ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

เรียน คุณ Chayutt เรื่องลานหิน ที่จอดยานนี้ จุดประสงค์คือ เป็นลานจอดของเครื่องตรวจการขนาดเล็ก เส้นผ่านศูนย์กลาง 2-5 เมตร มักใช้ร่อนลงบนพื้นเพื่อสังเกตการณ์หรือเก็บข้อมูล หรืออย่างมากก็เป็น จานบินขนาดปกติ-ยานติดต่อ ซึ่งตามสถิติ จะมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 7- 10 เมตรเศษ ซึ่งผู้คนมักจะพบเห็นบ่อย ๆ ขณะที่กำลังบินอยู่

ผมเคยไม่คิดว่าจะมีลานจอดใหญ่ขนาดนี้ครับ เพราะ เคยอ่านพบว่า พวกยานขนาดใหญ่ -ฐานรับส่ง เป็นท่อนยาว เกินกว่า 100 เมตร ขึ้นไป จะลอยอยู่บนท้องฟ้าไม่ลงดิน มักมีคนเห็นเป็นที่รับส่งยานขนาดเล็ก ๆ
ภาพนี้เป็นความรู้ใหม่ครับ
ขอบคุณมาก ๆ

 

เมื่อมุมมองเปลี่ยน ความคิดเปลี่ยน มีความเข้าใจมากขึ้น
เมื่อกระทบสิ่งเดิม ๆ ความรู้สึกจึงเปลี่ยนไป

เห็นหนอนตัวใหญ่ กำลังคลานผ่านหน้าเพื่อไปกินใบใม้ที่ต้น ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อนหนีไปไกลแล้ว คราวนี้กลับมายืนพิจารณาหนอนตัวนั้นจนเห็นว่า มันน่าสงสารมากกว่าน่าขยะแขยง เวลาเดินมันยืดและหดตัว แล้วยืดแล้วหดตัว คลานตุ้มตุ้ยไปช้า ๆ จนขึ้นไปเกาะกินใบไม้ท่าทางมีความสุข ดำเนินชีวิตไปตามแบบฟอร์มของมัน ตัวมันเองก็ไม่รู้ตัวสักนิดว่าทำให้ใครเขาเดือดร้อน เขาเป็นทุกข์เพราะเห็นมัน

เห็นกิ้งกือ ไส้เดือน เมื่อก่อนรังเกียจ แขยงมาก ตอนนี้ เห็นมันเดินผ่าน ก็มองมันเฉย ๆ จนบางครั้ง ความหวาดสะดุ้งไม่เหลืออีกเลย ตอนนี้ช่วยอะไรมันได้ก็ช่วยไป ถ้าช่วยไม่ได้ ก็ปล่อยไปตามกลไกของวิบากของมัน ซึ่งต้องเป็นอย่างนั้นเอง
เห็นตะขาบ เห็นแมงป่อง มันเลื้อยผ่านมา ก็หยุดให้มันผ่านไปก่อน มันก็ไปตามทางของมัน

เมื่อมีความเข้าใจ ความทุกข์ที่เคยเกาะกินมานาน ความขยะแขยง ความวิตกกังวล ความหวาดกลัว มันเลือนหายไปไหนไม่รู้
เห็นแต่เพื่อนร่วมวัฏฏะสงสาร ที่ยังต้องเวียนเกิดแก่เจ็บตาย ทุกข์ทรมานกันอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้

นี่คือปาฏิหาริย์แห่งธรรม ปาฏิหาริย์แห่งความเข้าใจในกลไกของธรรมชาติ แล้วเปลี่ยนจากทุกข์มากมาย กลายเป็นทุกข์น้อยได้จริง

แค่ทำความเข้าใจ เปลี่ยนมุมมองใหม่เท่านั้นเอง ความทุกข์จากความไม่เข้าใจก็หมดไปทันที

