ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ขอเรียนเชิญทุกท่านร่วมออกแบบโลโก้ กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา) www.ufokaokala.com ใครมีไอเดียยังไง งัดออกมาเลยไม่จำกัดจินตนาการ ถ้าเขียนในคอมไม่เป็นก็ใช้มือวาดมาได้เลย เดี๋ยวทีมงานจะจับจินตนาการของท่านใส่ในคอมให้เอง


:z16

 

กำลังอยู่ในช่วงทดลอง ทำลงมาเรื่อยๆค่ะ



อันนี้ง่ายๆสบายตา

รอทดลองอันต่อไปจ๊า พื้นที่ข้างบนโล่งไปหน่อย ลืมตัดออกค่ะ

 

อันที่สอง จัดไป...... ดูยังไงก็ยังไม่เข้ากับการเตือนภัย -*-

 

ชมภาพจากทริปเขาค้อกันต่อครับ

หลังจากนั่งสมาธิเสร็จสิ้นในตอนเช้าก็มีดาววิ่งได้มาให้ดูกันอีกครั้ง




หลังจากชมฉากดาววิ่ง ทุกท่านก็เริ่มบรรจุจตุรธาตุ ท่านใดที่ยังไม่ได้ให้รีบติดต่อโดยตรงที่ จารเม้าท์และจารโคมฉาย ได้เลย

 

อันที่สามค่ะ ประภาคารฟีเวอร์ --*:boo:การ์ตูนไปหน่อย

 

พระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า

 

บรรยากาศยามเช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์

 

อาหารเช้า

 

รักษาผู้ป่วยในตอนเช้า

 

ถ่ายเก็บ






คู่หวาน



ปิดล่างกะปิดบน




เก็บภาพร่วมกันก่อนเดินทางกลับ

 

ผมอยากสมัครเป็นสมาชิกกลุ่มเขากะลาครับ ต้องทำอย่างไรบ้าง ขอรายละเอียดด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

ทุกท่านที่สนใจ และติดตามการทำกิจกรรมของกลุ่มฯ(เขากะลา) ก็ถือได้ว่า
เป็นสมาชิกแล้วครับ ถ้ามีเวลาก็มาร่วมกิจกรรมกันได้ โดยนัดหมายกับ
ใครก็ได้ครับ ที่ทำกิจกรรมกลุ่มฯ อย่างสม่ำเสมอ จะได้มาพบปะสนทนากัน

ยินดีต้อนรับคุณธรรมวินัยครับ

 

สาวสวย...รวยเสน่ห์...ความสามารถสูง...ไอเดียเจ๋ง...
นับถือ...นับถือ...
ชอบครับ...ชอบครับ...ชอบรูปนี้มากๆครับ...555

 

จากเทพบุตรชาวดิน ใช้เวลาไม่มีไฟ

​

การ ทดลองชาร์จแก็ดเจ็ตด้วยเซลไฟฟ้าเคมีที่ทำจากกรดในผลไม้ทำปฏิกิริยากับลวด โลหะจนเกิดแรงดันไฟฟ้ามีให้เห็นอยู่บ่อยๆ อย่างเช่น นาฬิกาดิจิตอลพลังมะนาว หรือแม้แต่การใช้เอ็นไซม์ในน้ำตาลสร้างแรงดันไฟฟ้าให้กับรถบังคับ แต่สำหรับการทดลองในครั้งนี้ เขาเลือกใช้ส้ม เพื่อสร้างแรงดันไฟฟ้าให้มากพอที่จะชาร์จแบตฯให้กับไอโฟน แน่นอนว่า มันคงต้องใช้ผลส้มเป็นจำนวนมากทีเดียว อย่างไรก็ตาม ขออนุญาตไม่เฉลยกันตรงนี้ แต่อยากให้ดูจากคลิปด้วยตนเองดีกว่า ซึ่งผลส้มทีใช้ชาร์จไอโฟนจะถูกหั่นเป็น 4 ชิ้น ดังนั้นหากอยากทราบว่าใช้กี่ผล ก็ลองหารด้วย 4 ดูนะครับ
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=9_LLj4_3ZRA&feature=player_embedded"]YouTube - Orange Fruit Batteries Power An iPhone[/ame]

 

มาจากฟอร์เวิรืดเมล์ จากเทพบุตรชาวดิน คัดมาเฉพาะที่เจ๋งๆ อาจเป็นอุทาหรณ์ในเหตุการณ์ภัยพิบัติ

