"ไม้เรียวฟาดผู้รู้ "

มันมีแต่ สภาพรู้ ธาตุรู้
อาศัยธรรมคู่ รู้ธรรมหนึ่ง
จิตในจิต จิตหนึ่งไม่มีสอง

 

ธรรมคู่ ก็มีแค่ เกิด ดับ เกิด ดับ

"ยังกิญจิ สะมุทะยะธัมมัง สัพพันตัง นิโรธะธัมมันติ''
สิ่งใด สิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นย่อมดับไปเป้นธรรมดา
บาลีแปลแบบไทย

 

อันนี้พูดจิตจริงๆ นะ ไม่เกี่ยวกับจิตอวิชชา

จิตมันรู้ หยุดอยู่แค่รู้อารมณ์ ที่ ลพ.เยื้อนท่านบอก "สัมผัสได้" ก็อันนี้แหล่ะ คือสัมผัสรู้อารมณ์ แต่ไม่เกี่ยวข้องกับอารมณ์ใดๆ ไม่ใช่ความว่างเปล่าที่ไม่มีอะไร นี่แหล่ะคือธรรมหนึ่ง

ไม่ใช่ว่า จิตไม่รู้อะไรแบบภาพเบลอๆ ..นะจ๊ะ

 

อืมม สำนักหวี มี จิตอวิชา กับจิตจริงๆ

 

พระท่านเรียกแบบนั้น หรือเงาจิตก็ได้

แต่จิตอวิชชากับจิตแต้ๆ คนละอันนะ
จิตอวิชชาคือจิตปรุงแต่ง คือจิตอัตตา คือจิตก่อภพก่อชาติ

หวีเคยสัมผัสจิตแท้ได้ ไม่มีอะไรแบบจิตอวิชชาเลย แต่แค่เห็นนะ เหมือนแค่ยืนอยู่ปากประตู

 

จิตไม่ได้ปัญญา หรือถึงได้ตัวปัญญา ก็ยังไม่เร็ว ไม่อัตโนมัติพอ

เพราะกิเลสทุกระดับเกิดอัตโนมัติหมด และเกิดเร็วมาก

 

นี่ หวีตัวปลอม มาพิม ละเซ่ หวีตัวจริงมาแว๊ปๆ ฮา

 

กั๊กๆๆๆ

ธรรมธาตุ ที่สาวก เอาไป กล่าวปน เป็น จิต

หรือ นิพพานธาตุ ที่สาวก เอาไป กล่าวเปน "สิ่งที่เกิดจากปัจจัยการ (จิต)"

มันก็เลย งง ก่ง ก๊ง กับ การ รู้แบบค้างเติ่ง แล้วก็ว่า นั่นแท้

แท้ "ใกล้ที่นี้" อะไร (update!!)

ธรรมธาตุ นิพพานธาต ต้องเป็น สิ่งที่ไม่เกิดจาก ปัจจัย

จะเห็นได้ก็ต่อเมื่อ แจ้งว่า จิตมันเป็นยังไง( เกิดจากปัจจัยสถาณเดียว )
[ ที่ไหนมีจิต ที่นั่นมี มหาภูตรูป4 ....ธาตุที่มหาภูตรูปปรากฏไม่ได้ ที่นั่นคือ ... ]

ปัญญา ก็คือ อาการ รู้ชัดว่า จิตเป็นสิ่งเกิดจากปัจจัยแน่นวล เป็นธรรมคู่

ธรรมหนึ่ง จึงเป็น ธรรมที่ไม่เกิดจากปัจจัย ซึ่ง จะ มนสิการได้
ขณะที่ ปัญญาทำอาการรู้ชัดว่า จิตเป็นต่อน( ไม่ จ๊ก อัตโนมัต ก้าวข้ามจิตไป ก็เรียก)

 

