ใครมีเทคนิคดีๆในการนั่งสมาธิบ้างคะ

คือว่าเวลานั่งจิตใจไม่ค่อยสงบเลยคะใครมีเทคนิคดีๆมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันบ้างคะจะได้เอาไว้ใช้ เป็นประโยชน์กับใครหลายๆคนด้วย ขอบคุณคะ.....สาธุ.....

 

ของผมจะภาวนาพุทโธ รัวๆเร็วๆ ครับ ให้เร็วเหมือนยิงปืนm16 เลย ครับ แบบพุทโธๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปล. ถ้าจะให้ดีผมว่ากระทู้นี้น่าจะตั้งห้อง อภิญญา-สมาธินะ ครับ เพราะจะตรงกับคำถามมากกว่า

 

เราก็เป็นผู้ปฏิบัติมือใหม่ เน้นภาวนา "พุทโธ" พยายามนั่งสมาธิทุกคืนก่อนนอน นั่งได้แค่ไหนเอาแค่นั้น ไม่ฝืน
ถ้าสมองคิดอะไร ก็ปล่อยให้คิดไป เมื่อรู้ตัวก็พยายามกลับมาที่ "พุทโธ" ต่อ ระหว่างวันที่ต้องทำงาน ก็พยายาม
"พุทโธ" ได้บ้าง เผลอบ้างก็ ให้ท่องเอาไว้ ทำทุกที่ ทุกทีที่ระลึกได้...พยายามเข้านะคะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

หลักใดไม่พ้น3ข้อนี้คือ

 

คุณเทพคาถา
สำนวนการเขียนที่แยกจากห้องอภิญญา แต่ดูเหมือนรวบมาจากการปฏิบัติล้วนๆ และที่ดิฉันทำอยู่ ข้อแรกที่คุณ "เทพคาถา" เขียนไว้นั้น ดิฉันจะหายใจลึกๆหลายๆทีก่อน (ไล่ความหยาบของอารมณ์) แต่อาจจะเป็นการรวบรวมจิตใจให้ตั้งมั่น(โดยไม่รู้ตัว)ไปด้วย (ในที่คุณเขียน) ไม่รู้จะใช่หรือเปล่า แต่ก็สงบดี อ้ออ .. ดิฉันนั่งหลังจากสวดมนต์เสร็จค่ะ เจ้าของกระทู้ลองสวดมนต์ก่อนก็ได้ค่ะ มันอาจช่วยให้จิตเราเป็นสมาธิไวขึ้น
อนุโมทนากับทุกความเห็นค่ะ สาธุ

 

ท่องคาถามงกุฏพระพุทธเจ้าก่อนนั่งครับ 9 จบ ให้จินตนาการว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จประทับอยู่เหนือหัวเรา ทั้ง 8 ทิศ และจบสุดท้ายอยู่กลางศรีษะเราพอดีครับ แล้วลองนั่งดูครับ ผมว่าจิตจะนิ่งได้เร็วและนานครับผม

 

ทำสมาธิไม่นานเหมือนกันค่ะ
ทำก่อนนอนทีไรเผลอหลับไปเลย ==

 

ลองแบบนี้ดูครับ

ก่อนนั่งสมาธิทำใจให้สบายครับ

แล้วท่อง

พุทโธ กำหนด ระลึกถึงพระพุทธเจ้า
ธัมโม กำหนด ระลึกถึงพระธรรมคำสอน
สังโฆ กำหนด ระลึกถึงพระสงฆ์สาวกผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ

สำหรับผม ทำวนไปเรื่อยๆสักพัก จะสบายใจ สงบ แล้วค่อยนั่งครับ

 

ก่อนนั่งสมาธิให้สร้างบุญใหญ่ 2 ประการ เพื่อเป็นพื้นฐานรองรับการทำสมาธิที่เป็นบุญใหญ่

1. ขอขมาพระรัตนตรัย เพื่อคลายกรรมปรามาสพระรัตนตรัยที่เคยทำไว้ ไม่ให้แรงกรรมใหญ่นี้ขวางตอนจะทำสมาธิ
2. แผ่เมตตาไปทั่วจักรวาลที่สี่ เพื่อขอขมาคลายกรรมล่วงเกินเจ้ากรรมนายเวรที่เคยทำไว้ และตั้งใจไม่เบียดเบียนผู้ใดเลย แม้ใครจะเบียดเบียนเราเราก็จะไม่เบียดเบียนใครตอบเลย ทำเพื่อไม่ให้เจ้ากรรมนายเวรมารบกวนตอนจะทำสมาธิ

และในช่วงระหว่างวัน เมื่อโดนอารมณ์กระทบจากสังคม อย่าสะสมความฟุ้งซ่านในรักโลภโกรธหลงไว้ในใจ
ปลงใจไว้เสมอว่าช่างมันเถอะ เดี๋ยวเราก็ตายแล้ว เรื่องพวกนี้ก็ไม่มีสาระอะไร ตั้งใจทำความดีดีกว่า อภัยให้ทุกคนดีกว่า
เอาใจช่วยให้ทุกคนพ้นทุกข์ดีกว่า อะไรที่เราพอช่วยได้เราก็ยินดีช่วย แต่ถ้าเกินวิสัยเราช่วยไม่ได้ แต่เราก็ขออวยพรให้ทุกคนโชคดี

ถ้าคิดได้่ในระหว่างวันแบบนี้ ความคิดฟุ้งซ่านจะไม่เข้ามาสะสมในใจ
ส่งผลให้ตอนนั่งสมาธิ อารมณ์จะสงบได้ไว เพราะไม่มีความคิดฟุ้งซ่านโผล่ขึ้นมากวนมาก

 

ตามหลักการสิ่งใด

 

สวดมนต์รับศิลห้า เสร็จแล้วก็สวดมนต์บูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แล้วก็สวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก แล้วต่อด้วยพระคาถาชินบัญชร ตามด้วยบทสวดก่อนนั่งสมาธิ(ของผมสวดแบบของหลวงปู่กบ)เพื่อให้พ่อแม่คูรบาอาจารย์มาปกป้องรักษาขณะการนั่งสมาธิ จากนั้นก็นั่งสมาธิ ของผมนั่งแบบแยกธาตุแยกขันธ์ (แล้วก็แยกเสียงไปในเวลาเดียวกัน คือสถานที่ผมนั่งสมาธิอยู่ในเขตสถานเริงรมย์ซึ่งค่อนข้างมีเสียงดัง แล้วในขณะที่ผมนั่งสมาธิผมจะเปิดเสียงธรรมะของครูบาอาจารย์เพื่อช่วยให้จิตรวมได้ดีขึ้น ฉะนั้นมันก็เลยต้องมีการแยกเสียง เพิ่มขึ้นมา แยกแล้วมันจะตัดเสียงรบกวนภายนอกออกไปทั้งหมด สิ่งที่ได้ยินมีแต่ธรรมะของคูรบาอาจารย์ และเสียงจากภายในซึ่งมีแต่ความว่างคือ อุเบกขาเป็นอารมณ์ จิตก็ภาวนาของผมใช้ นะโม พุธ ธา ยะ ตามด้วย นะ มะ พะ ธะ แต่ผมจะท่องแค่ นะ มะ มะ นะ เท่านั้น คือธาตุ ดิน และน้ำ ส่วน พะ ธะ คงต้องให้ครูบาอาจารย์คอยนำต่อไป ขณะที่แยกธาตุนั้นผมจะแยกขันท์ไปพร้อมกัน โดยแยกร่างกายออกแบบอสุภะ มี อนิจัง เป็นอารมณ์ พอทุกอย่างที่ทำถูกส่วนพร้อมกัน มันจะเหมือนเราเปิดไฟขึ้นมาพรึบ! สว่างเหมือนโดนสปอร์ตไลท์เป็นร้อยๆดวง ทั้งๆที่นั่งอยู่ในความมืดเพราะปิดไฟก่อนนั่งสมาธิ ท่ามกลางความสว่างนั้นไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข ไม่มีปิติ มีแต่ความสว่างคือ ปัญญาเป็นอารมณ์เท่านั้น พอถูกส่วนยิ่งขึ้น แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่รู้สึกว่ามีตัวตน ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงหายใจ เหมือนตัวเองเป็นอากาศธาตุแต่ขั้นนี้ผมทำได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะยังฝึกได้ไม่ค่อยมากนัก หลังเสร็จการนั่งสมาธิผมก้มลง กราบ5ครั้งคือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดามารดาผู้มีพระคุณ และพ่อแม่ครูบาอาจารย์ทีคอยปกป้องรักษา กาย สังขารขณะกำลังนั่งสมาธิอยู่ จากนั้นจะสวดมนต์เมฆตาใหญ่ให้แก่สรรพสิ่งบนโลกใบนี้ เท่านี้หละครับ สิ่งที่ผมได้ปฎิบัติมาทุกวันไม่ได้ขาด หากวันไหนไม่ได้ปฎิบัติจะด้วยเหตุใดๆก็ตามผมก็จะขึ้นไปที่ห้องพระรับศิล5เข้ามาไว้ในใจ แล้วก็ปฎิบัติตามสิ่งที่ผมได้เล่ามาข้างต้นนี้ในวันถัดไป ผมรู้ว่าวิธีนั่งสมาธิแบบนี้มันคงจะยากมากสำหรับหลายคน ถือเสียว่าผมเอาประสพการณ์การนั่งสมาธิของผมมาเล่าสู่กันฟังพอนะครับ ขอบพระคุณมากครับ

วีราพัชร์ ธนธรรมกิตติ์

 

การทำสมาธิก็ต้องทำใจให้ปลอดโปร่ง ผ่อนคลาย อย่าเกร็ง เดินลมโปร่งหายใจเข้า พุท ให้เต็มท้อง หายใจออก โธ อย่างช้าๆ ไม่ต้องรีบ เราไม่ได้แข่งกับใคร ใจเย็นๆ หายใจยาวๆทำเรื่อยๆซัก 5 ครั้ง กำหนดจิต ที่จุดใดจุดหนึ่งในร่างกาย อาจจะเป็นเหนือสะดือ 2 นิ้ว หรือที่ลิ้นปี่ก็ได้ แล้วแต่สะดวก เอาจิตจับเบาๆให้พอรู้สึก อย่าจับแน่นเดี๋ยวจะเกร็ง ให้พอรู้ว่ามีลมผ่านเข้าออกเท่านั้น ดูอย่างเดียว ไม่ต้องคิด ถ้าจิตหลุดจากจุดที่จับไว้ ก็กลับมาจับใหม่ ไม่มีข้อห้ามว่าหลุดแล้วห้ามจับต่อที่เดิม จิตไม่มีข้อจำกัด ค่อยๆดูมัน แต่อย่าสนใจมันมากเกินไป แค่รู้ว่ามันมีความรู้สึกอยู่ตรงนี้ที่เราเอาจิตไปจับไว้ เท่านั้นพอแล้ว พยายามผ่อนคลาย อย่าไปเกร็งว่าจิตต้องไม่หลุด หลุดเราก็จับใหม่ ไม่มีข้อห้ามแพ้ฟาวด์ถ้าจิตหลุดจากสมาธิ เราเริ่มใหม่ได้ตลอด เดี๋ยวจิตจะเริ่มชินกับการที่เราวางจิตไว้ที่จุดนั้นๆ เช่นลิ้นปี่ คราวนี้ก็จะอยู่ยาวล่ะ ถ้ามันหลุดอีกเอามาวางใหม่ แค่นั้นเอง คิดว่าเรามีเวลาเยอะ ไม่ได้แข่งกับใคร และถึงแม้จะมีเวลาน้อยก็ต้องคิดว่ามีเวลาเยอะ ค่อยๆทำ ค่อยๆเดินจิต เดินลมหายใจ ช้าๆ แต่มั่นคง และแน่นอน พร้อมทั้งพยายามผ่อนคลายจิต อย่าไปเกร็ง เพียงเท่านี้จิตจะค่อยๆรวมตัวเป็นสมาธิเอง ทั้งเบา โปร่ง โล่ง สบาย มีความสุข เกิดปีติ คือความอิ่มเอิบ ขึ้นในจิต ทั้งสดชื่น มีสติเต็มสมบูรณ์ รู้สึกมีพลัง ที่สำคัญจิตจะไม่มีความง่วงนอน