เสี้ยวชีวิตหนึ่ง ที่ได้มีโอกาสตระเวณรอบภารตะประเทศ
ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดวัฒนธรรมของโลกที่เก่าแก่
ณ ลุ่มแม่น้ำสินธุ คงคา ยมุนา สรัสวดี และมหิ มีอะไรอีกหลายอย่างที่ซ่อนเร้นอยู่
โดยที่ผู้คนข้างนอกไม่มีโอกาสได้เห็นดั่งเช่น...ภาพเหล่านี้

​

ห้างสรรพสินค้า ตั้งอยู่ทั่วไปตามรายทาง มีให้เลือกทุกอย่างตามที่ต้องการ
ในร้านเล็ก ๆ แห่งนี้โดยที่ผู้ขายจะนั่งอยู่ตรงกลาง ใครสั่งอะไรก็หยิบให้ตามที่ต้องการ
ที่เห็นแขวนอยู่หน้าร้านน่ะไม่ใช่ยาสระผมนะครับ เป็นหมากซอง ซึ่งแขกชอบทานหมาก

​

เตาสมานฉันท์ครับ บรรดาแม่บ้านแขก เวลาจะคั่วจะต้มจะแกงอะไรก็ตาม
นิยมทำพร้อม ๆ กันครับ เพื่อประหยัดพลังงาน ก่อไปครั้งเดียวก็ใช้ได้หลายครัวเรือน
กฏหมายอินเดียห้ามตัดต้นไม้ จึงขาดฟืนมาทำเชื้อเพลิง โดยมากจะใช้ขี้วัว-ขี้ควาย ขยำกับหญ้าหรือฟาง ตากให้แห้งแล้วนำมาเป็นเชื้อเพลิงครับสุดยอดจริง ๆ​

​

เอื้ออาทรครับ การโดยสารภายในประเทศอินเดีย ที่ผู้คนพันสามร้อยกว่าล้าน ต้องเดินทางสัญจรไปมา ทั้งทางบก(รถยนต์ รถไฟ) ทางน้ำ ทางอากาศ
ล้วนแออัดยัดเยียดครับ ภาพที่เห็นเป็นรถจิ๊ป เขาเรียกว่าตาต้าซูโม่ครับ
ข้างในนั่งยัดได้ประมาณสามสิบ บนหลังคาอีกกว่าสิบ
ที่เหลือก็บนกะบะหน้าคนขับครับ เหลือช่องไว้พอให้คนขับมองเห็นทาง
ก็ไปกันได้แบบขำสุด ๆ เลยจริง ๆ​

<hr style="color: rgb(140, 189, 231); background-color: rgb(140, 189, 231);" size="1">

ชีวิตแบบพอเพียงตามชนบททั่ว ๆ ของอินเดีย มีบ้านดินมุงหญ้าหรือฟางข้าว
มีเล้าทรงกระบอกไว้เก็บผลิตผลทางการเกษตร จำพวกข้าว ถั่ว มันฝรั่ง หอม กระเทียม ที่หน้าบ้าน ด้านล่างไว้ให้หมู ไก่ แพะ ได้อาศัยหลับนอน เป็นชีวิตที่เรียบง่าย มีความสุขดีตามอัตภาพ​

​

​

อีกภูมิปัญญาหนึ่ง ซึ่งไม่อาจจะมองข้ามความสำคัญได้
ตู้เย็นประจำร้านอาหารทั่ว ๆ ไปตามรายทางครับ เอาตุ่มน้ำที่ทำด้วยดินเผาตั้งไว้ โอบด้วยดินเหนียว รดน้ำเป็นระยะ ๆ น้ำในตุ่มจะเย็นตลอด
ตักบริการลูกค้าดื่มอย่างชื่นใจ

​

วัวขี้ข้า..เด้อ
​

 

มีอีก

สมุนไพร นานา อินเดียได้ชื่อว่าเป็นต้นกำเนิดของหมอสมุนไพร ท่านชีวกโกมารภัจจ์เป็นบิดาของหมอแผนโบราณ ด้วยความที่เป็นประเทศที่อุดมด้วยพืชพันธุ์นานาชนิด และรู้วิธีการนำมาใช้ ทำให้อินเดียเป็นศูนย์รวมสมุนไพรของโลกเลยทีเดียว ตอนนี้มีสมุนไพรบางตัวที่พัฒนาเป็นแคปซูล และเป็นน้ำมันสกัด ตลอดถึงผลิตภัณฑ์เพื่อความงามและเพื่อสุขภาพหลากหลายชนิด​

