การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ได้ลองนั่ง แบบ ไม่หลับตา นี้มันช่างเหนื่อยแสนเหนื่อยจริงจังครับผม= =

จะว่าหลุด ก็หลุดบ้าง พอรู้ว่าหาย ก็ท่องต่อ เรื่อยๆครับ

 

สวัสดีค่ะอาจารย์และพี่ๆน้องๆทุกท่าน ดิฉันแวะมาทักทายแนะนำตัวอีกครั้งหลังจากเมื่อวานได้เข้าไปที่บูธมา เมื่อวานเดินวนหลายรอบเพราะเห็นพี่ๆน้องๆเยอะมากแต่ก็ด้วยความตั้งใจจะมาที่บูธทำให้ได้เข้าไปรู้จักกับทุกท่านค่ะ ได้เห็นการรักษาของอาจารย์สุวิด้วยก็รู้สึกทึ่งมากและคุณเห็ดหอมได้แนะนำให้มาแนะนำตัวในกระทู้นี้อีกรอบค่ะ คือความจริงติดตามอ่านกระทู้เรื่องเล่าก่อนนอนมาแต่ต้นจึงทำให้ได้รู้จักกับทุกท่านมาพอสมควรค่ะ
และอยากขอฝากตัวเป็นศิษย์กับอาจารย์ทุกท่านด้วยค่ะ ขออนุโมทนาในบุญกุศลทั้งมวลขออาจารย์และทุกๆท่านค่ะ

 

ขอเริ่มส่งการบ้านเลยนะคะ
วันนี้เริ่มภาวนาตามบทที่๑แต่ยังไม่ได้สวดมนต์กะสวดกลางคืนก่อนภาวนาคะ
นับ๑-๑๐๐และพุทโธไม่หลุด แต่พอมา เกศาโลมาเริ่มหลุดไม่รู้ว่านับถึงไหน
แต่ว่าตั้งแต่เริ่มภาวนารู้สึกถึงความร้อนของลมที่วิ่งขึ้นลงตามการหายใจ
ตอนสุดท้ายตั้งแต่พุทโธจนไม่นับรู้สึกว่าความร้อนที่วิ่งอยู่สงบลงและกระจายไปทั่วร่างกายทุกส่วนแทนค่ะ
และรู้สึกว่าหายใจโล่งขึ้นมากๆเลยค่ะ

 

ส่งการบ้านคร้าบ วันนี้นอนตั้งแต่เย็นๆ เลยรู้สึกตัวตื่นมาตอน ตี 4 จึงไปอาบน้ำแล้วมานั่งสมาธิซักหน่อย

นับ 1-100 นั่งๆไปซักพัก รู้สึกเหมือนตัวมันลีบลงบ้าง พองออกบ้าง ก็นั่งดูมันต่อไปซักพัก
แล้วนึกถึงคำอาจารย์บาสได้ คือดูรู้ละวาง ก็พยายามเดาดู เอ้ย ดูรู้ ว่าร่างกายมันลีบๆ พองๆ ยุบๆ ได้ไง
มันต้องเกิดจากจิตปรุงแต่ง แล้วก็ละวาง กลับมาจับลมหายใจต่อ
พุท-โธ 1-100 ก็เหมือนปกตินิ่งๆหลุดบ้างเป็นระยะ ตอนช่วงท้ายๆ เจออุปสรรคทางกาย คือน้ำมูกไหล
เนื่องมาจากสภาพอากาศ ก็เลยทนนั่งไปจนครบ 100 แล้วต่อด้วยเกศา-โลมานิดหน่อย
แล้วแผ่เมตตา ซึ่งรู้สึกแผ่ได้กว้างมาก แล้วนั่งอีกซักพัก

 

ส่งการบ้านค่ะ ขอแถมเรื่องเล่าด้วยนะคะ

วันอาทิตย์ นั่งได้ไม่นาน ก็สัปหงก เลยไปนอน (ไม่ได้เรื่องเหมือนเคย...เฮ้อ! เรา) ตอนนอนไปได้แป๊บนึง เหมือนมีพลังงานโดนดึงออกจากร่าง เหมือนคนลอกกระดาษกาวออกง่ะ หนืดๆ จำไม่ค่อยได้ค่ะว่าตอนไหน คิดว่า...เออ ได้บุญแล้วก็ไปซิ จำไม่ค่อยได้ค่ะ ตื่นเช้ามา สบายตัวมาก ไม่ปวดเมื่อย ไม่ปวดหัว ไม่มีอาการเพลีย เหมือนเคย แต่ยกเว้นเรื่องปวดคอ ปวดไหล่นะ อันนั้นกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

