พระยอดกตัญญูวางแผนสึกหวั่นสังคมครหาทำนา

• 1

<SCRIPT type=text/javascript src="http://www.komchadluek.net/js/slides.min.jquery.js"></SCRIPT><SCRIPT type=text/javascript> $('#slides').slides({ preload: false, preloadImage: 'images/loading.gif', effect: 'fade', crossfade: true, fadeSpeed: 500, play:4500, pause: 1500, hoverPause:true, generateNextPrev: false, generatePagination: false, animationStart: function(current){ $('.caption').animate({ bottom:-35 },100); if (window.console && console.log) { // example return of current slide number console.log('animationStart on slide: ', current); }; }, animationComplete: function(current){ $('.caption').animate({ bottom:0 },200); if (window.console && console.log) { // example return of current slide number console.log('animationComplete on slide: ', current); }; }, slidesLoaded: function() { $('.caption').animate({ bottom:0 },200); } }); </SCRIPT>

• 

พระยอดกตัญญูวางแผนสึกหวั่นสังคมครหาทำนา

พบพระเมืองพิจิตรยอดกตัญญู อาศัยช่วงว่างจากกิจสงฆ์กลับบ้านทำนา ทำอาหารเลี้ยงโยมพ่อโยมแม่ ที่ป่วยจนไม่สามารถดูแลตัวเองได้ เป็นประจำทุกวัน วางแผนสึกหวั่นสังคมครหา


เรื่องราวพระยอดกตัญญู บวชเรียนมาเป็นเวลานาน 5 ปีแล้ว แต่ทนดูพ่อแม่ลำบากไม่ไหวจึงตัดสินใจทำนาเลี้ยงบุพการีไม่ให้เป็นภาระของสังคม ทั้งนี้ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่าที่บ้านโพธิ์งาม เลขที่ 119 หมู่ 4 ต.ป่ามะคาบ อ.เมือง จ.พิจิตร มีพระสงฆ์ยอดกตัญญูรูปหนึ่งออกไปไถนา สูบน้ำกลางแสงแดดที่แผดเผา จึงเดินทางไปที่บ้านดังกล่าว

