จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

การเข้าถึงธรรมะ ก็คือการเข้าถึงจิตใจของตนเอง...เพราะใจตัวนี้แหละเป็นตัวดีดดิ้นไม่เคยอิ่มพอเพราะมันมีความยึดติดแบบลึกลับอยู่ภายในของมันโดยเราไม่รู้ไม่เห็น ก็มีแต่ผู้เปิดสิ่งนี้ออกนั้นแหละจึงจะเห็นจิตอันผ่องใสได้ เพราะจิตที่ปกคุ้มอยู่นั้นเป็นจิตที่ต้องทําให้เรามาเกิดมาตายอีก แต่เมื่อไหร่เราได้รู้เห็นจิตเดิมนั้นแหละเราก็มีหวังที่จะได้หลุดพ้นไปได้...จึงต้องได้ดูจิตดูอารมณ์ของตนไปจนเห็นความเกิด-ดับ และเห็นความคิดทั้งดี และไม่ดี เห็นอัตตา ตัวตนก่อนนั้นแหละ และก็จะต้องทําตัวลายตัวตนนั้นให้ได้ โดยเราเจอสิ่งใดๆรู้สิ่งใดๆสักแต่รู้สักแต่เห็นได้นั้นแหละ จิตก็จะปล่อยโดยไม่ต้องฝืน เพราะมันรู้ว่าตัวตนนั้นไม่มีในเราในเขาแล้วจะยึดทําไม? ท่านจึงสอนเราๆท่านๆว่าผู้ปฏิบัติเจอผู้รู้ทําลายผู้รู้ เจอภพทําลายภพ ก็เพื่อแม้แต่ผู้รู้ก็ต้องรู้แบบไม่เอาทั้งดีและไม่ดีนั้นเอง...สาธุ

 

"สิ้นสุดปลายทางของขันธ์ ๕"

**************************************
น้องรินบอกว่าไปกราบกายเนื้อหลวงพ่อแล้วนํ้าตาไหลเลย ขอให้จิตบุญ(ไม่ใช่จิตโบ๋นะ)ทุกๆท่านมีความอิ่มเอิบและปิติที่ได้ร่วมใจกันมากราบและทั้งที่ส่งใจมากราบได้รับบุญอันยิ่งใหญ่นี้ทั่วกันจงทุกท่านเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอมอบคําพรให้แด่คุณครูทุกๆท่านค่ะ(ไม่ใช่วันครูแต่ใจมันบอกมาค่ะ) ของเก่า ไม่ทราบว่าเดี๋ยวนี้ยังร้องเพลงนี้กันอยู่หรือเปล่า) ธรรมะสวัสดีค่ะ

ชีวิตครู ดังคำกลอนของท่านหม่อมหลวงปิ่น มาลากุล ที่ว่า

" กล้วยไม้มีดอกช้า ฉันใด
การศึกษาเป็นไป เช่นนั้น
แต่ออกดอกคราวใด งานเด่น
งานสั่งสอนปลูกปั่น เสร็จแล้วแสนงาม "


ปาเจรา จริยา โหนติ คุณุตรานุสาสกา
ข้าขอประณตน้อมสักการ..
บูรพคณาจารย์ ผู้กอปรเกิดประโยชน์ศึกษา
ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา แก่ข้าในกาลปัจจุบัน
ข้าขอเคารพอภิวันท์ ระลึกคุณอนันต์ ด้วยใจนิยมบูชา
ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา ปัญญาให้เกิดแตกฉาน
ศึกษาสำเร็จทุกประการ อายุยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี
ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี ประโยชน์ทวี แก่ชาติและประเทศไทยเทอญ
ปัญญาวุฒิ กเรเตเต ทินโนวาเท นมามิหัง

น้อมจิตวันทา บูชาคุณครู กตัญญูกตเวที
*********************************
ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 1 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน )
supatorn
chearr

 

"พุทธภาษิต"

...บุคคลใดในกาลก่อนเคยผิดพลาด...

...ครั้นภายหลัง เขากลับตัวได้ไม่ประมาท...

...บุคคลนั้น...ย่อมทำโลกให้แจ่มใส...

...เหมือนดั้่งดวงจันทร์...อันพ้นจากเมฆหมอก...