เรื่องเล่า (ไม่รู้เกี่ยวกันมั๊ย) ก็คือว่า ก่อนหน้านั้น เคยฝันเห็น ผู้ชายแก่คนนึงมาตอบคำถามที่คาใจ ที่ไม่กล้าถามใคร หรือ ไม่ได้ถามใคร ตอบให้หมดเลย ไปคุยกันในโบสถ์ ดีใจมากในฝันเพราะได้รับคำตอบ เคลียร์ (แต่ตื่นมาก็ลืม 555) อยู่ๆ ผู้ชายคนนั้นก็เปลี่ยนเป็นห่มจีวร รดน้ำมนต์ให้ ดีใจมาก เค้าบอกว่าแฟนขับรถมารอแล้ว มีน้องสาวแต่งชุดไทยเดินมารับด้วย เค้าก็สะบัดน้ำมนต์ไปไกลๆ ให้โดนน้องสาวนอกโบสถ์ด้วย เลยทำบุญร่วมกับน้องสาวไป 120 บาท ตื่นมาไปวัดแต่ไม่ได้ใส่ซอง ขอติดไว้ก่อนนะ... ต่อมา ก็เกิดคิดว่าอยากทำบุญกับพระดีๆ เก่ง เลยตั้งเงื่อนไขว่า...จะถวายซองกับพระที่รดน้ำมนต์ให้ ท่านต้องรู้ใจเราประมาณนั้น...เลยเก็บไว้นาน ตอนหลังคิดได้ว่า หาเรื่องทำให้พระลำบากอีก แล้วพระดีๆ คงไม่แสดงตัวเพื่อรับซองแค่ 120 หรอก ซองหนักกว่านี้ท่านก็คงไม่ทำ เรานี่แย่จริงๆ เก็บไว้ตั้งแต่ต้นพฤศจิกา...เพิ่งถวายพระไปเมื่อวันอาทิตย์เช้านี่เอง เลยไม่รู้ว่าเกี่ยวกับ พลังงานที่โดนดึงออกไปรึเปล่า 555


การบ้านวันจันทร์ค่ะ นั่งบทที่ 2

ลืมตามองเทียน เห็นเป็นลูกไฟสีเข้มกว่าวันก่อน มีเหลื่อมๆ หลายสีตรงขอบด้วย ที่เห็นชัด น่าจะ... สีเขียว (ลืมแล้ว ช่วงนี้ความจำไม่ดีเลย) โตกว่าวันก่อนด้วย มีบางลูกเหลียวจนเป็นครึ่งวงกลมแล้วยังไม่ดับ เลยเลิกมอง ไม่งั้นต้องกลับหลังหันมองเลยล่ะ

ปฐวี กสินัง ไม่ค่อยได้ค่ะ ได้แค่ ประมาณ 20 เลยต่อพุทโธ แล้วสะดุ้งเพราะเสียงนาฬิกาปลุก เลยแผ่เมตตา อุทิศบุญกุศลให้ใครๆ แล้วไปนอน

นั่งได้แค่ 30 นาทีเองค่ะ นับวันยิ่งนั่งได้น้อยลงค่ะ ไม่ทน เหมือนคนอื่นเลย

 

ไม่ต้องไปหาเหตุต่างๆครับ แต่ให้ดูรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และก็จบแค่นั้นไม่ต้องสงสัยครับ

 

ยิ่งนั้งยิ่งน้อยลงนะถูกต้องแล้วครับ สัปหงกก็ช่างลองนั่งทั้งหลับเลยดูซิว่าจะอย่างไง

 

มาส่งการบ้านครับ
สวดมนฆ์ บท๒ มีหลุดตามปกติครับ ไม่มีอะไรมากครับ วันนี้ทำได้แค่นี้เองครับ
ขอบพระคุณอาจารย์ บาสครับ

 

ภาระหน้าที่ต่างๆละวางได้จะดีมากครับ
1.ภาระการงาน
2.ภาระครอบครัว การเป็นพ่อ เป็นพี่ เป็นน้อง เป็นลุุง เป็นปู่ หรือเป็นใดๆก็ตาม
เมื่อละวางให้พิจรณาเหตุแห่งการเกิด จุตติของเรา และการพบเจอของทุกคนในครอบครัวว่าเริ่มมาอย่างไร
อันนี้จะได้ประโยชน์มากครับ

 

อิอิ ..ฟังพี่บาสพูดละขำตัวเองเลย นั่งน้อยลงทุกวันจริงๆ ..
ก็พยายามนั่ง ก่อนนอนทุกวัน เหนื่อย ง่วง ก็ต้องนั่ง นั่งไปหลับไป
มั่งรึเปล่าก็ไม่รู้ . ..