หลายท่าน อาจมีความทุกข์ กับสิ่งที่น่าเกลียด น่ากลัว น่าแขยงเหล่านี้ หรือจิ้งจก ตุ๊กแก กบ เขียด หรืออะไรก็ตาม จิตยังกระตุกทั้งครั้งที่เห็น ที่พบ ที่เจอ เพราะยังมีความเข้าใจไม่ครอบคลุม
จะเอาตัวอย่างพี่สุดใจไปใช้บ้างก็ได้นะคะ สำหรับมุมมองในยุคแรก ๆ ของการฝึก คือให้มีเข้าใจในทุกสรรพสิ่งที่จะต้องเป็นไปในกลไกของธรรมชาติ ไม่ได้มีตัวใครของใครจะเลือกเป็นได้อย่างที่คาดหวัง

และยิ่งเป็นสัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ด้วยแล้ว ยิ่งน่าเห็นใจที่เขาไม่ได้มีโอกาสเลือกได้ เขาก็ต้องดำเนินไปตามธรรมชาติของเขา งูกินกบ เขียด นกกินหนอน สัตว์ใหญ่กินสัตว์เล็ก ลำพังตัวเขาเหล่านั้นก็ต้องหวาดระแวงภัยด้วยความทุกข์อยู่แล้ว จากภัยของสัตว์ด้วยกันเอง

และเขาเหล่านั้น ก็เป็นเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย วนอยู่ในวัฏฏะสงสารเหมือนเราเช่นกัน

แต่เรายังมีโอกาสมากกว่า เพราะเราได้โอกาสเกิดมาเป็นมนุษย์ พบพุทธศาสนาแล้ว มีโอกาสมากกว่าสัตว์เหล่านั้น ถ้ายังไม่เห็นว่าภัยในวัฏฏะสงสาร การเวียนเกิดเวียนตาย น่ากลัวที่สุด หากไม่เร่งปฏิบัติเพื่อที่จะออกจากวัฏฏะสงสารแล้วละก้อ

จะเสียโอกาสไปอย่างน่าเสียดายที่สุด

หากยังคงทำมาหากินด้วยความโลภ คดโกง กอบโกย หรืออาจพลาดพลั้งไปโกง ไปทำร้าย ไปเข่นฆ่า

ก็อาจเป็นได้ว่า เกิดมาครั้งใหม่ อาจกลายเป็นสัตว์ตัวใดตัวหนึ่ง ที่ทุกคนเกลียดกลัวก็เป็นได้
<O

เป็นมุมมองหนึ่ง ที่เกิดขึ้นจริงกับพี่สุดใจ เลยเอามาฝากค่ะ.

 

เรียนให้รู้ ดูให้เข้าใจ คิดเทียบเคียงให้กระจ่าง
คือหนทางแห่งการหลุดพ้น จากอัตตาตัวตน

ทุกข์ทั้งหลายที่เราท่านได้ประสบกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน และต้องทนทุกข์ทรมาณกับมันนั้น

เป็นเพราะความไม่รู้ ไม่เข้าใจ ในความเป็นจริงของชีวิต
จึงทำให้ต้องวนเวียนอยู่ในวงเวียนของสังสารวัฎ
หาทางออกจากทุกข์ไม่เจอสักที

วันนี้ หนทางแห่งการหลุดพ้น หนทางแห่งการออกจากทุกข์ได้จริง ได้ปรากฏขึ้นมาแล้ว
เป็นวิถีธรรม ที่ถ่ายทอดโดยระบบ ผ่านท่านผู้อาวุโส เขากะลา
อาจารย์สุดใจ ชื่นสำนวน
และถ่ายทอดต่อๆกันมา จนถึง อาจารย์ณภัทร ภัทรพงษ์ไพบูลย์ (Astro Neemo)

และขอยืนยันว่า ผู้สนใจที่อยากจะออกจากทุกข์ ให้ได้
หากได้เข้ามาศึกษาในระบบ วิถีถ่ายทอดธรรม
ให้เห็นถึงความเป็นจริงของขันธ์ห้า ของกลุ่มฯ เขากะลา
ก็สามารถจะ เข้าใจในชีวิต และออกจากทุกข์ได้ในที่สุด

