การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ส่งการบ้านค่ะ

เมื่อคืน หนักไปทางวูบ...ตัวโงนเงน ตั้งสติได้แป๊บเดียวก็วูบอีกแล้ว เลยลืมตาแทน จะได้ไม่วูบ 555 ลืมตาสลับกันไปกับหลับตา...

เหมือนหาทางแก้/ทางออก ให้ตัวเองไม่ได้ ว่าเราควรจะทำยังไงถึงผ่านด่านนี้ไปได้ "ความง่วง" นี่แหละ ฮึ... เลยต้องลาไปนอนอีก

อาจารย์...มีไรแนะนำมั๊ยจ๊ะ

****

ป.ล. ที่แนะนำมา ยังไม่ได้ทำไรสักอย่าง [Embarrass ...ตื่นเช้าสวดมนต์ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ใส่บาตร... อื่นๆ อีกมากมาย

 

ส่งการบ้านเป็นเพื่อนพี่เต่าบ้างละกัน

ช่วงนี้ ไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่ เพลีย+ป่วย จากการจัดบ้าน จัดห้อง

คิดจะนั่งก่อนนอน ก็กลายเป็นนอนสมาธิ ยันเช้ากันซะงั้น มีตื่นมาตี 4 ความรู้สึกอยากนั่ง แต่ขอนอนก่อนดีกว่า (แฮะๆ ขี้เกียจซะงั้น)

ก็เลยเอาเวลาว่างๆ แต่ละวัน เวลาเดินทางไปไหนมาไหน ดูลมหายใจ+ภาวนาไปก็ได้เพราะไม่ได้นั่งกลางคืน แต่ไมู่้รู้จะช่วยได้หรือเปล่า

หลังๆ มา รู้สึกตัวเองเริ่มพูดน้อยลง เริ่มอยู่กับตัวเองมากขึ้น เวลาจะพูดอะไรออกมา

เหมือนมีอะไรมาฉุกคิดว่าจะพูดดีหรือปล่อยไว้แค่นี้ดี

 

2-3วันนี้นั่งได้ไม่เต็มที่ค่ะ แต่เอาไปใช้ในชีวิตประจำวัน แผ่กุศลไปเรื่อยๆ

พักนี้ต้องไปเกี่ยวข้อง ช่วยเพื่อน ทำพิธีไล่เสนียด ทำกองบุญ(ตัวเองยังไม่ได้ทำเลย)
ตามที่อ.บาสได้แนะนำเอาไว้ อย่างน้อยตอนนี้เขาก็สบายใจขึ้น
ได้ยินว่าไปขอบารมีและเช่าองค์หิรัญพนาสูรย์มาแล้ว
หวังว่าไม่รวมใส่ไว้เป็นพวงๆอย่างที่เคย หุๆ

 

ลองนั่งไปเลื่อยๆจะฟุ้ง จะโง่นเงน จะสั่น จะเหวี่ยง ก็ช่างแค่กำหนดจิตรู้ดู

ให้เมือนตัวเรามองดูร่างกายที่กำลัง โงนเงน ถ้ามันฟุ้งก็เหมือนเรานั่งดูคนนินทากัน

แยตัวมีสติกับไม่มีสติออกให้ได้ครับ ไม่เข้าใจที่อธิบายให้ถามเลย

 

มาเขียนหน่อย กลัวจะลืมกันฮะ><

ก็ เริ่มพยายามนั่งทุกวัน เทอมนี้วุ่นวาย แต่ก็พยายาม

แต่นั่งกลางคืน ช่วงนี้ก็ ลองกลับไปบทที่ 1 ก็ เหมือนร่างกายจะล้านิดหน่อย

นับมั่วเยอะอยู่ เพ่งมาก ก็ฟุ้ง ผ่อนมากก็ฟุ้ง มึนๆดีครับ

ท่องๆ เกสา ไปๆมาๆ เป็นเตโช ปนมั่วเลยตรงนี้

เหมือน เคยชินกับ บทที่ 2 พอปล่อยจิตไป มันเลยไปเกาะนะตรงนั้นมั่งครับ

ก็ไม่รู้อ่ะครับ แต่หวังว่าจะไม่เดินถอยหลังนะฮะ ช่วงนี้ย่ำแย่ ถ้าเทียบกับช่วงก่อนๆนะครับ= =

