กิเลส กรรม วิบาก ในการปฏิบัติ

ว่าแล้วว่านิวรณ์จะ แยกไม่ออก เห็นไหม ป๋าก็ยังเป็นป๋า

กิเลส --->วิบาก---->ในภพอดีต ก็แค่ 30% ทีเหลือ มันคือ สติ 70%

ป๋าจะไปมัวเสียเวลาหากรรม ทำไมล่ะ เนอะ นิวรณ์

 

ป๋าว่าไม่เหมือนยายหรอกครับ เหมือนวัวทีป๋าเลี้ยงเอาไว้มากกว่า

 

.......................แฮ่..!!!...............................แล้วใครจะไปถืออะไรล่ะครับ...............

 

งง

เหมือนในแง่ไหนคะ

แบบว่า เป็นรูปอวตาร เหมือนๆกัน ไม่ว่าจะเป็นรูปวัว หรือรูปหญิงงาม

รูป(อวตาร) ก็คือรูป จะรูปหญิง หนุ่ม วัว และอื่นๆ ก็สักแต่ว่า รูปที่เอาใช้แทนตัว

โอ่ว....พูดซะดูเหมือนจะดี อิอิ รู้ที่รูปเฉยๆ ไม่ต้องสมมุติให้งานงอก ^.^

 

นิวรณ์ ขาดสติ หน้ามืดชั่วคราว อิอิ .....>

 

วัวก็มีขันธ์ 5 หญิงสาว ก็มี ขันธ์ 5 เหมือนกัน กิเลส ก็เหมือนกันน่ะ

ที่ไม่เหมือน ก็สติที่รู้นั้นล่ะ อันนี้ป๋าพูดแล้วหล่อไหม

 

ขอบคุณครับ เจ้าเก่า เจ้าใหม่

อย่าลืมทานข้าวเด้อครับเด้อ ^^

 

พูดเรื่องนี้ก็ดีเหมือนกัน วันก่อนเพิ่งพิจารณาเกี่ยวกับเรื่องการปฏิบัติของเรานี้ว่า มันมีอยู่ 3 ส่วนที่เราต้องเรียนรู้ เพราะเราก็วนๆ เวียนๆ กันอยู่ในวัฏฏสงสาร ก็ด้วย 3 ส่วนนี้เอง กิเลส กรรม วิบาก

ในมุมของการปฏิบัติ ส่วนมากเราจะไปชัดเจนกันเอาตอนปลายๆ ตอนเป็นวิบากไปแล้วซะมาก แล้วก็ไปพยายามบริหารจัดการกับวิบากเอา คือหาทางทำอย่างไรเมื่อสุข-ทุกข์เกิดขึ้นมาในใจแล้ว ก็พยายามแก้กันอยู่ตรงนั้น ปลง ปล่อย วาง พิจารณากันอยู่แค่นั้น วางใจว่างเปล่ากันอยู่แค่นั้น แล้วก็หลงพอใจอยู่แค่นั้น ซึ่งจริง ๆ แม้ว่าเราจะบริหารจัดการเก่งแค่ไหน วางได้แค่ไหน ว่างได้แค่ไหนก็ตาม แต่ทุกข์มันก็ไม่ได้หมดไปจริง ๆ หรอก เพราะเรายังไม่ได้เห็นต้นเหตุที่แท้จริงเลย คือตัวสมุทัยเรายังไม่เห็น เราเพียงแค่ไม่ยึดผลเท่านั้นเอง แต่การไม่ยึดผลไม่ได้หมายความว่า เราได้กำจัดเหตุไปแล้วอย่างแท้จริง เราก็ยังพร้อมที่จะเผลอหลงสร้ัางเหตุต่อไปได้อีกเรื่อย ๆ เพราะเรายังขาดปัญญามองเห็นเหตุเห็นตัวการที่แท้จริงอย่างชัดเจน เราก็เลยแก้กันไม่ถูกจุด แก้กันที่ปลายเหตุอย่างเดียว

ความจริงปลายก็แก้ไขไปไม่ให้มันร้อนนัก ไม่ให้มันย้อมจิตย้อมใจเรามากจนเป็นหลงมัวเมาลืมวันลืมคืน ให้มันสงบเย็นใจ แต่ที่สำคัญคือต้องเพิ่มกำลังสติเข้าไปอีกให้มาก ให้สติมันว่องไว ต่อเนื่อง พอที่จะเข้าไประลึกรู้ได้ทันถึงต้นเหตุที่แท้จริง คือตัวกรรมหรือตัวการกระทำ ที่ไปหลงสร้างหลงกระทำไว้ จนกลายเป็นอัตตาตัวตนเป็นสุขเป็นทุกข์ขึ้นมา เราต้องเจริญสติเข้าไปให้ถึงตรงนั้น แล้วก็ต้องไปทำความเข้าใจกับมันด้วย ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวไว้ว่า ...มีสติอย่างเดียวยังไม่พอ มีสติแล้วก็ยังต้องทำความเข้าใจด้วยฯ... มันถึงจะเกิดปัญญา คลายความสงสัย คลายความหลงได้ ถ้ามันหมดความสงสัย แก้ไขถูกจุดมันก็วางได้เท่านั้นเอง ที่สุดมันก็จะไปเห็นตัวกิเลสชัดขึ้นเวลากิเลสเกิด กิเลสที่เป็นเหตุแห่งการทำกรรมใด ๆ นั้นแหละ ก็ไปละกิเลสละมลทินในใจพวกนั้นออกไปให้หมดทีละอย่างสองอย่าง ค่อย ๆ เก็บรายละเอียดไป จิตใจมันก็จะค่อย ๆ เบาสบายขึ้น ๆ เป็นอิสระมากขึ้น ๆ เพราะว่ากิเลสน้อยลงไม่เหมือนเมื่อก่อน

ก็ลองพิจารณากันดูนะครับ

 

ถ้าเห็นขันธ์5วัว และขันธ์5ของหญิงสาว

แล้วไม่เกิดกิเลสใดๆ ก็จะหล่อมากกกกกกค่ะ ป๋าขรา...^.^

แบบว่ามีสติรู้อยู่ที่ปัจจุบัน ไม่ได้ปรุงแต่งจนงานงอกเป็นรูปขันธ์ เวทนาขันธ์

สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์

แต่ถ้างานงอกมาแล้ว มีสติรู้ทันได้อีก ไม่ว่ามันจะงอกมาเป็นกี่ขันธ์แล้ว

ก็ถือว่าหล่อ อีกเหมือนกัน จะหล่อเล็ก หล่อใหญ่ หล่อจิ๋ว ก็ยังถือว่าหล่อ ^.^

มีสติรู้ทันปัจจุบันต่อไปเรื่อยๆ ก็จะกลายเป็น หล่อประเสริฐ

ได้เพราะปัญญาเจริญงอกงามมาเป็นผลมากับสติระลึกรู้ความจริงตามจริงของสรรพสิ่ง

 

กิเลส กรรม วิบาก

กิเลสเป็นเครื่องเศร้าหมอง

หากเรียกกิเลส ว่า อกุศล

ตรงไหนที่บ่งบอกว่า เป็นกุศล

เชิญครับ ไม่ต้องรีบ ทั้งขาเก่า และขาใหม่
แต่ขาลายต้องทาครีมก่อนนะคร๊าบบ^^


ป.ปราบ ดีฮะพี่ทีบู๊นๆ

 

ส้นเท้าแตกครับพี่ปราบ
บ่าย สวัสดีครับ

 

อุ๊ย บอกอายุเลยนะนี่

สวัสดีตอนบ่ายครับ เดี๋ยวมาใหม่คร๊าฟ

 

เดี๋ยวนี้โฟโต้ชอปมันหลอกตา ลวงใจกันได้

นี่ต้องระวังสิ่งที่ใจรับไม่ตรงกับสิ่งที่ตาเห็นให้ดีๆ

 

กิเลสละเอียดที่ให้ความสุขได้จากสมถะวิปัสสนากรรมฐาน
เขาเรียกว่า วิปัสสนูกิเลส ก็เป็นอกุศลละเอียด ถ้าละได้ข้ามได้ ถึงจะพลิกเป็นกุศลจิต มหากุศลจิต


ประเภทของกิเลส มีอันไหนเป็นกุศลบ้าง

อโนตตัปปะ ความไม่รู้สึกตื่นกลัวต่อการทุจริต
โทสะ ความโมโห โกรธ ความไม่พอใจ
โมหะ ความหลงใหล ความโง่
อุทธัจจะ ความฟุ้งซ่านไปต่างๆนานา
ทิฏฐิ ความเห็นผิดเป็นชอบ
วิจิกิจฉา ความเคลือบแคลงใจ สงสัย ไม่แน่ใจ ลังเลใจ ในสิ่งที่ควรเชื่อ
โลภะ ความพอใจ ชอบพอ เต็มใจ ในโลกียอารมณ์ต่างๆ
ถีนะ ความหดหู่ เงียบเหงา
อหิริกะ ความไม่ละอายต่อการกระทำผิด ทุจริต
มานะ ความ ทะนงตน ถือตัว เย่อหยิ่ง
ความเป็นตัวตน

ถ้าทำไปเพราะกิเลสแล้วเกิดวิบากเป็นความสุขชอบใจยินดี
จะเรียกความสุขชอบใจยินดีจากกิเลสเป็นเหตุ ไม่น่าเป็นกุศลนะ แต่เป็น

จิตที่เกิดพร้อมด้วยโสมนัสสเวทนา ประกอบด้วยมิจฉาทิฏฐิ ไม่มีการชักนำ อสงฺขาริกํ

จิตที่เกิดพร้อมด้วยโสมนัสสเวทนา ประกอบด้วยมิจฉาทิฏฐิ มีการชักนำ สสงฺขาริกํ

หรือเปล่า วิซั่น วิซั่น

 

เมื้อกี้ตอนนายฝรั่ง 100 % เรียกเข้าไปคุยใจก็นึก ตายละหว่าเกิดอะไรขึ้น
งานเรามีปัญหาหรือเปล่า คิดไปแล้วเรื่องอะไร วิตกมากๆ

แต่มันตรงกันข้ามเรียกเข้าไปชม เอ เราปูนนี้ ก็ยังอยากได้คำชมอีกเนอะ
อาการวิตกหายไป มีอาการที่ปลื้มมาแทน

แบบนี้เซ็งตายชัก

 

อี๋ คนทำผิด !!

คน มีหนี้ !!

คนไม่มี วิริยะปารมี

คน ไม่มี สัจจ................

 

บ๊ะ ของขึ้นนะนี่ คนเราก็มีบ่าง some time

ไม่ใช่ one stop service อย่างนิวรณ์นี่

 

ยูฮู๊ เจ้าเก่า

อะไรพาไป

ถ้าทำไปเพราะกิเลส(ทะยานอยาก)
เกิดเจตนาในการอยากงดเว้น การฆ่า
การขโมย การประพฤติผิดในกาม การมุสา การเสพสิ่งมึนเมา

ผล(วิบาก)ของการตั้งใจงดเว้นนี้ เป็นกุศลหรืออกุศล เจ้าเก่า ^^