สติขั้นฝึกฝน VS สติปัญญาขั้นอัตโนมัติ

เอ้า โยนนิพพาน ไปไว้ไหน หละนั่น !?

 

ถามเรื่องจิตเที่ยงไม่ใช่เหรอ
ไม่ได้ถามเรื่องนิพพานซักหน่อย

 

กั๊กๆ ยึดมั่นถือมั่น จิตเที่ยง จนเต็มปากอะดิ

พอเจอ นิพพาน ง้างเข้าไป จิตพ้นเกิดพ้นตาย โยนเข้าป่าไปนู้น !!!

 

เพ้อเจ้อ อะไรอีกล่ะ

 

ถ้าจิตไม่เที่ยงแล้ว ความเป็นพุทธจะเที่ยงไหม
จิตที่ไม่เที่ยง คือ จิตของสัตว์โลกทั้งหมด

จิตสัตว์โลกนี้ล่ะไม่เที่ยงแท้ เปลี่ยนแปลงได้ง่าย ไหวตามอายตนะ อารมณ์ และกำลังอวิชชา และเปลี่ยนแปลงหวั่นไหวได้ง่ายก็ คือ จิตของสัตว์โลกนี้ล่ะ

จิตสัตว์โลกจึงยากต่อการทำจิตให้สงบลงได้ จึงยากที่จิตจะตั้งมั่นได้
การยกคำว่า สัตว์โลก มิได้เจตนาดูถูกหรือดูหมิ่นท่านใด หรือ ทำให้ผู้อธิบายดูดี

แต่คำว่า สัตว์โลก นั้น หมายถึง สิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่ยัง เวียนวายตายเกิดบนโลก จิตไม่สามารถหลุดพ้นจากภพทั้ง 3 นรก โลก สวรรค์ ประหนึ่งสิ่งมีชีวิตทั้งหลายยังถูกคุมขังด้วยกรงขัง 3 ใบนี้ เพราะความหวั่นไหวง่ายของจิต จึงยากต่อก็หลุดพ้น ท่านผู้อ่านพิจารณาต้วท่านเอง ถ้าจิตหวั่นไหวง่ายก็ตั้งมั่นยาก สงบยาก ถ้าหวั่นไหวยากก็ตั้งมั่นง่าย สงบง่าย

แต่จิตของผู้ที่เข้าถึงพุทธะ นั้น มิได้หวั่นไหวต่อสิ่งใดเลย เมื่อจิตมีสติไม่หวั่นไหว ก็ย่อมเกิดความสงบขึ้นเอง และเมื่อจิตสงบจิตก็ตั้งมั่น
สติไม่หวั่นไหว นี้ล่ะเป็นสติอัตโนมัติ เป็นมหาสติ เป็นสัมมาสมาธิ ที่พวกท่านสงสัยกัน

เรื่องสติอัตโนมัติ หรือมหาสติ เป็นเรื่องของผู้เข้าถึงปฏิสัมภิทัปปัตโต ไม่ได้เกิดในปุถุชน หรือผู้ที่มีผู้ธรรมต่ำกว่าปฏิสัมภิทัปปัตโต

 

คำว่า สติอัตโนมัติ หรือ สติวินโย ในปุถุชนนั้นเป็นกุศโลบายการสอนของครูบาอาจารย์

อนุโลมเสริมสร้างกำลังใจให้ก้าวเดิน

สติอัตโนมัติ หรือสติวินัย แท้ๆ อันพ้นเจตนา มีอยู่แต่ผู้พ้นจากสิ่งร้อยรัด

ในบาลี พระวินัยปิฏก มีกล่าวไว้ กับคำว่า "สติวินโย" เกี่ยวกับ "อธิกรณสมถะ" ในพระปาติโมกข์

 

ถ้า สติที่พ้นเจตนา เป็นเฉพาะพระอรหันต์

วิปัสนาญาณ คงไม่มีหรอก 9ชั้น หรือ ญาณ 16

มันมีญาณเดียวเลย ที่ ผั๊ว ผลสุดท้าย

 

ผู้เข้า ถึง เตวิชโช ฉฬภิญโญ หรือ สุขวิปัสโก
จะมิมีสิทธิ์ เป็นมหาสติหรืออย่างไร
พี่ พระธรรม!

