กายใจ ใกล้ๆตัวกู

พอไปอ่านเอาเรื่อง ก้จะได้เรื่องครับคุณมาย
แต่ก่อนผมใช้ว่าช่องว่าง ซึ่งตรงนี้มันปรากฏได้เป็นช่วงขณะๆ
หากละเอียดได้ในลมหายใจ ซึ่งผมมองว่า เป็นส่วนของอาการที่ย่อมปรากฏให้เห็นได้ครับ
ส่วนจะไปเข้าใจว่าเป็นมหาสติ หรืออย่างไร มันเข้าไปวิตกวิจารต่ออีก

ที่นี้หากเข้าวิตก วิจาร ช่วงแรกเจอจะปรากฏสงสัย คำถาม แล้วคาอยู่ บางขณะอยากเห็นอยากเจออีก หรือบางทีเอาเป็นประตูไปเสีย

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

เสียดาย อุตสาห์ไปฝึกพลังก๊อปปี้ พุทธวัจนะ มาอยู่ดีๆ ซึ่ง จะมีอานิสงค์มาก

แต่ ดัน แตร๊ดแต๋ ไปเจอกระทู้ " ลับ ลวง พราง "

แล้ว โพส ภวังค์นั่น ไป ก๊อปปี้ อะไรมา คิดว่า เป็นฝ่ายได้เปรียบ อะจิ
เลย ก๊อปปเอามาจั่ว กะว่า จะ ซัดให้หมอบ ชะมะ

คำว่า ภวังค์นี่ หากจะ เล่นให้เป็น ต้องทราบ ภวังค์ 3 อย่างก่อน

ถึงจะรู้ว่า เขาพูดกัน ภวังค์แบบไหน

เสร็จแล้ว มาอ่านของ หลวงพ่อพุธ เพื่อให้ เอะใจ อะไรบางอย่าง

แล้วจึงเอามา ฟาดหัวตัวเอง เรื่อง "แยกรูปแยกนาม แล้ว กลับไปรวมตัวกันอีก"


*********

"แยกรูปแยกนาม แล้ว กลับไปรวมตัวกันอีก"

อันนี้คงไม่ลืมใช่ไหมว่า เป็น สิ่งที่คุณ ประกาศ เป็นสิ่งสุดยอดของการภาวนา

แต่

แต่ ไปหยิบเรื่อง " แยกรูปแยกนาม แล้วมี ภวังค์ มาคั่น " โดยพยายาม
จะทำให้ การกลับมารวมกันแยกไม่ออก( ภวังค์แบบเดียรถีย จิตไม่ได้
รับการฝึกหัด ) กับ อัปปนาสมาธิ ( จิตรวมลง แต่ไม่กลับไปรวมตัวกัน
อีกแบบ คนไม่เคยฝึก ) มันต่างกัน แบบฟ้ากับเหว

จิตรวมลงแยกไม่ออก จม ภพ ชาติ ชรา มรณะ ไม่สิ้น เขาก็เรียก ภวังค์

จิตรวมลงแยกไม่ออก แต่พ้น ภพ ชาติ ชรา มรณะ อุปทานสิ้น เขาก็เรียก ภวังค์

อันนั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไป ถึงมีการใช้คำว่า ภวังค์ เหมือนกัน ทั้งๆที่
อันหนึ่งเป็นเรื่อง ภาวนาไม่เอาไหนเลย(คนหลับ จิตหลับ) กับ อีกอันหนึ่ง
ระบุว่า " สิ้นอุปทาน ตื่นรู้ เบิกบาน วิ๊ดวิ้ว "

ตรงนี้เลย เป็นกับดักเอาไว้เล่น ลับ ลวง พราง บางอย่างกับ พวกติดตำรา
ติดสมาธิแบบแปรงซบ ได้เหมือนกัน

เพราะ ภวังค์แบบฌาณมันก็รวมตัวกันแต่ อุปทานไม่สิ้น มันก็มี

งง ไหม

คำว่า ภวังค์คำเดียว เนี่ยะ หากไม่ได้ ปฏิบัติมา งง เรือหายเลย

ยิ่งพวก ก๊อปปี้ธรรมะ หยิบคำว่า ภวังค์ มาอธฺบายสุ่มสี่สุ่ห้า จะ งง
เลยนะว่า เอ้ย แล้ว กะ อะ อู กำลังใช้คำว่า ภวังค์ ในความหมายใด

