา
ความกลัวเสียในสิ่งซึ่งเคยกระทำ
ความกลัวเสียใจที่ยังไม่สำเร็จ
ความกลัวเสียทุกสิ่งไป
ความกลัวเจอภพหน้า
ความกลัวสิ่งที่ไม่รู้ว่ามีรูปร่างอย่างไรในภพหน้า

สุดท้าย

ความกลัวตาย............

 

ถามว่าอยู่ทำไมหรอครับ คนเราเกิดมามีหน้าที่สองอย่างเท่านั้น
1.มีชีวิต 2.สืบพันธุ์

 

ชีวิตทุกชีวิต เกิดมาเพราะความไม่รู้ และเมื่อผ่านวันเวลาทุกขณะลมหายใจเข้าออก การเรียนรู้ไม่ว่าผิดบ้าง ถูกบ้าง ตามกติกา ตามกฎของสังคม และศาสนา ความเชื่อต่างๆ ก็ทำให้มีความคิด มีเหตุ มีผลในวาระนั้นๆ เราอาจเรียกว่า กรรม

เราอยู่เพราะเรามีกรรม กรรมที่ต้องกระทำคือ ต้องหายใจ ถ้าเราไม่หายใจเข้าก็ตาย แต่ถ้าหายใจเข้าใด้ แต่หายใจออกไม่ได้ก็ตาย ดังนั้นเราจึงต้องมีกรรมกับการอยู่กับลมหายใจ เมื่แหยใจ ร่างกายมันทำงาน มันมีความต้องการ มันมีกรรมที่ต้องทำหน้าที่ต่างๆ ของมัน ถ้ามันยังไม่หยุดหายใจ มันจะหยุดหน้าที่ต่างๆ ไปยาก เพราะถ้าหยุดแล้วมันทุกข์ เพราะหน้าที่เหล่านั้นมันเป็นกิเลส ทั้งๆ ที่หน้าที่ๆ เราอยู่กับกรรมต่างๆ คือทำหน้าที่ดับกิเลสให้ตนเอง มันจะไม่ทุกข์ เพราะมันไม่สนใจอารมณ์ใดๆ สุขก็ไม่เอา ทุกข์ก็ไม่ใส่ใจ

ยายผีป่าเลยอยู่ได้มาถึงวันนี้ วินาทีนี้ เพราะอยู่กับลมหายใจ อยู่กับหน้าที่ต่างๆ หลายคนอาจตีความว่า อ๋อหน้าที่ๆ ต้องไปทำงานเช้า กลับเย็น รอรับเงินเดือน ใช่ไหม อย่างนี้ก็เรียกหน้าที่ แต่หน้าที่ของยายผีป่าเริ่มทุกเวลาที่ร่างกายรับรู้ รู้สัมผัสต่างๆ หิวก็มีหน้าที่หาอะไรมาให้สังขารได้อาหารบ้าง ร้อนก็มีหน้าที่อาบน้ำให้ร่างกายฉ่ำชื่นขึ้นบ้าง ฯลฯ

หมดหน้าที่เมื่อไร หมดไปพร้อมๆ กับลมหายใจกระมังสำหรับหน้าที่ของคน จิตที่หลุดลอยไป มันไปทำหน้าที่อะไรต่อ ก็ว่าไปตามกรรม ตามหน้าที่ๆ เคยทำไว้ตอนเป็นคน

 

เพิ่งเข้ามาอ่านกำลังจะตอบว่า "เพราะมีข้าวกิน" มาสายไป คุณ จขกท.ดันชิงตอบซะก่อนนี่ แต่ผมว่าถูกต้องแล้วแหละ เป็นสมการที่ง่ายมาก ไม่ต้องไปคิดให้มันเป็นปรัชญานามธรรมอันลึกซึ้งอะไรเลย อย่างอื่นมันเป็นเพียงแรงขับดันทางใจเพื่อให้อยากมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าทุกวันคุณไม่กินข้าวหรือไม่มีข้าวกิน นามธรรมอย่างอื่นก็หมดความหมายเพราะเครื่องยนต์แห่งกรรมนี้ย่อมเดินต่อไปไม่ได้หากปราศจากอาหารมาหล่อเลี้ยง หรือว่าคนเราสามารถกินความหวัง ความฝัน ความรัก หรือบุญกุศล แทนอาหารได้โดยไม่ต้องกินข้าว