เวลาจะมีค่า เวลานั้นจะต้องประกอบไปด้วยปัญญา

ทุกข์ ทุกชนิด มีทางออก ถ้าเราจะไขว่คว้าหาทางออก

ขออนุโมทนากับผู้อาวุโสอาจารย์สุดใจ
ที่เพียรพยายาม ถ่ายทอดธรรมวิถี แห่งการรู้แจ้งเห็นจริงในขันธ์ห้า
นำพาชีวิตให้พ้นจากทุกข์ได้โดยสิ้นเชิง

 

ทุกวันนี้ ความทุกข์ของผมเบาบางลงไปมาก
พูดได้ว่า แทบจะไม่ปรากฏออกมาเลยก็ว่าได้
เป็นเพราะความเข้าใจในความเป็นจริงของขันธ์ห้า ที่อาจารย์สุดใจและผู้อาวุโสทุกท่าน มีเมตตาขยันขยายระบบ
ให้เกิดความเข้าใจทั้งในขันธ์ตน และขันธ์ท่าน

ทุกครั้ง ที่เริ่มจะทุกข์ จะต้องคิดแล้วจึงทุกข์
กระแสความเข้าใจในขันธ์ห้า ก็จะตัดเข้ามาฉับ
มองเห็นถึงกลไกของขันธ์ห้า ถ้ามันจะทุกข์
ก็เพราะมันเคยคิด เคยทุกข์แบบนี้ มานับไม่ถ้วนแล้ว หากยังอยากจะทุกข์ก็ทุกข์ไป ฉันจะคอยดูแกทุกข์ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับแกอีกแล้ว
พอกันที ทุกข์แบบเดิมๆ ทุกข์ซ้ำ ทุกข์ซาก
ทุกข์สะเปะสะปะ ทุกข์ไม่มีเหตุผล ทุกข์ที่พยายามจะเกี่ยวก้อยให้เราเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยทุกครั้ง

ในอดีต ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันโง่
ฉันยังหาความหมายของความเป็นจริงในขันธ์ห้าไม่เจอ
ฉันยังต้องเวียนว่ายตายเกิด ผจญอยู่บนกองทุกข์ มานับชาติภพไม่ถ้วน

มาบัดนี้ แสงสว่างได้ส่องลอดเข้าถึงปัญญา
กระตุ้นต่อมสำนึกให้รู้ว่า
ฉันเคยสัญญา ว่าจะเกิดมาเพื่อหาทางออกจากทุกข์ ช่วยเหลือเกื้อกูลเพื่อนร่วมเกิดแก่ เจ็บ ตาย ซึ่งสัญญานี้ ฉันลืมทุกที ที่ได้เกิดมา
เพราะมัวแต่ไปหลงในมายา หลงในสิ่งที่คิดว่าเป็นสุข และที่หลงร้ายสุดๆ คือ หลงยึดมั่นในตัวตน ว่าเป็นของฉัน คอยบำรุงบำเรอมันมาโดยตลอด หารู้ไม่ว่า มันเป็นเพียง ธาตุสี่(ดิน น้ำ ลม ไฟ) ก่อร่างสร้างขึ้นเป็นขันธ์ห้า หลอกล่อให้เราหลง เหมือนถูกกักขังอยู่ในกรง

เมื่อความสว่างปรากฏ
ฉันจึงได้เห็น ได้ดู ได้รู้ ได้เข้าใจ ในความหมายของความเป็นจริงในชีวิต
ชีวิต ที่ประกอบด้วยขันธ์ห้า อันสกปรก ไร้แก่นสาร สาระ มีแต่การมองเห็น ฟังรู้ ลิ้มรส และฟุ้งซ่านไปวันๆ แล้วรอเวลาสูญสลาย ไปกับสายลมและแสงแดด เป็นผงธุลีอยู่บนผิวโลก
หาประโยชน์อันใด ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

