ชีวิตของ ข้าพเจ้า

อย่าเพ่งออก <!--colorc--><!--/colorc-->

การปรารภ ...ธรรมะ ...มีประโยชน์
คอยเพ่งโทษ ...ตัวเอง ..อย่าเพ่งเขา
หมั่นมองดู ...หน้าตา ..ฆ่าตัวเรา
ให้ว่างเปล่า ...จากใจ ..อย่าไว้มัน

การเพ่งออก ...หลอกตัวเอง ...เก่งกว่าเขา
ใจมัวเมา ...เพลิดเพลิน ...เที่ยวเหิมหัน
เพิ่มทุกข์โทษ ...ให้แก่ตัว ...ใจพัวพัน
ทุกข์ทั้งนั้น ...อย่างวยงง ...หลงมารยา

จงเพ่งดู ...จิตใจ ...อย่าได้ขลาด
ความฉลาด ...ตรวจดู ...รู้รักษา
สิ่งสกปรก ...รกใจ ...ไม่เก็บมา
ผ่านหูตา ...ปล่อยไป ...ไม่ไยดี

คอยปลดเปลื้อง ...เรื่องร้าย ...ให้คลายออก
หมั่นซักฟอก ...จิตใจ ...ให้เต็มที่
รู้เท่ากล ...มารยา ....ทุกนาที
โทษเกิดมี ...ละมัน ...ในทันใด

ปฏิบัติ ...คัดเลือก ...ทิ้งเปลือกนอก
ให้จางออก ...เห็นชัด ...ตัดสงสัย
เป็นแนวทาง ...หลุดพ้น ...ควรสนใจ
ปล่อยวางไป ...ไม่กังวล ...พ้นโทษเอย.

<!--coloro:#FF0000-->

 

การเพ่งโทษ <!--colorc--><!--/colorc-->

การเพ่งโทษ ...เพื่อประโยชน์ ...จะชี้ทาง
เป็นแบบอย่าง ...วางไว้ ...ให้รู้เห็น
การเพ่งเพื่อ ...สอนกัน ...นั้นจำเป็น
ผู้บำเพ็ญ ...ประโยชน์ ...โทษไม่มี

การเพ่งโทษ ...เพื่อประโยชน์ ...จะอวดอ้าง
ใจกระด้าง ...โกรธเกลียด ...เฝ้าเสียดสี
เพ่งโทษเขา ...เมามัว ...ว่าตัวดี
เพ่งอย่างนี้ ...มีโทษ ...โปรดไตร่ตรอง

เพ่งโทษเขา ...เหมือนหาเหา ...มาใส่หัว
โทษที่ตัว ...เพ่งเขา ...ใจเศร้าหมอง
ใครจะดี ...จะชั่ว ...ไปมัวมอง
ดูโทษของ ...คนอื่น ...ทุกคืนวัน

โทษของตน ...ไม่สนใจ ...ไม่รู้สึก
ไม่นึกฝึก ...ตนบ้าง ...ช่างขยัน
เพ่งโทษเขา ...เอามา ...นินทากัน
เพราะคนนั้น ...มีทิฏฐิ ...ดำริพาล

อีกการพูด ...เพ้อเจ้อ ...เสนอข่าว
รู้เรื่องราว …แปลกแปลก ...อย่างแตกฉาน
ทั้งเรื่องชั่ว ...เรื่องดี ...มิใช่การ
นำมาขาน ...กล่าวไข ...ไม่ละอาย

ครั้งยิ่งพูด ...ยิ่งเพลิน ...เกินขอบเขต
ไม่สมควร ...แก่เพศ ...ที่มุ่งหมาย
ประพฤติพรต ...พรหมจรรย์ ...ฉันนึกอาย
ขอเป็นฝ่าย ...ยอมแพ้ ...เพื่อแก้ตัว

เว้นจากการ ...ถกเถียง ...เพียงรับฟัง
มีสติ ...ยับยั้ง ...ทั้งดีชั่ว
คอยเพ่งโทษ ...ตัวเอง ...เพราะเกรงกลัว
ความเมามัว ...ประมาทรอบ ...มาครอบเรา

เรื่องอะไร ....ของใคร ....อย่าไปคิด
รีบทำกิจ ...ของตัว ...อย่ามัวเขลา
ใครจะดี ...หรือชั่ว ...อย่ามัวเมา
เพ่งโทษเขา ...เราร้อน ...เพราะค่อนคน

ทั้งเรื่องคน ...เรื่องของ ...ต้องงดคิด
ละเลิกหมด ...อดใจ ...จะได้ผล
ผลที่ไหน …ผลที่ใจ ...ไม่ร้อนรน
ผลที่พ้น ...จากโทษ ...โปรดสังวร

