หัวใจนักสู้ของ สุวัฒน์ นักหวดตะกร้อขาเดียว

​

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก tvburabha.com

ความไม่สมประกอบทางร่างกาย อาจทำให้ใครหลายๆ คนที่ต้องเผชิญกับมัน เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิต และตัดพ้อถึงความไม่ยุติธรรมที่เกิดขึ้น แต่สำหรับบางคน "สิ่งที่ขาดหายไป" อาจทำให้เขาได้ค้นพบ "พรสวรรค์" ของตัวเอง อย่างที่ไม่คาดคิดมาก่อน ดังเช่นผู้ชายที่ชื่อ "สุวัฒน์ ศรีทิพันธุ์"

สุวัฒน์ ศรีทิพันธุ์ หรือ วัฒน์ หนุ่มวัย 25 ปี ชาวบ้านกาดใต้ ต.ปงแสนทอง อ.เมือง จ.ลำปาง คือคนพิการหนึ่งในจำนวนหลายแสนคนในประเทศไทย เขาเกิดมาพร้อมกับความพิการที่ขาขวาตั้งแต่ใต้เข่าลงไป นั่นทำให้สุวัฒน์ต้องใช้ไม้เท้าพยุงตัวตั้งแต่เด็กๆ เขาอาศัยอยู่กับพ่อ ผู้ซึ่งคอยสอน และให้กำลังใจเขามาโดยตลอด

"ขาผมขาดตั้งแต่เกิดจากท้องแม่แล้วครับ มันกุดหายใต้เข่าซ้าย การเดินของผมก็ต้องใช้ไม้เท้าแทน แต่ผมก็ไม่ท้อ และไม่คิดว่าเป็นปมด้อย หรือเป็นอุปสรรคอะไร"

ในสมัยที่เรียนอยู่ในชั้นประถม สุวัฒน์มักอดอิจฉาเพื่อนคนอื่นๆ ไม่ได้ ที่ได้เล่นฟุตบอลอย่างสนุกสนาน แต่เขากลับทำได้เพียงแค่นั่งดู และคอยลุ้นอยู่ที่ขอบสนาม ด้วยเหตุผลทางร่างกายที่ทำให้ครูของเขาไม่อนุญาตให้ลงเล่น แต่ในใจของสุวัฒน์ก็คิดอยู่เสมอว่า "เขาจะต้องทำในสิ่งที่คนอื่นทำได้เหมือนกัน"

ด้วยความที่ "สุวัฒน์" ไม่เคยท้อ หรือคิดว่าความบกพร่องทางร่างกายของเขาจะเป็นปมด้อย หรือเป็นอุปสรรคของชีวิต ทำให้เขาลุกขึ้นมาฝึกเล่นกีฬาเหมือนคนอื่นๆ ทั้งว่ายน้ำ บาสเกตบอล ฟุตบอล แต่กีฬาที่ "สุวัฒน์" ได้ลองเล่นจนหลงใหลมันมากที่สุด เห็นจะเป็นเจ้าลูกหวายกลมๆ อย่าง "ตะกร้อ"

"ผมเล่นตะกร้อมาตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ตอนแรกก็ล้อมวงเตะกับเพื่อนๆ พอเล่นไปสักพัก ผมก็เดาะตะกร้อได้คล่องขึ้น จึงมาเล่นทีมแบ่งข้าง จากนั้นก็ลองหัดตีลังกาฟาดดู จนทำได้ ที่จริงผมเล่นตะกร้อได้ทุกตำแหน่ง แต่ที่ชอบที่สุดคือตัวฟาด เพราะท้าทาย และที่สำคัญตัวฟาดคือผู้ที่จะทำแต้มนำชัยชนะมาสู่ทีม" สุวัฒน์เล่าให้ฟังอย่างภาคภูมิใจ

​

เป็นที่รู้กันว่าผู้ที่จะสามารถรับบทเป็น "ตัวฟาด" ของทีมตะกร้อได้นั้น ต้องเป็นคนที่มีร่างกายแข็งแรงมาก และสามารถกระโดดได้สูงกว่าตาข่าย จึงจะสามารถใช้แรงฟาดลูกลงในพื้นที่ของคู่แข่งได้ ซึ่งคนธรรมดาส่วนใหญ่ยังยากที่จะทำ แต่สุวัฒน์ที่อาศัยเพียงแค่หนึ่งขากับหนึ่งไม้เท้า กลับสามารถทำได้ดี จนคนอื่นเชื่อว่า "นี่เป็นพรสวรรค์" ของเดชไอ้ด้วนจากบ้านกาดใต้ แม้เริ่มแรกที่ "สุวัฒน์" เล่นตะกร้อ เขาต้องเจ็บตัวไปหลายครั้ง ผิดหวังไปหลายหน แต่ "พ่อ" ก็คอยให้คำแนะนำ และปลุกให้ลูกชายลุกขึ้นมาสู้ใหม่ทุกๆ ครั้ง

