รบกวนทีค่ะ ความผิดที่ยังวนเวียนในใจไม่รู้จบ

เพิ่งเป้นสมาชิกใหม่ในเวปค่ะ ส่วนมากวนเวียนตรงหน้าประชาสัมพันธ์ ทำบุญ พอดีวันนี้ไล่อ่านบทความดีๆเลยได้เจอบอร์ดนี้

ประจวบเหมาะที่ตอนนี้มีอะไรบางอย่างวนเวียนในใจ คือหนูเนี้ยเคยทำให้พ่อแม่ยายตาเสียใจ ด้วยสันดาน(ขอใช้คำนี้น่ะค่ะ)หนูชอบเอาแต่ใจ ขี้โมโห ทำให้ทุกคนหนักใจ เกรเร ขี้เกียจ โกหก พูดปด ขโมยเงินเอาแค่นี้พอก่อนน่ะค่ะ ตอนทำไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้พออายุมากขึ้นหนูเริ่มรู้สึกผิดมากมายเลยค่ะ พยายามทำบุญไถ่บาป(คือตอนนี้พ่อแม่ยายตาได้เสียไปแล้ว) แต่ไม่ว่าหนูจะทำบุญยังไง รู้สึกเสียใจยังไง แต่ความรู้สึกผิดมันไม่หายไปจากใจเลย

หนูมักคิดว่าตอนนี้ท่านทั้งหลายได้จากไปแล้ว ท่านคงรู้ความจริงที่ผ่านมาว่าหนได้ทำอะไรไป เวลาคิดแล้วหนูเครียดมากค่ะ แม่ชีช่วยแนะนำวิธีที่หนูจะหลุดพ้นจากความรู้สึกนี้ทีเถอะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

 

ขอแสดงความคิดเห็นนะคะ เนื่องจากความรู้ยังไม่ถึงหางอึ่ง ..(สำหรับคำตอบต้องรอให้ท่านอาจารย์แม่ชีตอบจะดีกว่าค่ะ) ขออนุโมทนากับคุณ lovejay10 ที่อยากแก้ไขสิ่งที่ไม่ดีให้ดีค่ะ อย่างน้อยก็เรียกว่ามาถูกทาง เพราะบางคนที่ไม่รู้ว่าทุกข์จากสาเหตุอะไรก็มี เลยไม่รู้จะจัดการกับทุกข์อย่างไรดี มู่ทู่ก็เคยเป็นเหมือนกันค่ะ จำได้ว่าอาจารย์พูดแล้วทำให้ความรู้สึกดีขึ้นมาเลย คือ เมื่อมันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันเป็นครูสอนตัวเองว่าไม่ให้เกิดขึ้นอีก ด้วยการประคับประคองจิตของเราอยู่ในศีลธรรมอยู่เสมอ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ดีเสมอค่ะ และอีกสิ่งหนึ่งหากเราต้องการโอกาสให้เขาให้อภัยเรา สิ่งที่เราควรทำคือการให้โอกาสตัวเอง(ก่อน)ในการทำสิ่งดีดี และแผ่บุญนี้ไปให้ญาติของเรารวมถึงเจ้ากรรมนายเวรของเราด้วยค่ะ เขาเหล่านั้นจะเป็นคนตัดสินใจเอง เราทำในส่วนของเราที่ดีไป (ฟ้ามีตาค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณ lovejay ค่ะ)

 

ขอแสดงความคิดเห็นด้วยน่ะค่ะ เราย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราทำปัจจุบันให้ดีได้ เมื่อรู้ว่าผิดแล้วคิดแก้ไขนั้นเป็นสิ่งดีค่ะ น่่ายกย่อง น่าชื่นชมค่ะ อย่าไปเครียดกับเรื่องราวในอดีตค่ะ ความทุกข์ของคุณตอนนี้อยู่ที่วิธีคิดค่ะ ถ้าเราเปลี่ยนความคิดได้ เรื่องทุกข์ในใจเราจะหมดไปค่ะ ถ้าเราคิดว่า ดีน่ะที่เราคิดได้ว่าอดีตเราทำผิด ตอนนี้เราจะทำอะไรเพื่อพวกท่านได้บ้าง เราจะสวดมนต์ทุกวัน เราจะนั่งสมาธิ เราจะแผ่เมตตาให้พวกท่านได้รับผลบุญ ขออโหสิกรรมกับพวกท่านในสิ่งที่เราทำไม่ดีไป ต่อไปนี้เราจะเป็นคนใหม่ ไม่ทุกข์ ไม่คิดเรื่องเก่า จะทำวันต่อๆไปให้ดี คิดแต่สิ่งดีๆค่ะ หาหนังสือธรรมะมาอ่านก็ได้ค่ะ หรือ ถ้ามีโอกาสดีๆไปบวชชีพราหมณ์ก็ได้ และอุทิศบุญให้ท่าน เอาใจช่วยค่ะ