...คัดจากหนังสือธรรมะสว่างใจ วัดสันติวงศาราม เบอรมิ่งแฮม อังกฤษ...

 

...มนุษย์ทั้งหลายที่มี...

...ผ้ากาสาวพัสตร์คลุมไหล่...

...หากไม่รู้จักควบคุมตนเอง...

...และประพฤติไม่ชอบแล้ว...

...เขาผู้ทำชั่วเหล่านั้นย่อมไปนรก...

...เพราะอกุศลกรรมของตน...

...หลวงพ่อปาน โสนันโท วัดบางนมโค...

...กราบขอบพระคุณหลวงพ่อปานเจ้าค่ะ กราบ กราบ กราบ...

 

"ตัวกู" คือปัญหาครับท่านภู

 

วันหนึ่งข้างหน้า ท่านเป็นแก้วไปทั้งองค์ ด้วยบารมีธรรม ก็ยังมีคนไปหาว่าเอาแก้วมาทำองค์แทนอีก คนหนอคน​

 

อั้ยย่ะ!
คนเรานี่หน๋อ! สารพัดจะให้เป็นไป
ทำผลไม้เป็นพระก็ได้ แต่ทำไม๊..ไม่ยักทำจิตตนให้เป็นพระ​

พระอยู่ที่วัด..แล้วจะทำยังไงถึงจะให้พระมาอยู่กับเราทุกๆที่ ทุกๆวัน
เอ๊า!ง่ายนิดเดียว..ก็ทำจิตเราให้เป็นพระหรือบวชจิตทุกวันเลย​

 

โมทนาสาธุด้วยครับ "ตัวกู"
คนเรามันยุ่ง-วุ่นวายก็เพราะว่า..ตัวกู..นี่แหล่ะ
แต่ถ้าไม่มีตัวกูแล้วจะมีตัวมึงเล๊อะ เห่อๆ อุปมาอุปมัยให้ฟัง มิได้ไปว่าใครนะ
แต่ถ้าไม่มีตัวกูหรืออัตตาก็แปลว่า..อนัตตา..ทันที
ที่แท้ก็สมมุติ ที่แท้ก็ไร้สาระทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นอย่าไปเอา อย่าไปสนใจภายนอกจิต
สนใจจิตเราดีกว่าเพราะว่าเป็นแก่นธรรม เป็นของจริง เป็นของไม่สูญเปล่า
มีคุณทั้งโลกนี้และโลกหน้าฯ
วันหน้าอย่าลืมมาสนทนาธรรมกันเด้อ ที่นี่คนกันเอง..คนบ้านเดียวกัน

 

เห็นด้วยครับ
เดี๋ยวลองอ่านธรรมะของหลวงพ่อฤาษีลิงดำนี้ดูนะครับ อาจจะได้คำตอบ
แค่ลมปาก
ได้รับคำนินทาจงอย่าสะเทือนใจ ถือว่าทุกคนในโลกไม่มีใครเลยที่จะพ้นการนินทา
ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า นัตถิ โลเก อนินทิโต คนไม่ถูกนินทาเลยไม่มีในโลก
แม้แต่พระพุทธเจ้าท่านมีชีวิตอยู่ท่านก็ถูกนินทา พระพุทธเจ้าท่านไม่แต่นินทานะ ด่าต่อหน้าเลยนะ
เขาจ้างคนด่าต่อหน้าประชาชน แม้ท่านเองก็ถูกนินทา ท่านไปนิพพานแล้วสร้างพระพุทธรูปขึ้น
พระพุทธรูปไม่ทำอะไรใครเลยยังถูกนินทา
แหม...องค์นี้ยิ้มมากไปหน่อย องค์นี้ยิ้มน้อยไปนิด องค์นี้ปากเบี้ยวไป ในที่สุดไม่เป็นเรื่อง
อันนี้เขาปั้นไว้ไปว่าอะไรท่านล่ะ
รวมความว่านินทากับสรรเสริญทั้ง ๒ ประการ พระพุทธเจ้าทรงเตือนหนักว่าจงอย่าสนใจเสียเลย
เขาสรรเสริญเราว่าดี เราต้องดูตัวเราว่าดีเท่าเขาสรรเสริญไหม
เขานินทาว่าชั่ว เราดูตัวเราว่าชั่วตามที่เขานินทาไหม