 

มาส่งการบ้านมั่งครับ
นั่งอยู่ทุกวันครับ สวดมนฆ์ บท๓ บางวันนั่งแล้วไม่รู้ว่าหายไปใหนมาลืมตัวบ่อยๆ
หมู่นี้นั่งได้แค่ ๑ ช.ม ก็อยากจะออกแล้วครับ บางทีก็จับองค์ภวาณาได้ตอนก่อนตกภวังค์แต่ทรงไว้ได้ไม่นานครับ บางทีก็ลืมแผ่เมตตา ต้องแผ่หลังจากออกครับ สงสัยกำลังถอยหลังอยู่มั้งครับ
ขอบพระคุณอาจารย์ บาสครับ

 

ขอลาโรงเรียน อีก 2-3 วันนะคะ เพื่อนแม่และทีม (mother's friend & the gang 555) มาจากต่างจังหวัด... งดการบ้าน

 

ถ้างั้นผมขอปุจฉา.....อ.บาส ดังนี้คือ


รู้หนึ่งคือกาย ลมหายใจสั้น ยาว ขาดช่วงบ้าง เกินบ้าง หายบ้าง ขนลุกพองบ้าง

ร้อนเย็น หน่วงเสียวบ้าง จักรหมุนบ้าง เจ็ยตามตำแหน่งของร่างกายบ้าง สิ่งนี้

แสดงออกด้วยอาการทางกาย ให้เป็นไปต่าง ๆ นา ๆ จิตนั้นเห็นอยู่


รุ้สองคือจิต จิตภาวนาพุทโธ จิตมองเห็นพุทโธ ว่าพุทโธนั้น ค่อย ๆ เบาลง ๆ

จิตมองเห็นเช่นนั้นอยู่


รู้สาม จิตมองเห็นอาการทางกาย..จิตมองเห็นจิตที่ท่องพุทโธอยู่ ว่ากำลังขาดหายจากจิต


รู้สี่ จิตมองเห็นปัจจุปันนัง รู้อยู่ที่ปัจจุปันนัง การรู้ทั้งสามนั้นจึงดับลง


รู้ห้า เกิดอาการสั่นทางกาย สะบัดร้อนสะบัดหนาว หมุนเหวี่ยงทั้งหน้าตัก

หมุนเหวี่ยงทั้งเส้นเอ็นและคอ เปรียบจะหลุดจากบ่า..และรู้เห็นโอภาสแสงสว่าง

ที่หน้าผาก และรู้จิตมองเห็นจิต


เมื่ออาการทางกายนั้นหยุด แต่จิตยังมองเห็นจิต นั้นนิ่งเฉยอยู่ จึงออกจากสมาธิ


สิ่งนี้ใช่หรือไม่ คือการรู้สักแต่ว่ารู้ เห็นสักแต่เพียงเห็น ทุกอย่างวางของมันเอง มันเป็นเช่นนั้นเอง


เริ่มต้นที่ใจ แล้วก็จบลงที่ใจ เป็นอย่างนี้ อย่างนี้ ใช่ไหม


รอ อ.บาส.....วิสัชนา

 

ส่งการบ้าน...ค่ะ
-หลายวันมานี้ ฝึกใช้สติและการพิจารณาดูสิ่งที่เกิดขึ้นทางจิต(กายใน)ที่กำลัง...ฟุ้ง
เหตุจากมีสิ่งมากระทบภายใน และมีผลทางกายต่อเนื่องไปด้วย....จะฝึกใช้ปัญญาดูเรื่อยๆไปก่อน หากยังไม่เข้าใจหรือมันเริ่มที่จะออกนอกคอกไปเรื่อยๆ...จะรีบรายงานผลค่ะ

 

ครับมันคือวสีของจิต จิตแยกจากกายเป็นกายกตาสติแล้ว เกิดวสีคือความชำนาญ

จิตดำเนิญจากญาณ 1-4 สลับขึ้นลงยอกย้อนเสียดาย ในมื่อยอกย้อนได้เช่นนี้

ทำไม่ไม่ขึ้นอรูปกรรมฐาน ย้อนไปย้อนมาเหมือน ปลาว่ายในอ่าง และที่สำคัญ

ปลานั้นใหญ่คับอ่างแล้ว

 

ส่งการบ้านค่ะ (28 ม.ค.)