การปฏิบัติ ...หัดนิ่ง ..ยิ่งรอบรู้
เพราะมีครู ...รู้เท่า ...เฝ้าสั่งสอน
ทุกอิริยา- บถยืน ...เดินนั่งนอน
หมั่นไถ่ถอน ...มายา ...ฝ้าบังใจ

รู้เหตุผล ...ถูกผิด ...ปลิดทุกข์โทษ
ความโลภโกรธ ...หลงผิด ...จิตหวั่นไหว
จงซักฟอก ...ลอกฝ้า ...บังตาใน
ใจแจ่มใส ...ใจเย็น ...ใจเป็นธรรม

อบรมใจ ....ให้เป็น ...สมาธิ
ความดำริ ...รู้รอบ ...ประกอบสัม-
มาทิฏฐิ ...รู้พร้อม ...ย่อมน้อมนำ
หยั่งรู้ธรรม ...ลุ่มลึก ...อย่าตรึกไป

กำหนดความ ...ชัดใจ ...ให้นิ่งแน่
ไม่ให้แส่ ...ตามอารมณ์ ...ข่มไว้ได้
จิตสงบ ...ประสบว่าง ...สว่างใจ
ผลกำไร …ของมนุษย์ ..ชาวพุทธเอย.


<!--coloro:#FF0000-->

 

ท่านรู้จัก ..... กลอนมั่ว ..... กันบ้างไหม
คือว่าไม่ ..... ตรงเผง ..... กลอักษร
ทั้งอุตลุด ..... ผุดเขียน ..... ให้เป็นกลอน
โชว์ความอ่อน ..... บทกวี ..... ไม่ดี อยากอาย

 

ที่วัดแห่งหนึ่ง ในอำเภอลานกระบือ จังหวัดกำแพงเพชร ขณะเดินชมวัด ได้พบคำกลอนเขียนใส่แผ่นกระดาษติดข้างฝากุฎีเก่าหลังหนึ่ง อ่านแล้วขำดี จึงนำมาฝากผู้เข้าชม เว็บไซ โดยมิได้มีเจตนาตำหนิท่านผู้ใดดังนี้

น้องสีกา จงรักษา ซึ่งศักดิ์ศรี..............อย่าให้มี เรื่องราว ข่าวโจทย์ขาน
อันความรัก หักไว้ ในดวงมาน....................อย่าฟุ้งซ่าน นำมาจ่าย ถวายพระ
เพราะพระหนุ่ม กลุ้มหนัก รักเร่าร้อน..............คิดถึงหล่อน นอนเพลีย เสียตะบะ
อ่านไม่คล่อง ท่องไม่จำ เรื่องธรรมะ.................ทำให้พระ เสียนิสัย ใจอาวอน
เดี๋ยวโทรมา เดี๋ยวโทรไป ไม่ยั้งหยุด...............อุดตลุด ไม่สนใจ ในคำสอน
จึงขอฝาก ฝังใว้ ในคำกลอน ...................อย่ามาอ้อน ให้พระคึก เดี๋ยวสึกเร็ว ฯ

หมายเหตุ อันที่จริง พระจะลาสิขา ย่อมมีเหตุผลหลายประการ ไม่ใช่อยู่ที่ประเด็นดั่งในคำกลอน เหมือนคำที่ชาววัดเคยได้ยินจนชินหูว่า ฝนจะตก แดดจะออก ฟ้าจะร้อง ขี้จะแตก พระจะสึก ห้ามไม่ได้ ดังนี้ ที่นำมาเสนอเพราะเห็นว่าเป็นแง่คิดที่ขำดี

 

วันเวลาผ่านไปไม่รู้สึก
ตริตรึกนึกแต่ธรรมไร้คำถาม
นั่งนิ่งนิ่งแนบแน่นลืมโมงยาม
แสงจันทร์ลามลูบไล้ทั่วเรือนกาย

ถึงแม้ตายไม่เสียดายซึ่งชีวิต
นิ่งสนิทจิตมั่นคงไม่สงสัย
ถึงพระพุทธ ถึงพระธรรม อ่าอำไพ
พระสงฆ์ไซร้ ถึงแท้ไม่แปรปรวน

 

ขอพลัง จงสถิตย์ อยู่กับท่าน
พลังธรรม ประหาร กิเลสชั่ว
ในใจตัว มีพระธรรม สถิตย์ตัวใจ

 

เรานั้นจำ ต้องรู้จัก ใครคนหนึ่ง
คนนี้ซึ่ง เป็นเจ้ากรรม ของเราหนา
อีกยังซ้ำ เป็นนายเวร ซะด้วยนา
คนที่ว่า คือ ตัวตน ของเราเอง

