พระไตรภพ

อนุโมทนา สาธุ เจ้าค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จะเตือนจิตตนเองตามที่ท่านสอนนะคะ อ้อ อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ ค่ะ เหมือนท่านรู้ว่าในจิตของอ้อมีอะไรอยู่ ขอบพระคุณอีกครั้งเจ้าค่ะ ^^ (อ้อเรียกหลวงพ่อได้มั๊ยเจ้าค่ะ ตามเพื่อนๆ ท่านอื่น นะค่ะ)

สาธุ สาธุ สาธุ.. ค่ะพ่อ ลูกกราบลาพ่อค่ะ และกราบขอบคุณพ่อด้้วย..^-^

ผู้ยอมรับปรับเปลี่ยนตามเหตุปัจจัย มิต่อต้านสิ่งใดๆนอกจากกิเลส

การยึดหลักเดิม โดยไม่สนใจสิ่งแวดล้อม จนจ้วงจาบผู้ที่รู้จักอุปกรณ์ในการสร้างกรรมอันเหมาะควรแก่กาลสมัย คือ ตนเองยึดติดกับความรู้สึกนึกคิดของตน สมัยก่อนเขาใส่รองเท้าไม้ มาสมัยนี้ก็ต้องใส่รองเท้าไม้ เห็นคนอื่นเขาใสรองเท้าอย่างอื่นๆตามสมัยที่มีวางขาย ก็ไปตำหนิติเตียน วิ่งแสวงหาแต่รองเท้าไม้ หรือ เขามีจีวรเนื้อผ้าดีสวยงาม ญาติโยมได้นำผ้าจีวรนั้นมาถวาย กลับไม่รับ บอกว่า เราไม่ใส่ของสวยๆงามๆ ไล่ให้เขาไปหาผ้าเก่าๆมาให้ ทำอย่างนี้คิดอย่างนี้ แล้วก็บอกว่าตนเองเป็นคนสันโดษ

อาการดังกล่าวมานั่นหละ ที่อาตมากล่าวว่า คนเรื่องมากในทางที่ไม่ควรเรื่องมาก เพราะการกระทำดังกล่าวนั้น เป็นการสนับสนุนกิเลสของตนเอง หากกลัวจิตติดสวยติดงาม ก็รับเอาไว้ก่อน แล้วค่อยถวายต่อแก่ผู้อื่นเสียก็คงไม่เป็นไร

อาการดังกล่าวมานั้น เป็นเครื่องบ่งชี้ชัดว่าคนผู้นั้นยังมิทันแจ้งทางตามหลักสูตรตำราหรือคำครูอาจารย์เพียงฝ่ายแห่งปริยัติ เพียงแต่เข้าใจตามใจตนเองเท่านั้น ยึดมั่นถือมั่นอย่างขาดปัญญา จนไปด่าว่าจ่วงจาบผู้อื่นที่ไม่ทำดังที่ตนทำ ว่าเขาเป็นคนเลว กล่าวร้ายด้วยวาจา ไม่เคยเหลียวมองจิตตนเองเลยว่า ตนกล่าวไปเพราะอะไร เป็นกลางหรือไม่ หรือเพียงอวดศักดาของตนเองเท่านั้น
หากจิตยังไม่เป็นกลางแล้ว อาตมากล่าวว่า ท่านผู้มีพฤติกรรมเช่นนั้น ท่านยังแบกหามอยู่มากมายนัก

นักปฏิบัติทั้งหลาย เมื่อจิตหยั่งลงสู่ภาวะการเสพธรรมแท้แล้ว ปริยัตินั้นย่อมถูกทำลายไป แปลเปลี่ยนมาเป็นการสำเหนียกรู้ภายใจจิต ภาวะของการแบกหามย่อมจบสิ้นไป เมื่อ ภาวะแห่งบัญญัติถูกย่อยสลายไปกลายเป็นปัญญาอันสูงค่าแล้ว ท่านผู้นั้นจะไม่เที่ยวไปต่อว่าใครๆว่าไม่ปฏิบัติ ไม่สันโดษ ไม่ไปต่อว่ากล่าวร้าย ทั้งต่อน่าและลับหลัง เพราะจิตของท่านผู้นั้น มีคุณธรรมอันแท้จริงแล้ว