เมื่อรู้ทุกข์ที่ตน แล้ว สามารถดับได้ด้วยตน
ทุกข์ของผู้อื่นก็ไม่ได้แตกต่าง
จากทุกข์ของเราเลย

ขอให้ทุกชีวิตเร่งความเพียร
เพื่อปลดปล่อยจิตวิญญาณ ที่ถูกกักขัง
เหนี่ยวรั้งให้เกาะติด เป็นยางเหนียวอยู่ในขันธ์ห้า มานาน ให้หลุดพ้นออกมาให้ได้ในที่สุด

ขอยืนยันอีกครั้งว่า ทุกคนทำได้ ถ้าตั้งใจทำ


ขออนุโมทนากับทุกจิตวิญญาณที่กำลังเพียรพยายาม ไปให้ถึงฝั่งแห่งพระนิพพานครับ

 

คนที่เข้ามาศึกษา ในระบบการออกจากทุกข์ ของเขากะลา
มักจะเรียกร้องให้ทุกข์เกิด ท้าทายให้ทุกข์เข้ามา
เพราะทุกข์ คือบทเรียน ที่เกิดขึ้นจริง เห็นได้จริง ในชีวิต ณ ขณะปัจจุบัน
จึงจำเป็นที่จะต้องเรียกให้มันเข้ามา
เพื่อเทียบเคียงให้เห็น จากการที่เราได้รับข้อมูลเรียนรู้มาแล้ว

เราคงไม่สามารถเข้าใจทุกข์ จากการอ่านตำรา
จากการอ่านนิทาน นิยาย ที่มีเรื่องราวความทุกข์
แล้วเข้าใจทุกข์นั้น ได้ดี
การจะเข้าใจในทุกข์นั้นได้ ต้องเกิดที่ตน กระทำที่ตน เข้าใจที่ตน เท่านั้น
จึงจะสามารถหาทางสลัดมันออกไปได้

สองสามวันที่ผ่านมา
ได้ประสบการณ์จากการสนทนา กับเพื่อนพ้องน้องพี่
เห็นทุกข์ที่เกิดกับเขาเหล่านั้นแล้ว
รู้ได้ทันที่ว่า ครั้งหนึ่ง หรือหลายครั้ง เราก็มีทุกข์เช่นนี้

บัดนี้ เรามีความเข้าใจแล้ว เบาบางจากทุกข์ได้แล้ว
สามารถที่จะคุย(แบบไม่ได้โม้) ได้บ้างแล้ว
พอที่จะทำให้เพื่อนๆ ได้เบาบางจากทุกข์
และเข้าใจในทุกข์ที่เกิดได้บ้างแล้ว
ก็ยังดีกว่า ที่เมื่อก่อน ไม่สามารถ เข้าใจอะไรได้เลย

พระพุทธองค์ ก่อนเสด็จดับขันธปรินิพพาน
ทรงกล่าวความเป็นนัย ว่า จงยังชีวิต ด้วยความไม่ประมาทเถิด

ทุกวันนี้ จึงต้องถามตัวเองอยู่เสมอว่า
เรายังประมาทในชีวิต อยู่อีกหรือไม่

มาค้นหาคำตอบให้กับตัวเองกันนะครับ.

 

ยินดีต้อนรับ กลับมาเมืองไทยค่ะ พี่วรรณ ;welcome3

 

ขอบริจาคต้นหูกระจง2ต้นค่ะ

 

มีต้นหูกระจง

พอดีว่าที่บ้านมีต้นหูกระจงปลูกใส่กระถางไว้ ใช้ได้มั้ยคะ บ้านอยู่ปทุมธานี มีใครมารับได้มั้ยคะhello8

 