 

กลอนที่เห็น ไม่อยากคุย แต่ขอบอก
ไอ้ที่ลอก เขามา น่ะครึ่งค่อน
ที่แต่งเอง ก็มีบ้าง เป็นบางกลอน
แหมคุณจร มาถามได้ อยากอายจริง

 

สงสัยจังว่า คุณพี่ นิพพิทา และคุณขจรศักดิ์ จะเป็นเหลนท่านสุนทรภู่
ดีค่ะ ไพเราะ และ ลึกซึ้งดี
มักหลายๆเด้ออ้าย ม่วนคั่กๆ

Rejoice your merit from San Francisco,USA

 

หากท่านใด ที่เข้า มาอ่านกลอน
อยากขอวอน ช่วยกันแต่ง อีกแรงหนา
อย่าอ่านแล้ว หนีหายไป ไม่เอ่ยลา
อยากบอกว่า ใกล้หมดแล้ว สต๊อกกลอน

ไม่ต้องกลัว ว่าแต่งแล้ว ไม่เป็นกลอน
เดี๋ยวคุณจร แก้ไขให้ ไม่มีปัญหา
เพราะเป็นผู้ ฉลาดล้ำ เรืองปัญญา
เก่งเรื่องหา ถ้อยคำมา พร่ำรำพัน

 

แท้จริงแล้ว มนุษย์นั้นไม่มีจริง

หากไม่ทิ้งซึ่งความทุกข์ ความสงสัย

แม้ปัญญาแต่เกิดก็ไม่คลาย

หากไม่เลิกหมกหมุ่น คงไม่ดี


จิตของเรามันเเล้นอยู่ตลอด

แต่มนุษย์นั้นไม่รู้ เสมอเหมือน

ดั่งกับเพื่อนเเท้ที่อยู่ ไม่แช้เชือน

มนุษย์นั้นจึงไม่พ้นกลอุบาย

หากไม่ยึดไม่ติด สิ่งใดเเล้ว

ตัวตนที่เป็นผู้รู้ จะมาหา

จะมาสอน มาสั่ง แก้วกัลยา

ปัญญานั้นอยู่ไม่ไกล อยู่ที่ตน

อันนี้คุณกลอนแต่ง...อ่ะ ว่างต่อ

 

เขียนกลอนเบื่อเพื่อบ่นเป็นต้นแบบ
เบื่อจนแทบอาเจียนวิงเวียนหัว

เบื่อ...บ้านเดี่ยวที่ระยองสิบสองล้าน
เบื่อ..อาคารใบหยกพ่อยกให้
เบื่อ..เดอะมอลล์ที่ลงหุ้นวุ่นวายใจ
เบื่อ..บินไทยกำไรอ่อนอยากถอนทุน
เบื่อ..รีสอร์ตที่เขาใหญ่ร้อยไร่กว่า
เบื่อ..แพปลาที่เมืองชลจนว้าวุ่น
เบื่อ..ร้านทองย่านสำเพ็งเก่งกักตุน
เบื่อ..ต้องลุ้นนับเศษตัง..นั่งขอทาน...
เบื่อซีตรองลองขยับมาขับเบนซ์
เบื่อรถโฟลคสวาเกนเล่นนิสสัน
เบื่อบีเอ็ม วอลโวโก้ทั้งคัน
เบื่อฟอร์ดฝันหันหาคว้าเปอร์โย

เบื่อรถเชพโรเลตเข็ดขนาด
เบื่อรถมาสด้าขับนับเป็นโหล
เบื่อฮุนไดไปมิตซูฯดูเขาโชว์
เบื่อรถโตโยต้าไม่อาวรณ์

เบื่อแสนเบื่อราคาช่างน่าเบื่อ
จำซื้อเชื่อมอเตอร์ไซด์ขับไปสอน
ฮอนด้าดรีมคุรุสภาช่วยอาทร
ส่งเงินผ่อนสองปีพอมีเงิน

ถึงมีรถเครื่องขับพอปรับเปลี่ยน
ค่าเล่าเรียนลูกมาพาขาดเขิน
ต้องจำหน่ายขายทิ้งทนวิ่งเดิน
เบื่อเหลือเกินอยากจะบวชไปนิพพาน

 

มีผู้ใดไหนบ้างค่อนข้างเบื่อ
เชิญร่วมเครือเพื่อต่อข้อขยาย
อาจเบื่อโลกเบื่อรักชักวุ่นวาย
มาผ่อนคลายเบื่อบ่นให้คนฟัง.