ผู้ใดยังมีจิตเร่าร้อนดั่งเพลิง ใยยังกล้ากล่าวว่าตนเองดำรงธรรม

เมื่อบ่วงแห่งกิเลสถูกทำลายไปแม้เพียงเสี้ยวหนึ่ง จิตยังเกษมได้มากเพียงนี้ ใยจะต้องกล่าวไปถึงพระมหานฤพานอันว่างวางแล้วนั้นด้วยเล่า

ขอท่านจงดำรงต่อเพื่อการอวสานแห่งโลกภูมิเถิดที่ตนเองยึดแบกหามนั้นเสีย หากโลกภูมิสิ้นไปจากจิตของท่านแล้วท่านจะเข้าใจว่าการทำลายโลกแห่งบัญญัติทั้งหลายนั้นเป็นเช่นใดกัน และรสชาติแห่งธรรมแท้ๆนั้นเป็นเช่นใดกัน

เฝ้าเผากิเลสที่ฝังแน่นภายในจิตตนเอง ดีกว่ามัวไปนั่งเฝ้าเผาหัวใจของผูอื่น

สาธุ สาธุ สาธุ

กระจ่างแจ้งขึ้นมากเลยครับ สาธุ

สาธุ ครับ ขอบคุณพระคุณเจ้าครับ

แต่ผมยังไม่เข้าใจอย่างนึงครับพระคุณเจ้า ทำไมคนเรานั่งสมาธิ คนที่หลงในนิมิตร แต่อำนาจของนิมิตรพวกนี้ ทำให้คนเป้นบ้าเป็นหลังวิปลาสไปได้เลย จริงหรือ เป็นเพราะอะไรหรอครับ

ครับ พระคุณเจ้า ผมก็เคยอ่านอยู่ครับเรื่องวิปัสนูปกิเลส ที่หลวงปู่มั่นท่านเคยผจญมา สาธุ

กราบนมัสการพระคุณเจ้า ขอขอบคุณที่ให้คำแนะนำครับผม
[IMG]

เดี๋ยวลูกมาใหม่ค่ะพ่อ ลูกรู้สึก อยู่เฉยๆ ก็ว่างเปล่า ว่างเปล่ามากที่สุด..

สาธุ ลูกขอบคุณพ่อจากใจลูก กราบเท้าพ่อค่ะ .. ^-^

สาธุ ลูกขอบคุณพ่อจากใจลูก กราบเท้าพ่อค่ะ .. ^_^

เมื่อ2วันที่แล้วไม่ค่อยสงบเท่าไหร่ค่ะ วันนี้ดีขึ้นแล้ว อย่างมาก เหนื่อยค่ะพ่อ แต่ตอนนี้หายแล้ว.. กราบขอบคุณพ่อค่ะ ^-^

กราบนมัสการพ่อค่ะ.. ^-^

นมัสการพระคุณเจ้าขอบพระคุณสำหรับธรรมดีๆที่นำไปฝากและกระทุ้งเตือนจิตมารของกระผมนะครับ ตอนนี้ผมทราบแนวทางเอาชนะมารในใจได้ส่วนหนึ่งแล้ว อาจารย์ทางธรรมองค์ใหม่มาเข้าฝันเองเลย แต่สงสัยผมคงต้องสู้กับมารในใจนี้อีกพักใหญ่
สุดท้าย ขออนุโมทนาสาธุกับธรรมคำสั่งสอนดีๆนะครับ
นมัสการครับ :)

กราบนมัสการพระอาจารย์

อนุโมทนาสาธุบุญกับบทความและคำแนะนำสั่งสอน

ที่มีต่อชนะมารตาดำๆ เจ้าค่ะ

[IMG]

กราบนมัสการค่ะพระคุณเจ้า สาธุกับธรรมะของพระคุณเจ๊าค่ะขอบคุณมากค่ะ

นมัสการเจ้าค่ะ โยมของร่วมก๊วนด้วยคนนะคะ แอบไปอ่านบทความดีๆ จากท่าน แล้วรู้สึกดีค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^/|\^