พูดซื่อๆ

ภาษาโบราณ คำให้ใช้มันมีน้อย เขาเลยใช้คำ พ้องรูปพ้องเสียง
แต่ ความหมายคนละเรื่อง

ก็เหมือนคำว่า ตา ที่เป็น สามียาย กับ ตา ที่เป็น ตากลมๆที่โดน ภาษาทอย
แหกจนกลม

 

เอาหน่าๆ นะนะ อิอิอิ

เห็นว่ากระทู้นี้มีประโยชน์มากพอสมควร ขอนำมาวางค่ะ
ถึง คุณจิตซังกะบ๊วย เรื่อง ลักษณะอาการของปัญญาที่เรียกว่าสัมมาทิฏฐิในองค์ของอริยมรรค - P

กระทู้นี้ก็มีประโยชน์มากค่ะ
http://palungjit.org/threads/ตามรอยพระพุทธบาท-ท่าเท้าพระพุทธองค์.354142/page-12#post8473218

เอาจิ๊กซอมาวางไว้เผื่อใครอยากต่อ อิอิอิ

 

งง กับคำอธิบายเหรอ

คำว่า ภวังค์ มันมีหลายความหมาย

ใครจะ ใช้ความหายไหน ก็ได้ อีกฝ่าย ก็ด่าไม่ได้ว่า อีกฝ่ายผิด

ยิ่งพวก ติดตำรา งง ตึ๊บ เลย ....แล้ว ก็ แปะลิงค์ แก้เก้อ

พวกติดสมาธิ ก็ งง ตึ๊บ เหมือนกัน แต่ มีติดระเบิดด้วย ( ส่วนใหญ่ จะหนี )

พวก ปฏิบัติมาเท่านั้น จะเข้าใจว่า มันแค่ คำที่ใช้สื่อการปฏิบัติ เฉยๆ

 

ต่อจิ๊กซอไปเรื่อยๆแล้วกันนะคะ อิอิอิ

 

ไม่งงค่ะ
มายนำจิ๊กซอมาวางให้แล้ว ต่อเอาเองนะคะ
ภวังค์ที่นำมาวางก็สามารถที่จะต่อได้หลากหลายความหมายนะคะตามแต่ใครจะต่อค่ะ

 

เอาหน่า ยังไง มันก็ไม่ลงไปใน

กลับมารวมตัวกันใหม่ นิพพาน อิอิ แงวแงว ก๊าบๆ แบบเดีรถีย์ ละกัน

 

เอาหน่าน๊ะ ที่แปะๆไว้ให้ก็ได้เยอะแล้ว ไม่เสียฟอร์มหรอกหน่า
ที่เหลือก็ไปปฏิบัติเอาเอง
อิอิอิ vbvbvb

 

ใครมี กาแฟ สูตรนี้ มั่งอะ

 

vbvbvb

 

เป็นข้อสงสัยตอนที่พอจะเห็นเวทนา แล้วคิดย้อนไปดูผัสสะ ตรงนี้ย้ำว่าคิดซึ่งจะถูกความรู้ที่เคยอ่านฟังมาผุดมาถามซ้ำๆ ให้สงสัย นี่รูปนะ อ้อมันอย่างนี้รูป นี่เวทนานะอ้ออย่างนี้เวทนา นี่สัญญานะอ้อนี่สัญญา นี่สังขารนะอึ๋ยอะไรหว่า นี่วิญญาณนะอึ๋ยอะไรหว่า
ตรงที่เป็นข้อสงสัยผุดขึ้นมาเทียบกับความรู้เดิมนี่ล่ะ ที่ทำให้อยากรู้ อยากตอบให้ได้
ตรงนี้มันจะพาให้หลุดไปคิดวิเคราะห์ศึกษา ถามบ้าง อ่านบ้าง นึกเอาเองบ้าง
จนลืมไปว่า จริงๆภาวะดังกล่าว จะหายสงสัยก็ต่อเมื่อมันปรากฏขึ้นแล้วภาษาจะตามมาอีกทีนึง
เรียกว่าลงกันได้ แต่กว่าจะไปเห็นก็ต้องอยากไปนานตรงนี้คงแล้วแต่บุคคล

