ชีวิตของ ข้าพเจ้า

นิพพานนั้นเราไม่รู้ เราไม่ถึง แค่รำพึง คิดถึงและใฝ่หา ที่ว่าบ้า ติ้งต้องอย่างเต็มใจ
เราคงให้ท่านไปแต่ผู้เดียว อันนิพพานนั้นไปด้วยปัญญามาก มิได้หากไม่รู้ ผู้ไฉน หากแต่รู้ทั้งรู้ แล้วจึงไป มิได้ไปไม่รู้อะไรเลย

 

อันนี้ก็คิด ไม่ใช่เธอฉันก็รู้

แต่ดูอยู่ว่าจะรู้ ด้วยตนไหม?

แต่ถ้ารู้ หรือ ไม่รู้ อยู่ที่ใจ

ถึงรู้ไปก็ดีกว่าไม่รู้ จะป่วยการ

อย่าคิด นั้น คำเฉลยของพระพุทธ

อยู่ที่หยุดคิดได้ แล้ว หรือ ไม่

หากไม่หยุด ก็ไม่ห้ามตามแต่ใจ

จิตนั้นเป็นเรื่องยาก อธิบาย

ขอให้รู้ว่า รู้ สึกแบบไหน?

จะสึกมากสึกหน่อย ไม่ปราศัย

ถ้าสึกมากก็ซ่อม ง่ายจะตาย

จิตผู้รู้ หาที่ซ่อม ง่ายนิดเดียว

 

เราถามเธออีกครั้งด้วยความคิดว่าที่เธอตอบนี้เธอคิดไหม หรือที่เธอตอบอยู่แค่รู้ไง แล้วแค่คิดหรือรู้ที่ตอบมา

 

ง่ายนิดเดียว ที่แต่งมา ไม่คิดเลย

 

แล้วที่ว่าว่างท่านว่างเป็นอย่างไร

 

555 เข้ามาอ่าน ในห้องนี้ดีหนักหนา
พักสายตา อ่านกลอน สอนปัญหา
เปลี่ยนความคิด แลกความเห็น กันทุกครา
ก็เห็นหน้า ค่าตา กันเดิมเดิม

ต่างก็เป็น กัลยาณมิตร ธรรม
อาจรู้สูง รู้ต่ำ ต่างศึกษา
แต่ตัวเรา รู้แค่ งู ๆ กะ ปลา ๆ
จึงไม่ค่อย กล้ามา หน้ากระดาน

จึงแอบอ่าน แอบถาม ตามประสา
มีผู้รู้ตอบมา หาความหมาย
แต่ยังมีสิ่งต่าง ๆ อีกมากมาย
ต้อง ค้นหา ต่อไป ด้วยตนเอง

ขอ มั้ง ตรวจการบ้านให้ เด็กชายพชร ด้วยครับ ท่านอาจารย์ ทั้งหลาย

 

แล้วตอนท่านพิมพ์ท่านคิดไหม

 

แป่ว !!! เค้าคุยกันอยู่ ไม่น่ามา... เลยเรา

 

พรสวรรค์ หรือ นรก ฉันไม่รู้

ที่รู้อยู่ แต่งๆไป ไม่เคยหา

ไม่เคยคิด ไม่เคยเเต่งแต่ใดมา

ตัวรู้อยู่ แล้วรู้ว่า คิด ยังไง

ต่อให้ฉันเรียนวิชาที่ว่า ยาก

หากตัวอยากมันรู้ ว่าต้องสอน

ฉันก็สามารถเรียนได้ ไม่อาวรณ์

เพราะ ตัวรู้ รู้ ว่า ต้องทำยังไง

หากเธอคิด ว่า ยากมันก็ ยาก

หากเธอคิด ว่า ขาด มันไม่เหลือ

อยุ่ที่ ตัวปัญญา เหมือนเดิม ไม่เคยเบือน

ปัญญา เกิด เมื่อไม่คิด จิต จด จำ

ตัวของฉันไม่ใช่ อัจฉริยะ

แต่ฉันรู้ ว่าหลัก คิด อยู่ที่ไหน?

เมื่อไม่คิด จิต ย่อมรู้ ความเป็นไป

สิ่งที่รู้ คือ รู้ อยู่ ใน ตนเอง

หากเธอเชื่อ นั้นก็เรียกว่า ศรัทธา

หาก ปัญญา ตามตัวเชื่อ เป็นไรไหม?