 

วันนี้ส่งการบ้านกันคึกครื้นดีนะค้า เพิ่งว่างจากงานเข้ามาดู

ส่วนตัวแล้วยังไม่ก้าวหน้าเท่าไหร่เลยo(ToT)oแต่เมื่อคืน(บทที่1)

นั่งได้จนครบ มีหลุดภาวนาบ้าง เพราะง่วง ๆ

เหมือนจาไม่ซาบาย พอครบแล้วแผ่เมตตา

นั่งต่อซะพัก ก้อสวดมนต์ย่อ ๆ แล้วเข้านอน

ส่วนเมื่อวันอาทิตย์ที่บูธคนเยอะม้ากตอนบ่าย อิอิ

 

ส่งกะเค้ามั่ง แฮะๆ

นั่งไม่้น้อยลง แต่เวลา ประมาณเดิม 1 ชม + - นิดหน่อย
พี่บาส บอกตามใจจิตให้จิตนิ่ง ก็เลยไม่อยากจะตกภวัง
พอคิดไม่อยากตกภวัง ก็จะเหมือนหัวโยก เหมือนให้รู้ตัว ให้ดึงกลับมา

ไม่ได้ภาวนาเลย ภาวนาแล้วกระโดด ไปนั่นนี่
คิดจะอธิษฐาน ใจก็ไปจับว่าจะอธิษฐานอย่างเดียว ช่วงไหนดี ตรงไหนดี
จะไปจับตรงตาที่สาม ก็ปวดหัว
ทีนี้เลย ปล่อยนึ่ง ดูลมหายใจ
ดูตัวเองมั่วๆ ไงก็ไม่รู้

เมื่อเช้า นั่งมาในเรือ เหมือนจะมองเห็นอะไรไม่แน่ใจ มันซูมเข้ามาด้วย
แต่ดันถึงท่าเรือก่อน เลยไม่เห็น แฮะๆ

*ทำงาน งกงกงก รู้แล้วจ้า 5555*

 

แหม คุณ tantawan+เต่าโบราณ มีอะไรๆให้หนุกๆ ระทึกกันประจำเลยน้า ..........น่าตื่นเต้นดีเนอะ 555 ว่างๆก็เล่าให้ฟังอีกนะ ชอบๆ

เอ้....ไอ้ตัวเราก็ดิ่งลึกไปเลยคนเดียว ไม่มีครายมาวุ่นวาย รึเค้ากลัวแสงสว่างที่มันจ้าๆๆๆๆๆๆๆมาก แต่ก็ดีขึ้นแล้วนะ ไม่ร้อนแล้วละ นั่งไปก็ดูไป พิจารณาไปเรื่อยๆ

ช่วงนี้ก็พยายามเข้มข้นเข้าไว้ เด๋วไปงานมินิ แล้วเจอไรแปลกๆ จะได้ต้านไว้ได้บ้าง งานนี้สงกาสัยต้องคอยแอบๆหลัง อาจารย์เข้าไว้จะได้รอด ฮิฮิฮิฮิ

อ.บาส เล่นทำงานซะขนาดนี้ โบนัสปลายปีจะขนาดใหนน้อ รับใช้ทั้งงานราษฎร์ งานหลวง ฮึด จริงๆเรย

 

ไปงานนี้น่าจะไม่สบายกลับมานะแข็งแรงกันนิดนึงนะครับ

 

จ้า.....จะพยายาม Fit &Firm เต็มที่ ยังไม่เคยไปเลยนะเนี่ยงานแบบนี้ เลยไม่รู้ว่าจะต้องเตรียมตัว เตรียมใจยังไงบ้าง แต่ก็อยากไปอะ ยังไงๆๆๆ ก็ดูกันบ้างนะค้า.........