"...ความเจริญก้าวหน้านั้นมี ๒ ด้าน เพราะว่าชีวิตของเราประกอบไปด้วยองค์ร่วม ๒ ส่วน คือ กาย กับ ใจ
การเกิดของจิตใจนั้น จะต้องให้มีความหมาย เป็นการทำให้กุศลธรรม เกิดมีขึ้นในใจ ทำให้จิตใจแต่ละขณะที่เกิดขึ้น คือในขณะจิตหนึ่งๆนี้ มีกุศลธรรมเกิดขึ้น ถ้าทำได้อย่างนี้ ก็จะเป็นความเจริญงอกงามของจิตใจ เมื่อได้ความเจริญงอกงามของร่างกายและของจิตใจครบทั้ง ๒ ประการ ก็จะเป็นชีวิตที่สมบูรณ์โดยเฉพาะในระยะซึ่งชีวิตเจริญงอกงามมากขึ้นนั้น เราจะเห็นได้ว่า ในส่วนของร่างกายจะมีการเสื่อมโทรมลงไป ยิ่งในระยะปลายแล้ว ยิ่งมีความเสื่อม มองเห็นชัดมากขึ้น แต่สิ่งที่ทุกท่านจะทำได้ก็คือ ด้านจิต ด้านจิตนี้ เราสามารถทำให้เจริญงอกงามมากขึ้นๆ โดยไม่มีเสื่อม
เพราะฉะนั้น เมื่อชีวิตเจริญขึ้น ก็ควรจะเน้น ให้ความสำคัญแก่การที่จะบำรุงจิตใจให้เจริญงอกงามมากยิ่งขึ้น เพราะความเจริญงอกงามของจิตใจ จะทำให้ชีวิตนี้เป็นชีวิตที่มีค่า มีความหมายที่แท้จริง แม้ว่าร่างกายจะเปลี่ยนแปร เสื่อมโทรมไป ตามธรรมดาของธรรมชาติ เป็นไปตามหลักของพระไตรลักษณ์ แต่จิตใจที่เป็นไปตามพระไตรลักษณ์เหมือนกันนั่นแหละ กลับเจริญงอกงาม เป็นความเปลี่ยนแปรไปในทางที่ดีงาม คือในขณะที่ร่างกายเปลี่ยนแปรไปในทางเสื่อมโทรม แต่จิตใจกลับแปรเปลี่ยนไปในทางที่เจริญงอกงามยิ่งขึ้น
ยิ่งมีกุศลธรรมเกิดขึ้นบ่อย ก็งอกงามมากยิ่งขึ้น แล้วก็จะมีความสุขที่แท้จริง เพราะเป็นความสุขที่อิสระ ไม่ขึ้นต่อสิ่งปรุงแต่งภายนอก และก็จะเป็นชีวิตที่มีคุณค่าอย่างแท้จริง ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสเรียกว่า เป็น อโมฆชีวิต คือชีวิตที่ไม่ว่างเปล่า เพราะมีสิ่งดีงามล้ำค่า คือกุศลธรรม เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา..."

สาธุ เจ้าค่ะ โยมจะพยายามปฎิบัติให้ได้เจ้าค่ะ มันก็ต้องอาศัยกำลังใจ และคนที่คอยเตือนเราตลอดเจ้าค่ะ เพราะพอท้อแท้หรือเหนื่อยวันไหนมันก็ทำใจมักไม่ค่อยได้เจ้าค่ะ แต่มีครูบาคอยเตือนสติ โยมก็พอใจแล้วเจ้าค่ะ ส่วนเด็กคนนี้หากท่านครูบา บอกมาว่าเขามีดีในตัว ว่านอนสอนง่าย สมควรเป็นลูกท่านครูบาได้ โยมก็จะได้มีพรหมวิหารสี่กับเขาต่อไปเจ้าค่ะ แต่คงไม่ใช่กลุ่มนั้นเจ้าค่ะท่านครูบา

กราบลาพ่อค่ะ กราบขอบคุณพ่อด้วยค่ะ ^-^