ก็ปัญญา ย่อมไม่เกิด เมื่อ ปิด ใจ

ปัญญา เกิด เมื่อ จิตว่าง เท่านั้นเอง

 

++

จิตผู้รู้ หาที่ซ่อม ง่ายนิดเดียว[/quote]

ความร้อนที่อกซ้ายท่านหรือ คืออะไร
คือร่างกาย จิตใจ ปรุงแต่งหรือ
คือความว่างทำให้เป็น หรือก็คือ
"ไฉนฤา ทิ้งฉัน" เสียงรำพัน

ว่างแล้วว่างเลย ยังงั้นหรือ
หรือคือทิ้งกิจ คิดหนีหาย
กายบอก เยื่อใยเล่า อยู่ไม่วาย
ตนนั้นไซ้ บอกคำลา ข้าลืมเอ็ง

ที่ออกมาหาใช่ ลืมคุณจร
เพียงคำสอนคุณสันโดษ มันโดนจิต
เลยออกมาเข้าฌาน นานไปนิด
อยากสะกิดคุณสันโดษ อย่าโกรธเลย
ที่เข้าดู รู้จิต อย่าคิดว่าแส่
แค่ให้แน่ในจิต ไม่สับสน
คุณสันโดษ เป็นไง ใช่หรือคน
หรือเทพทน อยู่ มิรู้งาน

 

จิตไม่นิ่ง วิ่งวน ฉวัดเฉวียน
สับส่าย ว่ายเวียน แลสับสน
จิตนอกใน ดูไม่ออก หรือกังวล
มันสับสน เสียดทาน เกว่งไกว
เป็นวัวบ้า ไขว่ขวิด พาไขว้เขว
ตอนนี้อยู่ ข้างหน้าตาย ใยรวนเร
หาวจิตเขว พาลเสียกาล เสียชาติเกิด
จงเลือกเถิด ตัดสินใจ หนึ่งทางหนอ
หนึ่งฆารวาส หนึ่งบรรพชา อย่ารังรอ
หนึ่งนาทีหนอ มีค่า ดุจทองคำ

เกิดมา สุดไซ้ร นั้นตายหนา
ทำงาน หาเงิน หวังขึ้นสูง
สูงสุดแท้ ยั่งยืน ยืนไม่ไหว
ก้มต่ำ มองดู อยู่ภูสูง
เห็นคน ยื้อแย่ง เหยียบหัวไต่
หวังชมภู ดูความสูง อย่างฝันไฝ่
ที่สุดใคร ไหนอยู่ คู่ค้ำฟ้า

ชาตินี้ พบพุทธศาส พระชินสีห์
รู้ธรรม เห็นติดตา ในวิธี
โอกาสมี จงโดดคว้า ใยโลเล

 

แล้วไม่คิดไม่รู้ตอนท่านอ่าน ท่านอ่านนั้นท่านคิดคำนึงไหม หรือแค่รู้แค่รู้แล้วอ่านไป ท่านคิดไหมอยากรู้จริงๆเอย

 

เมื่อเข้าใจ ก็จงบ้า ตามตนสอน

อย่าให้ เพื่อน ที่เว้าวอน คอยหลอกหลอน

ตนนั้นแล คือ อัจฉริยะ ที่อยู่ มิรู้เเล

ก็โง่เชื่อว่า ตนโง่ จึงเป็นตน

คุณปัญญา ที่อยู่นะ หัดใช้บ้าง

อย่าไปตาม อย่าไปคิด ให้สับสน

ที่คนว่า ตัวเราโง่ ในบันดล

ไม่ผิดหรอก ที่จะเชื่อ ผู้อื่น เพราะสอนมา

แต่พระพุทธสอนฉัน ให้ตนคิด

แล้ว ที่จิต ก็หัด ฝึกไม่คิดสน

จะองค์เทพ องค์ มาร เข้ามายล

ร่างที่จนที่รวย ไม่มีจริง

ที่ผ่านมา ไม่ได้โง่ แค่ ไม่รู้

ที่รู้อยู่ก็ไม่เชื่อ และไม่สน

ก็มันง่ายมากเกินไป ทำไม คน

ถึงรู้เเล้ว ทำไมได้ ไม่รู้จริง

ก็มันง่าย ไม่อยากเชื่อ เลยไม่ นึก

พอไม่นึก ก็เลยหา คำตอบหนา

แต่ตอนนี้เชื่อใช่ไหม เเก้วกัลยา

ช่วย...เลิกถามว่า คิด ให้ ว่าง คิด ยังไง

 