เมื่อวันที่ 17 มิถุนายน ที่ผ่านมาคุณวิจิตรได้มาเยี่ยมพี่สมจิตรที่บ้านสันคู คุณวิจิตร บอกว่าการไฟฟ้าให้มาประชุมที่ โรงแรมพิมาน ในจังหวัดนครสวรรค์ 2 วัน คือวันที่ 18-19 มิถุนายน

คุณวิจิตร มีของฝากทั้งของกินและของใช้ มาฝากพี่สมจิตรหลายอย่าง ทั้งยังแบ่งอาหาร เช่น ปลาส้ม กุนเชียง และผักต่างๆ ไปให้คนงานที่ก่อสร้างสถานธรรมที่เขากะลาด้วย ในตอนกลางคืน คุณวิจิตร ยังได้พาน้องๆ แผนกพื้นที่ไปร่วมรับประทานอาหาร บริเวณตลาดริมน้ำด้วย

พี่สมจิตร ต้องขอขอบคุณความมีน้ำใจไมตรีของคุณวิจิตร เป็นอย่างสูง ที่มีความห่วงใยในความเป็นอยู่ ของบ้านต้น เสมอมา พี่สมจิตรขออวยพรให้ คุณวิจิตร คิดหวังสิ่งใดขอให้สมปรารถนาทุกประการ

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

love it !!! จารย์โม่ ท่านยูคริน
ไม่มีอะไรบรรยายคับ ยิ่งกว่าคนป่าได้หอกอีก <เกี่ยวกันงัยเนี่ย>
<เหมาะจริงๆ> ขอโมทนากับทุกขั้นตอนที่ทําให้ประคําพิเศษเส้นนี้
มาถึงblog17ได้

แถม!ภาพพระอาทิตย์มีแสงแปลก เลยยกมือถือขึ้นถ่าย พระอาทิตย์เปล่าๆ
ถ่ายมา3ภาพ ภาพแรกคือภาพที่แสดงอยู่ อีก2ภาพได้พระอาทิตย์เปล่า
แต่ภาพแรกดันมีวัตถุที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น บินเข้าไปทางพระอาทิตย์
แล้วก็หายแว๊บบบไปซะงั้น เชิญซูมเข้าไปนะคับ

 

555...

 

พี่สุดใจ และผู้อาวุโสอีก 2 ท่าน คุณวาสนา และคุณโสภา เพิ่งเดินทางจากกรุงเทพฯ กลับถึงนครสวรรค์ เกือบ 02.00 นาฬิกา

อาจารย์นีโม่ ช่วยขนของมาส่งถึงรถยนต์เลยทีเดียว ต้องขอขอบคุณเป็นอย่างสูง

และอาจารย์นีโม่ได้ฝากประคำจำนวน 5 เส้น มาให้ อาจารย์pkanlaya ด้วยค่ะ

 

ยังทํางานกันอยู่คับ ทางพี่่ๆเป้นยังไงกันบ้างคับ

 

ขออนุโมทนาอย่างยิ่งค่ะ กับนายแบบประจำกลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)

ภาพสวยมากเลยค่ะ เห็นภาพนี้แล้ว คาดว่าประคำอาจารย์นีโม่ รุ่นดังระเบิด จะดังไม่หยุดเสียแล้ว

 

โครงการblog17 ณ เขากะลา เริ่มวางแผนและเตรียมการแล้วคับ ชมไอเดีย
และตัวอย่างไปพลางๆก่อนคับ

 

ภาพนี้ พี่สุดใจเคยเห็นครั้งหนึ่งแล้วที่บ้านคุณพีท ซึ่งทีมงาน blog17 บันทึกไว้ได้ ซึ่งเป็นการถ่ายภาพพระอาทิตย์

รู้สึกจะมี 3 ภาพ แต่ภาพที่ 1 ถ่ายติดวัตถุบางอย่าง แต่ภาพที่ 2 และ 3 ไม่มีวัตถุที่พุ่งเข้าไปหาดวงอาทิตย์ดังภาพแรก จึงถ่ายติดเพียงภาพเดียว

