ชีวิตของ ข้าพเจ้า

ภยตูปัฏฐานญาณ ที่กล่าวว่า เป็น วาสนา ได้ ก็คือ เมื่อเกิดความรู้ใดขึ้น
เมื่อเกิดความเข้าใจอย่างหนึ่งอย่างใด แม้กระทั่ง เข้าใจว่าบรรลุแล้ว หรือ
แม้กระทั่ง บรรลุแล้วจริงๆ ก็ญาณตัวนี้จะเป็น ตัววาสนา ที่ช่วยให้ ระลึกได้

ช่วยให้ระลึกเท่าทัน ความเห็นผิด การยึดมั่นถือมั่น ในสัญญา ในขันธ์
ในการบรรลุ ว่านั้นคือ ภัย ถ้าหากยึดไว้ ก็คือภัย หากถือว่าบรรลุแล้ว
ก็คือภัย ต้องเห็นภัย เห็นทุกข์สัจจะ เป็นทุกข์ในอริยะสัจจ ไม่ใช่เห็น
แบบเอาความเห็นไปเห็น เห็นแบบนั้น จะไม่มีทางพาพ้นภัย พาไปสู่

7. อาทีนวานุปัสสนาญาณ
8. นิพพิทานุปัสสนาญาณ
9. มุญจิตุกัมยตาญาณ
10. ปฏิสังขานุปัสสนาญาณ
11. สังขารุเปกขาญาณ
12. สัจจานุโลมิกญาณ หรือ อนุโลมญาณ

ซึ่งเป็นญาณในลำดับถัดๆไปได้ และถ้าไม่สามารถพาไปถึง สัจจานุโลมิกญาณ
หรือ ญาณ รู้ อริยัสัจจ 4 นั้น ก็ไม่มีทางได้ มรรคญาร ผลญาณ อันญาณ
โลกุตระไปได้

ดูดีๆนะครับ รูปหมุนๆ แค่นี้ ทุกคนก็ดูได้ เข้าใจได้ และปฏิบัติไปได้
ถ้าใครดูแล้วชอบใจ ทำได้อย่างไร ลองเอาสภาวะธรรมเทียบปริยัติดู
ก็จะเห็นว่า พระพุทธองค์ ชี้ทางสว่างให้แล้ว ชี้ไว้หมดแล้ว หงายของ
ที่คว่ำ(มีอยู่กับตน) ให้หงาย(แค่เปิดใจรับรู้) ก็จะทำให้ ศรัทธา เกิดขึ้น
ศรัธทา เกิดขึ้นมากพอ ก็ถือว่าเป็นพละที่พาตัดเข้าสู่ อริยะขั้นต้นได้เหมือน
กัน

ศรัทธา ในพระพุทธองค์ ก็เป็นพละ

โดย ศรัทธานั้น ต้องมีรากเง้าจากสัทธรรมที่พระพุทธองค์แสดงไว้

 

เมื่อวานสอนให้ ลองเอาผ้าไปผูกตา จิตที่ตาจะหยุด

และถ้าห้องเงียบจะดีมาก เพราะเสียงจะไม่มี จิตที่หูจะหยุด

แล้วที่นี้ จะรู้ว่า ภาวะที่ไม่รู้อะไร จิตจะหยุดนิ่งและไม่สามารถทำอะไรได้

นั้นคือ สภาวะ ใจที่นิ่ง เเล้วจะเห็นว่า ความคิด จะผุด ขึ้นมา

แล้วฟัง ว่าความคิด มันคิดว่าอะไร นั้น คือ สภาวะจิต ของ ความคิด

แต่มนุษย์ ส่วนมาก ไม่เคยรู้ว่า ความคิดที่เกิดขึ้น

มันคนละตัวกับ สภาวะของ ใจที่นิ่ง

ถ้า เรา นั่งสมาธิ จะเห็น ความคิดหรือไอเดียออกมา

นั้นคือ จิตที่เกิดหนึ่งภพ ถ้ามันได้ออกมาเป็นกาย

หรือ ออกมาสมหวัง หรือ ผิดหวัง นั้นก็อีก หลายจิต ที่แตกออกมา

เพราะฉะนั้น คนที่ไม่ได้ฝึก สมาธิจริงจัง จึงไม่สามารถ ควบคุมจิตได้

 

