การหย่าร้างของพุทธภูมิ(พระโพธิสัตว์)ถือเป็นการสละเมียเป็นทาน?

ถือเป็นบททดสอบเล็กๆ(การพลัดพราก สละคนผู้เป็นที่รัก)...ก่อนจะถึงสถานการณ์จริง. บทข้อสอบใหญ่ คิดว่างั้นนะ..ผ่านมาแล้วเช่นกัน เพียงแต่ลูกอยู่กับเขา

 

อ่านแล้วรู้สึกกลัวชีวิตคู่เลยนะท่าน 555 แต่ก็อยากมีเมียอยู่ดี ต้องลองว่าลำบากลำบนจริงไหม อิอิ

 

หากโมโหยังไม่ต้องรีบเจรจากับเขาก็ได้ครับ รอหายโมโหก่อนค่อยคุยกัน
คุยกันตอนโมโหเรื่องราวมันอาจบานปลาย
ตอนนี้มีลูกน้อยตั้ง 2 คน ก็คงต้องอดทนเลี้ยงดูไปเรื่อยๆ
ก็เป็นกำลังใจให้ละกันครับ ให้มีแรงใจฟันฝ่าอุปสรรดไปได้
แต่ เมียและลูกน้อยนั้นไม่ใช่อุปสรรคชีวิต เพราะเราเลือกของเราเอง
ก่อนที่เราจะเลือกเขามาเป็นเมียหรือตอนสร้างลูกขึ้นมา เราก็เลือกที่จะทำเอง ฉะนั้นจะโทษใครก็ไม่ได้เลย เราผูกไว้เองก็ต้องแก้เองครับ

chearrchearrchearrchearr

 

พุทธภูมิ ต่อให้เป็นนิตยโพธิสัตว์ มีนางแก้วแล้วก็เหอะ
ก็ประสบความทุกข์ในเรื่องความรักได้ อย่าว่าแต่อนิตยโพธิสัตว์เลย

สมัยนึง พระพุทธเจ้าเป็นพระยาวานร พระนางพิมพาเป็นนางวานร
พระยาวานรถูกเสือจับกิน ขณะไปหาอาหารให้นางวานร
ข้างฝ่ายนางวานร ไม่เห็นพระยาวานรกลับมา เที่ยวเดินตามหา
ครั้นไม่พบ ก็คิดไปว่า พระยาวานรไปหลงไหลนางวานรตัวอื่น
ร้องไห้เสียใจจนกระทั่งอกแตกตาย

สมัยนึงตอนเกิดเป็นมนุษย์ ในบางชาติ
พระนางพิมพาเข้าใจพระพุทธเจ้าผิด
นึกว่ามีผู้หญิงอื่น ตรอมใจตายไปก็มี

ดังนั้น ภรรยาของท่าน อาจเป็นหรือไม่เป็นคู่บารมีของท่านก็ได้
ไม่จำเป็นว่า เป็นคู่บารมีแล้วจะรักกันดูดดื่ม ไม่มีเรื่องเสียใจเลย ไปทุกภพทุกชาติ

 

สาธุ

ก็หวังเช่นนั้นครับ แต่ถ้าเขาไม่กลับมา ผมก็ถือว่า สละเมียเป็นทานไปเลย

 

สิบปากว่าไม่เท่าตารู้ สิบตารู้ไม่เท่าลงมือทำ(ลองดู)

ไม่ลองไม่รู้ ^_^

 

ลองสวดมนต์ แผ่เมตตาให้ภรรยา ให้เทวดารักษาตัวเขา ให้เจ้ากรรมนายเวรเขา
ทำบุญทุกครั้ง อุทิศให้เขาด้วยตามข้างต้น
อย่าลืมอุทิศให้ลูกทั้งสองคนด้วย เทวดา และเจ้ากรรมนายเวรลูกด้วย
ผลบุญอาจทำให้แม่ลูกกลับมาอยู่ด้วยกัน

 

เป็นวันที่ 15 (ครึ่งเดือน) ที่เธอจากไปอย่างไม่เหลวแล ไม่มีแม้แต่โทรมา โทรไปก็ไม่รับสาย ช่างทิ้งลูกสองคนอย่างง่ายดาย น่าเสียดายนะแม่คุณ!

