การเตรียมการรับมือภัยพิบัติทางเศรษฐกิจ

ยกตัวอย่างคนสวนที่ปลูกมะลิขาย น่าจะปลูก
ผักเชียงดาควบคู่กันไปด้วย เพราะมะลิเดี๋ยวนี้
ฉีดยาฆ่าแมลงกันเยอะมาก ที่ขายกันแพง ๆ
น่าจะเป็นต้นทุนยาฆ่าแมลงนี่แหละค่ะ ต้นมะลิ
ถ้าเราไม่ปลูกเอง ก็ไม่กล้านำมะลิมาลอยน้ำ
ให้คนทาน เหมือนสมัยก่อนได้เลยค่ะ
ดอกไม้หอม ๆ สวย ๆ ถ้าเราปลูกประดับหน้าบ้าน
ก็เหมือนคนเราอย่างไรค่ะ แต่งตัวสวย ๆ
ทาปากแดง ๆ ก็มีแต่คนมอง เป็นที่เจริญตา
เจริญใจ เมื่อเราอยู่กับต้นไม้ ดอกไม้ จิตใจเรา
ก็จะอ่อนโยนลง ความแข็งกระด้างที่เคยมี
ก็จะค่อย ๆ เบาบางจางคลายไป และเมื่อเรา
ได้ปฏิบัติธรรม ความสงบ ร่มเย็นในจิตใจก็จะ
บังเกิดขึ้นกับตัวท่านและครอบครัว นี่แหละค่ะ
ที่ทำให้บ้านของเราน่าอยู่มากยิ่งขึ้น

 

ในส่วนที่เราลงพืชผักต้นไม้ใบหญ้าดังที่
กล่าวมาข้างต้นนี้ เราคิดว่าเราจะทำไว้กิน
ไว้ใช้ในครัวเรือนของเรา อย่างน้อย ๆ
ก็ไม่ต้องไปซื้อไปหามาให้เปลืองสตางค์
โดยเฉพาะคนที่มีรายได้จากการทำงาน
ประจำของตน จะได้นำรายได้นั้นไว้จับจ่าย
ใช้สอยในส่วนที่จำเป็น และมีเงินออม
เพื่อความมั่นคงของชีวิต แต่ถ้าคนที่ไม่มีรายได้
ไม่มีงานประจำทำ แต่มีเนื้อที่ เราก็สามารถ
พัฒนาที่ดินของเราให้ออกดอกออกผลได้
แล้วเราจะเริ่มต้นกันอย่างไรดี

 

1. วางแผนการทำงาน
- ที่ดินแปลงเล็ก ไม่เกิน 2 ไร่ เหมาะกับครอบครัว
ที่มีสมาชิกไม่เกิน 5 คน ถ้าอยากมีข้าวไว้กินไว้ใช้
ก็แบ่งเนื้อที่อย่างน้อย ๆ ไว้ 200 ตร.ว. หรือครึ่งไร่
ปลูกข้าว ถ้าอยู่ใกล้แหล่งน้ำ ก็สามารถสูบน้ำเข้า
พื้นที่ของเราได้ แต่ถ้าไม่ใกล้แหล่งน้ำ เราก็
ขุดบ่อบาดาลขึ้นมา ใช้นำในบ่อนั่นแหละทำนา
แบบพอเพียงไป ซึ่งการทำนาแบบนี้ เราก็สามารถ
ปลูกข้าวได้ตลอดปี และมีข้าวเหลือเพียงพอที่จะ
ไว้กินไว้ใช้ในครอบครัวแบบสบาย ๆ

 