 

ก็จะไปเห็นว่า มันต้องละนี่ อันนี้มันทุกข์ก็ต้องไปละตรงนั้นตรงนี้ ต้องอย่างนั้นอย่างนี้
ยิ่งพอได้เห็น รู้จักสายเกิด ดับอีก มันจะสงสัยยิ่งขึ้น ความกระหายมันก็มากขึ้น
ทั้งที่การเห็นจริง ว่ากันเป็นขณะๆเท่านั้น นั่นคือ รู้เห็น แค่ไหน แค่นั้น
กลับมาตั้งที่สติใหม่ มันก็หมุนวนรอบไปอย่างนี้ ค่อยๆขัดค่อยๆเกลาด้วยสติ

 

ผิดเป็นผิด พลาดเป็นพลาด ก้าวข้ามความหวาดระแวงไปเลย ไปให้พ้นความกลัว เห็นกันจะจะไปเลย ตายเป็นตายครับ

 

มันตายหลอกสิครับพี่ที ข้ามไปเป็นผู้วิเศษไปเลยก็มี
ผมเองก็พอจะผ่านอาการอย่างที่พี่ทีว่าสติหายเลย ก็ต้องมาฝึกสติใหม่ เพราะอะไรๆที่กดไว้มันฟูออกมาแถมมันกระชากศีลทะลุไปเลย
แหะๆ

 

สังเกตจากรูปประโยค ทำให้เห็นว่า ความคิดอันนี้ยังก้าวไม่พ้นตัณหา หรือยังตีภาวะการมีตัณหาไม่แตกนั่นเอง ทำให้ยังไม่เห็นตัวที่ทำให้เกิดทุกข์อย่างแท้จริง โฟกัสไม่ถูกที่

ที่ให้ก้าวข้ามความหวาดระแวง ไปให้พ้นความกลัว นั้นก็เพื่อให้ เห็นสภาวะที่เป็นอิสระจากการถูกกดบีบบังคับโดยตัวตัณหาทั้งสิ้นทั้งปวง ทำให้ย้อนกลับมาเห็นจุดที่เป็นปัญหาเป็นเหตุแห่งทุกข์ได้อย่างแท้จริง (แยกแยะออกได้ชัดเจน) สัมมาทิฏฐิจึงจะเกิดขึ้น และเดินตรงทางสัมมาปฏิบัติได้ การปฏิบัติที่จะให้บังเกิดมรรคผลนั้น ต้องเริ่มไปตั้งแต่การมีสัมมาทิฏฐิ คือความเห็นที่ถูกตรงนี้เสียก่อนเป็นต้นไป

ลองพิจารณาดูนะครับ ว่าเป็นอย่างที่กล่าวนี้หรือเปล่า..

 

ฝึกสติครับพี่ที

 

ฝึกสติ + สัมปชัญญะ นะครับ

 

มันมี อัสสาทะ(รสอร่อย ถ้าไม่อร่อยคงไม่เอา)...อาทีนวะ(อาทีนพ โทษของมัน คือ มันไม่เที่ยง)..นิสรณะ(อุบายนำออก ก็ แล้วแต่)

 

พอมีความขี้เกียจเป็นข้ออ้างในการปฏิบัติ ทำให้บ่อยครั้งที่ใจไหลไปกองอกุศลได้บ่อยครั้งขึ้น
หากยังมีสิ่งให้ระลึกแล้วเห็น คือการที่เริ่มเห็นแล้วเบาได้ โดยไม่ต้องใช้กำลังเหมือนแต่ก่อน
ภาวะการบีบเค้น กด เบาลง
จริงๆก็จะพูดคอนข้างยาก น่าจะอธิบายได้ด้วยการเห็นเป็นธรรมชาติ แล้วสลายลงไป ผิดกับการเห็นเป็นสิ่งแปลกแล้วต้องการกำจัดออก
อืม ต้องคอยดู เรื่อยๆ

 

...ปฎิจสมุปปัณธรรม(ธรรมอันอาศัยเหตุเกิดขึ้น หมดเหตุก็ดับลง)อย่างเช่น "โลกสมุทัย"(การเกิดโลก)ก็อาศัย อายตนะภายนอก อายตนะภายใน วิญญาน ผัสสะ..