สรุปแล้ว การนินทาก็ดี สรรเสริญก็ดี ทั้ง ๒ ประการ ไม่สนใจเสียเลย
ให้สนใจอย่างเดียว คือผลแห่งการปฏิบัติว่าการประพฤติปฏิบัติของเรานี่มันดีหรือมันเลว
ถ้าเราทำดีเขานินทาขนาดไหนก็ตาม เราก็ไม่เลวตามคำเขาพูด
ถ้าเรามีความประพฤติเลว เขาสรรเสริญว่าเราดีขนาดไหนก็ตาม เราก็ไม่ดีตามคำเขาพูด
มีความประพฤติเลวเขาสรรเสริญว่าเราดีขนาดไหนก็ตาม เราก็ไม่ดีไปตามเขาพูด
ควรสนใจแต่การปฏิบัติ

(พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานเถระ วัดท่าซุง)

เพราะฉะนั้น ลูกหลานของหลวงพ่อฯต้องท่องคาถานี้ไว้
"คนในโลกนี้ไม่ถูกนินทาเลย..ไม่มี"

 

วางกำลังใจให้ถูก
เรา..นักปฎิบัติธรรมจะต้องว่ายทวนกระแสกิเลสตนเอง
มิใช่ ปฎิบัติไปตามหรือทวนกระแสสังคมหรือผู้อื่น
มิใช่ ปฎิบัติไปฝืนจิตใจตน แต่ปฎิบัติเพื่อการยอมรับตามกฎธรรมดา
เพราะแก่นธรรมก็คือจิต และจิตก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ
เพราะฉะนั้น จิต/ธรรมะ/กฎธรรมดา/กฎแห่งกรรม ต่างก็ล้วนแปลว่าธรรมชาติ
สรุป..การปฎิบัติธรรมก็จะต้องเป็นไปตามธรรมชาติมากที่สุด

โดยเฉพาะผู้ปฎิบัติใหม่ พยายามอยู่กับกายใจของตนให้มาก
โดยเฉพาะสนใจดูจิตตนให้มากๆ อะไรที่มิใช่เรื่องจิตก็อย่าเพิ่งไปสนใจมากนัก
อย่าสนใจในกิริยาผู้อื่น ไม่ว่าคนนั้นจะดีหรือเลวก็ไม่เกี่ยวกับมรรคผลตนเอง
เพราะสิ่งภายนอกจิตตนนั้น เป็นสิ่งมายา/ปลอม/สมมุติแทบทั้งสิ้น
เห็นมีเพียงแต่สิ่งภายในจิตตนเท่านั้น ที่เป็นของจริง เป็นความสุขจริงๆ
สำหรับผู้ปฎิบัติที่ต้องการความเจริญก้าวหน้าในธรรม จำเป็นจะต้องดูกายดูใจตนบ่อยๆ
แต่ความสุขของนักภาวนา/นักปฎิบัติธรรมนั้น มีหลายระดับขึ้นอยู่กับจิตหยาบ/ละเอียด
ส่วนใหญ่เกิดจากจิตนิ่งเป็นสมาธิ/ฌานหรือปิติสุข
แต่ความสุขของพระอรหันต์เกิดจากการปล่อยวาง
สุขเหนือสุขของผู้หลุดพ้นนั้น ก็คือการละ/ปล่อย/วางกับกิเลสต่างๆ/สิ่งสมมุติทั้งปวง
สรุป..สำหรับผู้ปฎิบัติที่ต้องการความเจริญก้าวหน้าในธรรม จำเป็นต้องอยู่แต่ภายในถ้ำ(กายหยาบ)
อยู่กับกายอยู่กับใจตนให้มาก เป็นการเจริญสติปัญญาเพื่อดูกายดูใจของตนบ่อยๆ