พบพระสมชาย ฉันทธัมโม อายุ 32 ปี พระลูกวัดโพธิ์งาม ซึ่งบวชมา 5 พรรษาแล้ว กำลังง่วนอยู่กับการทำนา
พระสมชาย กล่าวว่า อาตมาต้องกลับมาบ้านมาคอยตรวจสอบและดูแลข้าวในนา พร้อมทั้งเพื่อดูแลโยมพ่อ คือ นายถวิล แสงสี อายุ 66 ปี ซึ่งป่วยเป็นโรควิงเวียนศีรษะอยู่เป็นประจำ และแม่คือ นางน้อย แสงสี อายุ 65 ปี ป่วยเป็นโรคเส้นโลหิตในสมองแตก ทั้งคู่ไม่สามารถทำงานหนักได้
"โยมพ่อกับโยมแม่ เริ่มป่วยหลังจากที่อาตมาบวชมา 4 พรรษาแล้ว โดยโยมแม่เริ่มป่วยก่อนด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก เมื่อประมาณเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2553 โยมแม่มีอาการหนักต้องเข้ารับการผ่าตัดถึง 2 ครั้ง จึงสามารถช่วยชีวิตไว้ได้ แต่หลังจากออกโรงพยาบาลโยมแม่ไม่สามารถทำงานหนักได้เหมือนเคยและมีอาการหลงลืม แม้กระทั่งว่าทำกับข้าวก็ไม่รู้ว่าจะใส่อะไรก่อนหลัง บางครั้งลืมแม้กระทั่งว่ากินข้าวหรือยัง และหลังจากที่แม่ป่วย โยมพ่อก็มาป่วยตามอีกคน อาตมาพยายามรักษาโดยการนำไปโรงพยาบาลทั้งในจังหวัดและต่างจังหวัดก็หาสาเหตุไม่ได้"พระสมชาย กล่าวและว่า
หลังจากโยมพ่อป่วยอีกคนทำให้ทั้งโยมพ่อและโยมแม่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ อาตมาจึงต้องคอยดูแล โดยโยมแม่ช่วงแรกจะอาการหนักเนื่องจากเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ต้องคอยอาบน้ำ ป้อนข้าว ส่วนโยมพ่อ ไม่สามารถทำงานหนักได้ อาตมาจึงต้องทำแทน ไม่ว่าจะเป็นการทำนา จำนวน 10 ไร่ ซึ่งเป็นรายได้หลักของครอบครัว โดยจะทำเองบ้างหากไม่ไหวก็ใช้วิธีการจ้างชาวบ้านในการ ไถ หว่านและฉีดยา ส่วนการสูบน้ำ ดูแลข้าว จนเป็นหน้าที่ของอาตมาที่ว่างจากกิจของสงฆ์
พระสมชาย กล่าวต่อว่า หลังจากพยายามดูแลทั้งโยมพ่อ โยมแม่ มาเกือบปี อาการของโยมยังทรงอยู่ แต่อาการของโยมแม่ดีขึ้น ปัจจุบันสามารถช่วยตัวเอง เช่น อาบน้ำได้แล้ว แต่ยังไม่สามารถทำอาหารเองได้ อาตมาพยายามหัดให้โยมแม่ทำกับข้าวเพื่อให้สามารถกลับมามีความปกติเหมือนเดิม ทำให้ทุกวันนี้ซึ่งในแต่ละวันก่อนออกบิณฑบาตจะกลับบ้านมาทำกับข้าวให้กับโยมพ่อ โยมแม่ คอยเตรียมสำรับกับข้าวไว้ให้ทั้งสองคน จากนั้นก็จะไปทำกิจของสงฆ์ที่วัดซึ่งอยู่ใกล้กับบ้าน สลับกับการมาดูแลโยมพ่อ โยมแม่ และการดูแลนาข้าว ช่วงเย็นจะมาทำกับข้าวให้อีกรอบหนึ่ง แม้ว่าเป็นพระจะไม่ฉันข้าวตอนเย็นก็จะต้องทำกับข้าวเพื่อให้ โยมพ่อ โยมแม่ได้รับประทาน
พระสมชาย กล่าวด้วยว่า สิ่งที่กังวลก็คือ ความรู้สึกของประชาชนทั่วไปที่มองพระที่ต้องออกมาทำนา แต่หากปล่อยพ่อปล่อยแม่ไว้ตามลำพัง ก็จะกลายเป็นภาระทางสังคม อีกทั้งอาตมาถือว่าพ่อแม่ คือ พระอรหันต์ของลูก ส่วนที่ชาวบ้านอาจจะมองเราทั้งใจที่เป็นกุศลและอกุศล ส่วนคำถามที่ถามว่า ทำไมไม่สึกไปดูแล โยมพ่อ โยมแม่เสียเลย ก็ต้องบอกว่าวางแผนไว้แล้วเหมือนกันว่าจะต้องสึก แม้จะรู้สึกเสียดายต่อสมณเพศที่เลื่อมใสศรัทธา แต่หากจะดูแลต่อไปอย่างนี้แม้ใครไม่ว่าก็คงไม่เหมาะนัก แต่ตามความเชื่อของคนไทย ตอนนี้อาตมารอฤกษ์ที่จะลาสิกขาออกมาเท่านั้นเพราะคนไทยเชื่อถือฤกษ์ยามเป็นเรื่องสำคัญ จากที่สอบถามอาจารย์ผู้รู้บอกว่า ฤกษ์ดีคือการลาสิกขาบท คือ ต้นเดือนพฤษภาคม อาตมาจึงต้องอยู่ดูแล โยมพ่อ โยมแม่ทั้งที่เป็นพระนี้ก่อน ในช่วงระหว่างรอการลาสิกขาบท
ด้านนางน้อย กล่าวว่า หลังจากป่วยมีปัญหาเรื่องความจำ ทำกับข้าวยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรพยายามนึก 1-3 วันยังนึกไม่ออก ก็มีพระสมชายที่คอยดูแล สงสารลูกพระเหมือนกันแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะพ่อก็ป่วย แม่ก็ป่วย ทุกวันนี้ตนพยายามทำทุกอย่างที่ทำได้ ด้วยความหวังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง
ขณะที่พระทีฆทัสสีมุนีวงศ์ รองเจ้าคณะจังหวัดพิจิตร กล่าวว่า การที่พระสงฆ์ดูแลโยมพ่อ โยมแม่นั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ควรสรรเสริญ ครั้งหนึ่งสมัยพุทธกาล หรือสมัยที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสสรรเสริญพระสงฆ์รูปหนึ่งที่ดูแลมารดาของตน และทรงยกบิดา มารดา เปรียบเสมือนพระอรหันต์ของลูก และทรงอนุญาตให้พระสงฆ์สามารถดูแล บิดา และมารดาได้ การที่พระสมชายดูแลโยมพ่อโยมแม่ จึงเป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญและเป็นตัวอย่างของผู้เป็นลูกในการดูแล พ่อ แม่ ซึ่งถือว่าเป็นผู้ที่มีพระคุณสูงสุด แต่การที่พระทำนานั้นถือว่าไม่เหมาะสม และไม่ใช่กิจของสงฆ์ อย่างไรก็ตามกรณีนี้ถือว่าเป็นการตอบแทนผู้มีพระคุณ ซึ่งหลังจากนี้คณะสงจะเข้าไปดูพระสงฆ์ด้วยกันอีกครั้งหลังจากนี้