มีอีกหลาย ๆ ภาพ หลาย ๆ เหตุการณ์ ที่ทีมงานบันทึกภาพวัตถุลึกลับไว้ได้

ซึ่งในระยะหลังนี้ ทีมงาน blog17 จะเห็นการมาปรากฏบ่อยมากขึ้น และบันทึกภาพ UFO ได้เองมากขึ้น คงเป็นเพราะต้องทำงานหลายอย่างร่วมกับระบบ และมีเพื่อนร่วมทีมที่อยู่ต่างดวงดาวกัน แต่ทำภารกิจร่วมกัน ก็เลยบินมาให้กำลังใจนั่นเอง


ขออนุโมทนากับทีมงาน blog17 ทุกท่านด้วยค่ะ

 

ทำงานกันดึกเลยนะคะ มุ่งมั่นกันอย่างมาก ขออนุโมทนาด้วยค่ะ

ทางพี่สุดใจ ตอนนี้ระบบให้กลับมานครสวรรค์ คงต้องมาดำเนินงานเรื่องการทำสวนร่วมกับคุณ mead ปลูกต้นไม้ใหญ่ ๆ ก่อน และประสานงานเรื่องการก่อสร้างอาคารค่ะ

ภาพโปรเจ็คที่เขากะลาสวยมากค่ะ เห็นคุณพีทเคยบอกไว้คร่าว ๆ แต่เขียนออกจริง สวยกว่าที่คิดไว้มากเลยค่ะ










ภายในตู้คอนเทนเนอร์ ที่จะออกแบบตกแต่งเป็นห้องนอน
อย่างที่คุณพีทเคยบอกให้ฟังใช่ไหมคะนี่ ?

 

คนป่า คือ มนุษย์ที่ดำรงตนอยู่กับธรรมชาติ (ไม่ทำตัวเหนือธรรมชาติ)
หอก คือ อุปกรณ์ สำหรับคนป่า (ไม่ใช่คนเมือง)

 

<TABLE cellSpacing=1 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=thead>vijit_j</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ดูรายละเอียดของ</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ส่งข้อความส่วนตัวถึงคุณ vijit_j</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ค้นหาโพสเพิ่มเติมของ vijit_j</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>Add vijit_j to Your Contacts</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>vijit_j Donation Stats</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>View vijit_j's Videos </TD></TR></TBODY></TABLE>

<TABLE class=tborder id=post2196134 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> 18-06-2009, 09:52 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #9999 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->no.9<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2196134", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Aug 2007
สถานที่: พระนครศรีอยุธยา
ข้อความ: 351
Groans: 0
Groaned at 0 Times in 0 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 9,771
ได้รับอนุโมทนา 7,242 ครั้ง ใน 343 โพส
พลังการให้คะแนน: 406


</TD><TD class=alt1 id=td_post_2196134 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ vijit_j
เห็นมีหลายคนอยากได้สติกเกอร์ไปติดเอง หากไม่รู้วิธีติด จะทำให้ยับย้นมีฟองอากาศ ซึ่งทางเสี่ยเจริญเจ้าของเบียร์บ้านติดเฟอร์รารีคันสีแดงเสียไปหลายอันแล้ว

ทีม blog 17 ช่วยอธิบายการติดด้วย
</TD></TR></TBODY></TABLE>
รถผมที่ทางทีมงาน blog 17 ติดให้ยังสวยอยู่เลยครับ ไม่มีฟองอากาศเลย เพราะตอนติดเห็นเขาใช้น้ำ หรือน้ำยาเช็ดกระจกนี่แหละ ฉีดพ่นที่กระจกก่อน แล้วเลื่อนสติ๊กเกอร์ให้ได้ตำแหน่งสวยงามตามที่ต้องการ จากนั้นก็ใช้ไม้บรรทัดพลาสติกขูดเอาน้ำและฟองอากาศที่ค้างอยู่ใต้สติ๊กเกอร์ออก เท่านี้ก็สวยงามแล้วครับ เสียดายรถผมไม่ใช่เฟอร์รารี ม่ายงั้นได้เห็นรูปกัน