 

กำลังคิดอยู่เหมือนกันพี่

ผมไปจะเจออะไรมั้ย ฮ่ะๆ

เมื่อวานก็ไม่ได้นั่ง เกิดเรื่อง ที่บริษัทพ่อ คนในขโมยของ วุ่นกันให้มากเลย

ตอนนี้ก็ไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง

ส่วนเรื่อง สมาธิ อาจต้องทำคสามเข้าใจความหมายเพิ่มซักหน่อย เหมือนจะเข้าใจอะไรผิดซักอย่าง

ถ้านั่งลืมตา ก็ลืมไปเฉยๆ เห็นอะไร คิดอะไร เกิดอะไร ก็คิดพิจราณาตรงๆ ไม่เอาอารมณ์ปน พอเข้าใจมันก็จะหายไป เป็นไปตามนี้เรื่อยๆ

เข้าใจถูกมั้ยครับ

 

ผมดูการบ้านของหลาย ๆ คน ช่วงนี้หลาย ๆ ท่าน เริ่มมีทั้งง่วง สัปหงก นั่งได้น้อยลงบ้าง แต่ก่อนผมก็ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน เลยคิดว่าการปฏิบัติของแต่ละคนไม่เหมือนกันเจอสภาวะต่างกันไปนา ๆ ซึ่งผมก็ไม่เคยที่จะสัปหงกบ่อย ๆ หรือง่วงบ่อย ๆ จนมาถึงครั้งนี้ช่วงนี้

คราวนี้มันเริ่มมาทุกวันอย่างไม่ทันตั้งตัว ผ่านเตโชไปเมื่อไหร่มันเริ่มมาแล้ว ภาวนาวาโยอยู่ดี ๆ อยู่ ๆ ก็วูปหน้า วูปหลัง ภาวนาอาโป นับไปนับมา ดันวาโยโผล่มาซะ

ปฐวีก็ไม่เว้น อาโปมาแจมเรื่อย ๆ ก็เลยลืมไปเลยว่านับไปถึงไหน แต่อาการหาวมันมามากเกิน เริ่มรำคาญแล้ว ผมก็อดทนนับไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่าัมันง่วง และวูปไปวูปมา จนจบพุทโธช่วงสุดท้าย

ก็เลยนอนสมาธิช่วงที่ไม่ภาวนามันซะเลย จนหลับ ตื่นมาอีกทีตีหนึ่งกว่า ๆ ก็เลยแผ่เมตตาส่งบุญ ท่องสวดมนต์ซักพักแล้วก็นอน

ดูเหมือนกับว่านับวันมันยิ่งนั่งน้อยลงไปจริงๆ เหมือนหลาย ๆ คนในที่นี้ แต่ผมก็พยายามยื้อให้มันเฉียด ๆ 2 ชั่วโมงให้ด้าย ถ้าไม่งั้นมันไม่สบายใจ

และเมื่อคืนช่วงระหว่างนั่งก็ได้สังเกตเห็นมีเงาดำ ๆ แว็ปไปมาผ่านนิมิตร และก็รู้สึกเหมือนมีใครอยู่ในห้องเราด้วย ใจมันก็นึกกลัวเหมือนกัน แต่ทำไงได้ ต้อง ดู รู้ ละวาง ให้ด้าย การปฏิบัติก็ต้องดำเนินต่อไป อาจจะมีเผลอลืมตามาดูแว็ป หลายแว็ปบ้าง เหอ ๆๆ

ผีอำ
หลังจากหลับสมาธิเสร็จแล้วนอน นอนก็ม่ายค่อยจะหลับ ก็ึคงนึกกลัวเงาดำ ๆ ที่เราเห็นแว็ป ๆ ละมั่ง แล้วนอนก็ม่ายค่อยจะเต็มอิ่ม จะวูปหลับทีไรเป็นต้องตื่นชำเหลืองมองในห้องเราทุกที เพราะรู้สึกเหมือนรับรู้สิ่งที่ไม่ปกติ

แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เหมือนตกในภวังค์ก็รู้สติทุกอย่าง พยายามลืมตา ก็เห็นบรรยากาศในห้องนอนชัดเจน แต่ ๆ แต่แล้วทำไมตัวเราขยับไม่ได้ นั่นไง! โดนนนแล้ว

พยายามฮึดสู้อย่างยิ่งยวด ท่องบทสวดมนต์ประมาณสองคาถา แต่ก็เอาไม่อยู่ จู่ๆนึกถึงบทสวดหัวใจท้าวเวสสุวรรณ ก็เลยใส่ไปหลายจบเลย และมีการเรียกท่านให้มาช่วยด้วย ไม่นานก็หลุด ผมก็ต้องขอบคุณท่านจริง ๆ ผมก็ไม่รุ้ว่าท่านมาหรือไม่มา แต่ผมท่องคาถาท่านก็ต้องขอขอบคุณไว้ก่อน