มันไม่ใช่นิพพาน
มันเหมือนแค่เห็น แค่รู้ แต่ไม่เป็นสภาวะนิพพาน แบบอรหันต์

แต่ใช่มีปัญญาเป็นตัวช่วย เลยรู้ออฟชั่นจิตแท้มันไม่เกี่ยวกับอารมณ์ใดๆ แต่ก็ยังไม่ใช่จิตนิพพาน เพราะยังอาศัยเหตุ(คือตัวปัญญา) ที่นำไปสู่ผล (ก็คือที่จิตไม่เกี่ยวกับอารมณ์ใดๆ) แถมตัวจิตรู้อารมณ์แบบมั่นคงมากๆ ไม่มีไหลเข้าไปหาอารมณ์ใดๆ เลย

พระท่านคงหาศัพท์อธิบายให้ใกล้เคียงที่สุด ที่พอจะสื่อให้ปุถุชนเข้าใจได้ แต่ในความเป็นจริง จะว่าสภาวะพวกนี้มันอธิบายยาก ก็น่าจะได้

 

คำก็ ออ รอ หอ

สอง คำ ก็ ออ รอ หอ

ผู้ที่ มีทัศนะ "ว่าการแจ้งชัด" ในสิ่งที่เรียกว่า จิต
นั้นล้วนแต่เกิดจาก ปัจจัย สถาณเดียว

โดยอาศัย การฟังมรรควิธี ในการแจ้งชัดนั้น
ไม่ใช่ต้องไป ทำอะไรขึ้นมาอีก เพราะพระศาสดา
ตรัส และ สร้างมรรค นั้นไว้แล้ว

ก็จะเปิดบ่อ น้ำพุ วิถีใหม่ ได้

 

หวี เชิญยิ้ม
มันจะเอาของเกิดดับ มานั่งดู ของไม่เกิดไม่ดับได้เยี่ยงไร
หลอกตัวเองสะงั้น

หวีสัมผัสแต้ๆได้ กั๊กๆๆๆ

 

ส่วน ความพยายามใดๆ ที่จะ สร้าง ตรรกะ

สาสนะ คำสอน ขึ้นมาใหม่ โดยเข้าใจว่า คำของตน ตรงเป้า ได้กว่า ศาสดา

รับรองได้เลย ใกล้ที่นี้!! แน่นวล ( ไม่ตก อังกฤษ ก็จะแปล ออก อะเนาะ )

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮ๊้

เอาไว้ว่า ปลาวาฬ อ่าน ธรรมบทของ พระศาสดา แม้น อักขระเดียว

แล้ว สามารถ สรรเสริญคุณ ของ คำของ ศาสดา แม้น อักขระเดียว
นั้นว่า สามารถทำให้ สรรพสัตว์สามารถเห็น นิพพาน ได้ตั้งแต่ปี
มะโว้แล้ว ทันที ไม่มีแอบกำไว้ในมือ ซ่อนรหัสต้องแกะ ต้องไข
( เพียงแต่ หากวาสนาไม่มี ก็จะเลือก นาน่วม ต่อน หรือ จิตแทน)
เพียงแค่ กล่าวโดยทัสนะแว๊บๆ

ค่อยมาว่ากันในราคา ไข่ปิ้งทั้งกระจาด จะขายเท่าไหร่

 

มรรคทำได้ แต่ตัวมรรคก็เป็นเกิดดับ คือคัพเว่อร์ด้วยไตรลักษณ์อีกที พอทำงานจบสภาวะที่ทำให้จิตเห็นก็ดับไป

ในสภาวะของมรรคทำให้จิตเห็นได้ แต่จิตยังไม่เป็นสภาวะพ้นทุกข์นั้น 100% เพียงแค่เห็น.. เหมือนดูหนังมีเนื้อเรื่องนั่นนี่ พอหนังจบ ก็หยุดฉาย

 

จริงๆ ธรรมของพระศาสดาไม่ยากนะ ไม่ซับซ้อนด้วย แต่ต้องฝึกเยอะๆ เป็นของได้เร็ว

ที่พระท่านพูด ทุกอย่างเป็นความฝัน ร่างกายและจิตไม่ใช่เรา เราอยากได้ อยากเป็นนั่นนี่ สุดท้ายก็ไม่สามารถเอาอะไรไปได้ พวกนี้ฝึกไประยะนึง จิตจะรู้เองหมดเลย ปรากฎขึ้นที่จิตหมด

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

แปลว่า ไม่เคยสดับ เรื่อง ไม่เพียร ไม่พัก

หาก ยังเพียรอยู่ ทำมรรค โน้น นั่น นี่ ก็ ลอยอยู่ ( ไม่ถึง นิพพาน )

หาก ยังพักอยู่ ไม่สดับธรรม ก็ จมอยู่ ( ไม่ถึง นิพพาน )

ความพยายามอยู่ที่ไหน ธรรมอันไม่เกิดจากปัจจัย ก็ไม่อยู่ที่นั่น

 

ม่ายฉ่าย ม่ายฉ่าย

ฟังลีๆ

แม้น "ความฝัน" ก็เหมือนกับ อาการคนรู้เนื้อรู้ตัว

พูดอีกแง่หนึ่ง

แม้น ความฝัน ก็มีแต่เรื่อง ภาวนา เข้าเส้น

นี่จะอีกแบบนึง

ไม่ใช่ ปรากฏที่จิต เกิดขึ้นที่จิต

ของจริง ตรงตามคำศาสดา คือ จิตไม่เกิดอีก( ไม่มีปฏิสนธิ
ในภพใหม่แน่ หรือ กรณีบ่อนำพุ คือ รู้ชัดว่า ภพใหม่ไม่มี
อีกแน่ มีแต่ดับลงไม่เกิน 7 ก้าว อะไรงี้ )

รู้เหรอ
ไม่รู้เหรอ
รู้เหรอ
ไม่รู้เหรอ ทอผ้า จิฮับ

 

จริงๆ ธรรมของพระศาสดาไม่ยากนะ ไม่ซับซ้อนด้วย เป็นของได้เร็ว

ไม่ต้องฝึกให้เยอะอะไร เห็นคือ เห็นเลย เห็นเร็วก็คือ ณ ตรงนั้นเลย

หากเห็นเร็ว แล้ว ต้องไปฝึก อันนั้น เรียนธรรมะแบบ ตรรกศาสตร์ ปรัชญา ไม่เลิก



ที่เห็นได้ไม่เร็ว เพราะ ไม่ทนต่อการ " พิสูจน์ ทุกขสัจจ "
ทำให้เกิดอาการ รวบรัดไปถือเอา จิต อย่าง เดียรถีย ขาดการสดับ ทันที
จะไป ตำหนิจิต ก็ไม่ได้ วาสนา ไม่มี

วาสนาจะมี หากเริ่ม กัดฝัน .....ฯลฯ


ปล ลิง : เดียรถีย อย่าอ่านเป็นคำเชิงเสียสี ให้อ่านเป็นธรรม
แปลว่า "ข้ามท่าน้ำผิดท่าฉลอม ย่อมไม่เจอมหาชัย"

 

ไข่ทรงเครื่องแล้ว แบบนั้น

ทำได้เพียงอนุโลมการสัมผัส ภาษา สมัยนี้เขาเรียกให้กำลังใจ จ๋าจ๊ะ

พูดแบบ ฝ่ามือทุบดินไปเลยก้มีแต่ผลสี่
สามผลนี่เพียงว่า มีความแน่แท้

 

ไม่เพียรไม่พัก อ่านแถมฟังจนจะต้มหนังสือพร้อมตู้กินแทนข้าวแระ

ความฝันหมายถึง การที่เรามีความรัก มีพ่อแม่ มีเรื่องราวเกี่ยวข้องกับคนนี่นั่น หรือกรรม บลาๆ ทั้งหมดแค่ความฝันชั่วคราวในชีวิตชาตินี้ ซ้ำๆ เดิมๆ วนเวียนสร้างภพไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายก็ไม่มีแก่นสารอะไรเลย มีแต่เงา ไม่ใช่จิตมันไม่รู้

บางทีชั้นยังคิดๆ เลย คนอื่นเขาจะรู้แบบนี้มั้ย แม้แต่ตัวเรา ก็อยู่ในร่างกายที่เป็นรังโรค มีแต่ความสกปรก มีตับไตไส้พุง น่ากลัว จะตายกันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จริงๆ มันไม่ใช่ของน่ายึดติด หลงไหลเลย มันชั่วคราว คนอื่นเขาจะคิดแบบชั้นมั้ย