 

คงจะสับสน ที่เอาสติไปรักษาจิตกระมัง สติ และ จิต เอาบทสรุปรวมกันได้
จิต คือ อะไร สติคืออะไร เอาไปรวมถึงโลกุตะระเลยทีเดียวเชียวเหรอ
ถ้าจนระดับพระอรหันต์ท่านบรรลุธรรมด้วยจิต หรือสติเหนอ อืมน่าคิดนะเนี้ย
เหอๆๆๆ

 

จิตของสัตว์โลกนี่ ที่กำลังฝึก ในขณะ ที่สัตว์โลกกำลังฝึก เพื่อจิตพุทธะ

ขณะ นี้ สัตว์โลกมีสติ ของพุทธะหรือยัง ในตอนที่กำลังฝึก

และ สติที่ สัตว์โลกใช้ฝึกนี่
มันเป็น ตัวจริงหรือตัวปลอม ประเด็นเริ่มต้นตรงนี้ครับ

 

แทนที่หวั่นไหวแล้วตกใจจับลม จับพุทโธ ก็จับหวั่นไหว ในสติฐานทั้ง4 เห็นความแปรปรวนสิครับ แปรปรวนตามเหตุ ตามธรรมชาติ

กรณีไหวมากไปไหลตามอารมณ์หลงโลกแล้วนี่ ก็เบรคด้วยจับลมก็โอเคตามนั้นครับ

^^ โอปะ โอปะกรรมฐานสไตย์

 

อืม... ขบขันดี

 

พระวจนะ สติปัฎฐานสี่บริบูรณ์ ย่อมทำโพชฌงค์เจ็ดให้บริบูรณ์ พระวจนะ"ภิกษุทั้งหลาย สติปัฎฐานทั้งสี่ อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้วอย่างไรเล่า จึงทำโพชฌงค์ทั้งเจ็ดให้บริบูรร์ได้ ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ภิกษุ้เป็นผู้ตามเห็นกายในกายอยู่เป็นประจำก็ดี เป็นผู้ตามเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายอยู่เป็นประจำก็ดี เป็นผู้ตามเห็นจิตในจิตอยู่เป็นประจำก้ดี เป็นผู้ตามเห็นธรรมในธรรมทั้งหลายอยู่เป็นประจำก็ดี มีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ นำอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้ สมัยนั้น สติที่ภิกษุเข้าไปตั้งไว้แล้ว ก้เป็นธรรมชาติไม่ลืมหลง สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว สมัยนั้นภิกษุชื่อว่า ย่อมเจริญสติสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ของภิกษุนั้นชื่อว่าถึงรอบแห่งการเจริญ ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้มีสติเช่นนั้นอยู่ ชื่อว่า ย่อมทำการเลือก ย่อมทำการเฟ้น ย่อมทำการใคร่ครวญ ซึ่งธรรมนั้นด้วยปัญญา.................ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ภิกษุเป็นผู้มีสติเช่นนั้นอยู่ ทำการเลือกเฟ้นทำการใคร่ครวญ ซึ่งธรรมนั้นอยู่ด้วยปัญญา สมัยนั้นธัมวิจัยสัมโพชฌงค์ ก้้เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว สมัยนั้นภิกษุนั้นย่อมชื่อว่าย่อมเจริญ ธัมวิจัยสัมโพชฌงค์สมัยนั้น ธัมวิจัยสัมโพชฌงค์ของภิกษุนั้นชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ ภิกษุนั้น เมื่อเลือกเฟ้น ใคร่ครวญ ซึ่งธรรมนั้นด้วยปัญญาอยู่ ความเพียรอันไม่ย่อหย่อน ก็ชื่อว่าเป็นธรรมอันภิกษุนั้นปรารภแล้ว ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ความเพียรอันไม่ย่อหย่อน อันภิกษุเลือกเฟ้น ใคร่ครวญธรรมด้วยปัญญาได้ปรารภแล้ว สมัยนั้น วิริยสัมโพชฌงค์ ก้เป็นอันว่าภิกษุนั้น ปรารภแล้ว สมัยนั้น ภิกษุนั้นย่อมชื่อว่าเจริญวิริยสัมโพชฌงค์ สมัยนั้น วิริยสัมโพชฌงค์ ของภิกษุนั้นก้เต็มรอบแห่งการเจริญ ภิกษุนั้น เมื่อมีความเพียรอันปรารภแล้วเช่นนั้น ปิติอันเป็นนิรามิส ก้เกิดขึ้น.............