บทสรุปปิดท้าย ผู้ที่ทำสำเร็จ/หลุดพ้นจริงๆนั้น จิตมีมหาสติ มหาสมาธิ มหาปัญญา
และรวมกันเป็นหนึ่งเดียวแล้ว จิตจะกลายเป็นพุทธะ จิตรู้ตื่นเบิกบาน จิตเป็นผู้ดูอย่างเดียว
จิตเป็นผู้พบธรรมภายใน(จิตในจิต/ธรรมในธรรม) เลยไปอีกนิดก็จะรับอารมณ์ของพระ...ได้
เข้าเขตปัจจัตตัง/อกาลิโกมากก็ต้องหยุดพร่ำกันพอดี

 

คําว่า"นิพพาน"ท่านหมายถึงความเย็น หรือ "ความว่าง" เย็นหรือว่าง สองตัวนี้คือ เย็นเพราะไม่ร้อนเพราะความร้อนในที่นี่ก็คือ ร้อนเพราะมีกิเลสและตัณหา มีอุปทานความยึดมั่นถือมั่นในของๆเราๆ ในของๆเขาๆ เพราะยังไม่รู้แจ้งเห็นจริงนั้นเอง...และว่างก็คือว่างเพราะไม่ยึดสิ่งใดๆมาเป็นของๆตน และไม่ต้องการสิ่งใดๆมาเพิ่ม เพราะพอ พอคือความพอดีนั้นเอง...พอใจในความเป็นอยู่ พอใจในความไม่ยึดติด พอใจในความหลุดพ้น พอใจที่จะไม่มาเกิด คือเห็นทุกข์ คือเห็นการเกิดเป็นทุกข์ เพราะต้องมาต่อสู้กับกิเลสตัณหาของตนและผู้อื่น ท่านผู้เห็นได้อย่างนี่ เรียกว่าเห็น"สัจธรรม"นั้นเอง...จิตผู้นั้นก็จะเย็นและว่างจากกิเสลทั้งหลายทั้งปวง...สาธุ

 

โมทนาสาธุกับธรรมาทานของคุณเพ็ญUkด้วยครับ
กล่าวได้ถูกต้องแล้ว ชอบแล้ว สิ้นความสงสัยในธรรมของจิตแล้ว
สาธุๆๆ

 

...ใจที่เป็นทุกข์นั้นเกิดจาก...

...ยังไม่เต็ม ไม่อิ่ม...ไม่พอ...

...ยังเป็นทาสของตัณหา...

...แม่น้ำยังมีเวลาเต็มในฤดูน้ำ...

...แต่ความอยากนั้นไม่รู้จักเต็ม...

คัดจากหนังสือ สโรชา...พ. ศ .๒๕๔๗.

 

The truth!
สัจธรรมหรือความจริงวันนี้ และความจริงในวันต่อๆไป
ทุกคนค้นหาที่จิตตนเอง..เท่านั้น
ตราบใดที่เรากำลังตามหาความจริงจากผู้รู้หรือนักปราชญ์อื่น
นั่นมิใช่ความจริงจากตัวของตนเอง แต่เป็นความจริงของเหล่านักปราชญ์
นั่นมิใช่เป็นปัญญาของตนเอง แต่เป็นปัญญาของเหล่านักปราชญ์