แสดงว่าท่านว่างท่านก็คิด เราคิดถูกหรือผิดคิดหนักหนา
คิดว่าว่าง ว่าว่างก็รู้ว่าคิด จะคิดถูกคิดผิดจิตรู้เอย

 

แล้วที่ที่ว่าง ว่างไม่คิด ถ้าเราคิดคงไม่ว่างแล้วหละหนา คำว่าว่าง ว่าว่างด้วยวางนา แล้วปัญญาจะเกิดก็เกิดเอง

 

เออนี่หนอ ผีเสื้อ จะบอกให้
มือพิมพ์ไป ใจต้องคิด แม่นแล้วหนา
จิตว่าง นั่งเอ๋อ นี้เรียกบ้า
ว่างอีกตัวหนา คือว่าง เหมาะงานการ
ว่างเป็นรู้ ใช่ไร้คิด แต่ไร้มาร
ไร้กิเลส เล่ห์อุบาย ไร้มารยา
มีแต่จิตหนา เป็นรู้ คือตัวว่าง

 

กลับไปคิดต่อเถอะ ผีเสื้อน้อย

คิดให้ได้ว่าความว่างอยู่ที่ไหน??

คิดได้เเล้วเมื่อไร ช่วยบอกเรา

คิดให้ว่าง คิดยังไงช่วยบอกที

 

ว่าแต่ว่า อีกกระทู้หายไปไหนอะ ....แต่ไม่ต้องตอบก็ได้

ตะกี้โพสสุดท้ายเขียนค้างไว้ เรื่องกระจก

กระจกนี้ดี เพราะเราสงสัยในตน จึงส่อง

กระจก ถ้ามาจากกระจกดีๆ ส่องแล้ว ก็จะเห็นตน ไม่เห็นคนอื่น

เช่น เราให้ใครเป็นกระจก ส่องแล้ว ภาพสะท้อนจะต้องกระทบคนสงสัย
ไม่ใช่กระจกสะเทือนส่งภาพตัวเองออกมาเสียเอง

กระจก ถ้าเป็นของ เป็นผืนกระจก ดูให้ดี ส่องแล้ว มีเงาสะท้อนสองชั้น
ยังมีของคู่

กระจก ถ้าเป็นวัตถุธาตุ ส่องไม่นานก็หมอง ต้องคอยขัดด้วยธาตุ 4

กระจก ถ้าเป็นขันน้ำ มันขึ้นกับคนถือ

กระจก ถ้าเป็นบ่อน้ำ ฟังดีๆ จะมีเสียงสะท้อน กระซิบ กระซาบ

กระจก ถ้าเป็นแม่น้ำ ส่องแล้ว ก็มีของอื่นปลอมปน

กระจก ถ้าเป็นทะเล ส่องแล้ว ก็ไม่เห็น

กระจก ถ้าเป็นมหาสมุทร ส่องแล้ว ต้องกลืนหาย อันนี้ของแท้

งง ไหม

คนที่ว่างความคิด จะงง

คนที่ว่างแท้ ว่างอย่างพุทธะ จะรู้

กระจก ถ้ามาจากกระจกดีๆ ส่องแล้ว ก็จะเห็นตน(คนถาม) ไม่เห็นคนอื่น
กระจก ถ้าเป็นมหาสมุทร ส่องแล้ว ต้องกลืนหาย อันนี้ของแท้

 

ถ้าเราคิดคงไม่ว่างแล้วหละหนา คิดแค่รู้แค่ปล่อยและแค่วาง ว่างไม่ว่างคงสลับสับกันเอย

 

คิดอะไร ใจก็ไม่ปรุง มันก็ดับ
เห็นอะไร ใจไม่แต่ง สักว่าเห็น
เห็นเป็นรูป รู้เห็นเป็นนาม มันเป็นจริง
ทุกสิ่งเห็น เกิดดับ ว่างจากใจ