เมื่อคืน การนั่งสมาธิ จะว่านิ่งก็ไม่เชิง จะว่าฟุ้งก็ไม่ใช่
คือพอสงบได้สักพัก ก็มักจะคิดถึงคำสอนของอ.บาส ว่าให้ทำอะไรบ้าง
คิดไปคิดมาว่าตัวเองได้นำไปใช้อย่างไร ซักแป๊บก็สมาธินิ่ง
พอเผลอๆ คำสอนของอ.บาสก็จะมาให้คิดตามอีก เป็นแบบนี้เป็นช่วงๆค่ะ

แต่จากการระลึกถึงคำสอนของอ.บาส ทำให้ลดโทสะ โมหะ ลงได้
ถึงแม้จะตัดยังไม่ได้โดยสิ้นเชิง แต่ก็ลดลง หรือถ้าเกิดขึ้น ก็ระงับได้ทัน
ทำให้สุขภาพจิตดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ

ขอขอบคุณอ.บาสค่ะ

 

อืม! ปลามันใหญ่คับอ่าง อ่านแล้วนั่งหัวเราะ หึหึ ตกลงว่ามันใหญ่ตั้งแต่มะไหร่กันล่ะนี่

แต่ก็ช่างเถอะนะ จะสนใจไปทำไม แต่ยังสงสัย สงสัย ข้อความบางประการ เฮ้อ กุหนอ

งานเข้าแระ ต้องทำการบ้านแข่งกับน้อง ๆ อีก แระ........เดี๋ยวค่อยตามมาส่งนะ จ๊ะ

 

เริ่มต้นที่ใจ จบลงที่ใจ มันก็ยังคาใจ

เริ่มต้นที่วิญญาน จบลงที่วิญญาน นั้นหมดใจ

สาธุ ในความก้าวหน้า ในทางธรรม

 

งานเข้าอีกแล้ววุ้ย ขบคิดไป ไม่รู้ซึ้งถึงใจ

ปฏิบัติไปแล้ว หมั่นเจริญปัญญา จึงรู้ซึ้งใจ

สาธุ ในธรรมทานัง กับคุณพลังไฟ

 

เมื่อคืนไม่ค่อยสบาย เลยนอนเร็ว แล้วมาตื่นเที่ยงคืน
ลำบากอีกเพราะนอนต่อไม่หลับ พลิกไปพลิกมาจนตีสองแน่ะ
พลันนึกถึงคำอาจารย์ "นอนไม่หลับ แล้วไม่คิดจะนั่งสมาธิเหรอ"
555 เลยลุกเลย

เออ... นั่งสมาธิตอนตื่นใหม่ๆ มันก็สงบไปอีกแบบนะ แปลกๆ
พลันละลึกถึงหลวงตาบัว ก็อธิฐาน ขอให้ท่านอยู่นานๆ
เฮ้อ... คำอธิษฐานลูกปลาซิวปลาสร้อย ไร้ผลจริงๆ
ตื่นมาท่านก็จากไปซะแล้ว เศร้าไปอีก เจอแต่ข่าวคนจากไปน้อ..