 

หรือว่านี่คือวิกฤตที่ทำให้บารมีเราแข็งแกร่งใช่ไหม

 

เปิดเทอมแล้ว

เปิดเทอมแล้ว แม่ยังไม่โผล่เลย ไม่ทราบว่าไม่คิดถึงลูกหรือไร
แต่ไม่เป็นไร ใจเราเลี้ยงได้ ลูกเรา ๆ เลี้ยงเอง โตขึ้นจะให้ลูกสองคนเป็นกำลังของพระพุทธศาสนา

ทุกวันนี้เวลาเห็นพระในทีวี เขาก็ยกมือขึ้นสาธุเองได้ แค่นี้เราก็ยินดีแล้ว

 

ขอบพระคุณทุก ๆ กำลังใจ
ของเพื่อน ๆ เหล่าโพธิสัตว์ทั้งหลาย
พร้อมทั้งทุกท่านที่ร่วมอุดมการณ์เดียวกันทั้งหลาย

สู้ ๆ กันไป สู้ตาย! ตายเมื่อไร จบไปชาติหนึ่ง

 

คนเราอยู่กันได้ด้วยความพอใจ หากไม่พอใจก็อยู่กันไม่ได้
เมื่อเกิดความไม่พอใจ ก็เหมือนกับกำแพงที่กั้นไว้ให้กัน

ตัวไกล้กันแต่ใจไกลกัน เพราะความพอใจไกลกัน
ตัวไกล้กันใจก็ไกล้กัน เพราะความพอใจไกล้กัน
ตัวไกลกันใจก็ไกลกัน เพราะความพอใจไกลกัน
ตัวไกลกันแต่ใจไกล้กัน เพราะความพอใจไกล้กัน

สมมุติ ผมมีภรรยาซักคน ตอนอยู่ด้วยกันผมรู้สึกไม่ค่อยจะพอใจ
อะไรเขาเลย เพราะทำเรื่องที่ไม่เข้าตาก็เยอะ ทำเรื่องไม่ถูกก็เยอะ
เรื่องที่เขาทำไม่ถูกก็คือเรื่องใจของผมเองนี้แหละ หากไม่ถูกใจผม
ก็แปลว่ามันไม่ถูกต้อง พอผมไม่พอใจมากเข้า ก็รู้สึกมีกำแพงมากั้นระหว่างเรา
หากผมจะติดต่อเขา เพราะรู้สึกว่าเขาทำอย่างนี้หนะมันไม่ถูกนะ
คือมันไม่ถูกใจผมอะนะ 555 ผมก็อาจจะติดต่อยากหน่อย
หากแต่ผมละความไม่พอใจของผมลงเสียได้ หละก็เริ่มจะติดต่อได้
เพราะใจของผมนั้นเริ่มไกล้กับเขา คุณค่าของแต่ละคนนั้นมีอยู่
หากแต่ว่าเมื่อผมไม่พอใจ ผมใช้ความไม่พอใจนั้นปิดกั้นคุณค่าที่มีอยู่
ซึ่งทำให้ไกลกัน ไม่สนิทสนมเหมือนอย่างเคย *-*
catt10

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ

ถ้าทำได้อย่างข้างต้นคงจะดี

 

ยังคิดในแง่ดี แม่ลูกน่าจะมีสายใยอยู่นะ
เขาน่าจะกลับมานั่นแหล่ะ
อย่าลืมสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขาล่ะ
สำหรับลูกนะ มีแม่ย่อมดีกว่าไม่มี

 

คิดในแง่ดี หมดห่วงไปอีกหนึ่ง

ตอนนี้เหลือ 5 ห่วง ได้แก่ พ่อ แม่ ลูก 2 คน และตัวผมเอง

5 ห่วง ทนทาน หายห่วง! ^_^

 

ชาตินี้เกิดมาใช้กรรม ก็เอา ใช้ให้มันหมดเลย จะมีอะไรอีกไหม

ที่ทำงานก็ถูกเจ้านายด่าแทบทุกวัน
อยู่บ้านคุยกับแม่ไม่เคยเกิน 5 ประโยค ทะเลาะกัน
นี่เมียมาทิ้งไปอีก (แต่ก็ดี) เพราะอยู่ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร เมื่อไม่ห่วงลูก ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ยังมาเกี่ยงเราดูแล หมามันยังรักลูกของตัวเอง แต่นี่คนเป็นแม่ทิ้งลูกได้ ก็ปล่อยไปเถิด หมดคุณค่า

ผมยอมรับกรรม ผมคงเป็นคนที่พูดจาไม่รู้เรื่อง คนอื่นเขาเลยไม่เข้าใจ
ไม่เคยมีใครเห็นความดีที่เราทำ ก็ชั่วมันไปเลยดีกว่าไหม

 

ผมขอถามพวกท่านหน่อย ถ้าพวกท่านมีภรรยา แล้วภรรยาไม่ทำงานบ้าน ไม่ช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายในบ้านตามที่ควรจะเป็น ไม่มีความเสียสละ แม้เห็นสามีถือของหนัก ไม่เคยคิดจะมาช่วยแม้แต่ครั้งเดียว เดินตัวปลิว (ไม่มีจิตสาธารณะ : Service Mind) ทั้งยังมาเกี่ยงเรื่องเลี้ยงลูก แถมนี่ทิ้งไปไม่มีสนใจใยดี คุณจะคิดอย่างไรกันครับ

ปล. พระโพธิสัตว์ทุกท่านเป็นผู้มีจิตสาธารณะ (Service Mind) อยู่เสมอ
ใครไม่มี Service Mind อยู่กับพระโพธิสัตว์ไม่ได้ดอก

เราเลิกัน!