 

อยู่ได้เพราะ ขันธ์ ๕

 

เกิดยากกว่าตาย คะ ในเมื่อเกิดมาแล้ว ก็ต้องดำเนินชีวิตไปตามวิถีของ มนุษย์ จะทุกข์ จะสุข จะดี จะเลว ก็แล้วแต่กรรมเก่า + ผลของการกระทำของเราเอง

 

เพราะ "อยาก"
อยาก = กิเลศ
กิเลศ = ตัณหา
ตัณหา = อยาก

 

ok กิน ครับ กิน-*-

 

อยู่ได้มาถึงทุกวันนี้ เพราะกำลังตามล่าความฝันที่ยิ่งใหญ่ ที่เคยคิดไว้ว่า สักวันหนึ่งเราจะยึดครองโลกใบนี้แต่เพียงผู้เดียว เราจะเป็นมังกรผู้ผงาดอยู่บนฟากฟ้า เราจะยึดครองสมบัติทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ เราจะมีข้าทาสบริวารคอยอำนวยความสะดวกสะบายให้เราในทุกที่ทุกเวลา อยากได้สิ่งใดก็จะมีคนจัดหามาประเคนให้ถึงที่ เพราะเราคือ มังกรผู้ยิ่งใหญ่ ...

ปล. ปัจจุบันยังไม่มีเขี้ยว ไม่มีเกล็ด ไม่มีหงอน ไม่มีขา ไม่คาบแก้ว ดูๆไปยังเหมือนไส้เดือนอยู่เลยนิ ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า

 

ยุคสมัยของการผัดวันประกันพุ่ง ไม่ยอมตัดสินใจเด็ดขาด ปลอบใจตนเอง คิดแก้ปัญหาเฉพาะหน้า และการอ้อยอิ่ง ได้ปิดฉากลงแล้ว และ เรากำลังล่วงเข้าสู่ ยุคแห่งการรับผลจากสิ่งที่เราก่อไว้

 

1. ทำหน้าที่
เริ่มตั้งแต่เกิด เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นศิษย์ที่ดีของครูบาอาจารย์ พอเป็นผู้ใหญ่ ก็เป็นพลเมืองดีของชาติ เป็นพ่อแม่ที่ดีของลูก โดยการเพาะเมล็ดพันธุ์ที่ดีให้แก่สังคม เพื่อเติบโตเป็นไม่ใหญ่ให้ร่มเงา และยังประโยชน์ต่อชนรุ่นต่อไป ไม่มีสิ้นสุด
2. ใช้หนี้ (กรรม) ของเก่า ให้หมด ๆ ไป และไม่สร้างหนี้ใหม่ให้เป็นภาระต้องกลับมา เสียเวลาชดใช้อีก
3. ทำแต้มสะสม เพื่อ up level .....คือยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น เพื่อไปถึงที่สุด คือ "พระนิพพาน" ......

3 ข้อนี้ คือคำตอบ ที่จู่ ๆ ก็ระลึกได้เอง หลังจากปฏิบัติธรรม ได้ไม่ถึงปี ซึ่งก่อนหน้านี้ ไม่เคยรู้เลยว่า "ทำไมคนเราต้องเกิด"
และขณะนี้กำลังเพียรปฏิบัติ เพื่อจะได้ "ไม่ต้องเกิด" อีก.....

 

เกิดมาได้ อยู่ได้ ก็ต้องอยู่ต่อไปได้
ตายได้ ก็เกิดได้
วันนึงไม่ตายแล้วเกิดอยางเดียวจะเป็นยังไง หรือ
ไม่เกิดไม่ตายจะเป็นยังไง
หรือเกิด โดยไม่ต้องอาศัยกาสืบพันธุ์
โคลนนิ่งแบบไม่ต้องอาศัยการเจริญเติบโต
คงวุ่นวาย มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