[FONT=&quot]ถ้าขยันเราก็ตำข้าว-สีข้าวไว้ใช้เอง[/FONT][FONT=&quot] คุณค่า
สารอาหารวิตามินก็ยังอยู่ครบถ้วน ส่วนรำ
ก็ให้เป็นอาหารของ[/FONT][FONT=&quot]สัตว์ไป หรือจะทดลองทำ
ข้าวลอยน้ำดูก็ได้ ข้างบนปลูกข้าว ข้างล่าง
เลี้ยงปลา[/FONT][FONT=&quot] ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง การทำนาผืนเล็ก ๆ
แบบนี้ ดูแลง่าย และไม่ต้องจ้างแรงงานที่ไหน
[/FONT] [FONT=&quot]ปุ๋ยเราก็ใช้ปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมัก ปุ๋ยชีวภาพก็ว่ากันไป
แมลงที่มากัดกินต้นข้าว เราก็สามารถจับได้[/FONT]
[FONT=&quot]โดยไม่ต้องฉีดยา ถือว่าออกกำลังกายไปในตัว
การทำนาผืนเล็กแบบนี้ ช่วยให้เรา[/FONT][FONT=&quot]ควบคุมทุก
ภาคส่วนได้ง่าย ประหยัดค่าใช้จ่าย และไม่เหนื่อยมาก [/FONT]

 

สำหรับที่ดินส่วนที่เหลือ เราก็ต้องมานั่งคิดแล้วว่า
เราจะประกอบอาชีพอะไรดี ให้ย้อนกลับไปทบทวน
ที่ผู้เขียนเขียนไว้แต่แรก ๆ ว่า ให้เราทำงานที่เรา
ถนัดและมีประสบการณ์ สมมุติคุณเลี้ยงไก่ได้
คุณก็ตกลงใจเลยว่า คุณจะเลี้ยงไก่ไว้ขาย เพราะ
ตอนนี้ไข่มีราคาดี ไก่ออกไข่ออกมาก็ขายได้ หรือ
จะเลี้ยงขายไก่เนื้อก็แล้วแต่ความถนัดของผู้ทำ
ถ้าจะให้ดีเราขุดบ่อ ข้างล่างเลี้ยงปลาดุก ข้างบน
เลี้ยงไก่ แต่ถ้าคิดจะขายปลาให้คนในพื้นที่ อาจจะ
ไม่เหมาะเท่าไหร่นัก เพราะเขาเห็นว่าเราเลี้ยงปลา
ด้วยวิธีใด เราก็จัดส่งขายให้กับพ่อค้าคนกลางไปเลย
บางเจ้าเขามาเหมาเอาถึงบ่อ แถมจับให้เสร็จ
เราก็นั่งนับเงินเพียงอย่างเดียว

 

แต่ขอให้นึกเสมอว่า เราทำมาหากินเพียง
อาชีพหลักอาชีพเดียวก็เพียงพอแล้ว เผื่อแผ่
ให้บ้านอื่น ๆ เขาทำกันบ้าง ไม่ใช่ทุกคน หันมา
ปลูกผัก เลี้ยงปลา เลี้ยงไก่ ก็เลี้ยงกันทั้งหมู่บ้าน
ทั้งตำบล ไม่เกิดประโยชน์แถมจะให้โทษด้วยซ้ำ
เพราะผลผลิตล้นตลาด ผลสุดท้ายก็เป็นการลงทุน
ที่สูญเปล่า ดีไม่ดีทะเลาะกัน เพราะแย่งกันทำมา
หากิน กลายเป็นว่าแทนที่จะมีความสามัคคีร่วมมือ
ร่วมใจกันทำงาน ก็แตกความสามัคคีไปเสีย
ดังนั้น ต้องเตือนสติตัวเองเสมอว่า อย่าโลภมาก
เราทำแบบนี้ก็มีรายได้เพียงพอแล้ว

 

