เรื่องเด่น "พระอริยะบุคคลกับพระมหากษัตริย์" (บันทึกโดย หลวงตาทองคำฯ)

.
"พระอริยะบุคคลกับพระมหากษัตริย์"

.. ความสมบูรณ์พร้อมของประเทศไทย ..

"เรื่องอริยบุคคลนี้" ท่านพระอาจารย์ปรารภไว้หลายสถานที่หลายวาระ ต่าง ๆ กันแล้วแต่เหตุ ท่านเล่าว่า "ชาวพุทธมีหลายประเทศ แต่จะขอกล่าวเฉพาะใกล้เคียง เขมร ลาว เวียดนามและพม่า" นอกนี้ไม่กล่าว ท่านพระอาจารย์บอกว่า "เราไม่ได้ว่าเขาเหล่านั้น แต่ได้พิจารณาแล้ว ไม่มีก็ว่าไม่มี มีก็ว่ามี"

ท่านพระอาจารย์หมายถึง "พระอริยบุคคลในประเทศเหล่านี้ มีที่ประเทศพม่าเพียงคนเดียว" คือ หมู่บ้านที่ท่านไปจำพรรษา "เป็นผ้าขาว" ที่ผู้เล่าเคยเล่าว่า บุตรสาว บุตรเขย และบุตรชายของตาผ้าขาวนั้นละ ที่มาจัดเสนาสนะของบิดาเขาถวายท่านพระอาจารย์และท่านเจ้าคุณบุญมั่น ครั้งจำพรรษาที่ประเทศพม่า ท่านว่า "ยกเว้นสยามประเทศแล้วนอกนั้นไม่มี"

"สำหรับสยามประเทศ" ตั้งแต่บัดนั้นมาจนถึงปัจจุบัน "มีติดต่อมาโดยไม่ขาดสาย" ทั้งคฤหัสถ์ชายหญิงและบรรพชิต "แต่มรรคขั้นต้นคฤหัสถ์มากกว่า" ทั้งปริมาณและมีสิกขาน้อยกว่า

ท่านเล่าต่อไปว่า "เราไม่ได้ว่าเขา เราไม่ได้ดูหมิ่นเขา เพราะประเทศเหล่านั้นขาดความพร้อม" คือ คุณสมบัติหลายอย่าง เช่น "เรื่องอักขระ ที่ไม่เป็นพุทธภาษา คือฐานกรณ์วิบัติ" และองค์ประกอบอย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้ "คือองค์พระมหากษัตริย์ของประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนา" นี้ก็สำคัญ ขาดไม่ได้ "ถ้าขาดไป อริยบุคคลก็ขาดไปด้วย"

ท่านพระอาจารย์ว่า "เมื่อพระพุทธเจ้าจะทรงประกาศพระศาสนา" ทรงหาหลักค้ำประกันอันมั่นคง "คือมุ่งไปที่พระเจ้าพิมพิสาร ความสำคัญอันนี้มีมาตลอด" หากประเทศใดไม่มีองค์ประกอบนี้ "ซึ่งเป็นเอกอัครศาสนูปถัมภก" ก็ปฏิเสธได้เลย" ..

เปรียบเหมือนกับก้อนเส้า 3 ก้อน ..

- ก้อนที่ 1 คือความเป็นชาติ
- ก้อนที่ 2 มีศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ
- ก้อนที่ 3 มีองค์พระมหากษัตริย์เป็นเอกอัครศาสนูปถัมภก

หากขาดไปก้อนใดก้อนหนึ่ง ก็จะขาดความสมบูรณ์ไป ไม่สามารถจะใช้นึ่งต้มแกงหุงหาอาหารได้ ..

"ปกิณกธรรมของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต"
จากหนังสือ "รำลึกวันวาน" (หลวงตาทองคำ จารุวัณโณ)
http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-mun/lp-mun-hist-06-04.htm