พอคลายตัวออกแล้ว พอก็ลืมตาขึ้น แล้วก็ปรากฏความน่ากลัวของวิญญาณตนนั้น กลางคืนอยู่ในห้องมืด ๆ พอมีแสงไฟริมทางจากข้างนอกส่องเข้ามาบ้าง ก็เห็นบรรยากาศในห้องพอสมควร ซึ่งปรากฏออกมาตัวภาพเหมือนขาวดำลายน้ำ เป็นหน้าคนไม่ค่อยจะชัดครับ แต่ก็หน้ากลัว ประจันหน้าประมาณ 1 ฟุต ผมไม่รู้ผมเห็นจริงหรืออุปทานไปเองนะครับ หลับตาแล้วลืมตา ภาพนั้นก็หายไปแล้ว บรึ๋ยยยย..... สักพักผมก็แผ่เมตตาให้เขาไปหล่ะครับ ทำไว้ก่อนเพื่อเขาจะไม่มารบกวนอีก

แล้วผมก็สงสัยว่ากรณีวิญญาณ หรือสัมภเวสี เข้ามาในบ้านในห้องนอนเราได้อย่างไร ในเมื่อบ้านเราก็น่าจะมีเจ้าที่หรือผีบ้านผีเรือนคอยคุ้มครองรักษาอยู่ แล้วหัวเตียงผมก็มีวัตถุมงคลเก็บไว้อยู่ ก็น่าจะป้องกันได้บ้าง หรือว่าผมไม่ได้อาราธนาให้มาคุ้มครองผม ท่านก็เลยไม่คุ้มให้ หรือว่าเรื่องทั้งหมดทั้งหลายนี้ผมคิดไปเอง อุปทานไปเองทั้งหมด

 

เรื่องเล่าฮาๆแล้วกันครับเมื่อคืนไปนอนโรงแรมแห่งหนึงย่านลาดพร้าว

คือผมไปนอนประมาณ 5-6 ครั้งแล้ว ก็รับรู้ได้ว่าไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเนื่องจากไปกันเยอะ

คือไปทำงานกันแล้วก็หลับแต่เมื่อคืนเนื่องจากคนทำงานเยอะ ผมเลยไปเปิดอีกห้องเพื่อนอน

ปรากฏว่าวันนี้ที่รอคอยคือ เค้ามาหาจริงๆเป็นผู้หญิงมาหามาหัวเราะใส่เราก็ลำคาณคนจะนอน

ก็เลยด่าไปหลายชุดก็ไม่ไปยังมาลูบหน้าลูปตา ลำคาญมาก เลยกำหนดเตโชไปคลุ้มคลองกาย

ก็เข้ามาใกล้ตัวเราไม่ได้แต่พอเราหลับก็เข้ามาในฝันเลยมาโน่นนี่นั่น บอกตามตรงว่าไม่กลัวแต่ลำคาญ

แล้วถ้ามาอย่างนี้ผมไม่ค่อยให้บุญไป เพราะถื่อว่าอย่ามาทำอย่างนี้ขอดีๆ ก็จะให้นะครับ

ก็เลยจัดการตามสูตรของผม ก็สรุปได้ว่าเป็นผีผู้หญิงกระโดดตึกตาย วิญญาณ ติดอยู่ที่นั่น

ก็เดี๋ยวว่างๆจะไปช่วยให้หลุดจากตรงนั้น อาจจะยังไม่ถึงเวลาก็ได้ครับ ผมเลยยังไม่ช่วย

 

เหอะ..เหอะ !!
...ของพี่เต่าเหมือนโดนลอก
แต่..ของเรา เหมือนโดนหุ้ม...เล่นซะมิด


ฟังดูเหมือนนินจานะ ไม่งั้นก็มัมมี่ แต่เป็นนินจาดูคล่องแคล่ว น่ารักกว่านะ... นินจา "ฮาโตริ"

เฮ้อ...คนอื่นที่ไม่ใช่พวกเรา คงว่าพวกนี้บ้าไปกันใหญ่แล้วนะ catt3
ฝากถึง หนุ่ม กะ กิ๊กกี้ นะ....

คิดไปคิดมาพี่มันเด็กน้อยด้อยศึกษา ดูท่าจะไม่อาจหาญไปงานที่งามวงศ์วานซะแล้ว กลัวเอาตัวไม่รอด ของดีที่บ้านก็ไม่รู้ว่ามีอะไรบ้าง จะขนอะไรไป... เค้ากลัววววววว:boo: