สติขั้นฝึกฝน VS สติปัญญาขั้นอัตโนมัติ

ปู่ๆ

ปู่สับสนมีลูกสาวชะมะ

ปู่สับสนมีลูกสาว อย่าลืมสอนลูกสาวนะว่า เวลาทำ แกงกล้วย เนี่ยะ

เขาให้ใช้ กล้วยน้ำว้า ไม่ใช่ไปเอา กล้วยหักมุข !! มาทำแกง

เอากล้วย หักมุข มาทำแกง มันก็ หักมุข ซี่ .... หักมุขแล้ว จบ หมดราคา

หมดตาณหา หมดไปถึงอาราตี ไปนู้น หมดไปถึงนู้น

 

เหมือนข่าวรายวัน วันนึงลูกเป็ดขี้เหล่จะกระโดดขี้หลัง

 

ถ้าจะห่วงลูก..ต้องสอนศิลธรรมให้เขา อย่าเข้าข้างแบบผิดๆมันจะไปกันใหญ่..พี่ปราบ หยุดเฮอะ..สันดอนขุดง่าย สันดานขุดยาก อิอิ:'(

 

ไม่ต้องห่วงเรื่องศีลธรรมคนอื่นหรอก
มันยกให้กันไม่ได้ มันอยู่ที่สามัญสำนึก ของใครของมัน

ผมไม่เคยโอ๋ใครอยู่แล้ว มีตื๊บ ซ้ำ อิอิ

 

พ่อหมาลูกเป็ด เออ..เข้าท่าดี
แล้วพ่อหมามันจะสอนลูกเป็ดได้ยังไงล่ะ
แค่ตัวมันเองมันยังเอาตัวไม่รอดเลย

 

เพลินก็ดี โศกก็ดี เพราะ “เงา” ของจิตที่แสดงตัวออกเป็นเรื่องเป็นราว เรื่องนั้น เรื่องนี้ เรื่องอดีต เรื่องอนาคต ที่เคยผ่านมาแล้วก็ดี ที่ยังไม่มาถึงก็ดี ยังไม่มีก็ดี มีแต่เรื่องของจิต ออกวาดภาพหลอกตัวเองทั้งสิ้น

เราอยู่ด้วยความคิดความปรุง ความวาดภาพต่างๆ ของตัวเอง เพลินและโศกด้วยความคิดปรุง ด้วยความวาดภาพของตัวเองทั้งนั้น ในวันเวลาหนึ่งๆ ไม่มีเวลาว่างจากการวาดมโนภาพหลอกกวนตัวเองเลย ปราชญ์ท่านรู้ทันกลมารยาของขันธ์ท่านจึงไม่หลง"

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๑๙

 

ถ้าเทียบเคียงอันตรายระหว่างกิเลสกับเรา ก็เหมือนกับแม่เนื้อกับนายพราน แม่เนื้อเที่ยวหากินไป ถูกนายพรานยิงเอา ๆ ยิงจนกระทั่งแม่เนื้อตาย แม่เนื้อเองไม่มีโอกาสจะทราบว่าใครเป็นคนยิง ใครเป็นคนทำลายตัว เพราะมองไม่เห็นนายพรานนี่ เป็นแต่ยิงปั๊งมาถูกแล้วก็ตาย ตัวที่พอจะรู้เห็นได้บ้างก็ถูกความเจ็บปวดอย่างมากครอบงำเสีย สติปัญญาในเวลานั้นไม่มี ต้องตายเปล่า

เราก็ถูกกิเลสยิงเอาให้เกิดความทุกข์ ความทรมานทางร่างกายและจิตใจ เฉพาะอย่างยิ่งคือจิตที่ถูกกิเลสยิงเอา ๆ ได้รับแต่ความทุกข์ความทรมาน แต่ไม่ทราบว่าสาเหตุที่ทำให้เกิดความทุกข์นี้เป็นมาจากอะไร เป็นมาจากลูกศรของกิเลสประเภทใดบ้างที่เสียบเอาแทงเอา

เพราะฉะนั้นจึงต้องเรียน “วิชากิเลส” และ “วิชาธรรม” คือ สติปัญญา ศรัทธา ความเพียร ให้ทันกัน ทันกันในที่ใดในระยะใด หรือในขั้นใด ก็พอแก้ไขหรือถอดถอนกันได้ในขั้นนั้นๆ ที่ยังไม่ทราบเพลงอาวุธหรือยังไม่รู้ลูกศรของกิเลส ก็จำต้องยอมให้เขายิงเอา ๆ ไปก่อน แต่ต้องเรียนและแก้ไขกันไปเรื่อยๆ"

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์โปรดคุณเพาพงา วรรธนะกุล ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๑๙
Luangta.Com -

 

ต้องยอมให้เขายิงเอา ๆ ไปก่อน แต่ต้องเรียนและแก้ไขกันไปเรื่อยๆ"

 

..ยกให้เอารึปล่าว อิอิ:'@

 

เอ่อ เข้าใจหยิบเว้ยเฮ้ย หลานปู่ หลานปู่นี่เข้าใจหยิบนะเว้ยเฮ้ย

ถ้า เข้มจหยิบแบบนี้ มีแวว จิบเห็นจิบ เป็น มัคกะโท หากมีเห็น ก็เป็น มัคกะโท

ผล !!...

ผล ของอันเกิดจากอาการ จิบเห็นจิบ นี่สิ ตรงผลของ จิบเห็นจิบ หาก
น้อมได้ โอ้ย เนื้อตัวสั่น ขาสั่น โลกสั่นไหว วื๊ดๆ เลยนะ ดังนั้น ปู่สับสน
ต้อง เพ่งพินาไว้ด้วย อย่าไปเอา กล้วยหักมุข มาอีก

เพราะว่า เจริญมัคกะโท เนี่ยะ ตามสำนวนธรรมเขาระบุไว้ว่า มันต้องประจักษ์
ปิติ อันไม่มีนิรามิส ตามสุตร แฮททริกแพ้ทริกซ์

งง หรือปู่

ของปู่ไปหยิบผิดไง หยิบคำว่า ศิล อันนี้มันแปลว่า หิน stone !!

พอปู่หยิบผิดชะมะ ผมก็ย่อมเห็นว่า ปู่เข้าใจหยิบ อะดิ

 

จริงอะเป่า

แจ๋ว เลย

เข้าใจเหรอ

แจ๋ว เลย

กลัวว่า สุดท้าย จะหน้ามืด หา "ต้นปลาย" ไม่เจอ จับแต่งงาน เอา
กล้วยหักมุขมาแกง เสียก่อนอะดิ

 

ปฏิบัติเพื่อละ อย่าปฏิบัติเพื่อสะสม

เมื่อเราปฏิบัติธรรมเราเข้าใจอันนี้ เราก็ปล่อยวางได้ ดังนั้นก็ตรงกับคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า ไม่ให้ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในใจเรา ในจิตเรา ในร่างกายของเรา มีแต่ความแปรเปลี่ยนไปทั้งนั้น พระพุทธองค์จึงทรงสอนไม่ให้ยึดมั่นถือมั่นพระองค์ทรงสอนพระสาวกของพระองค์ให้ปฏิบัติเพื่อละ เพื่อถอนไม่ให้ปฏิบัติเพื่อสะสม

ถ้าเราทำตามคำสอนของพระองค์ เราก็ถูกเท่านั้นแหละ เราอยู่ในทางที่ถูกแล้ว แต่บางทีก็ยังมีความวุ่นวายเหมือนกัน ไม่ใช่คำสอนของพระองค์ทำให้วุ่นวาย กิเลสของเรานั้นแหละที่มันทำให้วุ่นวาย มันมาบังคับความเข้าใจอันถูกต้องเสีย ก็เลยทำให้เราวุ่นวาย

ความจริงการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้านั้น ไม่มีอะไรลำบาก ไม่มีอะไรยุ่งยาก การปฏิบัติตามทางของพระองค์ไม่มีทุกข์เพราะทางของพระองค์คือ "ปล่อยวาง" ให้หมดทุกสิ่งทุกอย่าง