หลังจากนั้นไม่ว่า "สุวัฒน์" จะลงแข่งขันตะกร้อรายการใด ผู้ชมที่เห็นก็มักจะส่งเสียงเชียร์ และปรบมือให้กำลังใจเขาอย่างล้นหลาม จนปัจจุบัน "สุวัฒน์" สามารถคว้าแชมป์และรางวัลจากการแข่งขันตะกร้อมาเกือบสิบถ้วย ส่วนเงินรางวัลที่ได้มา "สุวัฒน์" จะนำส่วนหนึ่งไปซื้ออุปกรณ์กีฬาให้เด็กๆ ชาวบ้านกาดใต้ ได้ฝึกซ้อมและเล่นด้วยกัน

​

ขณะที่รายได้อีกทางของ "สุวัฒน์" มาจากการประกอบอาชีพเป็นช่างซ่อมแอร์ ที่มีรายได้เพียงวันละ 200 บาท เดือนหนึ่งก็ตกราว 5,000 กว่าบาท แต่เขาก็สามารถบริหารจัดการค่าใช้จ่ายได้อย่างดี จนตัวเองไม่รู้สึกว่าลำบากอะไรนัก และด้วยความกตัญญูของ "สุวัฒน์" เขาจะแบ่งเงินจำนวน 3,000 บาท ให้กับผู้เป็นพ่อ ผู้ซึ่งคอยดูแลและเป็นเสมือนสิ่งที่คอยเติมเต็มส่วนที่ขาดหายในชีวิตให้เขาทุกๆ เดือนอีกด้วย

ใครที่ได้อ่านเรื่องราวของ "สุวัฒน์" แล้ว คงได้เห็นถึงความเป็น "เลือดนักสู้" และ "พรสวรรค์" ในตัวหนุ่มคนนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะเขาสามารถลบภาพปมด้อยของความพิการ และยังทำให้ทุกคนได้เห็นว่า คนพิการก็สามารถทำอะไรได้เหมือนกับที่คนสมบูรณ์ปกติทำได้ และอาจจะทำได้ดีกว่าเสียด้วย. . . หากเปรียบเทียบกับคนบางคนมีขาสมบูรณ์ แต่ไม่ยอมก้าวเดินแล้วชีวิตจะมีค่าอะไร สู้พิการและไม่ย่อท้อต่อโชคชะตา และใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครอย่างสุวัฒน์ยังจะดีกว่า เพื่อนๆ ว่าจริงไหมคะ?

ติดตามชมและร่วมเป็นกำลังใจหนุ่มนักสู้คนนี้ได้ ในรายการ คนค้นฅน วันอังคารที่ 21 เมษายน 2552 เวลา 22.15 น. ทางโมเดิร์นไนน์ทีวีค่ะ

​

ขอขอบคุณข้อมูลจาก

 

piggi กระทู้ปลุกใจเสือป่าได้ดีทีเดียว

ตอนแรกไม่ได้ให้ความสนใจเพราะ

ไม่รู้จักว่าสุวัฒน์คือใคร แต่พออ่านแล้วรู้สึกว่า แม้แต่คน

พิการยังสามารถช่วยตัวเอง เอาชนะอุปสรรคทางด้านร่างกาย

และสามารถใช้ชีวิตแย่งคนธรรมดาไม่เป็นภาระ และเป็นพิษ

เป็นภัยกับสังคม


:z8 แล้วท่านซึ่งเกิดมาครบ 32 ละ วันนี้

ได้ทำงานเพื่อสร้างครอบครัว ให้ความรัก


ความอบอุ่นกับครอบครัว ทำหน้าที่ลูกที่


ดีของพ่อแม่ หรือพ่อแม่ที่ดีของลูกแล้ว


หรือยัง ทุกคนทีความสำคัญมีคุณค่ากับ


สังคม อย่าทำร้ายผู้อื่น


;ปรบมือ(||)(||)(||)(||)(||)(||)(||)(||)