 

ยายผีป่าเองนั้นสมัยเด็กๆ นะคะ สุดยอดของตัวซนมารวมที่คนนี้คนเดียว พ่อแม่และญาติสุดระอาเชียวนะคะ เมื่อคืนคุยกับภาพของพ่อที่ห้องพระ ว่า พ่อตอนนี้หนูดีขึ้นแล้วนะ หนูเป็นแม่คนแล้วนะ หนูขอโทษนะพ่อที่เป็นลูกที่พ่อตีบ่อยที่สุด อย่าโกรธกันเลยนะ พ่อละตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ยังไปเป็นผีขี้เมาต่อที่ไหนอีก หนูทำบุญไปให้พ่อได้รับไหม นี่ถ้าหนูตาย ลูกๆ หนูจะเข้มแข็ง จะอยู่อย่างไรหนอ แต่ก็แล้วแต่เขาเนาะพ่อเนาะ ขนาดพ่อตายหนูยังอยู่ต่อได้เลย แม่ก็ป่วย พี่ก็ป่วย มันเป็นเรื่องที่หดหู่นะพ่อ อย่าคิดอยากเกิดมาอีกเลย เดี๋ยวเรามานั่งกรรมฐานพร้อมกันนะพ่อ เอ้า...ใครอยากมาโมทนา มานั่งด้วยกันมามะ (เรียกภูมิอื่นๆ) แล้วพอออกจากกรรมฐาน ก็โทหาแม่..แม่เป็นยังไงบ้าง กินยาหรือยัง พี่เป็นยัไงบ้าง คิดถึงนะ

.....................................................

แล้วก็คุยกับเพื่อนสนิทที่ตายไปว่า "ตัวเองเขาขอโทษนะ ที่เขาเคยแกล้งตัวเอง จนตาเสีย" เขาขอโทษตัวเองด้วยการทำบุญไปให้ เวลาเขาทำอะไร ตัวเองสาธุด้วยนะ
....................................................

นี่คือยายผีป่าเวลาที่รู้ว่าสายไป ไม่มีโอกาสพูดความรู้สึกออกมาจากใจตอนยังไม่ตายจากกัน ก็อาศัยคุยกับลมกับภาพไปค่ะ ลองทำดูนะ เผื่อจะรู้สึกดีขึ้น

 

เราคงย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้...ทุก ๆ คนเคยทำทั้งความดีและความชั่วปะปนกัน คุณต้องให้อภัยตัวเองนะคะ คนที่สำนึกและรู้ตัวว่าคำผิดและคิดแก้ไข ดีกว่าคนที่ไม่เคยมองเห็นความผิดของตัวเลย เอาความผิดพลาดในอดีตมาเป็นบทเรียนสอนใจเพื่อไม่ให้เราทำผิดซ้ำอีก เชื่อว่าคุณพ่อคุณแม่ คุณตาคุณยาย ของคุณ lovejay10 คงจะดีใจและอนุโมทนาบุญกับคุณ ที่คุณเปลี่ยนเป็นคนใหม่ คิดใหม่ ทำใหม่....และคงไม่ถือโทษโกรธเคืองหรอกค่ะ ยังไงท่านก็รักเรามากมายอยู่แล้วล่ะ

อนุโมทนาค่ะ

 

ธรรมสวัสดีค่ะ....

เรื่องที่เล่าให้ฟังนั้นก็คล้ายๆแม่ชีนั่นแหละ ก่อนมาบวชสุดๆเหมือนกันในเรื่องของความเลวมันฝังอยู่ในห้วงก้นบึ้งของจิตใจ ไม่กล้าบอกใคร อายกลัวใครเขาจะไม่คบค้าสมาคมด้วย

สุดท้ายเวรกรรมทั้งหลายมันก็ตามราวีให้ต้องระทมทุกข์ ขมขื่นใจจึงตัดสินใจหาทางแก้ไข เล็งเห็นว่าคงมีพระธรรมเท่านั้นที่จะเยียวยาและแก้ปัญหานั้นได้ จึงโบกมือบ้ายบายทางโลกมุ่งสู่ทางธรรม มอบตัวและหัวใจถวายวัด
เลย (เคยฟังเพลงของพุ่มพวงหรือเปล่า)