ทุกวันนี้คนเราส่วนใหญ่มีเวลาอยู่กับสิ่งมายา/สิ่งสมมุติกันมากเกินไป
แถมจิตเรามีปัญญาไม่มากพอที่จะไปรู้เท่าทันกิเลสตัณหาของตน
จิตเราก็เลยไปเกี่ยวข้อง/ไปยึดติดกับสิ่งที่กล่าวไปแล้วนั้น
คนเราส่วนใหญ่ก็เลยเป็นทุกข์กันมาก เพราะอวิชชา คือความไม่รู้ความจริงแห่งชีวิตของตน
ในเมื่อจิตไม่รู้ธรรม(ความจริง)/ไม่ยอมปล่อยวาง และผลลัพธ์ที่ออกมาก็คือ ความทุกข์
สำหรับผู้ที่อยากออกจากทุกข์ของตน มีอยู่ทางเดียวก็คือธรรมปฎิบัติ/นำจิตมาเจริญอริยมรรค
สำหรับผู้ที่คิดแค่ว่า..การทำบุญภายนอก/ทำบุญทำทานเล็กน้อย/ต่อให้ไปสร้างวัด สร้างโบสถ์
สร้างพระประธาน ก็มิอาจจะออกจากทุกข์ของตนได้ แต่มิได้หมายถึงปฎิเสธการทำบุญภายนอก
อันนั้นไม่เกี่ยวคนละเรื่อง อุปมาให้ฟัง อันนั้นบอกวิธีสร้างบุญ แต่การทำบุญภายนอกของเรานั้น
จะช่วยหนุน/นำพา/เสริมสร้างบุญใหญ่ในภายภาคหน้าของตน นั่นก็คือบุญจากการเจริญกรรมฐาน
เป็นบุญภายใน ซึ่งถือว่าเป็นบุญอันใหญ่หลวงยิ่งนักที่จะชักนำให้จิตเราหลุดพ้นในอนาคตกาลได้
สิ่งต่างๆเหล่านี้ชาวพุทธเองจะต้องรู้และเข้าใจเรื่องบันไดบุญของตน เพราะเป็นหนทางออกแห่งทุกข์
หรือออกจากความทุกข์ของตนเองไปโดยตามลำดับแห่งทุกขลักษณะ
แต่กว่าเราจะรู้ตามความเป็นจริงทั้งปวงนั้น เราจะต้องรู้จักคำว่า อริยสัจ๔ คืออะไร
แต่กว่าจะมีความเห็นถูกและคิด/ไตร่ตรองถูกต้องนั้น เราจะต้องรู้จักคำว่า มรรคมีองค์๘ คืออะไร
แต่สุดท้ายแล้วทุกคนต้องมาเริ่มต้นนับหนึ่งกันใหม่ที่ สติ เพราะการสร้างสตินั้นเป็นบ่อเกิดปัญญา
อย่าลืม..ผู้ที่อยากปฎิบัติเพื่อออกจากทุกข์ จะต้องรักษาศีลหยาบครบถ้วนด้วยเจตนาของตนก่อน

***ธรรมะที่อยู่ภายในจิตใจของเรานั้น เป็นของสงบสุข/ร่มเย็น
***ส่วนกิเลสตัณหาฯนั้น เป็นของร้อนทั้งกายและใจ

เพราะฉะนั้นนักปฎิบัติจะได้มรรคผลตามดังที่กล่าวไปแล้ว แต่ตามหาจิตตนให้พบโดยเร็วเสียก่อน
เมื่อหาพบแล้วย่อมพบธรรมในจิต เมื่อพบธรรมแล้วย่อมพบสมบัติ/อริยทรัพย์ภายในจิตของตนเอง
นั่นก็คือความสุข ความสงบ ความเยือกเย็นภายในกายใจ เป็นเรื่องธรรมดาทุกคนย่อมเข้าถึงได้
ฟังดูแล้วเหมือนจะง่าย พูดง่ายแต่ทำยาก เล่าให้ฟังเฉยๆทุกคนรู้หมดแล้ว แต่ยังไม่ยอมลงมือทำ
หรือลงมือทำแล้วแต่ยังไม่ได้ผล อันนั้นคุณต้องกลับไปคิดทบทวนดู..มีความเพียร ความตั้งใจจริง?
ต่อธรรมปฎิบัติแค่ไหน ซึ่งเคยบอก เคยเตือนกันไปเรียบร้อยแล้วว่า...
ใครทำจริงย่อมได้ของจริงๆ แต่ถ้าทำเล่นย่อมไม่ได้ของจริงกลับไป แถมยังเสียเวลาอีก

อย่าลืมทำให้ครบถ้วน..."ทาน ศีล ภาวนา" หรือ "ศีล สมาธิ ปัญญา"
แต่ถ้าผู้ใดทำได้ครบถ้วนสมบูรณ์แบบดีแล้วก็ย่อมได้รับมรรคผลหรือนิพพานไปตามลำดับ
สาธุๆๆ

 

ภาพทั้งหมดที่ท่านเห็น
มิใช่..เพราะฝีมือพายุเฮอริเคนหรือภัยพิบัติธรรมชาติแต่อย่างใด
แต่เป็นภัยพิบัติภายใน นั่นก็คือ จิตคนวิบัติ
เห็นพิษสงของกิเลสคนเรากันหรือยัง...
โดยเฉพาะความโกรธ เป็นกิเลสเกิดบ่อยที่สุด และระงับยากที่สุด
ยิ่งปุถุชนหรือคนธรรมดาที่มิได้ฝึกจิตมาเป็นอย่างดี..เสร็จทุกราย