 

อ้อ..ตัวเบื่อมันยังสิงอยู่ในร่าง

แต่ทำไมคุณฉลาดไม่มาสอน

ว่าตัวเบื่อมันไม่ใช่เพื่อนที่อาวรณ์

ถ้าไม่เชื่อแสดงว่า ตัวรู้ ยังไม่มา

ถ้าตัวรู้มาปรากฏเเล้วจะเห็น

ว่า ตัวเบื่อ มันก็สิง อยู่ เสมอ

เพียงแต่ว่า เบื่อ มาก เบื่อ น้อย อยุ่ประวิง

ขอให้ผู้รู้จง ดู ตัวเบื่อ เล่นต่อไป

อ่ะ.....ว่างต่อ

 

ก็ตัวรู้เขารู้ ว่า ขี้เกียจ

ถ้าขี้เกียจก็ไม่ต้องช่วย ไม่ต้องสอน

ถ้ารู้มากก็เรียนมาก ต้องอาวรณ์

ไหนผู้คนจะมาถามสำราญใจ

ไอ้ที่ว่างมันก็ง่าย สบายจิต

แค่ไม่คิด ไม่ทำ หน้าตาเฉย

ทำเอ๋อ ติ๊งต๊อง อย่างที่เคย

ทำตัวว่าง เเละ เอ๋อ ง่ายจริงๆ

 

อันความว่างเป็นเช่นไรยังไงเหรอ ว่างอย่างไรว่างแบบไหนยังไงเหรือ
ว่างที่ตา ว่างที่ใจ ฉันใดรือ ว่างที่หู ว่างที่ลิ้น หรือว่างกาย
อันความว่างว่าว่าง ไม่ว่างหรอ กลับลวงหลอกว่าว่าง กระจ่างใส
เหมือนหนองน้ำ ใสเย็นและเย็นใจ แต่กลับเต็มไปด้วยฝูงปลา ทั่วนที
ที่ว่าว่างรู้ว่าง ว่างก็ดับ ไม่อาจจับอาจต้องหรือมองเห็น ธรรมในธรรม
รู้ในรู้ อย่างที่เป็น แค่มองเห็นว่าว่าง อย่าว่างเลย

 

เคยถามนะ...ถามตัวเองอยู่เหมือนกัน

ไอ้ความว่างหน้าตาอย่างไรหรือ?

แต่ไอ้ตัวที่รู้บอกไม่ดู....

ไม่มีตาแล้วจะรู้ได้อย่างไร

แล้วไอ้รู้หน้าตามีหูไหม

แล้วไอ้หูนี้ซิ ยังสงสัย

ว่าตัวฉันได้ยิน ได้อย่างไร

ก็ไม่รู้ให้หูดูเอาเอง

เเล้วที่นี้หูก็บอกว่า ไม่รู้

ก็ดูอยู่ไม่รู้ ได้ แต่ฉันไหน

ก็ไม่รู้ ไม่ดู อยู่ที่ใจ

แล้วไอ้ใจมันเป็นอย่างไร ช่วยบอกที่

ก็ถามๆๆๆๆๆๆ

แล้วผู้รู้ก็ตอบว่า ไม่รู้ ถามถึงไหน

แต่ถ้ารู้ หรือ ไม่รู้เเล้ว สบายใจ

ก็อยู่ที่ว่าใจ ว่างหรือ ยัง

 

ใจว่างแล้ว ไม่ว่าง ก็ว่างอีก แล้วจะหลีกจะหนี ไม่หนีหาย แล้วก็ว่าง ไม่ว่าง แล้วยังไง จากที่ว่าง ไม่ว่าง แล้ว ว่างเอย

 

แต่งไม่เป็นเอย...เลยแค่อ่านอ่าน
แค่ผ่านผ่าน... เลยแค่รู้ไม่สับสน
แค่หัวเราะ...แค่รู้ไม่กังวล
จึงไม่สนว่าว่าง...ว่างอย่างไร

 

อยากรู้ไหมว่านิพพาน เป็นอย่างไร

ตอบง่ายๆดูที่ท่านทำฉะไหน

หากเริ่มบ้า เริ่มติ๊งต๊อง อย่างเต็มใจ

นั้นๆแหละ นิพพาน ที่ว่าเอย

หากว่า บ้าแล้วนั้น หลงในจิต

หากไม่รู้ นั้นหลงอยุ่ในภพ

ไม่มีทางเวียนว่ายตายเกิด ได้บรรจบ

ภพไม่มี จิตไม่มี ถึงนิพพาน

แต่ถ้าคิด กลอนไม่ได้ เเสดงว่า คิด

จิตไม่ว่าง ฟุ้งซ่าน คิดไม่หาย

ยังวนเวียน ยังคลางเเคลงอยู่ไม่คลาย

จงดักดาน อยู่ในภพปรโลก ต่อไป เทอญ