จุดหมายสูงสุดของการปฏิบัติภาวนานั้น ท่านทรงสอนให้"ปล่อยวาง" อย่าแบกถืออะไรให้มันหนัก ทิ้งมันเสีย ความดีก็ทิ้งความถูกต้องก็ทิ้ง คำว่าทิ้งหรือปล่อยวางไม่ใช่ไม่ต้องปฏิบัติ แต่หมายความว่าให้ปฏิบัติ "การละ" "การปล่อยวาง" นั่นแหละ

หลวงพ่อชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง
--------------------------------------------------------------------------


สติตัวจริงจะเป็นไป เพื่อการปล่อยวาง ถ้ายังบ้าครั่งอยู่ก็กลับมาหา อานาปานสติ

 

ไม่มีหรอกสติตัวจริงสติตัวปลอม พระพุทธเจ้าครูอาจารย์ผู้รู้จริงเห็นจริงท่านไม่เคยพูด
สติแบบไหนก็สตินั่นแหละมันอาการเดียวกัน
แต่มีหลายลักษณะเท่านั้น

แล้วสติิัอัตโนมัติหรือสติพ้นเจตนานี่ไม่เผลอนะไม่มีเผลอเลย
หลวงตาท่านอธิบายสติไว้สองลักษณะแบบนี้

 

สมาธ
คำสมาธ
การจะสมาธกันได้คงไม่มีสิ่งเดียว

เหมือนปฏิสนธิหรือไม่อย่างไร

ท่านจะข้ามไปหรือไม่ว่า
ต้องสติก่อนแล้วจะเป็นสมาธิและ..........ปัญญาเกิดทีหลัง

ปัญญาไม่อัตโนนาโถหรือไม่อย่างไร

เอาอนุโลมปฏิโลมไหมขอรับ

อวิชามาก่อน ฟุ้งตามมาอีก แลัวสติแตกหรือไม่อย่างไร
งานละครับงานเป็นอย่างไร
งานที่ว่านี้นอกจากกินแล้วมนุษย์ทำอะไรเพิ่มขึ้นมาอีก

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้ว

 

ลุงเห็นถกๆ..กันแล้วเพลียจิตนะครับนะ

สติขั้นฝึกฝน VS สติปัญญาขั้นอัตโนมัติ

สติขั้นฝึกฝน ไม่มี สติปัญญาขั้นอัตโนมัติ ไม่เกิดนะครับนะ

สติออโต้ออโต้เนี่ย ไม่ต้องไปสนใจมันเลยก็ได้นะครับนะ

สติขั้นฝึกฝนเนี่ยนะ ลองไม่สนใจมันดูสิ ลุงว่ามีซ๊อตแน่ๆนะครับนะ

 

ใครเพลียก็พักก่อนครับลุง หุหุ

ทำสมถะให้มีพลังแล้ว ค่อยมาอ่านใหม่ก็ได้ครับ

 

สง สัย จะ ซ๊อต นะ ครับ นะ

 

วัยรุ่นงงครับลุง คำว่า ช๊อต

 

คำตอบของท่านมีดังนี้คือ

ผู้ฝึกที่มีจิตละเอียดกว่าพระอนาคามี จัดได้ว่าผู้นั้นมีจิตเป็นพุทธะ
สติตั้งแต่พระอนาคามีลงมาถึงสัตว์โลก ยังเกาะเกี่ยว อายตนะ อารมณ์ กำลังอวิชชา
สติของสัตว์โลกที่ ยังเกาะเกี่ยว อายตนะ อารมณ์ กำลังอวิชชา เป็นสติของจริงที่ยังผูกด้วยสิ่งร้อยรัด มิได้หลุดพ้นหรือเป็นอิสระเหมือนกับผู้เข้าถึงพุทธะ
ผู้เข้าถึงพุทธะก็ใช้สติตัวเดี่ยวกันนี้ สลัดซึ่งสิ่งร้อยรัดในใจ จนมิได้มีสิ่งใดผูกมัดจิต จิตก็เป็นอิสระ เท่านี้เอง

 

ขอบพระคุณนะครับที่มาตอบ