เมื่อมาบวชใจมันก็ยังสับสนระทมทุกข์อยู่อย่างนั้น ทำสมาธิเพื่อจะข่มอารมณ์ฟุ้งซ่าน แต่ดูเหมือนว่ายิ่งทำยิ่งกำเริบหนักกว่าเดิม คือเป็นทุกข์

หลวงปู่สุภาผู้เป็นอาจารย์ของแม่ชีคงจะรู้เหตุที่แม่ชีทำไว้ จึงให้กลับไปขอขมาพ่อแม่พร้อมทั้งให้เงินแม่ชี ห้าพันบาทซ้ำย้ำแม่ชีว่า
ให้เอาเงินจำนวนห้าพันบาทนี้มอบให้กับพ่อแม่เพื่อซื้อชีวิตใหม่และเป็นการไถ่โทษ

แม่ชีก็ทำตาม ตอนขอขมาพ่อแม่นั้นรู้สึกมีอะไรวิ่งมาจุกที่คอ น้ำตาไหลซึมออกมาอย่างยั้งไม่อยู่
ครั้นพ่อแม่บอกว่า อโหสิ เท่านั้นเองมันซ่านไปทั้งตัวเพราะโล่งโปร่งสบายในหัวใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก

นี่แหละคือการขออโหสิกรรมต่อผู้ที่เราเคยทำความเลวร้ายไว้กับท่าน เพราะมันได้หลุดออกไปจากใจเรา

แต่ถ้าท่านเสียชีวิตไปแล้วก็ให้ทำบุญด้วยการตักบาตร สวดมนต์ ทำสมาธิให้ใจผ่องใสจากนั้นก็ขออโหสิกรรมด้วยการพูดเปล่งเสียงออกมา

ในขณะเดียวกันก็แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลที่เราทำดีแล้วนั้นให้กับท่านด้วย ทำบ่อยๆความทุกข์ระทมขมขื่นจะหลุดไปจากใจของเราจนหมดในที่สุด
ที่สำคัญต้องถามตัวเองก่อนว่า พร้อมที่จะแก้ไขและจะเริ่มลงมือกระทำไหม?
อย่ามัวทุกข์ใจไปเลย สิ่งที่ผ่านมาแล้วเรียกกลับคืนไม่ได้ แต่ให้เราเอาสิ่งที่ผ่านมาเป็นบทเรียนสอนใจและต้องรีบกระทำดีโดยไวก่อนที่อะไรๆจะสายเกินไปนะ
บุญรักษา/ธรรมสวัสดี

 

ขอบพระคุณแม่ชีและเพื่อนๆพี่ๆสมาชิกด้วยค่ะ

ทุกวันหนูจะสำนึกถึงพระคุณของพ่อแม่ตายายประจำๆ มีบ่อยครั้งที่ได้ฝันถึงทุกท่าน สิ่งที่ได้เห็นในฝันนั้นก็คือการมากอดมาหอมมาให้ความรักมาเพราะความคิดถึงที่มีให้หนู หนูเชื่อน่ะค่ะว่าทุกท่านรักและให้อภัยหนู และทุกวันนี้หนูก็จะพยายามไม่ทำตัวให้ทุกคนผิดหวังค่ะ

 

....ยอมรับ ความจริง.....

 

สู้ ๆ ๆ นะคะ ตอนเด็ก..จันก็สุด ๆ ดีแตก เหมือนกัน ทำให้แม่ร้องไห้เพราะความเอาแต่ใจของเราเอง แล้วกรรมก็ตามทันรึเปล่าก็ไม่รู้ ทำให้จันทำอะไรก็ขัด เจอแต่เรื่องเสียใจมาตลอด มานั่งคิดได้ก็เพราะเป็นกรรมที่เราทำกับแม่ พระอรหันต์ในบ้านของเราไว้ ในวันแม่ที่ผ่านมา จันเอาดอกมะลิมาให้แม่ กราบที่เท้าแม่ จันขออโหสิกรรมกับแม่ ที่จันทำเรื่องไม่ดี ทำให้แม่เสียใจ ทุกข์เพราะจัน ..ร้องไห้ด้วยตอนนั้น แม่ของจันเอามือลูบหัวแล้วแม่บอกว่า แม่ไม่เคยโกรธ แม่อโหสิให้ทุกอย่าง ความรู้สึกตอนนั้นรู้สึกโล่ง.....บรรยายไม่ถูกแล้ว....