 

มองชีวิตให้เป็นธรรมะ
แล้วจะชนะทุกอุปสรรค

 

เหมือนในเนื้อเพลง ๆ หนึ่ง ว่า "...เหนื่อยก็พักเอาแรง จะมัวท้อทำไม บนหนทางยังมีคนเหมือนเรา ในเมื่อยังมีลมหายใจ ก้าวไปให้สุดกำลัง"

 

วิบากกรรม

แต่ก็เป็นการฝึกฝน บารมี ได้

พระโพธิสัตว์ ชาติหนึ่งอาจบำเพ็ญบารมี เกิดเป็นเศรษฐี แล้วศรัทธาในพระศาสนา สละทรัพย์สมบัติ ออกบวช ในวันที่ทำกุศลใหญ่ มีคนหลายคนมาเห็นได้ตั้งจิต ปรารถนาในใจ ตามติด สามสิบกว่าคน ในชาติต่อๆ ไป ได้บริจาคลูก เมีย จนสามสิบกว่าคนและนอกจากสามสิบกว่าคน ทนไม่ได้ รับไม่ไหว เพราะมันต้องมีกำลังใจกันมาก วิบากกรรม คือ ช่วงหนึ่ง พระโพธิสัตว์หาคู่ลำบากมาก บางทีเข็ดขยาดกันจนไม่มีใครมาเป็นภริยาเลย เป็นลูกเลย

ในหลายชาติ ก็จะมีการที่ภริยาก็ดี บุตรก็ดี ที่เป็นวิบากกรรม เหมือนจิตเค้าไม่เจตนา แต่จิตมันไปแล้ว มันก่อไปแล้วว่า ท่านบริจาคลูก เมีย ดีนัก ท่านไม่ทราบหรือว่า ลูก เมีย เสียใจ เป็น

ด้วยกรรมจัดสรร ไม่ใช่การจองเวรแบบเจตนา ภริยาก็ดี บุตรธิดาก็ดี เค้าก็จะทิ้งท่านไว้บ้าง ทิ้งไปบ้าง

ท่านต้องมั่นคงว่า ท่านต้องฝึกฝนตนก่อน ส่วนภริยากับบุตรธิดา ต้องแล้วแต่ใครจะรับท่านได้ รับการบำเพ็ญบารมีของท่านได้ ซึ่งต้องรอคอย

รอคอย เพราะบารมียังตะกุกตะกักอยู่

ข้อสำคัญ ท่านต้องคงมุ่งมั่น และเลิกหวังในใจว่าใคร จะเป็นนางแก้ว ลูกแก้ว ข้อนี้ ท่านจะก็เห็นว่า พระสุเมธดาบสโพธิสัตว์(อดีตชาติพระพุทธองค์) ท่านถึงกับห้ามอดีตชาติพระนางพิมพาไม่ให้มาปรารถนาตาม เพราะท่านก็น่าจะระลึกชาติได้ว่า ก่อนจะได้รับพุทธทำนายเป็นนิตยโพธิสัตว์ ท่านก็ต้องผ่าน ต้องเคยเป็น โพธิสัตว์แบบอย่างที่ท่านเป็นกันอยู่นี้ มันต้องผ่านกันทุกคน ไม่เช่นนั้น ท่านจะห้ามนางด้วยเหตุใด

เมื่อท่าน จขกท ได้รับวิบาก (ผมมโนให้แบบนี้ว่า เป็นวิบากจากการบำเพ็ญทานบารมี) ท่าน จขกท ก็อย่าเสียใจ รีบแผ่เมตตาให้ภริยา ไม่ต้องหวังให้คืนมา แต่ให้เป็นสุขใจ เพราะเราบำเพ็ญบารมีกันก็เพื่อให้สรรพสัตว์ทั้งหลายมีความสุข สงบที่ยั่งยืน คือมุ่งนิพพาน เราให้พวกภริยาและบุตร มุ่งนิพพานก็เพื่อความสุขของเค้า ความสุขใจของเค้า ถ้าเราบารมีไม่มากพอให้เค้าสุขใจเมื่ออยู่กับเรา เราก็แผ่เมตตาให้เค้าสุขใจแม้จากไป

ท่านเลี้ยงบุตรธิดาให้ดี สอนให้รักมารดา ภายหลังบุตรธิดาก็จะได้ทำให้มารดาที่จากไปมีความสุขได้ นั้นก็เพราะท่านได้ทำกิจของท่าน กิจของโพธิสัตว์ ให้เค้าเป็นสุข ให้เค้าไปทางกุศลมากที่สุด แม้ไม่อาจสอนให้เค้าไปนิพพานได้ เราก็มุ่งหวังให้เค้านิพพาน และมีคติที่ดี มีจิตที่พัฒนาขึ้น