๑.ความทรงจำหรือจำได้หมายรู้ ศัพท์ภาษาบาลี เรียกว่า สัญญา ๒.ความรู้สึก ศัพท์ภาษาบาลี เรียกว่า เวทนา ทั้วสองคือ เวทนาและสัญญา...
นั่นแหละที่เขาเรียกความแตกต่าง ที่ไม่ด้อยกว่าแต่ยากที่หลายคนจะรับได้ เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่อดีตกาลจนถึงปัจจุบัน บีบคนที่แตกต่างออกให้ไปอยู่กันเอง...
แล้วทำไมต้องมายอมกับสังคมนี้ด้วยหละครับท่าน ดีเสียอีกมีเพื่อนน้อยๆจริงใจดี ไม่เรื่องมากไม่ต้องสวมหน้ากาก อยากทำอะไรก็ทำ อยากพูดอะไรก็พูด...
ไม่รู้ก็บอกไม่รู้ซิ ไม่มีใครว่าหรอก พยายามเอารูปของเวทนาขันธ์มาเป็นที่ตั้งของนามก็อย่างนี้แหละ ว่าแต่คิดได้ไงอะไอ้ร่างเป็นลม สมองเป็นดิน...
คุณ Plagruy ไม่ทราบคุณกับพี่ J_Shaman หายไปไหนกันหมดครับ มีแต่ความรู้ดีๆทั้งนั้นน่าเสียดาย :'(
แสดงว่าไม่รู้จริงเปิดใจกว้างๆ ศึกษาให้ถ่องแท้พิจารณาไปพิจารณามามันก็คล้ายๆกันเพียงแต่ปฐิบัติไม่เหมือนกัน เรียกไม่เหมือนกัน เข้าใจไม่เหมือนกัน...
ตณหาปจจยา อุปาทาน เพราะตัณหาเป็นปัจจัย อุปาทาน จึงมี อุปาทานปจจา ภโว เพราะอุปทานเป็นปัจจัย ภพ จึงมี
จะเรียกอะไรก็ได้ครับแต่ในทางศาสนาพุทธก็มีกล่าวไว้เช่นกันว่ามีมาก่อนยุคพุทธศาสนา...
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค เช่น พลังจิต, พุทธศาสนา