 

ง่ายๆแต่ทำยาก


"ฝึกให้เป็นคนขี้ลืมบ่อยๆครับ ความจำสั้นอะไรทำนองนั้น ทำได้ก็เข้าสมาธิได้เร็วครับ" ในทางธรรมก็ต้องบอกว่า "ถึงจะบ้า แต่ว่าไม่โง่"


อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

สำหรับผม ตั้งนะโม 3 จบ แล้วก็สวดมนต์ที่เราชอบ รักษาศิล แผ่เมตตา แล้วก็พิจารณา รูป-นาม ขันธ์ุ5 ,อายตนะ 6 ว่ามันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป พิจารณาว่ามันเป็นพระไตรลักษณ์ แล้วก็ปล่อยวาง หลับตา ภาวนาพิจารณาดูลมหายใจเข้าออก พุท-โธ เปิดฟังธรรมะที่เราชอบ(สำหรับผมจะฟัง พระอาจารย์สุรศักดิ์ฯ วัดมะเหยงค์ อยุธยา) แล้วก็พิจารณาไปเรื่อย ๆ ก็สลับไปมาระหว่าง สมาธิ กับ วิปัสสนาปัญญา บางทีก็ใช้อสุภะกรรมฐาน บางทีก็ใช้ความตาย แต่ที่ใช้บ่อย ๆ คือ อริยะสัจ4, พระไตรลักษณ์ เพราะทุกสรรพสิ่งล้วนแต่เกิดขึ้นแล้วก็ดับสลายหายไปทั้งสิ้นไม่มีตัวตนอะไรที่แท้จริงเลยสักอย่างเดียว (ส่วนตัวผมนะครับใครจะเอาไปใช้ก็ได้) สำหรับท่านั่งไม่สำคัญ ผมนั่งแบบสบาย ๆ เมื่อยก็เปลี่ยนท่าไม่ต้องลำบากเกร็งตัวเมื่อยทำให้ขาดสมาธิ(อย่าสุดโต่ง 2 อย่างคือ เรื่อง กาม กับ เรื่อง ทรมานตนเอง) แต่ถ้านั่งเพลิน ๆ ก็นั่งได้หลายชั่วโมงเหมือนกันนะครับ ท่านั่งไม่สำคัญ สำคัญที่ใจ ครับ ขอให้โชคดี บรรลุมรรคผล เข้าสู่ พระนิพพาน กันนะครับ นั้นคือ เป้าหมายหลักของพระพุทธศาสนา (ต้องค่อย ๆ เรียนรู้ฝึกบ่อย ๆ อย่างต่อเนื่องนะครับ)

 

มีท่านผู้รู้แนะนำว่า ให้อาราธนาพระปริตรก่อนค่ะ

 

ตามหลักการแล้วฝึกสมาธิก็คือการฝึกจิต เป็นสำคัญ

 

ครู ติงติง ค่ะ รบกวนช่วยบอกรายละเอียดจะช่วยได้เยอะเลยค่ะ

 

ทำสิ่งใดๆเราต้องเข้าใจ หัวใจหลัก

 

อนุโมทนาสาธุ.... ผู้ใฝ่ธรรมทุกท่าน
คืนนี้จะเริ่มนั่งสมาธิ ห่างมานานตอนนี้มีเรื่องวุ่นวายมากและสิ่งร้ายๆเข้ามา สงสัยเจ้ากรรมนายเวณตามมาติดๆ โดยเริ่มการสวดมนต์ทำวัดเย็นก่อนเพื่อให้จิตสงบ อาราธนาศีล 5 แผ่่เมตราเพื่อขอขมากรรมที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ดี พร้อมอโหสิกรรมยกโทษให้ไม่ขอมีเวณกรรมกับผู้ใดทั้งสิ้น

 

คำพูดคุณคมมาก สาธุค่ะ