ผู้เขียนจะอธิบายให้ฟังนะค่ะว่า ทำไมเราทำอาชีพเดียว
จึงมีรายได้เหลือเฟือ ในเมื่อตกลงสรุปแล้วว่า
เอาละ ฉันจะเลี้ยงไก่ไว้ขายไข่ ขายเนื้อ
เลี้ยงแบบบ้าน ๆ นี่แหละค่ะ จะได้ไม่ต้องลงทุน
ให้มากมาย ถ้าคิดจะทำโรงเรือน ก็ทำอย่างง่าย ๆ พอ
ผู้เขียนอยู่ทางใต้ บางบ้านเขาแค่ปักเสา ทำรั้วตาข่าย
ล้อมเป็นเล้าไก่ ถ้าจะให้ดีก็ทำหลังคาจากเสียหน่อย
ไก่จะได้มีที่หลบแดดหลบฝนได้ ผู้เขียนเห็นหลายคน
เริ่มแรกไปลงทุนทำโรงเรือนอย่างดี มีระบบจัดการ
เสร็จสรรพ ลงทุนไปเป็นแสนเป็นล้าน ปรากฏทำได้
ไม่นานเรียบร้อย ไปไม่รอดเพราะลงทุนสูง หรือ
ไก่เป็นโรคระบาดตายยกฟาร์มไปเลยก็มี

 

ดังนั้น เราทำแบบค่อยเป็นค่อยไป สะสมทุน
สะสมประสบการณ์ให้แน่น ปูพื้นฐานตัวเองให้ดี
หมั่นเรียนรู้วิชาการใหม่ ๆ เพื่อนำมาปรับปรุงและ
พัฒนาการทำงานของเรา รู้จักคิดและหาวิธีการ
ที่จะทำให้เราขยายงานได้ โดยมีต้นทุนต่ำ
ลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นออกไปให้ได้ เมื่อเรา
พร้อมเต็มที่ ค่อยขยับขยายให้เติบโตยิ่งขึ้นไป
เมื่อเวลาประสบวิกฤติ เราก็มีภูมิต้านทาน มีฐาน
ที่แน่นหนา ในการรับมือกับทุกวิกฤติการณ์ได้

 

เมื่อเราเลี้ยงไก่ไว้ขาย เรามีต้นทุนต่ำ เราสามารถ
ขายในราคาที่ไม่แพงมากนักก็ได้ แถว ๆ บ้าน
ที่เชียงใหม่ ผู้เขียนเห็นเขาขายไก่บ้านตกตัวละ
120-130 บาท แต่ถ้าเป็นไก่ของเราเอง เราก็
ขายไปแถมไป คนซื้อก็ได้ซื้อของในราคาถูก
ต้นทุนค่าครองชีพก็ต่ำลง ถ้าไก่ขายไม่หมด
ก็ทำสารพัดไก่มาขาย ให้แม่บ้านเอามาทำ
ไก่ทอด ไก่ย่าง ทำกับข้าวขายหน้าบ้านหรือ
ตลาดเสีย แต่ถ้าผลผลิตมีเยอะ ก็แปรรูปทำ
ไก่หยอง จะได้เก็บไว้นาน ๆ หรือสารพัดวิธี
ให้หมั่นเรียนรู้และศึกษาต่อยอดเอา ตามแต่
วิธีการของแต่ละคนไป

 

วิธีที่บอกนี้ เป็นวิธีที่เราทำแบบครอบครัว ขายกันใน
ท้องถิ่น แต่ถ้าจะขยายงานให้ใหญ่ออกไป จะแนะนำ
เพิ่มเติมในตอนหลัง ๆ หรือถ้าคิดจะเลี้ยงไก่เต็มพื้นที่
เราไม่อยากแบ่งปลูกข้าว หรือทำอะไรอย่างอื่น
ก็แล้วแต่ความสะดวกของผู้ำำทำ แต่ขอแนะนำว่า
ผักสวนครัวในบ้านก็ปลูกไป ที่ทางยังพอมีให้เหลือให้ปลูก
เราก็ทำกันไป จะได้ช่วยประหยัดค่าใช้จ่าย ไม่ใช่
ต้องเที่ยววิ่งซื้อหากันเสียไปหมด หรือจะลงพวก
ถั่วชนิดต่าง ๆ ก็ได้ เพื่อเอามาให้เป็นอาหารของไก่
พอเก็บผลผลิตได้เราก็ไถกลบเสีย เพิ่มแร่ธาตุให้กับ
ดินไปเลย ทำเป็นวงจรแบบนี้ เราจะประหยัดค่าใช้จ่ายไปได้มาก

 

(k)เลี้ยงไก่,ปลาหรือสัตว์ต่างๆแล้วฆ่านำไปขายและทำกินจะบาปผิดศีลปานาฯไหมหนอ...ขอความเห็นครับ...:boo:(k)({)

 

คิดไว้แล้วค่ะ ว่าต้องมีผู้มาถามแบบนี้ ข้อความข้างต้น
คือการยกตัวอย่างค่ะ ผู้เขียนเขียนเรื่องการรับมือ
ภัยพิบัติทางเศรษกิจ เีขียนทั้งการปลูกผัก และ
การเลี้ยงสัตว์ เพื่อสอดคล้องไปกับสังคมโลก
คนมีธรรมะ ต้องวางใจให้เป็นกลาง การศึกษาธรรมะ
ก็ต้องรู้ให้รอบด้วยเช่นกัน ผู้่เขียนศึกษามาทุกศาสนา
พอสมควร ศาสนาอิสลาม เวลาจะฆ่าสัตว์ เขาต้อง
อ่านบทสวดมนต์ แผ่เมตตาให้กับสัตว์ที่เขาบริโภค
เพื่อยังชีพนั้นให้ขึ้นสู่สรวงสรรค์ทุกครั้ง ซึ่งเป็น
บทบัญญัติที่สำคัญทางศาสนา และหลักการรวมทั้ง
วิธีต่าง ๆ ให้ถูกต้อง สำหรับศาสนาพุทธ เรื่อง
การทานมังสวิรัตและการฆ่าสัตว์เพื่อยังชีพ
ในสมัยพุทธกาลมีความเป็นมาดังนี้

 

สมัยหนึ่ง ขณะที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ
พระเวฬุวันวิหาร กรุงราชคฤห์ พระเทวทัต
พร้อมด้วยพระโกกาลิกะ พระกฏโมรกติสสกะ
พระขัณฑเทวีบุตรและพระสมุทททัตต์ เข้าไปเฝ้า
พระพุทธองค์ กราบทูลขอวัตถุ ๕ ประการ ดังนี้
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot](๑) ภิกษุควรอยู่ป่าตลอดชีวิต
[/FONT]
(๒) ภิกษุควรเที่ยวบิณฑบาตตลอดชีวิต

(๓)ภิกษุควรถือผ้าบังสุกุลตลอดชีวิต

(๔) ภิกษุควรอยู่โคนไม้ตลอดชีวิต

(๕)ภิกษุไม่ควรฉันปลาและเนื้อ
[FONT=&quot]
พระพุทธตรัสห้ามว่า[/FONT]
<table class="MsoNormalTable" style="width:100.0%;mso-cellspacing:0cm;mso-padding-alt:0cm 0cm 0cm 0cm" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr style="mso-yfti-irow:0;mso-yfti-firstrow:yes;mso-yfti-lastrow:yes"> <td style="width:10.0%;padding:0cm 0cm 0cm 0cm" width="10%">
</td> <td style="width:90.0%;padding:0cm 0cm 0cm 0cm" width="90%">อย่าเลยเทวทัตต์ ภิกษุใดปรารถนาก็จงอยู่ป่า
ภิกษุใดปรารถนาก็จงอยู่ บ้านภิกษุใดปรารถนา
ก็จงเที่ยวบิณฑบาต ภิกษุใดปรารถนาก็จงยินดี
การนิมนต์ภิกษุใดปรารถนาก็จงถือผ้าบังสุกุล
ภิกษุใดปรารถนาก็จงยินดีผ้าคฤหบดี
เราอนุญาตรุกขมูล (การอยู่โคนไม้) ตลอด
๘ เดือน(นอกฤดูฝน)เราอนุญาตปลาและเนื้อ
ที่บริสุทธิ์ด้วยอาการ ๓ อย่าง คือ (๑)ไม่ได้เห็น
[FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]([/FONT]๒)ไม่ได้ยิน (๓)ไม่ได้รังเกียจ
</td> </tr> </tbody></table>