ส่วนภาพที่เห็น ก็คือชายมะกันโมโหเพื่อนบ้าน ขับรถแทรกเตอร์พังบ้าน 4 หลัง
แต่ถ้าใครไม่อยากให้บ้านของตนเป็นดั่งที่เห็น กรุณาหลีกเลี่ยงคนที่มีกิเลสหนา
โดยเฉพาะผู้ที่ระงับความโกรธตนเอง..ไม่ได้
ยิ่งผู้ที่มิได้ฝึกจิต..ได้โปรดหนีให้ไกลๆ แล้วจะหาว่าไม่เตือนกัน
เวลาความโกรธมาเยือนเรา มันไม่มีคำว่า เมตตาหรือปราณี ไม่ได้นึกถึงหัวอกใครๆแล้ว
ป่านฉะนี้เพื่อนบ้านเป็นไฉนหน๋อ...
แต่ที่แน่ๆตาคนนั้นคงหายหรือเกิดดับไปพร้อมกับความโกรธของตนแล้วมั้ง!

นี่ขนาดอากาศหนาวเย็นนะ แต่ถ้าอากาศร้อนแบบเมืองไทย มีหวังเผาถูกเดียว
กิเลสคนเรานี่มันเกิดขึ้นได้แม้นกระทั่งอุณหภูมิติดลบ แต่จะลดได้ด้วยกรรมฐานเท่านั้น

 

-ถาม - ตอบ ปัญหาธรรม-

- ถาม - ดิฉันทำไมกิเลสจึงหนักหนาเอาเสียเหลือเกิน แก้ได้ไหมคะหลวงพ่อ.

- ตอบ - ถ้าแก้แบบนั้นแก้จนกระทั่งจนวันตายก็ไม่ได้...ถ้าพอจุดทูปแล้วครอกนี่

...จนกระทั่งวันตายก็ไม่ได้ เราบอกตรง ๆ เลยนะ ถ้าแก้โดยบอกตนเองว่า กูเคยนอน

ตั้งแต่วันเกิด กูจะภาวนา เท่านั้นได้ เข้าใจไหม ไม่ครอกแหละถ้าแบบกุ๊กกั๊กครอก โอ้ย

วันตายไม่ว่าใครทั้งนั้นแหละ...เสร็จ ดีไม่ดีกิเลสมือเป็นไฟไปแล้ว หั่นหัวหอมไม่ทัน เราขี้นบนเขียงคอยมันอยู่แล้ว มันหั่นหัวหอม

กระเทียมไม่ทันเลยละ..กิเลสน่ะ มันจะขยำเราเข้าใส่นั่นเข้าใจไหมล่ะ...โอ้ย กิเลสรำคาญแบบนั้นอย่าเลย

...ถาม -ตอบ ปัญหาธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด อุดรธานี.

...กราบองค์หลวงตาด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ กราบ กราบ กราบ...

 

...ความเกิดเป็นทุกข์...

๑. รูป อันประกอบด้วย หนัง เนื้อ ขน ผม ฟัน เล็บ กระดูก อวัยวะต่างๆ

น้ำหนอง น้ำลาย น้ำปัสสาวะ น้ำตา เหงือ ต่าง ๆ เหล่านี้ที่มีอยู่ในร่างกายมนุษย์

พระพุทธองค์ชี้ว่า...เป็นธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ อากาศธาตุ และวิญญาณธาตุ

เป็นสิ่งของที่ไม่เที่ยง...ตั้งอยู่ไม่ได้นาน เป็นทุกข์ และย่อมแปรปรวน เสื่อมสลาย ดับ

ไปเป็นธรรมดา บังคับบัญชาไม่ได้...เมื่อความจริง ร่างกายเป็นอย่างนี้...

...องค์สมเด็จพระพุทธบิดาทรงตรัสสอนว่า..."มนุษย์ไม่ควรยินดี พอใจ ปรารถนา

หรือยึดถือ...รูปกายนี้.....คัดจากหนังสือ สโรชา พ. ศ.๒๕๔๗.