[IMG] เอ่...วันนี้อากาศมันเศร้าหมองจังเลย!!!ยังงัยก็อย่าให้ใจเศร้าหมองนะจ๊ะ +++++++เพราะยังมีกันและกัน++++++++
[IMG] เมื่อวานวันพระ...ทำอะไรบ้างเอ่ย..?..พี่ชนะมารไปใส่บาตรปล่อยหอยขม และสวดมนต์ ภาวนา เลยไม่มีเวลาเข้ามาทักทาย...เช้านี้เลยแวะมาหา
[IMG] นางฟ้าถามฉันบนน่านฟ้า ต้องการชา ,กาแฟ,หรือน้ำส้ม ฉันยิ้มให้เธอแล้วขอ...แก้วนม เธอคว้างคอน คม คม อมยิ้มแล้วจากลา (อย่าลืมดื่มนมเพื่อสุขภาพนะจ๊ะ)
สาธุ ขออนุโมทนากับคุณโยมชนะมารด้วยนะ อาการดังที่คุณโยมกำลังเป็นอยู่นั้น นับว่าเป็นเรื่องดี เพราะนั่นคือตัวรู้อันเกิดแต่การที่จิตของเราได้เกิดแรงต้านกับกระแสของกิเลสอย่างอัตโนมัติ แสดงว่าคุณโยมชนะมารเป็นนักปฏิบัติธรรมคนหนึ่งที่เคยบำเพ็ญมา กระแสของกิเลสที่หมักฝังดองอยู่ภายในจิตใจนั้นมันเกิดขึ้นจากกระบวนการต่างๆอันอาศัยเหตุมากระทบกันจึงเกิดความรู้สึกในด้านไม่ดี แต่จิตส่วนที่ได้อบรมมาดีแล้วได้พยายามต่อต้านกับกิเลสนั้น เป็นลักษณะของโยนิโสมนสิการ ที่ทำจนเป็นนิสัยเป็นแรงต้านกิเลสอย่างหยาบ แต่ยังไม่สามารถทำรายกิเลสให้ขาดไปโดยสิ้นเชิง อาการดังกล่าวนั้นเราต้องฝึกอีกและต้องตามรักษาจิตให้ดีอย่าประมาทโดยเด็จขาด เพราะเราอาจจะแพ้กิเลสได้สักวันหนึ่ง อย่าประมาทในทุกๆด้าน แต่อาตมาว่าคุณโยมต้องเคยตกอยู่ใต้อาการของจินตนาการ หลุมอันกว้างอับบางครั้งแคบ บางครั้งกว้างจนหนาวสั่นไหวหวั่นภายใน หากอาการที่อาตมากล่าวมากำลังเกิดขึ้นกับคุณโยม ต้องละวังจิตให้มากๆอย่าทิ้งพระรัตนตรัย อย่าทิ้งสรณะแห่งจิต หมั่นฝึกสมถะกรรมฐานให้มากๆนะ เพื่อเพิ่มพลังจิตให้หนักแน่นกว่านี้ หากเพียงกำหนดดูอาการของจิตแต่อย่างเดียว ขาดการฝึกทางด้านสมถะ อาจจะไม่สามารถหลุดออกจากอาการใจดังกล่าวมานั่นได้ หากมีอะไรที่ยังไม่แจ้งแก่จิตก็ถามต่อนะ คำถามนะ คุณโยมมีอาการของทุกข์ภายในอยู่หรือไม่ในขณะที่จิตตักเตือนจิตอย่างนั้น ? อนุโมทนาสาธุกับคุณโยมด้วยใจ สาธุ สาธุ สาธุ
เรื่องของกรรมเก่านี้มันแรงนะ บางครั้งแม้แต่เรายังเจอกับโทษภัยนานับประการ ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำ ตั้งใจจะพูดดีๆนะ แต่กลับไม่ดีไปเลยนึกแล้วก็หน้าน้อยใจนะ เมื่อก่อนน้อยใจจริงๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่น้อยแล้ว เพราะเข้าใจว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง สมัยเมื่อเรายังเด็ก ครูท่านหนึ่งท่านว่ายวานให้อาตมาไปช่วยงานที่โรงเรียน เป้นงานอบรมเข้าค่ายพุทธบุตร ของรุ่นพี่ ม4 เวลา ใกล้ๆจะเที่ยงอาตมาก้จะไปหิ้วหม้อข้าว หม้ออาหาร ไปตั้งรอให้พี่เขามาตักเมื่อถึงเวลาทานข้าว วันหนึ่ง ขณะที่เรากำลังนั่งรอแม่ครัวทำอาหารอยู่ เราก็ต้องแน่นหน้าอก เพราะเสียงของแม่ครับเขาด่าทออย่างหนัก เขาด่าเราว่ามานั่งรอแต่กิน ไม่รู้จะกินไปทำอะไรมากมายไอ้เด้กขี้เกียจ เออ เราอึ้งไปรู้สึกน้อยใจนะ เพราะเราตั้งใจช่วยงานอย่างหนักทั้งวัน ขัดถูห้องพักรับรอง ตลอดทั้ง5วัน อยู่ดีๆก็โดนเขาด่าว่าไอ้เห็นแก่กิน ตอนนั้นไม่อยากอยู่แล้ว ไม่รู้จะอยู่ช่วยไปทำไม ทำดีแทบตายสุดท้ายโดนด่าเหมือนเราเป็นคนเห็นแก่ตัวหนักหนา นึกในใจ แม่ครัวเขาเป็นใคร เขาทำอะไรที่บ่งบอกถึงการเสียสละบ้าง ที่ทำอาหารก็รับจ้างทำ ไม่ได้ทำให้ฟรีๆเลย แล้วก็เรื่องอื่นๆอีกมากมายหลายหลากจนเราเบื่อสังคมโลก ที่มีแต่การแย่งชิง แย่งแม้แต่ความคิด ผลงาน การกระทำ ของคนอื่น ทั้งๆที่ตนเองไม่ได้มีส่วนร่วมใดๆ แถมบางคนยังขัดขวางต่อว่าอย่างดูถูกดูแคลน แต่พอผลงานออกมาในทางดี กลับมาแย่งของเราไปอ้างกับคนอื่นๆว่าตนเองทำไปเสียอีก เออนั่นหละหนาโลกโลกาเราจึงออกบวชเพราะเบื่อหน่ายการแข่งขันอย่างจับใจ มีหลายๆเรื่อง มีหลายๆอย่าง มีหลายๆครั้ง ที่เราต้องให้อภัยกัน อยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจกัน ตรงไปตรงมา แต่อย่าตรงแบบแข็งกระด้าง ต้องตรงแบบนอบน้อม หากรักกันจริงต้องกล้าไถ่ถาม หากรักกันจริงต้องยอมรับฟังคำติเตียน หากรักกันจริงต้องรู้จักตักเตือนกัน ด้วยใจอันงดงามด้วยธรรมอันประเสริฐ ขอท่านทั้งหลายจง อโหสิกรรมกับการกระทำที่อาตมาภาพผู้นี้ได้กระทำไปแล้ว ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งที่รู้และไม่รู้ ขอปวารณาต่อท่านทุกๆคน หากอาตมาภาพผู้นี้กระทำการใดอันมิควรแล้ว ขอท่านจงได้ตักเตือนเถิด อาตมาจะไม่โกรธท่านดอก แถมจะดีใจเสียด้วยซ้ำไป สาธุ ขอท่านทั้งหลายจงพบความสำเร็จในกิจการของตนๆที่กระทำเถิด อย่าได้พลัดพลากจากสิ่งอันเป็นที่รักเลย นั่นหละ อย่าประมาทในธรรมเลยนะ อย่าไปแบกอะไรไว้ แต่อย่าไปปล่อยละเลยไม่เหลี่ยวแล ปล่อยวางอย่างมีปัญญา แล้วเราจะได้ของดีที่มีราคาประเมินค่าไม่ได้เลย สาธุ สาธุ สาธุ