 

พระพุทธเจ้าทรงห้ามพุทธบริษัทรับประทานเนื้อสัตว์ หรือไม่
คำถามนี้ต้องแยกตอบเป็น ๒ พวก คือ

๑. พุทธบริษัทที่เป็นคฤหัสถ์
๒. พุทธบริษัทที่เป็นบรรพชิต

สำหรับพุทธบริษัทที่เป็นคฤหัสถ์นั้นพระพุทธเจ้าไม่ห้าม
การรับประทานอาหารทุกชนิด เพราะชาวบ้านมี
ขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรมต่างกัน ความเชื่อถือ
ในเรื่องการรับประทานอาหารก็เป็นไปตามตระกูลและ
วรรณะของตน พระพุทธเจ้าจึงไม่ห้ามชาวบ้านในเรื่อง
การเลือกอาหาร

 

แต่สำหรับบรรพชิต คือ ภิกษุ ภิกษุณี และ สามเณรนั้น
พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติข้อห้ามไว้ ๒ กรณี คือ

กรณีที่ ๑ ห้ามรับประทานเนื้อ ๑๐ ชนิด คือ เนื้อมนุษย์
เนื้อช้าง เนื้อม้า เนื้อราชสีห์ เนื้อเสือโคร่ง เนื้อเสือดาว
เนื้อเสือเหลือง เนื้อหมี เนื้อสุนัข เนื้องู

การที่พระพุทธเจ้าบัญญัติห้ามภิกษุฉันเนื้อเสือ ๓ ชนิด
แทนที่จะพูดรวมๆ “เนื้อเสือ” เพราะในภาษาบาลี
เสือแต่ละชนิด ใช้คำเรียกต่างกัน คือ เสือโคร่ง
ใช้คำว่า พยคฺฆมํสํ , เสือดาว ใช้คำว่า ตรจฺฉมํสํ ,
เสือเหลือง ใช้คำว่า ทีปิมํสํ เนื้อ ๑๐ ชนิดนี้ ถ้าภิกษุฉัน
ต้องอาบัติทุกกฎ (ที่มา : ฉบับหลวง เล่ม ๕ ข้อ ๕๗ หน้า ๖๙-๗๒)

 

กรณีที่ ๒ พระพุทธเจ้าห้ามภิกษุฉันเนื้อที่เขาฆ่า เพื่อทำ
อาหารถวายพระโดยเฉพาะ เรียกในพระวินัยว่า
“อุททิสุสมังสะ” แปลว่า เนื้อสัตว์ที่เขาฆ่าเจาะจงเพื่อ
ถวายภิกษุ ท่านห้ามมิให้ภิกษุฉัน หากภิกษุฉัน ทั้งได้เห็น
ได้ยิน หรือสงสัยว่าเขาฆ่าเพื่อถวายตน ต้องอาบัติทุกกฎ

พุทธบัญญัติข้อนี้ มีในพระไตรปิฎกฉบับหลวงเล่ม ๕
ข้อ ๘๐ หน้า ๑๐๐-๑๐๑ ดังนี้
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุรู้อยู่ ไม่พึงฉันเนื้อที่เขาทำ
จำเพาะ รูปใดฉัน ต้องอาบัติ ทุกกฎ”
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาต ปลาเนื้อที่บริสุทธิ์โดย
ส่วนสาม คือ ไม่ได้เห็น ไม่ได้ยิน ไม่ได้รังเกียจ”

ที่มา http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=18293
ที่มา http:.178//palungjit.org/showthrea...t=76628&page=2

 