มะพร้าว แห้งครับ อินเดียเมื่อก่อน โดยเฉพาะตอนบนไม่มีมะพร้าวอ่อน(หนุ่ม)ขาย มีแต่มะพร้าวสุก(แห้ง) เขาจะปอกแล้วตัดเป็นชิ้น ๆ ขาย ชิ้นละ ๒ รูปี คนแขกชอบซื้อทานครับ แบบเคี้ยวเล่น ๆ เป็นของว่าง ช่วงหลังมีการนำมะพร้าวอ่อนจากทางภาคใต้มาขายให้ทานน้ำบ้างแล้ว แต่ที่ชอบมากคือ ฝีมือการปอกและตัดเป็นชิ้น ๆ นี่ล่ะครับ สุดยอดจริง ๆ ​

ศิลปะข้างฝาบ้าน
ครับนี่เป็นขี้วัวขยำผสมกับหญ้าหรือฟางแห้ง แล้วนำมาแปะไว้ตามข้างฝาบ้าน
จนแห้งได้ที่ก็เก็บไว้ทำเชื้อเพลิงสำหรับหุงหาอาหาร
เพราะแขกห้ามตัดต้นไม้ครับ จะเก็บได้เฉพาะใบแห้งและกิ่งที่หล่นแล้วเท่านั้น
สำมะคัญจริง ๆ นะครับ​

​

วิถีชาวนา ไม่ว่าประเทศไหน ๆ ล้วนอาศัยแรงเป็นหลัก
บางประเทศมีอุปกรณ์เครื่องทุ่นแรง อย่างประเทศไทย มีรถไถเดินตาม
แต่ต้องแลกด้วยน้ำมัน และการสูญเสียความเป็นธรรมชาติไปอีกมากโข
อินเดียส่วนมากยังไถนาด้วยวัว และควาย ผาลไถก็ยังเป็นผาลไม้
ไถลงไปไม่ลึกนัก เพียงแค่พรวนหน้าดิน แต่ข้าวปลาอุดมสมบูรณ์ดีครับ​

จามรี เป็นสัตว์ตระกูลโค หรือ ควาย ที่มีขนหนาและสวย
ที่อาศัยอยู่ในเมืองหนาว ที่มีหิมะปกคลุม แถบเทือกเขาหิมาลัย
นิยมนำมาใช้เป็นพาหนะในการเดินทาง ฝ่าดงน้ำแข็ง
และเลี้ยงไว้เพื่อรับใช้นักท่องเที่ยว ขึ้นขี่พาเดินชมหิมะ
น่ารักดีครับ ทั้งน่าสงสาร​

แต่ละเผ่าชน ย่อมต้องมีวิวัฒนาการทางด้านเครื่องไม้เครื่องมือในการดำรงชีพ
เกวียน ตามแบบของอินเดีย นิยมทำไปตามแบบของแต่ละเมืองไม่เหมือนกัน
ภาพนี้ถ่ายจากเมืองสังกัสสนคร ทางตอนเหนือของอินเดีย
ชาวบ้านใช้ในการสัญจรไปมาและบรรทุกผลผลิตทางการเกษตรต่าง ๆ ครับ
เห็นว่าน่ารักดี​

รถบรรทุก (จริง ๆ ) รถบรรทุกของแขกส่วนมากโครงสร้างจะเป็นเหล็กแข็งแรงมาก
เพราะเป็นประเทศที่มีแร่เหล็กมากเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก
( ลักษมี มิตัล ชาวอินเดีย เป็นเศรษฐีอันดับสี่ของโลก เพราะธุรกิจถลุงเหล็กครับ)
ดังนั้นเวลาบรรทุกจึงอัดได้เต็มที่ครับ ที่ข่าน้อยงึดหลายก็คือ
คนที่บรรจุของใส่รถน่ะครับ มันเฮ็ดแนวใด๋คือใส่ได้หลายคักแท้​

​

​

​

​

 

​

​

​

​

​

​

​

ชมตลาดผักสดอีกครั้งครับ เห็นแนวอยู่แนวกินแล้วกะคึดฮอดบ้าน
ถ่าบ่ขี้คร้านกะบ่อึดแนวกินครับ อยากให้พี่น้อง ลูกหลานบ้านเฮาได้เห็นวิถีชีวิต
ความลำบาก การต่อสู้ชีวิตของคนประเทศนี้ รวยก็รวยล้นฟ้า จนก็จนติดพสุธา
บ้านเราว่าจนยังหารับจ้าง หาเงิน หาทอง หาของกินได้ พอมีบ้านอยู่ แต่พวกเขาจนแบบไม่อะไรเลย จริง ๆ ครับ​