����ʹ��ѭ���ҧἹ�֡������ѧ�����ҷӹ� ���Ѵ�֡ : ��ʹҾ�������ͧ : ���Ƿ�����

 

พระสงฆ์ยอดกตัญญู ดูแลพ่อแม่ป่วย-ทำนาแทน

วันศุกร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา 16:20 น.

<!-- /.images-list-items -->
<!-- /.images-list-items -->
<!-- /.images-list-items -->
<!-- /.images-list-container -->
<!-- /.images-list-wrapper -->
<!-- /.slide-container -->
<!-- /.slide-wrapper -->
<!-- /.more-img -->

<!-- /.featured-img -->พระสงฆ์ยอดกตัญญูทำนาแทนพ่อ รับเตรียมสึกต้นพฤษภาคม
<!-- /.content -->
<!-- /.content -->
<!-- /.content -->
<!-- /#featured-caption -->วันนี้ (24 ก.พ.) ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งว่ามีพระภิกษุยอดกตัญญู สามารถเจียดเวลาไปทดแทนบุญคุณพ่อแม่ด้วยการเลี้ยงดูและทำนาแทน จึงรีบเดินทางไปตรวจสอบยังบ้านเลขที่ 119 หมู่ 4 บ้านโพธิ์งาม ต.ป่ามะคาบ อ.เมือง จ.พิจิตร พบพระสมชาย ฉันทธัมโม อายุ 32 ปี พระลูกวัดโพธิ์งาม ต.ปามะคาบ กำลังง่วนอยู่กับการทำนา โดยเมื่อทราบถึงวัตถุประสงค์ของผู้สื่อข่าว พระสมชาย เล่าว่า บวชมาแล้ว 5 พรรษา ซึ่งช่วงแรกก็ไม่มีปัญหาอะไร กระทั่งเมื่อปี 2553 นางน้อย แสงสี อายุ 65 ปี โยมแม่เกิดป่วยหนัก เนื่องจากเส้นเลือดในสมองแตก ต้องผ่าตัดถึง 2 ครั้ง และเพียงไม่นานนายถวิล แสงสี อายุ 66 ปี โยมพ่อก็กลับมาล้มป่วยตามไปอีกคน ทำให้ต้องปลีกเวลาว่างจากกิจสงฆ์ มาคอยช่วยดูแลทั้งคู่ ตามหน้าที่ของลูก โดยต้องทำทุกอย่าง เพื่อไม่ให้เป็นภาระของสังคม แม้หลายคนจะเคยถามว่าทำไมไม่สึกก็ได้ชี้แจงไปว่าฤกษ์สึกอยู่ช่วงต้นเดือน พ.ค.นี้
ด้าน พระทีฆทัสสีมุนีวงศ์ รองเจ้าคณะจังหวัดพิจิตร กล่าวว่า การที่พระสงฆ์ดูแลโยมพ่อโยมแม่ ถือว่าเป็นสิ่งที่ควรสรรเสริญ เพราะครั้งหนึ่งสมัยพุทธกาล สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เคยตรัสสรรเสริญพระสงฆ์รูปหนึ่งที่ดูแลมารดา และทรงยก บิดา มารดา เปรียบเสมือนพระอรหันต์ของลูก และทรงอนุญาตให้พระสงฆ์สามารถดูแลบิดามารดาได้ การที่พระสมชาย ท่านดูแลโยมพ่อ โยมแม่ จึงเป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญ และเป็นตัวอย่างของลูกทุกคน ซึ่งถือว่าเป็นผู้ที่มีพระคุณสูงสุด แต่การที่พระทำนา ถือว่าไม่เหมาะสม และไม่ใช่กิจของสงฆ์ แต่อย่างไรก็ตามกรณีนี้ถือว่าเป็นการตอบแทนผู้มีพระคุณ.

