เรื่องพวกมิจฉาชีพหากินเรี่ยราย เราควรจัดการอย่างไรดี

คือได้รับทราบมาว่า ปัจจุบันมีพวกมิจฉาชีพที่ใช้วิธีหากินด้วยการออกเรี่ยไรไปทั่ว เราในฐานะเป็นพุทธศาสนิกชนคนหนึ่ง จะมีวิธีการจัดการกับคนพวกนี้ได้อย่างไรบ้าง เราต้องไปแจ้งที่หน่วยงานไหน หรือใครมีวิธีการจัดการอย่างไร โปรดช่วยกันชี้แนะด้วย มันเป็นชนิดที่ว่า ทั้งรู้ทั้งเห็น มันเล่นทำเป็นอาชีพกันเลย แต่ไอ้ครั้นจะหูเอาตา เอานาไปไร่ ก็ดูจะสบายเกินไป เราทุกคนควรมีส่วนในการช่วยรักษาพระพุทธศาสนาไว้ให้งดงาม ไม่ใช่ให้พวกผีเปรตเดินดินมาใช้เป็นช่องทางหากิน อันจะนำมาซึ่งความเสื่อมเสียได้ ขอบคุณค่ะ

 

เข้าใจในความหวังดีของท่านจขกท. อย่างยิ่งต่อพระพุทธศาสนา

สิ่งแรกที่ควรทำคือ "ทำใจ"ว่า เวลานี้เป็นยุคเสื่อมทราม

ความจริงในสมัยตัังแต่พระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่ ก็มีภิกษุเที่ยวเรี่ยไรขอสิ่งต่างๆจากชาวบ้าน ชาวบ้านติเตียนกันจนพระพุทธองค์ต้องทรงบัญญัติพระวินัยขึ้น เ พื่อห้ามปราม ....

แต่ก็ยังมีพระแหวกแนวทำผิดกันเรื่อยมา ด้วยว่าไม่มีสมณะสำนึก ทั้งไม่ได้บวชเพราะเห็นภัยของวัฏฏะ แต่บวชด้วยเหตุอื่นๆ จึงได้แต่สร้างภัยในวัฏฏะให้ตนอย่างมากมาย

แม้สำนักมหาเถรสมาคมจะมีกฏบัญญัติออกมาห้ามปราม เหล่าอลัชชีผู้ไม่มีความละอายก็ไม่ใส่ใจ ทำเรื่องที่น่าติเตียนน่ารังเกียจราวกับว่าจะเร่งถ่างประตูไปอบายให้กว้างขึ้นเพราะเข้าใจว่าตนจะไม่ตายหรือผ้าเหลืองนั้นจะป้องกันภัยให้ตนได้ ที่แท้ คนนุ่งผ้าสีอื่น ยังทำบาปได้ไม่มากเท่าคนนุ่งผ้าเหลือง(สีจีวร)อันเป็นเครื่องแบบที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาติให้ผู้ต้องการออกจากวัฏฏะ"เท่านั้น"นุ่งห่ม....

ดังนั้น จึงต้อง"ทำใจ"ว่า คนเราสั่งสมสันดานมาต่างกัน ใครล่ะจะไปห้ามปรามโจรไม่ให้ปล้นชาวบ้าน เบียดเบียนตนและคนอื่นตราบเท่าที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ ใจใคร ก็ต้องรักษากันเอาเอง ขนาดถูกลงโทษแล้ว พ้นมาก็ทำชั่วอย่างเดิม แก้ไม่ได้ เพราะใจชอบอย่างนั้นไปแล้ว

สำหรับความขนขวายที่จะขอให้หน่วยงานใดมาจัดการนั้น เห็นลงในนสพ. ว่าให้โทรไปที่หมายเลข

ที่มา--http://www.bangkokbiznews.com/news/detail/589283

ซึ่งก็ไม่แน่ใจนักในประสิทธิภาพ เพราะขนาดคนถูกคนร้ายปล้นบ้าน โทรไปหาตำรวจ ก็ยังได้รับการปฏิเสธความช่วยเหลือ แล้วกรณีที่ท่านขกท.พบมาจะกระตุ้นหน่วยงานใดมาช่วยได้ ยิ่งน่าสงสัย

หน่วยงานต่างๆ นิยมวางอุเบกขา ว่านี่ไม่ใช่ธุระของตน ใครจะทำอะไรก็ได้(เป็นไทยแท้) (อ้อ หน่วยงานที่ดีขวนขวายก็มีอยู่ แต่นับจำนวนได้น้อย) จึงต้องเตรียมใจไม่ให้ผิดหวัง เพราะหวังผิดด้วย

นี่จึงว่าต้อง"ทำใจ"ทั้ง๒ทาง...ทางหนึ่งคือทำใจกับท่านผู้นุ่งจีวรแต่ไม่ทำตามวินัยของคนนุ่งจีวร อีกทางหนึ่งคือเจ้าหน้าที่ผู้ดำเนินการกับคนนุ่งจีวรที่ทำผิดวินัย....

ความกระตือรือร้นของท่านจขกท. เป็นเรื่องน่าชื่นชม คนเช่นนี้มีไม่มาก อย่างไรก็ต้องรักษาใจด้วยว่า ยุคนี้เสื่อมทรามมากแล้ว คนมีบุญมีน้อยแล้ว ทุกอย่างย่อมมีแต่เลวลง...

ใครเลวก็ไม่เป็นไร เราจะขวยขวายให้พ้นทุกข์ตามเสด็จพระบรมศาสดาด้วยการเจริญไตรสิกขา ให้มาก ดังนี้ ย่อมพ้นความทุกข์ได้ในที่สุด นะครับ