เห็นถ้วยดินเรียงงาม ก็นึกตามว่าแขกเขาคงมีระเบียบ หาใช่เป็นเช่นนั้นซะทีเดียวท่าน
อันถ้วยดินนั้น จะพบทั่วไปในร้านขายชาร้อน(กะรัมจ๋าย)และล๊าสซี่(นมเปรี้ยว)
แขกจะบริการลูกค้าทุกคนด้วยถ้วยดิน หลังกินแล้วก็ขว้างทิ้ง ไม่นำกลับมาใช้อีก
หลายคนมองตามด้วยความเสียดาย แต่แขกเขาจะถือเรื่องนี้มากครับ
เพราะคนละวรรณะจะกินภาชนะ(ถ้วยหรือแก้ว)เดียวกัน แขกบอก ม่ายด๊าย..ม่ายด๊าย
ฉะนั้นกินถ้วยใครถ้วยมัน เสร็จแล้วก็โยนทิ้งครับ

​

เด็ก ๆ แม้จะอยู่กันอย่างแออัด แต่ไม่อึดอัดครับ ดูทุกคนยังร่าเริงและแจ่มใส
การยอมรับสภาวะตามความเป็นจริงทำให้สังคมเขาอยู่กันได้
คนรวย ก็ให้เขาอยู่กันแบบรวย ๆ ส่วนพวกหนูคนจน ๆ ก็จะอยู่กันอย่างจน ๆ แบบนี้ค่ะ​

 

รถรับ-ส่งนักเรียน ในยามเช้าตรู่ เห็นได้ประจำตามท้องถนน แออัดแต่ไม่อึดอัดครับ ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันไปครับ

​

​

​

​

บ๊าย...บาย เด็ก ๆ ทักทายผู้ผ่านทางด้วยความตื่นเต้น
แนะ ๆ....พ่อใหญ่หัวล้าน เจ้ากะถีบไปเปี๋ยง คือหันมาเบิ่งนำเด็กน้อย
อุ๊ย ๆ ๆ ย้านรถสามล้อพาม้วนอ๊วกยวกลงหั่นน๊าาา​

​

 

ดู ๆ แล้ว ก็เหมือนจะลำบากครับ แต่สำหรับพวกเขาแล้ว สบาย ๆ แบบเบิร์ด ๆ ครับ​

อินเดียเป็นประเทศที่ทำเกษตรกรรมหลายอย่าง ทั้งอ้อย ข้าว ฝ้าย และพืชผัก ผลไม้ อีกมากมาย จนสามารถเลี้ยงดูพลเมืองที่มากกว่าพันสองร้อยล้านคนได้ โดยไม่พึ่งพาปัจจัยนำเข้าจากต่างประเทศมากนัก ตามชนบทในหน้าฝนปัจจุบัน จะเห็นชาวนาไถนาด้วยวัวหรือควาย หรืออย่างที่เห็นคือเอาควายไถคู่กับวัว เป็นภาพที่ชินตาสำหรับผู้ผ่านไปมาครับ ลักษณะของควายพ่อพันธุ์ที่สง่าและสวยงามมาก
ควายอินเดียจะเป็นคนละสายพันธุ์กับควายไทย ดูลักษณะเขาจะงอเข้าหากัน
ตัวเมียจะมีปริมาณน้ำนมมาก ดังนั้นโดยมากแขกจะเลี้ยงควายไว้เพื่อรีดนมขายครับ

คนเป็นเดินได้ คนตายนอนอยู่กับที่ ภาพนี้ผ่านไปเห็นโดยบังเอิญ
ปกติการตายของคนอินเดียเขาถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา ๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
คือตายแล้วก็เอาผ้าห่อ มัดใส่ตะแคร่ไม้ไผ่แล้วหามกันไปเผาทิ้ง
ไม่มีพิธีรีตองอะไร เพราะถือว่าคนที่ตายแล้วไม่มีประโยชน์ คือตายแล้วก็แล้วกันไป
ต่างจากการเกิดและการแต่งงานที่ฉลองกันสามวันสามคืนอย่างเอิกเหริก



22 สิงหา 2552 ขณะกำลังเดินทางลงจากเขาหิมพานต์เมืองดารัมซาร่า เห็นฝูงนกใหญ่บินว่อนอยู่เหนือเวหาส ตัวใหญ่และดำทะมืน นับจำนวนไม่ได้ เลยบอกให้รถหยุดแล้วลัดเลาะไปตามริมลำธาร สายตาจ้องมองไปที่ฝูงนกประหลาดที่กำลังบินว่อนอยู่เหนือศีรษะ ท่ามกลางแสงแดดจัดจ้าเหลือคณานับ ชีวิตจบลงที่ตรงนี้อย่างง่ายๆ บาย
​

อินเดียคงพร้อม เพราะถ้ามีภัยชีวิตคงไม่แย่ลงกว่านี้
เราล่ะ ยังไม่พร้อมแน่นอน

ขอบคุณและอนุโมทนาบุญ เทพบุตรชาวดิน และต้นตอเมล์ ได้ใจจริงๆ ค่ะ
​

​