พระสงฆ์ยอดกตัญญู ดูแลพ่อแม่ป่วย-ทำนาแทน | เดลินิวส์

 

อนุโมทนา สาธุ ครับ
จิตเช่นนี้ แม้อยู่ในเพศฆราวาส ก็เป็นจิตใจของพระ ครับ

 

นับถือครับพระแบบนี้้ในสมัยพระพุทธเจ้าก็มีครับ พระพุทธเจ้ายังสรรเสริญเลยครับ

 

คนเราจะไปนิพพานจิตต้องมีความกตัญญูเป็นพื้นฐาน พระพุทธองค์ทรงดำเนินทางนี้มาแล้วครับ ขออนุโมทนาบุญญาบารมีของท่านด้วยครับ ท่านได้ทำสิ่งที่ประเสริฐสุดในชีวิตนี้แล้ว

 

ตอนบวชก็ กล่าวว่าจะทำนิพพานให้แจ้ง แล้วมามัวไถนาเนี้ยนะ สู้สึกมาเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ก่อนแล้วค่อยไปบวชใหม่ก็ได้นะ มันไม่ใช่กิจของสงฆ์ ไ่ม่ใช่กิจของ สมณะ

 

"โยมพ่อกับโยมแม่ เริ่มป่วยหลังจากที่อาตมาบวชมา 4 พรรษาแล้ว โดยโยมแม่เริ่มป่วยก่อนด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก เมื่อประมาณเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2553 โยมแม่มีอาการหนักต้องเข้ารับการผ่าตัดถึง 2 ครั้ง จึงสามารถช่วยชีวิตไว้ได้ แต่หลังจากออกโรงพยาบาลโยมแม่ไม่สามารถทำงานหนักได้เหมือนเคยและมีอาการหลง ลืม แม้กระทั่งว่าทำกับข้าวก็ไม่รู้ว่าจะใส่อะไรก่อนหลัง บางครั้งลืมแม้กระทั่งว่ากินข้าวหรือยัง และหลังจากที่แม่ป่วย โยมพ่อก็มาป่วยตามอีกคน อาตมาพยายามรักษาโดยการนำไปโรงพยาบาลทั้งในจังหวัดและต่างจังหวัดก็หาสาเหตุ ไม่ได้"พระสมชาย กล่าว

 

ความกตัญญูเป็นสมบัติของคนดี ขออนุโมทนาด้วยครับ น่าทราบซึ้งใจจริง ๆ

 

ดีแล้ว ชอบแล้ว อนุโมทนาสาธุครับหลวงพี่

 

นี้แหละครับ ของจริง คิดว่าสิ่งไหนดี ก็ทำเลย

 

โมทนาบุญด้วยครับ ความกตัญญูต่อบิดาและมารดา คือสุดยอดของการปฏิบัติ

 

ผมก็ศาสนิกชนชาวพุทธคนหนึ่ง ขอกราบแสดงความเคารพ นับถือยกยอสรรเสริญท่านกับสิ่งที่ท่านทำครับ ผมว่าท่านได้ทำหนึ่ง ในสิ่งที่สุดยอดแล้ว ผมขอเป็นกำลังใจอีกหนึ่งแรงให้ท่านครับ และจะขอเอาไปเป็นเยี่ยงอย่างในการใช้ชีวิตประจำวันครับ อีกข้อครับท่านอย่าพึ่งสึกครับลองปรึกษาหารือกับพระผู้ใหญ่ก่อน เผื่อท่านมีทางออกที่ดีช่วยเหลือท่านได้ ถ้าไม่ได้อะไรยังไงจริงๆค่อยสึกครับ ขอโมทนาสาธุอย่างสุดซึ้งอีกหนึ่งท่านครับ

