กฎแห่งกรรม ความหมายและชนิดของกรรม โดย หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม

เกิดเพราะกรรมหรือความซวย

มีหนังสือเล่มหนึ่งที่อธิบายเรื่องกฎแห่งกรรม ในเชิงวิทยาศาสตร์ได้ดี คือ "เกิดเพราะกรรมหรือความซวย" ลองไปดูความเห็นของผู้อ่านทั้งหมดก่อนได้ที่นี่ http://www.118doctor.com/book/book.htm

 

กฎแห่งกรรม

อ่านเรื่องกรรมของคุณ WEB SNOW แล้วต้องขอเล่าเรื่องที่ได้อ่าน
เรื่องกฎแห่งกรรม โดยพระธรรมสิงหบุราจาย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธม.โม) ตอน ตายไปเป็นเปรตเพราะเหตุใด ดังนี้
"อาตมาเคยเล่าให้โยมฟัง คนแก่จนอายุ 86 ปีแล้ว ทอดผ้าป่าไปหลายร้อยโครมแล้ว มานั่งรักษาอุโบสถดังที่กล่าวมาแล้วถึง 30 ปีเศษ ตั้งแต่เป็นรุ่นสาว แก่แล้วก็มานั่งอีก แต่ตายไปเป็นเปรตเสียได้
ตายไปเป็นเปรตเพราะเหตุใด ทำบุญเก่งไม่น่าตายไปเป็นเปรต แต่ก็ตายไปเป็นเปรตด้วยอำนาจโลภะ คุณยายเป็นเศรษฐีมีลูกหลายคนและให้สมบัติแก่ลูกไปหมดแล้วทุกคน แต่อาศัยอยู่กับลูกสาวคนเล็กซึ่งมีสามี เป็นเศรษฐีมีโรงน้ำแข็ง โรงสีเป็นต้น
ต่อมาลูกเขยเล่นการพนันจนสมบัติหมดต้องขายร้าน ขายโรง ขายไร่ ขายนาจนสิ้นเนื้อประดาตัว กลัวเขาจะยื่นฟ้องล้มละลาย ลูกสาวจึงขอความช่วยเหลือจากคุณแม่ คุณแม่ก็ไม่มีทุนแล้ว เพราะทอดกฐินมาก ถึงมีก็ไม่พอใช้หนี้ จึงไปหาลุกชายคนโตที่เชียงใหม่ ขอสมบัติที่มอบให้แล้วคืน เพื่อนำมาช่วยลูกสาวคนเล็ก ลูกชายและลูกสะใภ้ก็ยินดีคืนให้ กลับมาก็มอบให้ลุกสาว ลูกสาวก็มอบให้สามี แต่สามีกลับนำไปเล่นการพนันต่อ เพราะหมอดูที่วัดหนึ่งบอกว่าเล่นแล้วจะรวยมหาศาล เดือนหน้ารวยแน่ ๆ เลยหมดไม่มีเหลือ คุณยายก็เสียใจ จนเป็นโรคหัวใจวายตาย ตายแล้วไม่ไปสวรรค์กลับไปทุคติเป็นเปรต
อาตมาไปธุระแถวบางมะยม อำเภอท่าวุ้ง จังหวัดลพบุรีใกล้บ้านกำนันไข่ เด็กสาวอายุ 16 ปี ร้องหวีดหวาดขึ้นมาว่าผีเข้า เด็กคนนี้ไม่รู้ประวัติคุณยายและไม่รู้จักอาตมาด้วย อาตมาไปดู ถามไปถามมาก็รู้ว่าคุณยายนี่เองมาบอกว่าอดหมากเหลือเกินและมาบอกความลับที่ตายไปเพราะเสียใจลูกเล่นการพนันหมด เคยถวายหมากพระเวลาทอดกฐิน ทอดผ้าป่าทุกชนิด แต่คราวนี้ไม่ได้กินหมาก ไปเป็นเปรตเที่ยวขอเขากินตามบ้าน บุญที่ทำนั้นจะได้ต่อภายหลัง ต้องใช้หนี้กรรมหนัก คือ อำนาจโลภะนี้ก่อน นี่อาตมายืนยันเพราะไปเจอเด็กที่ผียานคนนี้ไปเข้า ถามพ่อแม่เด็กว่ารู้จักตระกูลนี้ไหม ก็ไม่รู้จัก แต่ทำไมบอกได้หมดว่าลูกชายคนโตชื่ออะไร ลูกสาวคนเล็กชื่ออะไร เด็กมันจะไปรู้ได้อย่างไร ขอฝากญาติโยมไปคิด โดยทั่วหน้ากัน
อย่าลืมนะบุญกรรมจากการกระทำของคุณยายรักษาอุโบสถนี้ดิ่งเลย ทั้งวันไม่คุยกับใครมานั่งเฝ้าศาลา พระเทศน์ก็ติดกัณฑ์เทศน์ไม่พักแต่ไม่รู้ว่า บุญ คือ ความสุขจากการชำระใจ คุณยายสวดมนต์ก็เก่ง แต่ไม่ปฏิธรรม แล้วบุญที่ทำจะได้หรือ ตอบว่าได้ แต่บาปมาก่อน เพราะอำนาจโลภะจึงไปเป็นเปรตก่อน พอหมดเวรกรรมจากเปรตจึงจะไปสวรรค์ต่อภายหลัง
ตอนที่คุณยายป่วยด้วยความเสียใจ อดข้าว อดปลามาเป็นเดือนเศษ อาตมาไปเยี่ยม 2 ครั้ง ชวนมานั่งกรรมฐาน คุณยายบอกว่านั่งไม่ได้ ไม่สบายใจเสียแล้ว แก่แล้ว เมื่อก่อนนี้ที่อินทรีย์ยังดีก็ไม่สนใจกรรมฐานเลย สนใจแต่ว่าใครจะมาบอกบุญไม่เคยขัด ต้องทำทุกวัด จึงหาความสุขไม่ได้ ตายไปเป็นเปรตเดี๋ยวนี้ยังไม่ไปผุดไปเกิดแต่ประการใด ยังทรมานอยู่ด้วยอำนาจของโลภะ เรื่องนี้อาตมาประสบมาด้วยตัวเอง"