 

....ภิกษุ ทั้งหลาย สมัยใดปิติ อันเป็นนิรามิส เกิดขึ้นแก่ภิกษุผู้มีความเพียร อันปรารภแล้ว สมัยนั้น ปิติสัมโพชฌงค์ ก้เป็นอันว่าภิกษุนั้น ปรารภแล้ว สมัยนั้น ภิกษุนั้นชื่อว่าย่อมเจริญปิติสัมโพชฌงค์ สมัยนั้นปิติสัมโพชฌงค์ ของภิกษุนั้น ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ ภิกษุนั้นเมื่อมีใจประกอบด้วยปิติ แม้กายก็รำงับ แม้จิตก็รำงับ..........ภิกษุทั้งหลาย สมัยใดทั้งกายและทั้งจิตของภิกษุผู้มีใจประกอบด้วยปิติ ย่อมรำงับ สมัยนั้น ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ก้เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้วสมัยนั้นภิกษุนั้น ย่อมชื่อว่าเจริญปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ สมัยนั้นปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ของภิกษุนั้น ชื่อว่าถึงความเต็มรอบของการเจริญ ภิกษุนั้นเมื่อมีกายอันรำงับแล้ว มีความสุขอยู่จิตย่อมตั้งมั่นเป็น สมาธิ ..............

 

......ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด จิตของภิกษุผู้มีกายอันรำงับแล้ว มีความสุขอยู่ ย่อมเป็นจิตตั้งมั่น สมัยนั้น สมาธิสัมโพชฌงค์ ก็เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว สมัยนั้น ภิกษุนั้นชื่อว่าย่อมเจริญสมาธิสัมโพชฌงค์ สมัยนั้นสมาธิสัมโพชฌงค์ของภิกษุนั้น ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ ภิกษุนั้นย่อมเป็นผู้เข้าไปเพ่งเฉพาะ ซึ่งจิตอันตั้งมั่นแล้วอย่างนั้นเป็นอย่างดี....ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด ภิกษุนั้นเป็นผู้เข้าไปเพ่งเฉพาะ ซึ่งจิตอันตั้งมั่นแล้วอย่างนั้น เป้นอย่างดี สมัยนั้น อุเบกขาสัมโพชฌงค์เป็นอันว่าภิกษุนั้นปรารภแล้ว สมัยนั้นภิกษุนั้นชื่อว่า ย่อมเจริญอุเบกขาสัมโพชฌงค์ สมัยนั้นอุเบกขาสัมโพชฌงค์ของภิกษุนั้น ชื่อว่าถึงความเต็มรอบแห่งการเจริญ........ภิกษุทั้งหลาย สติปัฎฐานทั้งสี่ อันบุคคลเจริญแล้วทำให้มากแล้วอย่างนี้แล ย่อมทำโพชฌงค์ทั้งเจ็ด ให้บริบูรณ์ได้----อุปริ.ม.14/197-201/290.........

 

นี่นิสสัย..หลบภัยเหรอ..มาแอบลบคำว่า.." กลับกลอก.." ออกไปหรือแก้ข้อความใหม่..โอ้โฮ
..ศิล5 ช่วยรักษาคุณและครอบครัวด้วยนะ ขอให้เจริญๆๆๆ พ่อ-ลูกคู่นี้..แก้ปั๊บ ผมก็กลายเป็นคนกลับกลอกไปจริงๆตามที่โพสต์ ..นี่ขนาดบวชพราหม์มากี่รอบแล้ว หลบภัย..อิอิ

 

..เทียบกับข้อความบทนี้..ทำไม่ดี ทำผิด แทนที่จะแก้ให้ดีทั้ง2ฝ่าย หรือขอโทษ..กลับมาแก้ไขแบบโยนความผิดให้คนอื่น ..
..รึสีตาหวาน คุณสอนลูก หลบภัย คุณยังไง..คำว่ากลับกลอก ที่ด่าผมแก้แล้ว..ผมก็เลยกลายเป็นคนผิดไป อิอิ

 

งั้นพี่เกิดยอมรับแล้ว ใช่มั๊ย ว่าตัวเอง ผิด

สติตัวจริง สติตัวปลอม ยอมรับแล้วใช่มั๊ยครับ จะได้แก้ให้

^^

 

เอามาให้ดูอีกที อย่ามัวแต่สำคัญตนผิด