ก็จะสรุปอีกครั้ง

การที่เรา จะเข้าใจจิตใจเรานั้น ไม่จำเป็นต้องไปฝึกสมาธิจริงจัง ก็ดูตัวอย่าง
จากการดูรูปผู้หญิงหมุนนี้ เราเพียงแต่ดูเล่นๆ ดูไปเบาๆ ดูอย่างมีความสุข
ถ้าไม่ติดสงสัยมากเกินไป ถ้าไม่ยึดมั่นถือมั่นมากเกินไป ถ้าไม่คิดว่าเห็นแล้ว
รู้แล้วมากเกินไป ก็จะค่อยๆเข้าใจจิตใจเราเอง เข้าใจที่มาของการ รู้ รูป-นาม
เข้าใจใน นาม-รูป(อารมณ์) จนกระทั่งเท่าทันความเป็นจริง ที่เป็นสภาวะ
ธรรมจริง อันเกิดขึ้นภายใน แค่นี้เอง ก็ยก ญาณ 16 ได้

ธรรมะ ไม่ได้ยาก รู้เล่นๆ ไม่ต้องไปจงใจปฏิบัติอะไรเลย

 

ความคิดที่ว่าเช่น

หิวจังเลย..วันนี้จะกินอะไรดีนะ ข้าวมันไก่ หรือ ผัดไทย

ถ้าจิตข้าวมันไก่ มันพรีเซ้นต์ดีกว่า เดี๋ยว จิตผัดไทยก็จะ ถูกฆ่าตาย

แล้วร่างก็รับคำสั่งไปซื้อข้าวมันไก่

นั้นคือ สภาวะจิตที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว

พอสนอง จิตข้าวมันไก่ จนอิ่ม จิตข้าวมันไก่ก็จะดับ

นั้นคือ ภาวะ เกิด กระทำ แล้ว ดับ

 

สาธุครับเห็นเหมือนที่ท่านพูดทุกอย่างแต่ทำไมอธิบายสภาวะแบบที่ท่านอธิบายไม่ได้ ว่าที่เห็นเกิดจากอะไรอยากรู้แบบท่านทำไงครับ

 

ที่อธิบายไม่ได้ เพราะคิดแล้วจำตามคุณเอกวีร์

คุณเอกวีร์ เข้าใจในภาษาธรรมะแตกฉาน

ต้องหาตัวตนเองให้เจอ คุณเอกวีร์มีคนเดียว

 

ค่อยๆ ดูไง เข้าใจเล่นๆ อย่าไปจริงจัง จริงจังเมื่อไหร่

หวังผลเมื่อไหร่ หรือ คิดว่ารู้แล้วเมื่อไหร่ ก็ถูกปิดบังไม่ให้เห็น
ทั้งที่อยู่บนปลายจมูกคุณเองตั้งแต่ต้น

พระท่านถึงอุทาน โง่แท้ๆหนอ เคยได้ยินใช่ไหม

 

ก็เพราะ ไม่ได้คิด มันว่าง.......มันเลยเข้าใจสภาวะจิต

ถ้าคิด จิตถูกปิดเหมือนเดิม พรสวรรค์ก็ย่อมถูกล็อคกลอน

 

ศรัทธา ในพระพุทธองค์ ก็เป็นพละ

โดย ศรัทธานั้น ต้องมีรากเง้าจากสัทธรรมที่พระพุทธองค์แสดงไว้<!-- / message --><!-- edit note -->
<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1>


ฝึกใหม่ๆ ต้องยึด พระพุทธเจ้า...

เพราะว่าสิ่งที่จะเห็นมันมีทุกอย่าง

ทั้งธรรมะและอธรรม

 

จะฝึกใหม่ ฝึกเก่า ก็ยัง ศรัทธา ตัวเดิม
เพราะเราชี้แล้วว่า ศรัทธา ต้องมาจาก สัทธรรม
เมื่อฝึกไปแล้ว ศรัทธาก็ยังอยู่ที่สัทธรรม
เมื่อสำเร็จแล้ว เป็นธรรมสามีแล้ว ก็ธรรมสามี ก็แปลว่ามีศรัทธาเป็นธรรม

ต้นสาย กลางสาย ปลายทาง ก็ยังอยู่ที่ สัทธรรม

 