 

ซึ้งมากๆค่ะ ท่านทำถูกแล้วค่ะ จิตของท่านฝักใฝ่ในพระธรรม แต่ท่านก็ยังต้องทำหน้าที่ต่อพระอรหันต์ในบ้าน ทั้งโลกมนุษย์และภพภูมิที่สูงกว่ามนุษย์จะสรรเสริญท่านเป็นอย่างยิ่ง

ขออนุโมทนากับท่านด้วยคนค่ะ เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่นักหนาแล้ว สาธุ

-----------------------------------------
บุญกุศลใดๆที่เกิดขึ้นกับลูก ลูกขอให้บิดามารดามีส่วนด้วยเสมอ

 

หลวงพี่ท่านนี้ ทำสิ่งที่สมควรแล้ว ถูกแล้ว ชอบแล้ว
ผมขอยกมือท่วมหัว สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนาด้วยครับ

บักเษมเผาพระเทียบไม่ได้แม้เพียงละอองสกปรกที่ฝ่าเท้าของหลวงพี่ท่านนี้

 

อนุโมทนาสาธุค่ะจิตใจน่าเลื่อมใสยิ่งนัก
สาธุ สาธุ สาธุ

 

พระสมชาย กล่าวด้วยว่า สิ่งที่กังวลก็คือ ความรู้สึกของประชาชนทั่วไปที่มองพระที่ต้องออกมาทำนา แต่หากปล่อยพ่อปล่อยแม่ไว้ตามลำพัง ก็จะกลายเป็นภาระทางสังคม อีกทั้งอาตมาถือว่าพ่อแม่ คือ พระอรหันต์ของลูก ส่วนที่ชาวบ้านอาจจะมองเราทั้งใจที่เป็นกุศลและอกุศล ส่วนคำถามที่ถามว่า ทำไมไม่สึกไปดูแล โยมพ่อ โยมแม่เสียเลย ก็ต้องบอกว่าวางแผนไว้แล้วเหมือนกันว่าจะต้องสึก แม้จะรู้สึกเสียดายต่อสมณเพศที่เลื่อมใสศรัทธา แต่หากจะดูแลต่อไปอย่างนี้แม้ใครไม่ว่าก็คงไม่เหมาะนัก แต่ตามความเชื่อของคนไทย ตอนนี้อาตมารอฤกษ์ที่จะลาสิกขาออกมาเท่านั้นเพราะคนไทยเชื่อถือฤกษ์ยามเป็นเรื่องสำคัญ จากที่สอบถามอาจารย์ผู้รู้บอกว่า ฤกษ์ดีคือการลาสิกขาบท คือ ต้นเดือนพฤษภาคม อาตมาจึงต้องอยู่ดูแล โยมพ่อ โยมแม่ทั้งที่เป็นพระนี้ก่อน ในช่วงระหว่างรอการลาสิกขาบท

ท่านที่ให้ความเห็น ตำหนิ พระ กรุณาอ่านให้จบก่อนนะครับ ก่อนจะออกความเห็น อะไร เพราะ จะเป็นการปรามาสความดีของผู้อื่น.. หลวงพี่ ทำดีทำชอบแล้วผมขอ โมทนา สาธุครับ

 

กราบ กราบ กราบ อนุโมทนา .... เห็นแล้วชื่นใจค่ะ

 

เป็นที่น่ายกย่องครับ
ไม่ต้องอายใคร

 

เสียดายที่ท่านต้องสึกครับ

 

ในสมัยพุทธกาลก็มีเช่นกันครับ ที่พ่อแม่ ป่วยไม่สบาย และพระท่านเอามาเลี้ยง ป้อนข้าว ป้อนน้ำ เช้ดตัว นำอาหารมาให้ พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญมาก พระองค์ท่านสำเร็จเป็นพระอรหันต์ด้วย