อากาศหนาว แต่นั่งสมาธิทีไร ก็ร้อนจนเหงื่อออก
บางทีก็รู้สึกเหมือนมีไอร้อนๆ ออกจากตัว

บางที(ไม่บ่อยนะคะ) ก็เหมือนจะเห็น จะเรียกอะไรล่ะ
สภาวะ ตอนที่สมาธิมันถอนออก เห็นมันค่อยๆเคลื่อนออกมา

 

สวัสดีพี่บาส และอาจารย์ทุกท่านครับ
ช่วงค่ำนี้กะนั่งนานหน่อย จะได้มีการบ้านส่ง เพราะปกตินั่งก่อนนอนนิดหน่อย
อาศัยเก็บเล็กผสมน้อย อิอิ ...เจ้ากรรมลืมปิดโทรศัพท์ มีคนโทรมาจนได้ ทุกทีไม่มี
ใครจะโทรมานะเนี่ย..เฮ้อ เลยเป็นการบ้านที่ไม่ค่อยสมบูณร์เท่าไรนะคับ

. . . .นั่งวันนี้รู้สึกว่าจิตมันแล่นไปไวเหลือเกิน วิ่งไปดูอาการทางกาย ซะจะทุกอย่าง
แขนกระดิก ขากระตุก ลมหายใจ นิ้วขยับ เสียง จิตวิ่งปรู๊ดไปทันทีเลย แล้วก็กลับมา
ที่เดิม ..ปรู๊ดไป ปรู๊ดมา . .ฮ่าๆ
. . . .นั่งมาซะนาน พึ่งจับอาการก่อนจะคิดฟุ้งซ่านได้ จากที่เราดูจิตอยู่ดีๆ มันจะค่อยๆ
เบลอ..แล้วเนียนไปคิดเรื่องต่างๆ ทุกทีจับไม่ทัน ไม่รู้ว่าไปคิดตอนไหน แต่วันนี้
คาหนังคาเขาเลย . .เหมือนน้ำขุ่น ค่อยๆปนมาสู่น้ำใส . .พอมันเห็นเรารู้ตัวมันก็หายไป
แต่พอเผลอๆ มันก็จะมาอีก. . .ร้ายจริงๆ
. . .การบ้านค่ำนี้ก็มีด้วยประการฉะนี้แล . .โทรศัพท์มาปลุกซะก่อน ผิดถูกประการใด
แจ้งเตือนด้วยนะขอรับบบบ

 

แหมๆ รู้สึกว่าพักนี้มีแต่คนมารออ่านอย่างเดียวเลย 55+ :z6

 

มาส่งการบ้านครับ
เมื่อคืน สวดมนฆ์ บท๓ ไม่มีอะไรมากครับ
เช้านี้นั่งต่อ กะว่าจะจั่งสักครึ่ง ช.ม. จะได้สวดมนฆ์ตอนสองทุ่มครึ่ง พอเริ่มนั่งมันคิดโน่นนี่ไปตลอด เลยมาจับลมหายใจ เข้า หยุด ออก หยุด ไปเรื่อยๆเลยพอสงบลง จักรเจ็ดเต้น ขาซ้ายชา เจ็บหลังเส้นคอด้านซ้าย ดูรู้ปล่อยวางหมด พิจราณาพรหมวิหาร๔ ปัจเวทณ์ แผ่เมตตา ตอนท้ายๆคิดถึงหลวงตามหาบัวเลยแผ่บุญให้ท่าน
อาการเยือกเย็นเริ่มเกิดขึ้นคล้ายๆไอความเย็นอยู่รอบตัวและหนาวมากพอสมควรนั่งได้ ช.ม กว่าครับ
ขอบพระคุณอาจารย์ บาสครับ

 

อยู่ ห่าง ๆ อย่างห่วงๆ ไงจ๊ะ

มีทั้ง ดู รู้ ละวาง และก็ ดู รู้ แต่ยังวางไม่ลง

ยังไงก็พยายามกันต่อไปนะ อุปสรรค ไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าเราจะต่อสู้กับมัน เป็นกำลังใจให้ทุกคนจ้า

 

เมื่อวาน มีเรื่องแปลกใจ... เดินออกจากห้องน้ำในห้างโลตัส ทางเดิน...เป็นซอก เป็นหลืบ เป็นตัว L กว้างสัก 1 วา มีลมพัดแรง เหมือนเดินอยู่ข้างถนนเลย เฮ้ย...ลมมาจากไหนเนี่ย...หลังคาก็ไม่ได้เปิด ช่องลมอยู่ตรงไหนหว่า 555