เอ้ารีบโพสต์เร้ว ใครจะได้โพสต์ที่ 10000 ขออนุโมทนาล่วงหน้าครับ<!-- google_ad_section_end -->
</TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("2196134")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> </TD></TR></TBODY></TABLE>

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>สมาชิก 21 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ no.9 ในข้อความที่เขียนด้านบน </TD><TD class=tcat><CENTER>[ อานิสงค์การอนุโมทนา[.23/COLOR] ]</CENTER></TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2 height=29> A.41 (เมื่อวานนี้), apichan (18-06-2009), Astro Neemo (18-06-2009), กรึงไกร (เมื่อวานนี้), ณ. (เมื่อวานนี้), ดนุชา (เมื่อวานนี้), ปาฏิหาริย์ (เมื่อวานนี้), ไอย (18-06-2009), Blog 17 (18-06-2009), Digital (เมื่อวานนี้), Fleurdelis (เมื่อวานนี้), imjoice (เมื่อวานนี้), kunmeng (เมื่อวานนี้), mead (เมื่อวานนี้), mooing2546 (เมื่อวานนี้), MOUNTAIN (เมื่อวานนี้), NewWorld (18-06-2009), pkanlaya (18-06-2009), pyramid (เมื่อวานนี้), rescuelp (18-06-2009), time_machine (เมื่อวานนี้)</TD></TR><TR><TD class=alt2 width="100%" colSpan=2><CENTER></CENTER></TD></TR></TBODY></TABLE>​

<TABLE cellSpacing=1 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=thead>no.9</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ดูรายละเอียดของ</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ส่งข้อความส่วนตัวถึงคุณ no.9</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>ค้นหาโพสเพิ่มเติมของ no.9</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>Add no.9 to Your Contacts</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>no.9 Donation Stats</TD></TR><TR><TD class=vbmenu_option>View no.9's Videos </TD></TR></TBODY></TABLE>

​

​

​

อย่างนี้ต้องเรียก อาจารย์ โน นาย นาย นาย และนาย

 

ความทุกข์ และ ความสุข มันไม่ได้หนีหายไปไหนเลย
มันยังคงอยู่ล้อมรอบตัวเรา หน้า หลัง ซ้าย ขวา บน ล่าง
ทุกๆที่ อยู่ที่ตัวเราเลือกที่จะจับ คว้ามันรึป่าว เท่านั้นเอง
เห็นสุข เผลอคว้ามันเข้า ติดสุข ไม่อยากออก
เห็นทุกข์ เผลอไปคว้ามันเข้า ทุกข์จัง ทำไงดี

ทุกวันนี้ ยังคงมีความทุกข์ สุข อยู่รอบๆตัวผม
แต่ผมเลือกที่จะมองดูมันเฉยๆ ไม่คิดที่จะคว้ามัน
หรือถ้าเกิดเผลอไปคว้ามันเข้า ผมก็จะปาทิ้ง บ้างก็หนัก
บ้างก็เบา ไอ้ที่เบาๆก็ปาไปไกลหน่อย มองไม่เห็นอีกแล้ว
ไอ้ที่หนักๆอาจจะปาไปไม่ไกลเท่าไหร่ หล่นอยู่ใกล้ๆตัวนี่หล่ะ
ผมจึงต้องเพิ่มกำลังของตัวเองขึ้นอีก
เพื่อที่จะได้ปามันออกไปให้ไกลขึ้น
ถามว่าเหนื่อยมั๊ย! เหนื่อยครับ..
แต่มันก็คุ้มค่า ในระยะยาว

คิดว่านี่คงเป็นวิชาตัวเบาที่เค้าร่ำลือกัน

ทางที่ดีอย่าไปเผลอคว้ามันครับ
และที่สำคัญอย่าได้ประมาท เพราะมันพร้อมจะกลับมาได้ทุกเมื่อ