ต้องขอขอบคุณ คุณ a5g1aeka นะค่ะ ที่ท้วงติงมา
แต่ผู้เขียนตั้งใจเขียนบทความนี้ขึ้นมาด้วยหัวใจ
ที่ต้องการให้คนในชาติและมนุษยชาติทุกผู้ทุกนาม
โดยไม่แบ่งแยกชนชั้น ศาสนา หรือใด ๆ ก็ตาม
ให้เขาเหล่านั้นพ้นทุกข์ในทางโลก โ่ดยมีธรรมะ
เป็นเครื่องนำทาง ทั้งสองสิ่งต้องควบคู่กันไปเสมอ
ผู้เขียนน้อมรับคำท้วงติงในทางสร้างสรรค์ เพื่อประโยชน์
สุขของทุก ๆ คนเสมอค่ะ ด้วยความขอบคุณ/ไอย

 

ขอบคุณครับคุณไอย ได้ความรู้มากเลยแต่ก็พยายามทานมังฯครับเพราะยังไม่สะดวกในการทานเจ ซึ่งชาวอนุตตรธรรมเขาพยายามเชิญชวนให้ทานเจ อันเป็นการตัดเหตุแห่งกรรมแต่ต้น พวกเขาจะมีการตั้งปณิธาณทานเจตลอดชีวิตกัน ผมขอสนับสนุนเขา แต่ยังไม่สะดวก จึงดูไปก่อน คุณไอย มีความเห็นเช่นใดครับ อนึ่งเขาบอกยุคนี้พระศรีอริยเมตไตรมาช่วยโปรดให้มนุษย์รีบบำเพ็ญธรรมจะได้กลับแดนสุขาวดี อันเป็นที่สำหรับผู้บำเพ็ญธรรมสายนี้ ซึ่งมีพิธีรับธรรมะด้วย และไม่ต้องกลัวภัยพิบัติ เพราะอนุตตรธรรมช่วยได้ และผมได้ร่วมรับธรรมะด้วยแล้ว กำลังศึกษาทางนี้อยู่...

 

สำหรับเรื่องการเลี้ยงสัตว์ ถ้าคนไหนไม่อยากเลี้ยงไว้
ขายเนื้อ เช่นไก่ เราก็เลี้ยงเอาไว้ขายไข่อย่างเดียว หรือ
วัว-ควายเราก็เลี้ยงไว้ไถนา ปลูกข้าว ก็ว่ากันไป
แล้วแต่ความถนัดและความเหมาะสมของแต่ละคน
ทำไมถึงต้องให้แต่ละคน แต่ละครอบครัวทำอาชีพเดียว
เนื่องจากถ้าเราทำอาชีพเดียว เราจะมีความถนัดและ
ความชำนาญในอาชีพนั้น ๆ ถ้าคนไม่เคยทำ ก็แค่
ลองผิดลองถูกเพียงไม่กี่ครั้ง เครื่องมือเครื่องใช้
ที่นำมาลงทุน ก็ยังทำต่อได้อีก[FONT=&quot]

[/FONT]

 

[FONT=&quot]บางคนไม่เคยทำอะไรเลย อยากทำนั่น ทำนี่
ทำทุกอย่างสารพัด[FONT=&quot] ยกตัวอย่าง ฉันจะเลี้ยงไก่
เลี้ยงหมู เลี้ยงวัว-ควาย เลี้ยงปลา[/FONT][/FONT][FONT=&quot] ปลูกผักขาย
และขายของชำพร้อมกันไปด้วย เอาละ ถ้าคุณคิด
แบบนี้[/FONT][FONT=&quot] และคุณคิดหรือยังว่า คุณลงทุนเลี้ยงไก่
วัว ควาย ปลา ปลูกผัก [/FONT][FONT=&quot]ขายของ คุณลงทุนแต่ละอย่าง
คุณใช้เงินลงทุนเท่าไหร่บ้าง [/FONT][FONT=&quot]ไหนจะเตรียมเรื่อง
พ่อพันธ์แม่พันธ์ ไหนจะต้องลงทุนทำคอก ทำเล้า
[/FONT][FONT=&quot]ไหนจะต้องไถปลูกพรวนดิน ไหนจะต้องลงทุน
ตกแต่งร้าน นำของเข้าร้าน[/FONT][FONT=&quot] คุณคิดหรือยังว่า
ต้องใช้เงินมากขนาดไหน [/FONT]