รักเดียวใจเดียว

ดีจริงหรือว่าเป็นเป็นแค่กิเลสอย่างนึง เป็นความหลงผิด มิจฉาทิฏฐิอย่างนึง
ไม่ได้ไปเปรียบกับรักหลายใจว่าดีกว่านะ เพราะสุดท้ายจะบรรลุอรหันต์ได้ก็ต้องละความรักนี้ไปด้วย

 

เพราะยังต้องอยู่ร่วมกับคนอื่นในโลก จึงต้องมีกรอบขอบเขตเพื่อป้องกันการบาดหมางทะเลาะวิวาทแก่งแย่งกันที่เรียกว่า"ศีล" เพื่อการอยู่ร่วมกันได้โดยสันติ อย่างคน ..

ในกลุ่มเดรัจฉานนั้น ไม่รู้จักศีล จึงเสพสมได้ด้วยแม้พ่อแแม่พี่น้องในหมู่ ต่างต้องต่อสู้ฆ่ากัดกันเพราะเพียงเพื่อ"แย่งตัวเมีย" ..จะมีความสงบปลอดภัยได้ย่อมไม่มี เพราะไม่ทราบว่าตัวใดจะกระสันต์อยากเสพกับตัวใด...ในกลุ่มชนที่มีการแย่งคู่กัน ก็มีธรรมชาติของการรบราฆ่าฟันกันทำนองเดรัจฉานเช่นกัน

การรู้จักพอใจนิยมรักเดียวใจเดียว ช่วยลดการเบียดเบียนคู่คนอื่น หรือคนอื่นๆที่ไม่มีคู่ไม่ให้ต้องใช้หัวเข่าเช็ดน้ำตาตลอดชีวิต ..บุคคลย่อมรักตนนั่นเองที่สุดกว่าสิ่งใด เขาย่อมหวงแหนบุตรภรรยาสามีบริวารของตนรองลงมา เมื่อต้องถูกแย่งหรือพรากไปด้วยอาการผิดปรกติ ก็ย่อมเข้าถึงโทมนัส ...ตามมาด้วยพยาบาทและการถือศาสตราเข้าประหารกัน..

อันตัณหานั้นย่อมยากที่จะหมดหรือลดกำลัง มีแต่จะเพิ่มจนหาที่สุดไม่ได้ มีเป็นร้อยก็ยังไม่พอ..หากไม่รู้จักระงับ จะต่างจากเดรัจฉานตรงใหน?


แทนการคิดหาคู่ ..คิดทำอรหัตมรรคและอรหัตผลให้เกิดย่อมเป็นได้แต่สิ่งที่ดีเลิศจริงๆ..