ผู้ที่มีปัญญาเเล้ว

ย่อมเข้าใจ สภาวะธรรม และ สภาวะมาร

ว่าตัวจิต ของตน ตั้งอยู่ที่อารมณ์ไหน

หากเราเลือก ที่จะอยู่ฝ่ายธรรมะ เราก็ติด ดี

หากเราเลือก ที่จะอยู่ฝ่ายอธรรม เราก็ติด ชั่ว

หากเราไม่ยึดติดทั้ง บุญ หรือ บาป

เราก็หลุดพ้น จาก วัฏสงสาร

 

สำหรับท่านก็ติด สงสัย จังเลยยยยยยย

 

การสร้างบุญ เพื่อให้ตัวเอง พ้นจากสภาวะที่เป็นอยู่

เพราะจิต ไม่มีความสุขกับปัจจุบัน

การทำบุญ จึงเป็นการซื้อทางให้ตัวมนุษย์

มีชีวิตที่สุขสบายดั่ง เทพชั้นฟ้า

เหนือกว่า ผู้คนที่ทุกข์และอยู่ลำบาก

แต่นั้นก็ไม่ใช่ทางพ้นทุกข์ นั้นคือ การ หนีทุกข์และหนีกรรม

ถ้าคนซึ่งปราศจาก ความคิด สร้างบุญและพอใจกับสิ่งที่มี ณ ปัจจุบัน

สิ่งต่างๆ ย่อมไม่มีอะไรที่ทำให้บุคคลนั้น เป็นทุกข์แน่นอน

 

คุณขจร

บางครั้ง ถ้าเราเราอยู่ในสภาพของม้า ที่กำลังรับการ ฝึก โดยเรามีผู้ฝึก
อยู่บนหลังม้า ม้าเต็มใจให้ผู้ฝึกอยู่บนหลังม้า แต่ทว่า หน้าที่ของม้าไม่
ชัดแจ้ง

ม้ากลับ แกล้งเดิน ซ้ายป่ายขวา เพื่อดูผู้ฝึก จะฝึกอย่างไร กลายเป็นม้า
ไปฝึกผู้ฝึก รูปมันจะเปลี่ยน หน้าที่มันจะพร่อง

ผู้ฝึกจะพลอยแสดงการฝึกที่ผิดพลาดไปตามใจของม้าไปเรื่อยๆ ไม่เป็นผล
ดีเลย

การฝึกที่แสดงออกมานั้น กลายเป็นของเท็จ ม้าจะกลายเป็นผู้สนับสนุนให้
เกิดการฝึกอันไม่ถูกหน้าที่ตามหลัก ม้าต้องรับการฝึก

ม้า นั้น จะต้องรับวิบากกรรมนี้ไปด้วยไหมหนอ

 

ไปอ่านเฉลยมาแล้วครับ ..ไปดูซิ.

 

อ้าว มาแล้วหรือ

ขอบพระคุณครับที่มาบอก

 

อย่างที่นั่งอ่านกระทู้นี้ จิตนิ่งเป็นหนึ่ง ดูไปเรื่อยๆ

ปราศจากทั้งความคิดกุศลหรืออกุศล

คือ ไม่ได้สร้างทั้งบุญและบาป เพราะจิตนิ่ง จึงไม่มีภาวะที่ทุกข์และสุข

เวลาที่ตอบ หรือ ถาม จึงเป็น สิ่งที่มาจากภาวะจิตที่นิ่ง แล้วถามมา

 

ไม่ได้เข้ามาดูกระทู้นี้เลย พอเข้ามาดูก็อ้ะ ฮ้า ชุมนุมจอมธรรมยุทธมารวมกันที่นี่เอง ขออนุญาติร่วมวงสนทนาด้วยนะครับ อนุโมทนาในแง่คิดดี ๆ ของทุก ๆ ท่านเลยนะครับ

 

วันนี้อยู่ริมหาด ไม่มีมนุษย์ มาดึงจิตให้ลงไปจุติ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 8 คน ( เป็นสมาชิก 8 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>หลงเข้ามา, เอกวีร์, เด็กชายพชร, สันโดษ, jinny95, khajonsak9999, muzas, คีตเสวี </TD></TR></TBODY></TABLE>

สวัสดีครับพี่น้อง
มาช้าดีกว่าไม่มา

ถาม ทำบุญเอาเข้าตัว กับ ทำบุญเอาออกจากตัว คือไฉน